ถ้ารักแล้ว.. เค้าเจ็บ.. เราจะรักไปทำไม

เนื้อเรื่อง

.....ห่างตอนนี้ ย้อนปัจจุบันให้อยู่ในอดีตได้ ฉันคงเลือกๆที่จะไม่บอกความรู้สึกดีๆที่มีต่อเทอร์มานานให้เทอร์รู้.......
......เพราะฉัน  เทอร์ต้องร้องไห้ 
ฉันไม่เคยคิดว่า ตัวเองจะสามารถทำให้ผู้ชายคนหนึ่งที่ตัวเองรักล้นใจต้องร้องไห้ 
      เราสองคน รู้จักกันมาตั้งแต่สมัยป.2 ด้วยซ้ำ เค้าเป็นเด็กที่เกเรมากคนหนึ่ง ถือว่าเกเรที่สุดในห้องก็ว่าได้ แต่ฉัน เป็นเพียงเด็กหญิงคนหนึ่ง ขี้อาย เป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยสุงสิงกับคัยมาก แต่ฉันกลับสนิทกับเค้ามากกกกกๆๆ ไม่รู้เพราะเขาหรือเพราะฉัน ที่ทำให้เราสองคนสนิทกันมาก ทั้งๆที่นิสัยก็ต่างกันคนละขั้ว
     ฉันชอบเค้าตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้รู้จัก ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะรัย เพราะเขาเป็นเด็กน่ารักมั้ง มีเด็กผู้หญิงหลายคนชอบเค้า และฉันก็เป็นหนึ่งในนั้นด้วย     
     เพื่อนๆหลายคนมักจะแซวฉันกับเขาว่าเราเป็นแฟนกัน เค้ายอมรับ แต่ฉันไม่เคยยอมรับมันเลย ทั้งที่ฉันชอบเค้ามาก ฉันไม่เคยยอมรับมัน จนกระทั่งจบป.6 ในขณะที่ฉันกับเขาก็ยังมีแต่ความรู้สึกเดิมๆ แต่เป็นความรู้สึกที่ไม่มีคัยมาลบเลือนและไม่มีกรรไกรชนิดไหนในโลกมาตัดขาดได้ 
       วันจบป.6 ฉันถูกเลือกระหว่าง อนาคตที่สวยงาม กับเด็กผู้ชายที่เป็นเหมือนเจ้าชายในฝัน (ซึ่งไม่รู้ว่าถ้าจากไปแล้ว จะมีโอกาสได้พบเจ้าชายองค์อื่นที่เหมือนองค์นี้ได้รึเปล่า)  ฉันเลือก ... แต่ว่า ฉันเลือกที่จะมีอนาคตที่สวยงาม ฉันเลือกแบบนี้มาตลอดเกือบ 5 ปี เพราะฉันเลือกสิ่งนี้ ฉันจึงไม่ยอมรับสิ่งนั้น!
       ฉันเข้ามาเรียนต่อม.ต้นในตัวอำเภอ ฉันพบเจอสิ่งต่างๆมากมาย ฉันพบสิ่งดีๆที่ทำให้ฉันไปสู่อนาคตที่สวยงาม...แต่ฉันไม่เคยพบ เจ้าชายที่เหมือนเค้าเลยสักคน
       เขาอยู่รร.เก่า แม้จะเกเร เจ้าชู้  กินเหล้าเมายา โดดรร.เป็นประจำ แต่ยังงัยเค้าก็ยังเป็นอย่างเดิม เป็นเจ้าชายที่ฉันรัก....
       เมื่อไม่ได้เจอกันนานนับ 3 ปี ฉันอาจจะคิดถึงไม่บ่อยนัก แต่ก็ไม่เคยลืม และฉันก็รู้จะเข้าจัยทุกสิ่งทุกอย่างดีขึ้น ว่าระหว่างเรามันควรเป็นแบบนี้ ดีกว่า     เราไม่ควรเริ่มต้นอะรัยอีก และไม่ควรจะกลับมาเจอกันอีก

     ! แต่ ....ทุกสิ่งที่ฉันคิดต้องยุติลงเมื่อ เค้าๆเข้ามาๆในชีวิต ... ฉันรู้ว่านี่มันคือจุดเริ่มต้นของเรื่องร้ายๆที่จะเกิดขึ้น  เมื่อได้อยู่ใกล้เค้าอีกครั้ง ความรู้สึกมันอบอุ่น รู้สึกสบายใจ มีความสุข ทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้เค้า ทุกครั้งที่ได้มองสบตาเค้า ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงเค้า ......เมื่อเป็นแบบนี้ ฉันจึงกล้าที่จะบอกกับเค้าว่า "ฉันรักเค้า เหมือนที่เค้ารักฉัน และไม่ว่าเค้าจะเป็นยังงัย ฉันก็ยังรักเค้า" แต่เมื่อมีเปิดฉากก็ต้องมีปิดฉาก ยิ่งเปิดฉากมีรอยยิ้มมากเท่ารัย ปิดฉากนั้นย่อมเต็มไปด้วยน้ำตามากยิ่งกว่าเป็นสองเท่า  ..... วันที่พี่ชายบอกให้ฉันเลิกยุ่งกับเขาอย่างถาวร ห้ามให้เค้าเข้ามาเหยียบบ้าน ฉันรู้เหตุผลนี่ดี ...เพราะเค้าไม่มีอะรัย เค้าไม่มีพ่อไม่มีแม่ พ่อเค้าเป็นผู้ชายที่เลวมากคนหนึ่ง เค้าล้มละลาย .... นั่นคือเหตุผลที่ฉันต้องบอกเลิกเค้า หลังจากวันที่ฉันบอกว่าฉันรักเค้า  แต่เหตุผลที่ฉันบอกเค้า เพื่อจะให้เราสองคนจากกันด้วยดีคือ "ฉันขอไปทำตามความฝัน"   เค้าเข้าใจฉัน และไม่โต้แย้งอะรัยเหมือนทุกครั้งที่เรามักโกรธกัน และฉันบอกว่าฉันไม่ได้รักเค้า เค้าไม่เคยรับฟังเหตุผลข้อนี้เลย จนกระทั่งวันนี้ เขาบอกกับฉันว่า เขาจะกลับมาพร้อมเครื่องแบบตำรวจ...เขาจะรอฉัน รอจนกระทั่ง วันที่ฉันกลับมาในชุดเครื่องแบบพยาบาลทหาร เช่นเดียวกับเขา
              วันที่เราลา  ฉันยังจำได้ดี  จำจนติดตา   มือข้างซ้ายยื่นมา   มือข้างขวาค่อยๆเอื้อม   น้ำตาเค้ารินไหล น้ำตาของลูกผู้ชายคนหนึ่ง .......พร้อมคำถามที่ถามว่า ทำไมต้องทำให้รัก 
             ถ้าฉันยอมยุติเรื่องตั้งเเต่เจอกัน  ฉันอาจจะเจ็บ แต่มันคงไม่มากเท่ากับการได้เห็นน้ำตาของลูกผู้ชายคนหนึ่งหรอก