ที่ของเรา #ก็อตโจ

ในช่วงชีวิตของคนเรา..การที่ได้เจอใครสักคนหรือจากกับใครสักคนนั้น... ไม่ว่ามันจะมาจาก "ความบังเอิญ" หรือ "พรมลิขิต" แน่นอนทุกการจากลามันย่อม "เจ็บปวดเสมอ" แต่กลับกัน... บางคนทั้งๆที่อยู่ใกล้ๆกันกับเหมือน

"ยิ่งห่างกันออกไป"

เพียงเพราะ....

.

.

.

การทำงานที่ต้องเอาใจใส่กับความรู้สึกของคนอื่น.      

 "เพื่อให้คนที่เรารักไปใด้ไกลอย่างที่เขาฝัน"

 "เพื่ออยากเห็นคนที่ตนรักมีคนชื่นชมมากมาย"

เเละ

"เพื่อปกป้องตัวเองและคนที่ตนเองรัก"

.

.

.

จนมองข้ามความรู้สึกของตนเองไป.... แต่อย่างน้อยเราก็ยังสามรถมองเค้าจาก....

"ที่ของเราได้ "

.

.

.

ถ้ารู้ว่าทุกอย่างมันจะเป็นแบบนี้วันนั้นเราคงไม่เดินเข้าไปเคสบทวาโย...คงไม่ต้องเจอ...ไม่ต้องรู้จัก...ไม่ต้องสนิท...ไม่ต้องรัก...เละไม่ต้องเจ็บแบบนี้....หรือ ถ้ากลับไปได้จริงๆ 

.

.

.

                          "เราก็จะทำทุกอย่างเหมือนเดิมเพราะถ้าเราไม่ได้เจอกันมันก็คงเจ็บไม่ต่างจากวันนี้"

ตอนนี้ต่างคนก็ต่างทำหน้าที่ของเรา ถ้าวันนึงมีเรื่องบังเอิญเกิดขึ้นเราคงได้ทำงาน

.

.

.

"คู่กันอีกครั้งนึง"

"นี่เป็นเรื่องแรกที่เขียนในนี้นะคะผิดพลาดตรงไหน เม้นติชม ให้กำลังใจได้น้า"

*เรื่องนี้เคยลงในจอยแล้วนะคะเลยอยากเอามาแบ่งปันในเด็กดีด้วย*

.