ตอนที่ 13 : "I'm Not Afraid" (ฉันไม่กลัว)
หลังจากคืนนั้น ซากุระก็ไม่มาโรงเรียน นี่ก็ผ่านไป 3 วันแล้ว ......
.
.
“มึงๆ ดูนั่นสิดูนั่น!” เสียงเด็กนักเรียนชายเอ่ยขึ้นแล้วสะกิดหลังเพื่อนให้หันไปมองเมื่อเขาเห็นว่ามีใครคนนึงกำลังเดินมา
“อะไรวะ? เฮ้ย! นั่นมันยัยเด็กใหม่ที่ได้ข่าวว่ามีคลิปกับประธานนี่! โอ้แม่เจ้า! ทำไมเธอx ” เด็กหนุ่มอีกคนหันมามองตามที่เพื่อนบอกก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยท่าทางแปลกใจ แล้วมองร่างบางคนนั้นตาเป็นมัน
ซากุระเดินมาอย่างเฉิดฉาย ผมสีชมพูที่เคยยาวถึงกลางหลัง ตอนนี้ถูกตัดสั้นประมาณประบ่า กระโปรงที่วันแรกใส่มายาวคลุมเข่าพอดี ตอนนี้สั้นแค่ 16 นิ้ว เสื้อนักเรียนที่เคยหลวมดูเป็นเด็กเนิร์ดๆเรียบร้อยไร้เดียงสา ตอนนี้มันรัดรูปอวดกายของเธอ ปากกระจับสีแดงธรรมชาติได้รูป ใบหน้านิ่งแววตาสีเขียวมรกตฉายแววความเย็นชา เดินมุ่งหน้าไปทางตึกเด็กนักเรียน ม.6 อย่างไม่แคร์สายตาของคนที่หันมามองเธอนับ100คู่ ...
“อะโอ้ย! เบาๆสิคะ” เสียงเด็กสาวคนนึงร้องออกมาจากห้องที่มีป้ายแขวนไว้ว่า ‘ห้องสภานักเรียน’ ซากุระยืนแน่นิ่งอยู่หน้าห้องนั้น แต่เธอไม่ได้มีท่าทีจะตกใจหรือหวั่นเกรงอะไรเลย มือเล็กๆของเธอผลักประตูบานใหญ่นั่นเข้าไปจนที่อยู่ในห้องสองคนผงะตกใจกับคนที่เข้ามาใหม่และยังไม่ได้รับอนุญาตจากคนที่อยู่ในห้องนั้น
“ว๊ายยยย!! ยัยนี่นิ แกเข้ามาไม่ให้ซุ่มไม่เสียงแบบนี้ได้ยังไงย๊ะ!!” ผู้หญิงผมสีแดงชุดนักเรียนหลุดลุ้ยหันมาแว้ดใส่ซากุระที่ยืนมองอยู่ แต่คำพูดของหญิงสาวคนั้น ไม่สามารถทำให้ซากุระรู้สึกสะทกสะท้านอะไรเลย
ซาสึเกะสวมเสื้อนักเรียนของเขาก่อนจะหันไปส่งซิกกับเด็กสาวผมแดงที่ยืนอยู่ข้างๆหลังจากใส่เสื้อผ้าเสร็จแล้ว
“ออกไปก่อนคาริน...” ซาสึเกะพูดเสียงเรียบเพื่อให้คารินออกจากห้องไปก่อน เพราะดูท่า เขาจะมีแขกที่ไม่ได้รับอนุญาตมาเยือนถึงที่
“แต่ว่า คารินยังไม่เสร็จนี่คะ ให้ยัยนั่นออกไปก่อนสิ แล้วเรามาต่อให้เสร็จ” คารินพูดอย่างยั่วยวน ซากุระมองภาพตรงหน้าอย่างน่า ‘สมเพช’ ให้กับผู้หญิงผมสีแดงคนนั้น แต่ซากุระก็ยืนอยู่นิ่งๆไม่ได้กระดิกไปไหน
“พูดไม่รู้เรื่องหรือไง! ว่าให้ออกไป!” ซาสึเกะตะหวาดลั่น คารินจิ๊ปากอย่างไม่พอใจก่อนจะเดินผ่านหน้าซากุระออกจากห้องไป หญิงสาวผมสีชมพูเปรยตาไปมองผู้หญิงคนนั้นแวบนึง ก่อนจะหันกลับมามองร่างสูงที่มองเธออยู่
เมื่อคารินออกไปแล้ว ซาสึเกะก็เดินมาหาซากุระที่ยืนอยู่หน้าประตู
