UA หรือโรงเรียน ยูเอย์ เป็นโรงเรียนที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อผู้ที่อยากเป็นฮีโร่โดยเฉพาะ แต่ว่าไม่ได้มีแค่สาขาฮีโร่ที่เด่นเพียงอย่างเดียว ที่นี่ยังเปิดสอนหลักสูตรต่างๆด้วย และสาขาต่างๆ ก็ขึ้นอยู่กับความสามารถของนักเรียน
สาขา ฮีโร ห้อง 1 A
สวัสดี ฉันชื่อ ยาโอโยโรซุ โมโมะ ฉันได้โควต้าเข้าเรียนเช่นเดียวกับโทโดโรกิ โชโตะ และฉันได้เป็นรองหัวหน้าห้องเรียน ซึ่งฉันเองก็พึ่งรู้ว่าคะแนน1เสียงที่ได้มา คือโทโดโรกิ ผู้ชายที่มีความสามารถ ครึ่งร้อนครึ่งเย็น ที่นั่งอยู่ใกล้ๆฉันเป็นคนโหวดให้ และอัตลักษณ์ของฉันคือการสร้าง ฉันหัวดีก็จริง แต่ฉันยังขาดความมั่นใจในการตัดสินใจ ไม่เหมือนกับโทโดโรกิ ซึ่งเขากล้าตัดสินใจและยังสามารถจัดการกับความคิดของตัวเองได้ดี
"คุณโอโยโรซุคะ พักเที่ยงแล้ว ไปทานข้าวด้วยกันนะคะ" ระหว่างที่ฉันนั่งคิดอะไรเพลินๆ ก็ได้ยินเสียงของคุณ อูรากะทักขึ้น ฉันหันหน้าไปมองเธอ ซึ่งเธอก็กำลังส่งยิ้มให้ฉันอยู่ ฉันยิ้มกลับ ก่อนจะพยักหน้าตอบตกลง
พวกเรา6คนเดินมาถึงโรงอาหาร และนั่งคุยกันเหมือนทุกที ในห้อง 1A มีผู้หญิงแค่6คนรวมถึงฉัน จึงไม่แปลกที่พวกเรามักจะมานั่งรวมตัวกันอยู่บ่อยๆ
และระหว่างที่พวกเรากำลังนั่งทานอาหารและคุยกันตามประสาผู้หญิง จู่ๆ เสียงสัญญาณเตือนภัยก็ดังขึ้นพร้อมกับควันสีขาวจำนวนมาก ซึ่งควันสีขาวนั้นได้ปกคลุมโรงอาหารทั้งหมด ทำให้มองไม่เห็นอะไรเลย
“ แคกๆ >.<; นี่มันอะไรเนี๊ย?” ฉันสำลักควันก่อนจะตั้งสติตัวเองแล้วหันไปหาเพื่อนๆ ซึ่งฉันคิดว่าพวกเธอยังคงอยู่ไม่ห่างจากฉันเท่าไหร่
“คุณอูรากะ อาซุยซัง จิโร่ซัง อาชิโด้ซัง โทรุซัง ได้ยินฉันมั้ยคะ! แค่กๆ >_0;; ” ขณะที่ฉันกำลังเรียกหาเพื่อนๆอยู่ จู่ๆมือของใครบางคนก็คว้าแขนของฉันเข้าไปในกลุ่มหมอกควันสีขาว ฉันตกใจมากและพยายามจะสลัดตัวเองออก
“นี่ฉันเอง!”
“0.0!! โทโดโรกิซัง?” ฉันพูดชื่อของคนที่คว้าฉันไว้ พอเราอยู่ใกล้กัน ทำให้ฉันเห็นสีหน้าของเขาใกล้ๆ สายตาสองสีของเขากำลังมองหาต้นเหตุของคนที่ทำเรื่องแบบนี้อย่างเอาจริงเอาจัง และมือของเค้าก็ยังคงจับแขนของฉันไว้ไม่ยอมปล่อย แถมเขายังดึงให้ฉันเข้าไปชิดกับตัวของเขาอีก บอกตรงๆเลยนะ ตอนนี้หัวใจของฉันมันเต้นแรงมาก ฉันรู้สึกได้ถึงใบหน้าของตัวเองที่ร้อนๆแปลกๆ แต่ก็รู้สึกดีมากยังไงก็ไม่รู้
(( เพี๊ยะ! )) ฉันตบหน้าตัวเองให้หลุดจากความคิดแปลกๆของตนเอง สถานะการณ์แบบนี้ยังจะมัวคิดอะไรไร้สาระอยู่อีก ยัยบ้าเอ๊ยย!!! >w<
“เป็นอะไรน่ะ ยาโอโดโรซุ?” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามฉัน พร้อมกับสายตาของเขาที่กำลังมองหน้าฉันอย่างสงสัย อ้ายย!! >w<; อย่ามองฉันแบบนั้นสิตาบ้า!! ในขณะที่ฉันกำลังสรรหาคำตอบ ก็ได้ยินเสียงของอาจาร์ยดังขึ้นมาเสียก่อน
“แจ้งนักเรียนทุกคน ตอนนี้มีเหตุการณืไม่คาดฝันเกิดขึ้น แต่ทางเราระงับเหตุไว้เรียบร้อยแล้ว ขอให่นักเรียนทุกคน รีบไปยังห้องเรียนของตัวเองโดยด่วน” เมื่ออาจาร์ยพูดจบ ฉันก็ถอนหายใจออกมาหนักหน่วง หมอกควันก็เริ่มจางลงอย่างรวดเร็ว แต่ทว่าสายตาของทุกคนในโรงอาหารก็มุ่งตรงมาทางฉันอย่างเอาเป็นเอาตาย
???
“เอ่อ โทโดโรกิคุง ปะ-ปะ ปล่อยฉันได้แล้วละ >///<;;” พอฉันรู้ต้นเหตุของการที่ทุกคนมอง ฉันก็เอ่ยบอกกับโทโดโรกิคุง ซึ่งเค้ากำลังจับแขนฉันอยู่ ตัวเราใกล้กันมาก ถ้าดูเผินๆ เหมือนกับว่า โทโดโรกิกำลังกอดฉันอยู่นั่นเอง ตะ-ตะแต่!! จริงๆเค้าก็กอดฉันอยู่จริงๆนี่นา!!! 0///0
“โฮยๆ -*- ไอ่หัวสองซีก แกรู้ตัวรึป่าวว่าทำอะไรอยู่น่ะ หา!!!! ” เสียงบาคุโกตะโกนขึ้น ทำให้โทโดโรกิปล่อยฉันให้เป็นอิสละทันที เขาหันหน้าหนีฉันไปอีกทาง และฉันแอบเห็นว่าเค้าเองหน้าขึ้นสีอย่างเขินอาย คิก ><
ฉันแอบหัวเราะเค้าเบาๆ อย่างนึกขำ ไม่คิดเลยว่าคนอย่างโทโดโรกิคุงจะเขินเป็นกับเขาด้วย
แต่ก็นะ เค้าคงปกป้องทุกคนนั่นเหละ เค้าไม่มีทางคิดกับฉันเกินเพื่อนหรอก มีแต่ฉันเดียวเท่านั้นเหละ ที่คิดไปเองคนเดียว …..
………………………………………………………………….. จบ ep 1
รออออ!!! สู้ๆนะคะ!!