[ เชียร​ ภาคีทัณฑ์อาถรรพ์ ] สัจจะ สัญญา และอาถรรพ์

“ลูกแก้วลูกที่หก” 

“ลูกที่เจ็ด” 

“ลูกแก้วลูกที่เก้า”

ฉึก! 

“และลูกที่สิบ” 

เสียงด้านคมของกริซที่ได้เฉือนผิวหนังของพรายกระซิบเมื่อหญิงสาวร่างระหงส์ไหวตัว

ร่างน้อยๆ นั้นถูกเฉือนตัดขาดสะบั้นหลุดออกจากกันเป็นสองท่อน หยาดฝนโลหิตชโลมไปทั่วผืนหญ้าย้อมเป็นสีแดงเข้มชวนน่าสะอิดสะเอียน​

หญิงสาวนั้นมิได้สนใจสภาพศพ หรือกลิ่นเหม็นคาวของพรายกระซิบแม้แต่น้อย เธอนั้นห่วงแต่เพียงลูกแก้วพรายจะแตกเสียหายเสียมากกว่า

"ถ้าแตกไปสักลูกหนึ่ง ข้าคงเสียดายแย่"

หญิงสาวใช่มือลูบไล้พรางฉายแววตาละห้อยเมื่อนึกคิดว่าลูกแก้วที่ตนเก็บสะสมมาตลอดทั้งวันจะแตกสลายไปโดยมิใช่เหตุ

-------------------------------------------------

“อะ เออะ พ...พี่สาวครับ” 

สองเสียงของเด็กหนุ่มได้ผสานดังขึ้นมาจากด้านหลัง​  ดูเหมือนว่าอายุจะไล่เลี่ยกับหญิงสาวเพียงไม่กี่ปี

“มีอะไรก็รีบว่ามา  ข้ามีเวลาไม่มาก”

เสียงเข้มเอ่ยเปรยออกไปพรางใช้หางตาจ้องเขม้งไปทางร่างเล็กๆ ของทั้งสอง

“ค...คือ ว่า”

“คือว่าอะไร  ข้าไม่ได้มีเวลามาเล่นกับพวกเจ้านะ”

หญิงสาวเอ่ยเสียงกระแทกกระทั้น​แสดงอาการหงุดหงิดออกมามิใช่น้อย

“ค...คือว่า  พวกข้าน้อยอยากได้ลูกแก้วพรายน่ะขอรับ แต่ข...ข้าน้อยไม่กล้าฆ่า”

สองร่างเล็กตัวสั่นระริกสลับผลัดกันหลบสายตาของหญิงสาวนิรนาม 

พรายกระซิบนั้นก็กลัว แต่หญิงสาวด้านหน้านั้นหน้ากลัวยิ่งกว่า  'พวกเรายังไม่อยากตายตอนนี้!'

“ลูกแก้วพรายนี่น่ะหรือ” 

ว่าแล้วร่างสูงบางก็หยิบควักลูกแก้วขึ้นมาโยนเล่น ก่อนจะยื่นให้แก่ทั้งสองอย่างง่ายดาย

“ข้ามิได้น่ากลัวอย่างที่พวกเจ้าคิด แต่เส้นทางที่เจ้าเลือกเดินนั้นน่ากลัวยิ่งกว่า"

" ถ้าไม่มีสิ่งใดแล้ว...ข้าขอตัวไปก่อน​  เพียงเท่านี้เสียเวลากับพวกเจ้าไปนานมากแล้ว"

_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_

ช่วง 'ไรท์เตอร์ชวนคุย' น้องเปิดมาก็โหดเลย แต่จะเดินเนื้อเริ่องไปถึงแค่ไหนนั้นก็อีกเรื่องนึง (ฮา~ จะพยายามมาอัพนะ ;-;) 

ปล1. ไรท์ไม่ได้เรียงตอนแนะนำตัวละครนะ ชื่ออาจจะโผล่ในบางชัตเตอร์ (มั้งนะ) (อิ_อิ)

ปล2. เนื้อเรื่องอ้างอิงมาจากcomicoซ่ะเป็นส่วนใหญ่ ฉะนั้นไรท์จะไม่พยายามเติมกาวเข้าไปนะคะ

ด้วยความปราถนาดีจาก 'เซรไนท์'