“ไง....คิดถึงฉันมากเลยเหรอ ถึงได้มาหาถึงที่นี่...ว่าแต่ เธอเปลี่ยนไปนะ หายไป 3 วัน ดูน่าจับกดขึ้นเยอะ” ซาสึเกะโนมใบหน้ามากระซิบที่ข้างหูของซากุระก่อนจะรวบตัวของเธอเข้ามาประชิดตัว ซึ่งรอบนี้ซากุระไม่ขัดขืนเขาเลย แถมสีหน้าของเธอก็ดูไม่ตกใจกับการกระทำของซาสึเกะเลยสักนิด
“หึ คราวนี้ไม่กลัวฉันแล้วเหรอ?” ซาสึเกะแปลกใจ จึงถามขึ้นมา ซากุระยกยิ้มที่มุมปากนิดนึง ก่อนจะค่อยๆเอื้อมมือมาดันอกแกร่งของซาสึเกะให้เดินถอยหลังไปอย่างช้าๆจนชิดผนังห้องตรงขอบหน้าต่าง
“ฉันแค่ คิดถึง...J” ซากุระพูดเบาที่ข้างหูซาสึเกะ ร่างสูงได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มที่มุมปากขึ้นก่อนจะจับใบหน้าหวานเข้ามาบดขยี้จูบอย่างเร้าร้อน ซากุระปล่อยให้ชายหนุ่มจูบเธอเรื่อยๆ จากนั้นเธอก็ค่อยเอื้อมมือไปเอาของบางอย่างที่เธอเตรียมไว้ ออกมาจากชายกระโปรงหลัง
((( แกร๊ก! ))) เสียงล็อคกุญแจมือดังขึ้น ซาสึเกะถอนจูบออกแล้วหันไปมองข้อมือตัวเองที่ถูกล็อคด้วยกุญแจมือ1ข้าง
“ทำอะไรน่ะ!?” เขาพูดขึ้นอย่างตกใจแล้วหันมามองหน้าซากุระ ซึ่งตอนนี้เธอกำลังยิ้มให้เขา แววตาของเธอเหมือนกับปีศาจร้าย ที่กำลังจะฉีกร่างเหยื่อที่ตัวเองจับได้
“ฉันชอบความร้าวใจ นายเองก็ชอบไม่เหรอ” ซากุระพูดแล้วจับมืออีกข้างของซาสึเกะล็อคไว้กับเหล็กดัดหน้าต่างอีกข้าง
“ปล่อยนะยัยบ้า! ฉันไม่สนุกกับเธอด้วยหรอกนะเว้ย! ปล่อยกู!! ” ซาสึเกะพยายามดิ้นพร้อมกับตะโกนว่าเด็กสาวที่ยิ้มอย่างสะใจปนสยองตรงหน้า
“ไม่เอานา....นายชอบแบบนี้ไม่ใช่เหรอ แบบ เร้าใจน่ะ J” ซากุระพูดด้วยน้ำเสียงยั่วยวนก่อนจะเอื้อมมือมาปลดกระดุมเสื้อนักเรียนของซาสึเกะออกอย่างช้าๆและเบามือ เมื่อปลดกระดุมออกหมดแล้ว ภาพตรงหน้าของหญิงสาวก็ปรากฏกล้ามเนื้อที่เป็นซิกแพคของชายหนุ่มตรงหน้า
“อีเวรนี่! ปล่อยกูนะเว้ย!” ซาสึเกะตะโกนขึ้นอีกครั้งเมื่อซากุระเดินไปที่ประตูห้องแล้วใส่กลอนประตู จากนั้นเธอก็หันหลังกลับมา
ซากุระลวงมือเข้าไปในกระเป๋ากระโปรงนักเรียนของเธอหยิบไอโฟนสีขาวของเธอออกมาแล้วกดถ่ายคลิปเหมือนที่ซาสึเกะทำกับเธอตอนแรก...
“มึงจะทำอะไร!! ปล่อยกู!!” ซาสึเกะดิ้นโวยวายเสียงดัง ซากุระกระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะเดินเข้าไปหาเขาช้าๆ ใบหน้าหวานสวยของเธอโน้มเข้าไปข้างๆหูของซาสึเกะแล้วกระซิบบอกเขาว่า..........
“ฉันจะทำนาย รู้สึกเหมือนกับฉันไงละ J หึหึ.... ฮะฮะฮ่าๆ” เมื่อกระซิบบอกเขาแบบนั้นแล้ว ซากุระก็หัสเราะเหมือนคนประสาท ( ไปดูแนนโน๊ะหัวเราะซ่ะ ) ซาสึเกะรู้สึกหวาดกลัวกับผู้หญิงคนนี้มาก ตอนนี้เขารู้แล้วว่า ความรู้สึกที่ซากุระเคยกลัวเขามันเป็นยังไง....
