ดอกไม้ผ้าพารวย (มีE-Bookค่ะ)

เรื่องย่อ

            ลู่จวิน…

            ข้ารักท่าน…

            รู้ทั้งรู้แก่ใจดีว่าข้าเป็นแค่สาวใช้ผู้ต่ำต้อย  มิอาจแต่งงานเป็นภรรยาเอกร่วมผูกผมกับท่านได้

            ฐานะของเราแตกต่างกันไกลเหลือเกิน

            ข้าโง่งมใช่หรือไม่  ที่ตกหลุมพรางกับดักรักนี้จนถอนตัวไม่ขึ้น

            หากเลือกเกิดใหม่ได้  ข้าก็มิอยากเกิดเป็นแค่สาวใช้ของท่าน  ปรารถนาแต่เพียงเป็นภรรยาร่วมเรียงเคียงหมอนของท่านเท่านั้น…

     …

            เมื่อโชคชะตากำหนดมาให้เยว่ซินถูกขายเป็นทาสผู้ต่ำต้อย นางจึงพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะโงหัวขึ้นมาจากโคลนตมนี้ให้ได้ หนทางแห่งความร่ำรวยมั่งคั่งไม่ได้ยากเย็นปานนั้น  การตัดเย็บประดิษฐ์ดอกไม้ผ้าอย่างมืออาชีพคือทางออกหนึ่งของนาง!

            กิจการตระกูลลู่ขยายใหญ่โตขึ้น  ลู่จวินต้องการขยายสาขาไปต่างเมือง  เขามองหาลู่ทางสร้างโอกาสและขยายเส้นสายของอำนาจ  เพื่อความมั่นคงทางการค้า  ความรุ่งโรจน์ของตระกูล  รวมถึงชื่อเสียงและเงินทองอันเป็นที่เชิดหน้าชูตานำพาตระกูลลู่ให้มีชื่อเสียงขจรขจายไปไกล  สมดังเจตนารมณ์ของบรรพบุรุษผู้ล่วงลับซึ่งเขาได้ให้คำมั่นสัญญาไว้  ลู่จวินจึงต้องการแต่งงานกับเสวียฟังเฟย…บุตรสาวคหบดีท้องถิ่นผู้ร่ำรวยอู้ฟู่เป็นภรรยา

            เยว่ซินเองเมื่อทราบข่าวตอนแรกก็รู้สึกตกใจมากกับสิ่งที่เกิดขึ้น

            กิจการของตระกูลลู่เจริญรุ่งเรืองทุกวันนี้ได้  นางเองก็มีส่วนลงแรงลงสติปัญญาทุ่มเทไปมิใช่น้อย  ออกความคิดเห็นแปลกใหม่ไปเสียตั้งมากมาย

            การบริหารธุรกิจการค้าให้ใหญ่โตนางก็ใช้ความรู้จากภพก่อนมาประยุกต์ใช้กับการค้าและอุดรอยรั่วแก้ปัญหา  ทั้งยังกำจัดอุปสรรคต่างๆนานาจนมลายสิ้น  จวบจนกระทั่งกิจการตระกูลลู่ยิ่งใหญ่เทียบเท่าทุกวันนี้

            แต่อย่าลืมสิว่า… นางก็เป็นเพียงข้าทาสบริวารผู้จงรักภักดีของเขาเท่านั้น ศักดิ์ฐานะไม่อาจต่ำต้อยด้อยราคาไปมากกว่านี้แล้ว

            แต่ยังไงเสีย  นางก็ไม่ยอมจำนนต่อชะตากรรมแต่โดยดีหรอก!

            เยว่ซินคนนี้จะไม่มีทางยอมแพ้ให้กับโชคชะตาที่อาจลงท้ายด้วยความรันทดสุดแสนอย่างเด็ดขาด!

            นางเองก็รู้ดีแก่ใจตั้งแต่แรกแล้วมิใช่หรือ!

            กิจการหลักของลู่จวินคือการค้าขายผ้าและตัดเสื้อผ้าให้กับบุรุษและสตรีผู้มีอันจะกินมิใช่หรอกหรือ

            เศษผ้าเก่าเก็บชิ้นเล็กชิ้นน้อยที่กองซุกถมเป็นภูเขาเลากาในห้องเก็บของนั่นเล่าจะทำเช่นไร

            เยว่ซินก้มหน้าปาดน้ำตาออกไป  สะบัดทิ้งความเศร้าระทมทุกข์สุดหยั่ง  จากนั้นตรงดิ่งเข้าห้องเก็บเศษผ้าของร้านค้าตระกูลลู่อย่างกระปรี้กระเปร่า  ทุกฝีก้าวเต็มเปี่ยมไปด้วยความมุ่งมั่นไม่ยอมแพ้ต่อชะตากรรม

            เศษผ้าสีสันสดใสเนื้อผ้าต่างชนิดลวดลายหลากหลาย  นางมองพวกมันด้วยสายตาเป็นประกายวาววับด้วยแสงแห่งความหวัง

            เยว่ซินคนนี้จะร่ำรวยมีเงินทองเพื่อที่จะหาเลี้ยงตนเองให้ได้โดยไม่ต้องพึ่งพาบุรุษ!

            นางจะเสกสรรดอกไม้ผ้าอันสดใสสวยงามและน่าตื่นตาตื่นใจออกมาให้ได้

            วัสดุพร้อมแล้ว  ฝีมือมีแล้ว  เหลือแต่การเร่งลงมือทำเท่านั้น

            จะรอช้าอยู่ไย

            ต่อไปนางจะตกอยู่ในชะตากรรมแบบใดมิรู้ได้

            เขาจะแต่งภรรยาคนไหนเข้าบ้านเพื่อเฉดหัวนางทิ้งก็ไม่รู้เช่นกัน

            นางไม่อาจรอคอยความตายอยู่เฉยๆได้หรอก…

            นางต้องร่ำรวยมั่งคั่งเท่านั้นจึงจะเอาตัวได้รอด ไม่อย่างนั้นจะเอาอะไรไปเป็นแต้มต่อเพื่อยกระดับคุณภาพชีวิตในยุคโบราณแห่งนี้ได้กันเล่า

            ทันใดนั้นเอง  นางพลันเปล่งถ้อยคำให้กำลังใจตนเองดังกึกก้องในใจถึงสามครั้งด้วยกัน!

            รวย!

            รวย!

            รวย!

            ติดตามอ่านได้ใน

            ...ดอกไม้ผ้าพารวย…

ขอบคุณสำหรับการติดตามอันเหนียวแน่นนะคะ  มีข้อติชมอะไรก็คอมเม้นท์กันได้เลยค่ะ  ผู้เขียนพร้อมน้อมรับและพัฒนางานเขียนต่อไปค่ะ

หากคิดถึงกันก็สามารถไปหาอ่านนิยายเรื่องอื่นๆของผู้เขียนได้ค่ะ  แปะลิงค์ไว้ด้านล่างแล้วนะคะ  นิยายทุกๆเรื่องของผู้เขียนจะลงให้อ่านฟรีจนจบแล้วค่อยปิดตอนขายแพ็คเกจค่ะ

ผลงานทั้งหมดของผู้เขียนสามารถหาซื้อสะสมหรือซื้ออ่านยาวๆเวลาว่างได้ค่ะ

ได้แก่  เด็กเร่ร่อนแห่งปรัสเซลโล , ดอกเหมยสีชมพู , กระเป๋าพารวย , ดอกไม้ผ้าพารวย