พรุ่งนี้ก็สายที่จะรักกัน You don't even say goodbye

"ผมไม่เคยลืมเด็กผู้หญิงคนนั้นได้เลย”

“เด็กคนไหน?” ฉันเอียงหน้าถามด้วยความสงสัย

“เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ เตี้ยๆ ผมฟูๆ เวลายิ้ม ยิ้มกว้างมากๆๆ เธอยืนเก้ๆกังๆในห้องพักของผมและม่อนที่บางอ้อ และเธอพูดว่า หวัดดีเอิร์ธ เราเอ๋ยนะ”

..............................................................................................................................

ความสัมพันธ์ของคนสองคนที่เริ่มต้นจากความเป็น เพื่อนของเพื่อน...เพื่อน...เพื่อนสนิท...คนที่ใกล้ชิด...คนที่อยากได้เป็นแฟน...คนที่วางแผนอนาคตด้วยกัน...คนที่เจ็บช้ำ...คนที่หายไป...คนที่จากไป.

เอ๋ยและเอิร์ธ เจอกัน...เป็นเพื่อนกัน...ใช้เวลาด้วยกัน...ชอบกัน...และรักกัน(ไหม?) 

17 ปีของความสัมพันธ์ที่ผ่านช่วงเวลาที่บางเบาและหนักหน่วง ไม่มีวันไหนที่เอิร์ธจะหายไปจากใจของเอ๋ย เขายังคงเป็นเพื่อนรักและคนดีในชีวิตของเธอเสมอ 

"เอิร์ธจะมองเห็นมันจากที่ไหนสักแห่ง เอิร์ธจะอ่านมันจากที่แห่งนั้น เรื่องราวของเราสองคนที่เอ๋ยเขียนจะเป็นสิ่งที่คอยเตือนความทรงจำของเราสองคนให้รู้ว่า 17 ปีของเราสองคนมันมีค่ามากและมันถูกจดจำในหัวใจของเอ๋ยและไม่เคยมีวันใดที่เอ๋ยจะลืมมันแม้เพียงเสี้ยววินาทีที่เราได้อยู่ด้วยกัน"

รักเอิร์ธเสมอ

เอ๋ย ^_^