รักต่างวัยใจไม่ต่างกัน

ข้อมูลเบื้องต้น

ในคณะวิชาที่เอกเรียนอยู่ ป้าแต๋ว หญิงวัยกลางคน อายุราว 50 ปีปลายๆ ทำงานเป็นแม่บ้านมาตลอดหลายปี แกเป็นคนที่ดูบ้านๆ แต่กลับมีเสน่ห์บางอย่างที่ทำให้ทุกสายตาที่ผ่านไปต้องหยุดมอง ร่างกายของแกดูสมบูรณ์และเย้ายวน ผิวพรรณเรียบเนียนผิดกับอายุของแก เอกเองก็ไม่เคยพลาดที่จะมองป้าแต๋วทุกครั้งที่แกเดินผ่านเอกเป็นนักศึกษาปี 3 ของคณะนี้ รูปร่างสูงใหญ่ถึง 182 เซนติเมตร หน้าตาธรรมดาไม่โดดเด่นเท่ากับเพื่อนๆ แต่ในสายตาของป้าแต๋วแล้ว เขาดูเป็นคนอบอุ่นและอ่อนโยน วันหนึ่งในช่วงเช้าที่อากาศสดใส เอกนั่งอยู่ที่ห้องเรียนและเผลอมองป้าแต๋วที่กำลังทำความสะอาดด้วยความเคยชินระหว่างที่เขานั่งอยู่ ป้าแต๋วเดินเข้ามาใกล้เพื่อจะเช็ดโต๊ะที่เอกนั่ง เอกยิ้มและพูดแซวเธอเล็กน้อย"ป้าแต๋ว ทำงานหนักแบบนี้ไม่เหนื่อยเหรอครับ?" เอกถามพร้อมกับยิ้มกวนๆป้าแต๋วหัวเราะเบาๆ ขณะที่เธอกำลังเช็ดโต๊ะ "โถ่ ไม่เหนื่อยหรอกจ้ะ ทำแบบนี้ทุกวันจนชินแล้วล่ะ""แล้วป้าแต๋วเคยมีคนช่วยไหมครับ? ผมช่วยได้นะ" เอกยิ้มแหย่เธอ แต่สายตาของเขามีความอ่อนโยนซ่อนอยู่ป้าแต๋วเงยหน้ามองเขาแล้วหัวเราะ "อู้ว พ่อคนหล่อ เดี๋ยวถ้าเอกมาช่วยทำความสะอาดห้องพักให้ป้าบ้าง ป้าก็จะขอบใจอย่างมากเลยล่ะ""งั้นป้าแต๋วว่างๆ ก็มาให้ผมช่วยที่ห้องเช่าบ้างสิครับ ช่วงนี้ผมไม่มีเวลาเก็บห้องเลย" เอกหยอกอย่างเป็นกันเองวันนั้นผ่านไปอย่างรวดเร็ว แต่ในหัวของเอกกลับไม่อาจลบเลือนภาพของป้าแต๋วไปได้เลย เขารู้สึกว่าป้าแต๋วมีเสน่ห์บางอย่างที่เขาหลงใหล และเขาไม่อาจห้ามตัวเองจากความคิดถึงป้าแต๋วได้วันหนึ่งหลังจากที่เอกกลับมาที่ห้องเช่า เขาพบว่าห้องของเขานั้นเลอะเทอะมาก จนกระทั่งเสียงเคาะประตูดังขึ้น เอกลุกขึ้นไปเปิดประตู และพบว่าป้าแต๋วมาเยี่ยมตามคำแซวเล่นเมื่อวันก่อน"สวัสดีจ้ะเอก ป้ามาช่วยทำความสะอาดห้องให้นะ" ป้าแต๋วยิ้มอย่างอบอุ่นเอกยิ้มตอบ "ขอบคุณมากครับป้าแต๋ว ผมยุ่งมากจนไม่ได้ทำความสะอาดห้องเลย"ระหว่างที่ป้าแต๋วกำลังทำความสะอาด เอกนั่งมองเธอด้วยความรู้สึกที่เขาเองก็ไม่เข้าใจ รู้สึกอุ่นใจทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้เธอ ขณะที่ป้าแต๋วก้มลงหยิบผ้าจากพื้น มือของเธอเผลอสัมผัสมือของเอกที่ยื่นมาช่วยโดยบังเอิญทั้งคู่เงียบไปชั่วครู่ ความรู้สึกแปลกประหลาดที่ไม่สามารถอธิบายได้เกิดขึ้นในหัวใจของทั้งสองคน ป้าแต๋วเงยหน้ามองเอก และสายตาของเอกที่มองกลับมาทำให้ป้าแต๋วรู้สึกถึงบางสิ่งที่เธอไม่เคยรู้สึกมาก่อน"ป้า..." เอกพูดเบาๆ ขณะที่มือของเขายังคงแตะมือของป้าแต๋วอยู่ "ผมรู้ว่ามันอาจจะไม่ถูกต้อง แต่ผมห้ามใจไม่ให้คิดถึงป้าไม่ได้"ป้าแต๋วนิ่งเงียบไปสักพัก เธอรู้สึกถึงความอ่อนโยนในสายตาของเอก แต่เธอก็รู้ดีว่าสิ่งนี้อาจจะไม่เหมาะสม"เอก... เราคงต้องหยุดตรงนี้ก่อนที่มันจะไปไกลเกินไป" ป้าแต๋วพูดพร้อมกับถอนหายใจเบาๆเอกพยักหน้าเบาๆ เขารู้ว่าเธอพูดถูก แต่หัวใจของเขายังอยากอยู่ใกล้เธอมากกว่านี้ ทั้งสองเงียบไปอีกสักพัก ก่อนที่ป้าแต๋วจะค่อยๆ ปล่อยมือและลุกขึ้น "ป้าต้องไปแล้วล่ะ ดูแลตัวเองดีๆ นะเอก"เวลาผ่านไปหลายปี เอกเรียนจนจบการศึกษา และได้เริ่มทำงานที่เขารัก แต่หัวใจของเขายังคงอยู่กับป้าแต๋ว เขาไม่เคยลืมความรู้สึกที่มีต่อเธอเลยแม้แต่น้อย

