คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : สถานการณ์ตึงเครียด
ณ กองบัญชาการ ISC (Internal Security Command) 21:54 น.
พันเอกพิเศษ วรวิช รัชมาร : *พี่ไม่ทำอะไรหนูหรอกเชื่อพี่ได้ //ละเมอฝัน
ทหาร ISC : ท่านครับ
พันเอกพิเศษ วรวิช รัชมาร : *ขอจับตรงนี้หน่อยนะ //ละเมอหนัก
ทหาร ISC : ท่านครับ!!!
พันเอกพิเศษ วรวิช รัชมาร : อ่ะ ห่ะๆๆๆ ว่ามามีไร
ทหาร ISC : ท่านประธานาธิบดี เรียกท่านน่ะ
พันเอกพิเศษ วรวิช รัชมาร : นินเรียกหรอ ok เดี๋ยวรีบไป
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : กว่าจะมาได้
พันเอกพิเศษ วรวิช รัชมาร : มีอะไรเรียกมาทำไม
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : จ่าพันธ์ ไปได้ของดีน่ะสิ
พันเอกพิเศษ วรวิช รัชมาร : คืออะไรหรอ
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : ร้อยโท โทมัส แกริสัน
พันเอกพิเศษ วรวิช รัชมาร : ว้าว จริงหรอ น่าตื่นเต้นมากเลย
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : ไอ้สัสนี้ หัดจริงจังบ้างดิ
พันเอกพิเศษ วรวิช รัชมาร : ok ok ok ก็ได้
จอมพล ไมตรี นสพัฒน์ : ท่านครับ รีบไปดูมันดีกว่าครับ
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : ป่ะไปดูหน้ามันกัน
ณ ห้องสอบสวน 22:01 น.
ร้อยโท โทมัส แกริสัน : ปล่อยฉันไปซะ ถ้ายังไม่อยากให้เกิดเหตุร้ายๆเกิดขึ้นกับประเทศของนาย
จ่าสิบเอก พันธุ์ สุขุมพันธุ์ : หุปปากและอยู่เฉยๆ รอจนกว่าประธานาธิบดีฉันจะมา
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : ไหนดูสิ มันอยู่ไหน
จ่าสิบเอก พันธุ์ สุขุมพันธุ์ : ทางนี้ครับ ท่านนี่มาไวเหมือนกันนะเนี่ย
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : ถ้าเป็นไอ้โทมัสฉันต้องมาอยู่แล้ว
ร้อยโท โทมัส แกริสัน : ไงนิน
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : ไงโทมัส ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ
ร้อยโท โทมัส แกริสัน : หืมใช่ ตั้งแต่เรียนอยู่ที่ L.A. และก็เจอกันล่าสุดก็คือ
ร้อยโท โทมัส แกริสัน / พลเอก ธนพล พิชิตชัย : แนวรบที่เวียดนาม
ร้อยโท โทมัส แกริสัน : ยังจำได้เสมอสินะ
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : ใช่ นายทำกับฉันไว้เยอะไง ไอ้คนทิ้งเพื่อน
ร้อยโท โทมัส แกริสัน : สงสัยแค้นฉันเพราะเหตุนั้นสินะ
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : มันก็ไม่เสมอไป เป็นเพราะพวกอเมริกาด้วยนี้หล่ะ จึงทำให้ฉันต้องเลี้ยงดูน้องสองคน
ร้อยโท โทมัส แกริสัน : ฉันก็ทำอะไรให้นายเยอะนิไหนจะเรื่องช่วย..
