(Gintama)หัวใจของน้องพี่ขอนะ

หัวใจของน้อง พี่ขอนะ

สวัสดี ผมชื่อ ยาโตะ คามุอิ  ตอนนี้อายุก็ 17 ล่ะ  และนี่ก็เป็นนิยายที่ผมเป็นตัวเอกของเรื่อง ^0^ 

ผมเป็นนักรบที่แข็งแร่งที่สุดของเผ่ายาโตะ ^ ^  มีพ่อ มีแม่ มีน้องสาวสุดน่ารัก

ผมมีครอบครัวที่อบอุ่น แต่แล้ววันนึง พ่อก็ออกเดินทางไปทำภารกิจ นานๆทีถึงจะกลับมา นานๆทีที่ว่า มันไม่ใช่เป็นอาทิตย์ หรือเป็นเดือนๆหรอกนะ มันนานเป็นปีๆ  ปล่อยให้ผม แม่ และน้องสาวอยู่กันสามคน แต่ก็อบอุ่นดีนะ ^ ^

แต่แล้ววันนึง แม่ผู้ซึ่งเป็นที่รักของผมกับน้อง ก็จากพวกเราไป  ผมเสียใจมาก เสียใจที่สุด T^T 

แต่ก่อนที่แม่จะเสีย  แม่ได้บอกผมไว้ว่า

....คามุอิลูกรักของแม่ ลูกเป็นผู้ชาย และเป็นพี่ชาย ลูกมีน้องสาว ลูกต้องดูแลน้องให้ดีๆนะลูก ดูแลน้องแทนพ่อกับแม่ และที่สำคัญ ลูกต้องดูแลตัวเองดีๆนะ^ ^.......

ผมจดจำสิ่งที่แม่ได้บอกผมอย่างขึ้นใจ และตั้งแต่ตอนนั้นเป็นต้นมา ผมก็ดูแลยัยเด็กผมหมวยหน้าตาคล้ายผมมาตลอด...

เพราะแม่บอกผมไว้ว่า .... ผมต้องรักน้องให้มากๆ ดูแลเธอให้ดี...เรามีกันแค่สองพี่น้อง....

หลังจากแม่เสียไป ยัยหมวยก็เอาแต่ร้องไห้ตลอด ด้วยความเป็นพี่ ผมจึงต้องคอยปลอบเธอเสมอ คอยดูแลป้อนข้าวป้อนน้ำ เช็ดขี้มูกเวลาเธอร้องไห้  ผมทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ ให้เวลาจะคอยเยียวยาเธอ  เพราะ คางุระ ยังเด็กกว่าที่จะเข้าใจอะไร....

เมื่อวันเวลาผ่านไป คางุระ น้องสาวของผมก็ร่าเริงขึ้น เธอเป็นเด็กน่ารัก สดใส ฉลาด และมักจะชอบเล่นซุกซน แบบหลายครั้ง เธอก็ทำให้ผมหัวร้อน แต่ทว่า พอยัยนี่ร้องไห้ทีไร ผมก็ใจหล่นวูบทุกที ....ใช่...ผมแพ้น้ำตาน้องสาว....

ต่อมา...ผมกับคางุระน้องสาวของผมก็เดินทางมาที่ดาวที่เรียกว่า 'โลก' 

เราสองพี่น้องมีความจำเป็นที่จะต้องย้ายมาอยู่ที่นี่เพราะว่า ดาวบ้านเกิดของเรามันโหดร้าย ผมไม่อยากให้น้องของผม ต้องมีชีวิตที่ลำบาก  แต่ผมก็คิดผิด ที่นี่โหดร้ายกว่าเยอะ 

.....ผมพาน้องเร่ร่อน...ไม่มีที่ไป.... 

...เราสองคนถูกชาวโลกมองเป็นเพียงแค่ ขยะ ....