หลังจากที่เอกเรียนจบ เขาตัดสินใจกลับไปหาป้าแต๋วที่บ้านของเธอในวันหนึ่ง เขานั่งลงข้างป้าแต๋วที่กำลังนั่งอยู่หน้าบ้านด้วยท่าทีเรียบง่ายเหมือนเคย แต่วันนี้เขามีเรื่องสำคัญจะพูด

"ป้าแต๋วครับ..." เอกเริ่มต้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง "ผมอยากขอป้าแต่งงาน ผมรู้ว่าคนอื่นอาจจะมองว่ามันแปลก แต่ผมไม่สนใจ ผมรักป้า และอยากใช้ชีวิตอยู่กับป้า"

ป้าแต๋วมองหน้าเอกด้วยความประหลาดใจ เธอไม่คิดว่าเอกจะกล้าพูดเรื่องนี้ แต่เธอรู้สึกได้ว่าเขาจริงใจ

"เอก... ป้าแก่กว่าตั้งหลายปีนะ คนอื่นจะว่าเรายังไง" ป้าแต๋วพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความห่วงใย

"ผมไม่สนใจหรอกครับป้า ผมแค่รู้ว่าผมอยากอยู่กับป้า นั่นคือสิ่งที่สำคัญที่สุด" เอกพูดด้วยความมั่นใจ

ป้าแต๋วเงียบไปครู่หนึ่งก่อนที่จะยิ้มและตอบตกลง "ถ้าอย่างนั้น ป้าก็พร้อมจะอยู่กับเอกเช่นกันจ้ะ"

พิธีแต่งงานเล็กๆ ของเอกและป้าแต๋วจัดขึ้นท่ามกลางครอบครัวและเพื่อนสนิท แม้ว่าจะมีเสียงวิจารณ์จากคนรอบข้างเรื่องความต่างของอายุ แต่เอกและป้าแต๋วไม่เคยสนใจ ทั้งสองเลือกที่จะใช้ชีวิตด้วยความรักที่มั่นคงและเข้าใจกันอย่างแท้จริง

---

จบเรื่อง

---

หวังว่าเรื่องนี้จะถูกใจนะคะ! เรื่องราวนี้เน้นที่ความรักที่ก้าวข้ามอายุและสังคมที่อาจจะมีคำวิจารณ์ แต่ความมั่นคงของหัวใจเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตของพวกเขาค่ะ