“หึหึ งั้นเรามาเริ่มกันเลยดีกว่านะ ” เธอพูดแล้วเอามือมาลูบที่หน้าอกของซาสึเกะไล่ลงไปจนถึงขอบกางเกง สายตาของเธอจับจ้องไปที่แววตาของซาสึเกะที่กำลังสั่นไหว เขายืนตัวเกร็ง ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่น ไอ้นั่นของเขามันคงจะตั้งชูชันขึ้นมาแล้ว... แต่นี่มันไม่ใช่ ..... เพราะผู้หญิงคนนี้ กำลังทำให้เขากลัวเธอ
“....รู้ตัวใช่มั้ยว่าทำอะไรผิด...” ซากุระพูดเสียงเรียบ แล้วปลดตะขอกางเกงของซาสึเกะช้าๆ(ไม่เห็นของสงวนนะ) จากนั้นเธอก็ดึงมีดพกขนาดเหมาะมือของเธอที่เธอแอบเอาไว้ได้กระโปรงออกมา ซาสึเกะเบิกตากว้าง รูม่านตาขยายจนสุด
“0_0!! อย่าทำแบบนั้นนะ ฉันจะยอมเธอทุกอย่าง ฉันขอโทษ! ยะอย่า!!! ”
((( ฉึบ ))) เสียงมีดกรีดเนื้อดังขึ้น.....เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากบาดแผลอย่างช้า เธอไม่ได้แทงเขา เพียงแต่ใช้มีดเล่มนั่นกรีดหน้าท้องของเขาเท่านั้น ซาสึเกะตอนนี้ทั้งกลัวทั้งเกร็งไปหมด เหงื่อออกเหมือนไปวิ่งรอบโรงเรียนมา10รอบ เสียงหัวใจของเขามันดังกึกก้องออกมาจนหญิงสาวได้ยิน ว่าเขา กำลัง ....กลัว.....
ซากุระก้มลงไปเลียเลือดของซาสึเกะที่มันไหลออกมาจากแผลที่เธอใช้มีดกรีดเขา เธอก็เงยหน้ามามองเขาอีกครั้งด้วยสายตา....สะใจ.....ก่อนจะเลียขอบปากตัวเองที่เลอะเลือดสีแดงสดของซาสึเกะ ....
ซากุระเอามีดเล่นนั้นมาทาบที่คอของซาสึเกะ ถ้าเขาขยับตัวเพียงนิดเดียว มีดเล่มนั้นอาจจะปลิดชีวิตของเขา อย่าว่าแต่ขยับตัวเลย ตอนนี้แทบจะไม่กล้ากลืนน้ำลายด้วยซ้ำ .......ซากุระกุมมีดค้างไว้ในท่านั้น เธอจ้องตาชายหนุ่มตรงหน้าที่มีอาการผวาเธออย่างหนัก...
“....เป็นไงบ้างละ เร้าใจดีใช่มั้ย ^ ^ ” ซากุระพูดแล้วยิ้มอ่อน
“สนุกให้สุดละ เพราะวันนี้ เป็นวันตายของมึง ^ ^” ซากุระพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม (แบบโรคจิต) เธอจับมีดเล่มนั่นแน่นก่อนจะง้างหันปลายแหลมมาทางซาสึเกะ สุดแขนเพื่อหวังเสียบคอของชายหนุ่ม คนที่ทำให้เธอ ตกนรกทั้งเป็น
“เดี๋ยว! ฉันรู้ว่าฉันผิด! แต่ฉันไม่ได้เอาคลิปนั่นไปปล่อย!” ซาสึเกะตะโกนขึ้นก่อนมีดเล่มนั่นจะปักลงบนคอเขา ซากุระหยุดนิ่งเมื่อได้ยินแบบนั้น .......มันยังมีคนที่จะต้องให้เธอ ฆ่า อีกเหรอ...มันเป็นเป็นใคร?...........
“มันเป็นใคร?...” เธอถามแล้วลดมีดลง ซาสึเกะจึงถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ เกือบตายห่าแล้วมั้ยละ
“ฉันรู้ว่ามันเป็นใคร ตอนนี้ฉันเองก็สั่งให้พักพวกของฉันเก็บคลิปนั่นแล้ว ฉันไม่ได้กะจะเอาคลิปนั่นไปเผยแพร่เลยนะ ฉันทำมือหาย-“
“มันเป็นใคร!!!” ซาสึเกะยังอธิบายไม่จบ ซากุระก็ตะโกนขึ้นมาเสียก่อน แต่มีรึ คนอย่าง อุจิวะ ซาสึเกะ จะยอมตายแบบนี้ เขาไม่ใช่คนโง่...
“ถ้าเธออยากรู้ ปล่อยฉันก่อนสิ แล้วเดี๋ยวฉันจะบอก ” เขายื่นข้อเสนอ ซากุระฟังนิ่งๆ เธอกำลังคิดว่าไอ้คนที่เอาคลิปนั่นไปประจานคือใคร คนที่เกลียดเธอ ........ อุสิมากิ นารูโตะ.......