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : และไหนจะเรื่องฆ่าพี่น้องร่วมรบฉัน
ร้อยโท โทมัส แกริสัน : นินมันเป็นหน้าที่
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : หน้าที่ห่าเหวอะไรว่ะ!! มึงดันทิ้งพวกเขากลางดงพวกเวียดก๋งมันหมายความว่ายังไง!! ในเมื่อกูก็สั่งมึงไปช่วยพวกเขา แต่มึงก็ไม่ฟังคำกูเลย มึงเห็นว่าพี่น้องร่วมรบเป็นคนเอเซียเลยไม่ต้องสนใจอย่างนั้นหรอ
ร้อยโท โทมัส แกริสัน : นินมันไม่ใช่อย่างนั้น นายก็รู้ว่าฉันไม่เคยที่จะเหยียดคนเอเซีย ฉันไม่เคยที่จะทำแบบนั้น
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : ฉันเข้าใจ แต่นายไม่เคยฟังฉันเลย ไหนจะเรื่องให้ไปช่วยประชาชนที่มาจากญี่ปุ่นแต่ติดอยู่ในเวียดนาม แต่นายก็บอกว่า "ก็ให้ประเทศนั้นมาพาออกไปสิ มันไม่เกี่ยวกับฉัน" แบบนั้นหรอที่เรียกว่าไม่เหยียด
ร้อยโท โทมัส แกริสัน : ฉันขอโทษ แต่ตอนนี้ฉันไม่ใช่แบบนั้นแล้วนิน เชื่อฉันสักครั้งเถอะ
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : ฉันเชื่อใจนายให้โอกาศนาย เหมือนที่อังกฤษบอกให้เสียดินแดนของไทยให้ฝรั่งเศสอ่ะ คนอังกฤษอย่างนายมันก็แค่รังแก่ประเทศที่เล็กกว่านั้นละบอกจะหาวิธีดีๆ แต่กลับให้เขาต้องเสียดินแดน
ร้อยโท โทมัส แกริสัน : อย่าเอาเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับเราพูดสิ ไม่มีเหตุผลเลยสักนิดเดียว
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : มันมีอยู่หล่ะ โทมัสเดี๋ยวนายก็ได้เห็นเอง
จอมพล ไมตรี นสพัฒน์ : ท่านน่าจะสะใจพอสมควรเลยสินะ
พันเอกพิเศษ วรวิช รัชมาร : ก็มันเคยเป็นเพื่อนกันนิก็ต้องคุยแบบนี้เป็นปกติ
จอมพล ไมตรี นสพัฒน์ : อารมณ์ในตอนนี้มันไม่เกี่ยวอะไรกันเลยนะ
พันเอกพิเศษ วรวิช รัชมาร : อืมมมมชั้งมันเหอะ เดี๋ยวฉันไปทำต่องานละนะ
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : จ่าพันธ์ุ ดูแล ไอ้โทมัส ดีๆด้วย เช้าวันพรุ่งนี้ฉันต้องซื้อของขวัญให้น้องฉันด้วย
ร้อยโท โทมัส แกริสัน : พรุ่งนี้วันเกิดนายไม่ใช่หรอ ทำไมต้องซื้อให้น้องนายด้วยหล่ะ
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : นายไม่มีครอบครัว นายไม่เข้าใจหรอกโทมัส นายมันเห็นแก่ตัวเห็นแต่ประโยชน์ เห็นแต่ตัวเอง ฉันขอตัวล่ะ
ณ บ้านของ พลเอก ธนพล 23:06 น.
