ถ้าคุณแน่อย่าแพ้ดวง คนดูดวงเขียนเอง

ชีวิตผมไม่เคยผิดจากคำพูดของอาจารย์เลย  และไม่เคยคิดไปก่อนหน้านี้ ว่าจะเหมือนหรือเป็นอย่างอาจารย์ กล่าวไว้   มันเป็นไปได้ยากในช่วงเวลานั้น ด้วยสิ่งที่เรียนจบมาและด้วยการงานที่ทำอยู่ ต้องยอมรับว่ามองไม่ออกจริง ๆ  แต่แล้วเมื่อเวลาเป็นเครื่องพิสูจย์  คำพูดของอาจารย์ผมปรากฏขึ้นเป็นความจริง  ผมจึงรู้ว่ามันเป็นมรดกทางความคิดที่อาจารย์ผมได้วางรากฐานมาก่อนแล้ว  ท่านได้ถ่ายทอดและส่งมอบให้โดยที่ผมไม่ทันได้รู้ตัว  ผมเข้าใจว่าท่านคงเห็นอะไรในตัวผมและรู้ในแนวทางชีวิตของผมแล้วเป็นอย่างดี  ท่านบอกกับผมเสมอว่าผมจะเป็นอย่างท่านเหมือนท่านและที่สำคัญเก่งกว่าท่าน  กับประโยคหลังนั้นผมปฏิเสธทันที  เพราะหากเหมือนหรือเป็นอย่างท่านนั้นผมยังคงรับได้  แต่จะให้เก่งกว่านั้นคงไม่มีทางเป็นไปได้  แต่แล้วคำพูดของอาจารย์ผมก็ได้รับการ

พิสูจย์อีก  ทุกวันนี้ผมรู้แล้วว่าอาจารย์ผมพูดไม่ผิด  ด้วยคำพูดที่เรียบง่ายแต่ผู้ฟังย่อมเข้าใจได้ท่าน

พูดไว้เช่นนี้   “ตามธรรมชาติแล้วคลื่นลูกหลังย่อมแซงคลื่นลูกหน้าโลกจึงวิวัฒนาการต่อไปได้ อาจารย์ที่สอนให้ศิษย์เก่งกว่าตนจึงไม่ใช่เรื่องแปลก” และคำพูดสมทบ “แต่อาจารย์ก็ต้องมีไม้ตายกันไว้เผื่อลูกศิษย์คิดล้างครู” ผมไม่มีอะไรที่จะทำให้อาจารย์เสียใจอยู่แล้วในข้อนั้นแต่อะไรล่ะที่ท่านบอกว่าผมจะเก่งกว่าท่าน มันคือ เทคโนโลยี ที่ก้าวไปไกลกว่าในยุคอาจารย์ขอผมนั้นเอง ผมไม่ได้เก่งกว่าแต่เครื่องมือที่ผมใช้นั้นทันสมัยกว่า  ผมใช้มรดกทางความรู้และความคิดของอาจารย์เชื่อมต่อกับความก้าวหน้าของยุคสมัย  ทั้งสองอย่างนี้ไปกันได้ด้วยดี  และผมยอมรับกับตัวเองเสมอ

ผมไม่ได้เก่งกว่าอาจารย์เลยในเรื่องของความคิด  แต่ผมพยายามอย่างสามารถที่จะถ่ายทอดความคิดของอาจารย์เพื่อให้เข้ากับความทันยุคทันสมัย  ผมใช้คำว่าพยายามแต่ในความเป็นจริงแล้วผมกลับพบว่าความคิดของท่านนั้นเข้าได้กับทุกยุคทุกสมัย  เพียงแต่ผมถ่ายทอดออกมาในท่วงทำนองที่น่าฟังมันก็ใช้ความพยายามเพียงเล็กน้อยเท่านั้น  ผมถือว่าอาจารย์ท่านได้วางรากฐานไว้ดีแล้วและผมเป็นผู้ที่ท่านเลือกไว้เพื่อสืบทอด  หนังสือเล่มนี้จึงเกิดขึ้นด้วยความตั้งใจที่จะให้ความคิดดี ๆ ของอาจารย์ยังคงสืบต่อไป  ไม่ได้หายไปกับกาลเวลาหรือหายไปหลังจากอาจารย์ที่ผมเคารพรักคงเหลือไว้แต่เพียงชื่อ  ท่านจากผมไปนานแล้วนับเป็นเวลากว่าสิบห้าปี และกว่านั้นที่ผมได้ถ่ายทอดคำพูดของอาจารย์เรื่อยมา  โดยผ่านจากประสบการณ์ในการทำงานของตนเอง   ฉะนั้นแล้วในนามของศิษย์ที่เคารพในอาจารย์เป็นอย่างยิ่งจึงขอมอบความดีงามทั้งหมดในหนังสือนี้พึงมีแด่อาจารย์นามว่า “เจ็กโหงว”

วรชัย  โสวลีตกุล  ขอดวงจิตของอาจารย์และเหล่าอาจารย์ทุกท่านรับรู้อีกทั้งช่วยเติมพลังแห่งปัญญา     

ผ่านตัวอักษรในขณะที่ผมถ่ายทอดภูมิปัญญาเหล่านี้ด้วยเทอญ.

ดร.สุวิจักขณ์ ภานุสรณ์ฐากูร