(เกาะ)รักไว้นะ

บทนำ

เฮ้! ฉันชื่อเมก้า อายุหรอ...ก็ยังสาวอ่ะ(20)สงสัยใช่มั้ยว่าฉันทำอะไรอยู่ เดะจะเล่าให้ฟัง(ไม่อยากฟังอ่ะ - -*) ก็ต้องย้อนไปอาทิตย์ก่อนเนาะ ใครอยากรู้อ่านลงไปเรื่อยๆนะ(แหนะให้เครดิตด้วย)ใครไม่อยากรู้.....เรื่องของคุณ(อ่าว)

ณ ห้างสรรพสินค้า

       

         "ห้ะ!!!" ฉันตะโกนดังลั่นกลางห้างอย่างหงุดหงิดเพราะอยู่ดีๆผู้ชายที่ฉันคบด้วยแค่ 2 วันจู่ๆก็มาบอกเลิกฉันแบบไฟแลบ

         "ไม่เอาน่าแค่ดูก็รู้แล้วว่าเราเข้ากันไม่ได้อ่ะ" เขาพูดนำ้เสียงท่าทางเบื่อหน่าย

         "งั้น ดองค์ บอกเราดิอะไรที่ทำให้เราเข้ากันไม่ได้...เราพึ่งคบกันได้แค่ 2 วันเองนะ" รีบหรอคะ ไม่ได้เยเลยขอเลิกงี้อ่ะนะ?หรืออะไรบ้านรวย??เลิกกับผู้หญิงเป็นว่าเล่นเหมือนซื้อของใช้แล้วเบื่อเลยทิ้งงี้อ่ะหรอ

         "คือแบบ...คือยังไงมันก็เข้ากันไม่ได้อ่ะ เข้าใจกันบ้างดิ"

         "อืม...งั้นบอกมาดิทำไมเราถึงเข้ากันไม่ได้อ่ะทำไมต้องเลิกกันอ่ะ"(2รอบล่ะ) ตอบไม่ดีตรูจะจับมัดลากกับรถพ่วงแม่ม(โหดเวอร์นางเอกตรู)

         "คือว่า..." เขานิ่งไปสักพัก

         "..." เอ้าว่ามาดิ(ไม่กล้าพูด)

         "...เราว่าเรา...ดีเกินไปสำหรับเธออ่ะ"

         "..." ( '_' )<<หน้าฉัน

         "..." ( '_' )<<หน้าเขา

         "...ห๊ะ!!!" (0-0) ฉันตะโกนดั่งลั่น ไอหมอนี่มันขาดหรือเกินฟระเนี่ย เอาเล็บขบหรือแก้มก้นดำๆคิดคะ(ไม่เคยเห็นนะ) ถึงได้บอกว่าตัวเองดีเกินไป แนะนำให้ไปส่องกระจกและเข้าโรงบาลบ้าที่ช่อง2นะคะ

         "คือเราคิดว่า เราหล่อเกินไปสำหรับเธออ่ะคือแบบ...ไม่ได้ว่าเธอนะว่าเธอดูไม่ดีหรือว่าเชยอ่ะ ไม่ได้ว่าจริงๆนะ" เขาพูดและมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า

         "ฉัน...ไม่สวย" ฉันชี้หน้าตัวเอง

         "อืม" เขาตอบสีหน้าเรียบเฉย

         "ฉัน...เชย" ฉันยังชี้หน้าตัวเองอยู่

         "ก็...ประมาณนั้น" เขาตอบสีหน้าเรียบเฉย

         "แล้วนายคิดว่าตัวเองดีเกินสำหรับฉัน" ฉันเอามือลง

         "ก็แน่ดิ" เขาตอบด้วยสีหน้าและท่าทางที่มั่นใจมากยำ้ว่ามาก!!!!

         "..." ฉันเงียบไปสักพัก

         "ทีนี้เข้าใจแล้วช่ะ ฉันไปนะขอให้เธอโชคดีเจอคนที่เข้ากับเธอได้ บาย" เขาหันหลังพร้อมกับเดินโบกมือ

         "เดี๋ยว!!!!!" ฉันตะโกนเรียกจนเขาหันกลับมา

         "มีอะไรอีกล่....แว้กกกกกกกก!!!"

         

         พลัก ตุ่บๆ พลัก ตุ่บๆ พลัก

          

(เหตุกราณ์หลังจากนี้เด็กไม่ควรรับชมนะจ้ะ หวังดีจากคนเขียน)

         หลังจากที่ฉันซัดเขาจนเกือบตายแล้วจากนั้น 1 วันฉันก็รีบจองตั๋วเครื่องเตรียมไปเที่ยวเพื่อให้ลืมเรื่องซวยๆที่เกิดขึ้นในวันนั้น 

         "ฉันต้องลืมให้ได้ ไอผู้ชายเฮงซวยนั่นชั่งมันปะไรผู้ชายเยอะแยะหาใหม่ได้โว้ย!!!!!" ฉันพูดกับตัวเอง

ณ ปัจจุบัน

         นั้นแหละคือเรื่องราวทั้งหมดที่ฉันเผชิญมา ไอ้ผู้ชายเฮงซวยนั้นทิ้งฉันไปด้วยเหตุผลที่เฮงซวยพอๆกับหน้ามันจนตอนนี้ฉันต้องซื้อตั๋วเครื่องบินเตรียมไปต่างประเทศเพื่อลืมเรื่องเฮงซวยทั้งหมดในวันนั้น จนต้องมาซวยไปอีกเพราะเครื่องบินที่ฉันนั่งมาดันตก!!!!! จนตอนนีเหลือแค่ฉันที่รอดอยู่คนเดียวและฉันยังไม่รู้ด้วยซำ้ว่าฉันอยู่ที่ไหน มันจะมีอะไรที่จะซวยซำ้ซวยซ้อนซวยซ้อนเงื่อนมากไปกว่านี้อีกไหมเนี้ย!!!!!

           

          

(เราเขียนเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกหวังว่าจะชอบกันนะ)