ร้อยโท ดาวสมัย พิชิตชัย : พี่ราตรี พี่นินไปไหนอ่ะ
พันเอก ราตรี พิชิตชัย : นี่น้องยังไม่นอนอีกหรอ
ร้อยโท ดาวสมัย พิชิตชัย : ก็หนูตื่นเพราะพี่นินขับรถออกไปข้างนอกนี้ล่ะ
พันเอก ราตรี พิชิตชัย : ตั้งแต่กี่โมง
ร้อยโท ดาวสมัย พิชิตชัย : สามทุ่มครึ่ง
พันเอก ราตรี พิชิตชัย : …… ตอนนี้กี่โมงล่ะ
ร้อยโท ดาวสมัย พิชิตชัย : ห้าทุ่ม
พันเอก ราตรี พิชิตชัย : แล้วมาบอกตอนนี้เนี่ยนะ มัวทำอะไรอยู่
ร้อยโท ดาวสมัย พิชิตชัย : ดูละคร :>
พันเอก ราตรี พิชิตชัย : เห้อ จริงๆเลยน้องเนี่ย
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : อ้าว พวกน้องยังไม่นอนอีกหรอ ไปนอนได้แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้ก็อดสนุกหรอก
พันเอก ราตรี พิชิตชัย : ค่ะ ดาวป่ะไปนอน…
พันเอก ดาวสมัย พิชิตชัย : //รีบวิ่งขึ้นไปนอน
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : รีบวิ่งเลยนะดาว
พันเอก ราตรี พิชิตชัย : เดี๋ยวน้องไปล่ะนะ
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : เจอกันพรุ่งนี้
ณ ห้างสรรพสินค้า 11:35 น.
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : พวกน้องจะซื้ออะไรมั้ย
พันเอก ราตรี พิชิตชัย : ไม่ค่ะ
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : แล้วน้องดาวอ่ะ
พันเอก ดาวสมัย พิชิตชัย : หนูไม่เอาอะไรมากนะพี่ แต่หนูขอไปเที่ยวอเมริกาได้มั้ย
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : ไม่ได้
พันเอก ดาวสมัย พิชิตชัย : หนูขอหน่อยนะ
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : พี่บอกว่าไม่ได้ ไม่ก็คือไม่ เข้าใจนะ
พันเอก ดาวสมัย พิชิตชัย : ค่ะ
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : เดี๋ยวพี่ซื้อตุ๊กตาให้แล้วกัน
พันเอก ดาวสมัย พิชิตชัย : พี่ราตรี พี่ว่าพี่นินเปลี่ยนไปจริงๆหรือป่าว
พันเอก ราตรี พิชิตชัย : พี่ก็ว่าเกินไปจริงๆแล้วล่ะ
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : รีบซื้อของเหอะ เย็นนี้ต้องเตรียมของสำหรับงานนะ
ณ สถานทูตโซเวียตในไทย 13:25
นายพล เออกี้ คาร์ลิน : ครับท่านทางไทยได้ตัวบุคคลสำคัญแล้ว เขาคือ “ร้อยโท โทมัส แกริสัน” ครับได้ ครับ //คุยผ่านโทรศัพท์
นักการทูตโซเวียต : ท่านครับ ประธานาธิบดีไทยได้เชิญท่านไปงานเลี้ยงวันเกิดของเขาครับ ท่านจะไปมั้ย
นายพล เออกี้ คาร์ลิน : ได้สิช่วงนี้ยิ่งเครียดๆอยู่
นักการทูตโซเวียต : แล้วท่านเลโอนิดคุยอะไรกับท่านหรอ
นายพล เออกี้ คาร์ลิน : โทมัส แกริสัน
ณ บ้าน พลเอก ธนพล 16:00
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : ก็ขอขอบคุณทุกท่านที่มางานผมนะ เชิญทุกท่านทำตัวตามสบายได้เลยครับ
นายพล เออกี้ คาร์ลิน : สวัสดี ท่านประธานาธิบดี
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : สวัสดีครับท่านเออกี้
นายพล เออกี้ คาร์ลิน : แล้วโทมัสมันเป็นยังไงบ้างเมื่อถูกจับมา
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : ผมว่านะมันก็น่าจะกลัวอยู่พอสมควรเลยหล่ะ แต่อย่าพูดถึงมันเลยจะดีกว่านะท่าน
นายพล เออกี้ คาร์ลิน : ok
พันเอก ราตรี พิชิตชัย : พี่นินสุขสันต์วันเกิดนะพี่
พันเอก ดาวสมัย พิชิตชัย : สุขสันต์วันเกิดนะพี่นิน มีหนมมั้ย ฮิฮิ >:>
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : ไปเอาในห้องนอนน้องนะ
พันเอก ดาวสมัย พิชิตชัย : คะ //วิ่งไปห้องนอน
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : ไวจริงๆ
นายทหาร : ท่านประธานาธิบดีครับ เกิดเรื่องแล้วครับ
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : มีอะไรว่ามา
นายทหาร : มีคนมาชุมนุมอยู่ที่มุมถนนครับ
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : เดี๋ยวไปคุยกันส่วนตัวหน่อย
นายทหาร : ครับ
พลเอก ธนพล พิชิตชัย : เดี๋ยวเจอนะทุกคน
พันเอกพิเศษ วรวิช รัชมาร : เสร็จฉันละ น้องราตรี….