และมาวันนึง คางุระเดินไปชนใครคนนึงเข้าอย่างไม่ได้ตั้งใจ เธอถูกคนที่เธอเดินชนถีบกระเด็น และผมเห็นฉากนั้นเข้าพอดี 

เลือดนักสู้ในกายปลุกผมให้ตื่น และวินาทีนั้นเอง ไอ้คนที่มันทำน้องสาวของผมเจ็บ....เกือบจะตาย...ทำไมมันไม่ตายน่ะเหรอ เพราะตอนนั้นมีร่างเล็กคนนึง คนที่ผมโคตรรักมากรั้งแขนของผมไว้ ผมจึงตื่นจากภวังค์ความโกธรของตัวเอง ....

ต่อมา ผมได้ไปเจอกับผู้ใหญ่ใจดีคนนึง เขาให้ที่อยู่กับเราสองพี่น้องที่ไม่มีที่จะไปบ้านหลังนั้นอยู่ติดกับ สถานที่ที่ชื่อว่า 'กินเซ็นกุมิ'

มันเป็นกรมตำรวจของเมืองเอโดะ

บ้านหลังนั้นหมอบความสุขสบายให้เราสองพี่น้อง แต่จะสบายกว่านี้ถ้าบ้านหลังนั้นไม่อยู่ติดกับ 'กินเซ็นกุมิ'

เพราะที่นั่น มีไอ้เด็กเวรคนนึง ที่ชอบมาแกล้งคางุระบ่อยๆ มันชอบทำให้เธอร้องไห้ จนผมต้องวิ่งเจ้นไปช่วยทุกทีที่มันมา

ไอ้เด็กเวรคนนั้นมันมีชื่อว่า 'โอคิตะ โซโกะ'  ไอ้เด็กเวรนิสัย S เวลาเจอหน้ามันส้นเท้าผมมันจะคันยิกๆ แบบว่า อยากจะกระทืบหน้ามัน ^ ^ 

คันส้น***แค่ไหน ให้ภาพมันอธิบาย ^ ^

ตอนนี้ คางุระอายุ 14 แล้ว เธอดูโตเป็นสาว สวย หมวย น่ารัก น่ารักกกกกกกกก มากกกกก  ก.ไก่ล้านตัว ^ ^

เห็นมะ เวลางอนยังน่ารักเลย ^ ^ แล้วแบบนี้ พี่ชายอย่างผม จะไม่ห่วงมากได้ยังไง ^^ 

........ใคร ที่มันมาจีบน้องสาวผม มันผู้นั้น ต้องตาย ^ ^......

ไม่ได้ขู่นะ อยากลองมั้ยละ ^ ^ 

  คางุระ พากย์ 

=_= อย่าไปฟัง อาเฮียพูดมากน่อ!  จริงๆแล้วอั๊วไม่ได้อ่อนแอที่จะให้อาตี๋มาแกล้งอั๊วขนาดนั้นหรอกน่อ!!  เมื่อก่อนน่ะ อั๊วชอบร้องไห้ก็จริงน่อ แต่ตอนนี้น่ะ อั๊วโตแล้วน่อ  อั๊วน่ะ เก่งพอๆกับอาเฮียเลยน่ะน่อ!  แต่อาเฮียน่ะ ชอบมองว่าอั๊วเปงเด็กอยู่เรื่อยน่อ อาเฮียนะ รักอั๊ว อั๊วเข้าใจนะน่อ =_= แต่บางที มันก็เกินไปนะน่อ.....  เพราะคนอื่นไม่กล้าที่จะเล่นหรือเปงเพื่อนกับอั๊วเลยน่อ =_=

ก่อนอ่านนิยาย ไปเจอกับอาไรท์ก่งน่อ! 

//// สวัสดีนี่ไรท์เอง ไรท์ไง จำได้มะ (มึงเป็นใคร : คนอ่าน)  ......  คือว่า ไรท์ เปิดเรื่องใหม่ ทั้งๆที่เรื่องเก่ายังดอง 5555 คืออยากแต่งแนวซิสค่อน อยากแต่งก็แต่ง ไม่แต่งก็ดอก นิสัยดีใช่มั้ยละ ^ ^ 555  (มึงจะเจอตีนนะไรท์ : คนอ่าน)   เอานาๆ ตามใจไรท์ไปเถอะ แต่งแล้วก็อ่านๆไปเถอะ  แนวซิสค่อน ใสๆ (มั้ง?) 555 ////

ขอบคุณเพลงเพราะๆจาก ยูทูป 

T
B