“นารูโตะ...ไอ้เหี้ยนั่นแน่ๆ” ร่างบางพึมพำเบาๆ ก่อนจะกำหมัดแน่น แต่สิ่งที่เธอพูด ซาสึเกะได้ยิน
“ไม่ใช่หมอนั่นคนเดียวหรอกนะที่ทำเรื่องแบบนี้ เพราะคนสมองทึบแบบมัน ไม่มีทางทำเรื่องแบบนี้คนเดียวได้หรอก..ฉันรู้ว่าเธออยากจะฆ่าฉัน แต่ตอนนี้เรามีศัตรูคนเดียวกัน เอาแบบนี้มั้ยละ ฉันจะช่วยเธอแก้แค้นไอ้เวรพวกนั้น ต่อจากนั้น เธอก็ค่อยลงมือฆ่าฉันก็ได้” ซาสึเกะออกอุบาย
ซากุระยืนคิดเงียบๆกับข้อเสนอที่ซาสึเกะบอก
....เธอเป็นผู้หญิงตัวคนเดียว.... จะไปสู้กับพวกผู้ชายหลายๆคนได้ยังไงกัน....... ถึงจะมีคนพร้อมจะช่วยเหลือเธอก็จริง แต่ต้องเป็นนอกโรงเรียนเท่านั้น.....แล้วถ้าเธอพลาดเสียหลักแล้วโดนเอาคืนในโรงเรียน มันก็จะยิ่งแย่ลงเพราะเธอไม่มีเพื่อนคอยช่วยเหลือ...แถมนารูโตะเอง ก็เป็นถึงลูกชายของผ.อ. เจ้าของของโรงเรียนนี่อีก ....แค่คิด เธอก็เสียเปรียบแล้ว....
“.....ก็ได้....ฉันจะไม่ฆ่านาย เพราะนายยังมีประโยชน์กับการแก้แค้นของฉัน” ซากุระเอ่ยเสียงเรียบก่อนจะเดินไปไขกุญแจให้ซาสึเกะ ร่างสูงยิ้มที่มุมปากเมื่อข้อเสนอของเขามันได้ผล
“ขอบคุณที่ฟังฉันนะ ที่รัก ” เมื่อถูกปลดพันธนาการออกแล้ว เขาก็ไม่ลืมคว้าร่างบางเข้ามาหอมแก้มเธอฟอดใหญ่
“อยากตายเหรอ...” ซากุระพูดหน้านิ่งแล้วผลักซาสึเกะออกให้พ้นตัวก่อนจะเดินไปหยิบมือถือของเธอเก็บ โดยที่ซาสึเกะเอามือมากุมแผลที่ท้องของตัวเองมองซากุระอยู่
“แผลแค่นั้น ไม่ทำให้นายตายหรอก.......แต่ถ้านายเอาเรื่องนี้ที่เกิดขึ้นกับนายไปพูดกับใครละก็ คลิปที่อยู่ในมือของฉัน ใบหน้าหวาดกลัวของนายที่ใครๆก็อยากเห็น ถูกเผยแพร่ออกไปแน่......” เมื่อพูดจบ ร่างบางก็เดินออกจากห้องไปอย่างเรียบเฉย
.
.
“โหดได้เลือดเย็นจริงๆแม่คุณ....แต่โหดแบบนี้เหละ ฉันชอบ หึ” ซาสึเกะพึมพำอยู่คนเดียวในห้องเมื่อซากุระเดินออกไปแล้ว จากนั้นไม่นาน เขาก็ใส่เสื้อให้เรียบร้อยแล้วเดินไปที่ห้องพยาบาลเพื่อทำแผลที่ท้องซึ่งเป็นฝีมือของ ‘ยัยปีศาจสาว’ของเขานั่นเหละ.....
.
.
.
*** ซากุระ พากย์ ****
สวัสดี ฉัน ฮารุโนะ ซากุระ สงสัยละสิ...ว่าทำไมฉันถึงเป็นแบบนี้.....จะบอกความจริงให้ก็ได้.... ฉันไม่ใช่ซากุระคนเดิมที่มันอ่อนแอคนนั้น.....ฉันเป็นฮารุโนะ ซากุระอีกคน J .... ฉันตื่นขึ้นมาไม่นานนี่เอง........ฉันหลับอยู่ดีๆก็มี....ความเลวร้าย...ปลุกฉันขึ้นมาเฉยเลย......
ชู๊.......อย่าไปบอกเรื่องนี้กับใครละ 0_< + ......
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
เกะยังมีน่ามาเล่นที่ลงที่รักอยู่เนาะ
เกะโดนแบบนี้แล้วเริ่มกลัวขึ้นมาเลยแฮะ