จอมพล ไมตรี นสพัฒน์ : คุณหนูระวังตัวหน่อยก็ดีนะครับระวังคนโรคจิตแถวนี้
พันเอก ราตรี พิชิตชัย : ได้ค่ะคุณลุง มีอะไรหรอพี่กัณ
พันเอกพิเศษ วรวิช รัชมาร : ป่าวจ้าาา *ไอ้แก่นี่นิ ไปหาน้องดาวดีมั้ยว่ะ…*
จอมพล ไมตรี นสพัฒน์ : คุณหนูราตรี คุณหนูดาวอยู่บนห้องใช่มั้ย ผมได้ทำส่งคนไปเฝ้าตรงบันได้ไว้แล้วนะครับ
พันเอก ราตรี พิชิตชัย : ขอบคุณค่ะ คุณลุง
พันเอกพิเศษ วรวิช รัชมาร : *กำลังคิดเลยเหมือนอ่านใจได้อ่ะ*
ณ ทำเนียบขาว 20:20 น. ตามเวลาไทย
โรนัลด์ วิลสัน เรแกน : ห่ะ อะไรนะโทมัสถูกจับตัว
สายลับนาโต้คนที่2 : ใช่ ครับท่านเขาถูกจับไป
โรนัลด์ วิลสัน เรแกน : ไม่ว่าจะยังไงต้องพาเขากลับมาให้ ภาระกิจของคุณคือห้ามเสียคนเข้าใจมั้ย เมสัน
ร้อยเอก อเล็กซ์ เมสัน : เข้าใจแล้วครับ
โรนัลด์ วิลสัน เรแกน : แอดเลอร์มีอะไรอยากให้ข้อเสนอมั้ย
เจ้าหน้าที่พิเศษ รัสเซลล์ แอดเลอร์ : มีอยู่นิดหน่อย เมสันฟังนะ ภาระกิจครั้งนี้มีสองอย่าง อย่างแรกสำเร็จไปแล้ว อย่างสองช่วยโทมัสออกมา แต่ผมจะเพิ่มภาระกิจให้คุณ อย่างที่สาม ไปพาตัวน้องสาวประธานาธิบดีมาเป็นข้อแลกเปลี่ยน
โรนัลด์ วิลสัน เรแกน : มันจะไม่เกิดร้ายแรงจนเกินไปหรอ
เจ้าหน้าที่พิเศษ รัสเซลล์ แอดเลอร์ : ผมมีเหตุผลอยู่ครับท่าน
โรนัลด์ วิลสัน เรแกน : ขอให้มันไม่ร้ายแรงจนเกินไปนะ
ร้อยเอก อเล็กซ์ เมสัน : รับทราบครับท่าน เลิกกัน //วางสาย
โรนัลด์ วิลสัน เรแกน : ผมก็ตระหนักใจว่าเหตุนี้มันจะเกิดสงครามที่ใหญ่กว่านี้ก็ได้นะ
เจ้าหน้าที่พิเศษ รัสเซลล์ แอดเลอร์ : ไม่เป็นไรท่านมันจะไม่เกิดขึ้นแน่ๆ
โปรดติดตามตอนต่อไป
ความคิดเห็น