หนี้รัก หัวใจทมิฬ

ณ สวนสาธารณะแห่งหนึ่งใจกลางกรุงเทพฯ ที่มีผู้คนมาเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจ แต่ในอีกมุมหนึ่ง อาโนลด์ หนุ่มลูกครึ่งไทย-อังกฤษ ประธานบริษัท สมาร์ทคาร์ จำกัด(มหาชน) ยืนรอ กรรณิการ์ แฟนสาวของเขาอย่างใจจดใจจ่อ เพียงไม่นานเธอก็ปรากฏตัว รอแบมนานไหมคะ อาโนลด์ เธอถามแฟนหนุ่ม ไม่นานเลยครับ แบม นานแค่ไหนผมก็รอคุณได้ เขาพูดพร้อมกับโผเข้ากอดเธอ ว้าย! ไม่เอานะคะอาโนลด์ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า อายเค้า  แหม ก็ผมคิดถึงคุณนี่นา ฉันรู้ค่า แต่อย่าทำแบบนี้เลย เขายอมปล่อยเธอออกจากอ้อมแขน ว่าแต่วันนี้คุณมีเรื่องอะไรเหรอ ถึงนัดผมมาที่นี่? แบมไม่กวนเวลาคุณใช่ไหมคะ? ไม่เลย ผมมีเวลาให้แบมเสมอ ค่ะ แบมรู้ค่ะ ว่าคุณรักแบม เธอพูดพร้อมกับทำสีหน้าเศร้า คุณเป็นอะไรรึเปล่า ดูไม่ร่าเริงเลย เขาถามด้วยความสงสัย แบมเสียใจค่ะ ที่ต้องบอกบางอย่างกับคุณ คุณจะบอกอะไรผมเหรอ? เธอโผเข้ากอดเขาแน่น พร้อมกับกล่าววาจาที่หนักแน่น เราเลิกกันเถอะค่ะ อะไรนะครับ! เลิกกัน! ทำไม? เกิดอะไรขึ้น ผมทำอะไรผิด? อาโนลด์ตกใจและรู้สึกเจ็บจี๊ดที่หัวใจ เมื่อได้ยินคำนี้ คุณไม่ได้ทำอะไรผิดเลยค่ะ แบมผิดเองที่ทรยศต่อความรักของคุณ เธอกล่าวด้วยสีหน้าเศร้า อย่าทิ้งผมไปได้ไหม ผมรักคุณ ผมอยากแต่งงานกับคุณนะ ชายหนุ่มพยายามอ้อนวอน แต่ไม่สำเร็จ เราสองคนจบกันแค่นี้เถอะค่ะ ขอให้โชดดีค่ะ อาโนลด์ เธอกล่าวพร้อมกับเดินจากไป ปล่อยให้ชายหนุ่มอกหักอยู่ตรงนั้น
  ห้าปีต่อมา  คุณกู้เงินจากบริษัทผมไปกว่ายี่สิบล้าน ตอนนี้ผ่านมาหลายเดือนแล้วนะ เมื่อไรจะใช้คืน คุณวันชัย เสียงของอาโนลด์ถามชายสูงวัยที่นั่งอยู่ตรงหน้า ด้วยความไม่พอใจ ขอให้ผมเถอะครับคุณอาโนลด์ ตอนนี้บริษัทของผมขาดทุนอย่างหนัก จะล้มละลายอยู่แล้ว เมียของผมก็ติดการพนัน ผมยังไม่มีเงินมาใช้หนี้คุณจริงๆ ชายสูงวัยพยายามอ้อนวอน แต่ดูเหมือนอาโนลด์จะไม่เห็นใจ  ถ้าภายในสามเดือนนี้คุณยังไม่มีเงินมาใช้หนี้ผม ผมจำเป็นต้องยึดบ้าน ยึดรถคุณ คุณเข้าใจไหม! ได้โปรด ผมไม่มีเงินจริงๆ อย่ายึดบ้าน ยึดรถผมเลย เอ่อ ขอโทษที่เข้ามารบกวนนะคะ พ่อคะ แม่โทรมาค่ะ กรรณิการ์เปิดประตูห้องเข้ามา พร้อมร้องเรียกผู้เป็นพ่อ แต่เมื่อเห็นหน้าชายหนุ่มที่ยืนจ้องเขม็งมาที่เธอถึงกับตะลึง อาโนลด์! คุณเป็นประธานบริษัทนี้เหรอ ฉันไม่เคยรู้เลย คุณวันชัยนี่ลูกสาวคุณเหรอ เขาเอ่ยถามชายสูงวัย ครับ กรรณิการ์เป็นลูกสาวคนเดียวของผม  งั้นดีเลย คุณมาก็ดีแล้ว กรรณิการ์ ผมจะแจ้งข่าวร้ายให้คุณทราบ พ่อของคุณติดหนี้บริษัทผมยี่สิบกว่าล้าน ตอนนี้ไม่มีปัญญาใช้คืน ฮะ! อะไรนะ! เป็นเรื่องจริงเหรอคะพ่อ กรรณิการ์เอ่ยถามพ่อของเธอ ใช่ลูก มันคือความจริง พ่อเป็นหนี้เขา วันชัยกล่าวด้วยสีหน้าเศร้า แล้วทำไมพ่อไม่เคยบอกแบมเลย เธอคาดคั้นพ่อ พ่อกลัวลูกจะเป็นทุกข์ ลำพังลูกทำงานหาเงินมาใช้หนี้พนันแม่ ก็ลำบากอยู่แล้ว กรรณิการ์หน้าถอดสี ก่อนหันมาถามอาโนลด์ แล้วคุณจะเอายังไง อาโนลด์ ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อใช้หนี้ให้ครอบครัวเรา หึๆ คุณต้องใช้หนี้ผมภายในสามเดือน ถ้าไม่เป็นไปตามนี้ ผมจะยึดบ้านของคุณ  ภายในสามเดือน ฉันหาไม่ทันแน่เลย นั่นมันเรื่องของคุณ อาโนลด์กล่าวอย่างไม่ไยดี กรรณิการ์เริ่มใจคอไม่ดี เธอรู้ตัวดีว่า ไม่สามารถใช้หนี้ภายในสามเดือนได้  หึๆ กำลังคิดล่ะสิ ว่าจะใช้หนี้ผมด้วยวิธีไหน ใช่ ฉันกำลังคิดอยู่  แต่ผมมีทางเลือกให้คุณสองทาง หนึ่ง ใช้หนี้ผมตามกำหนด และสอง แต่งงานกับผม อะไรนะ! แต่งงานกับคุณ กรรณิการ์ตกใจ ไม่คิดว่าเขาจะยื่นข้อเสนอนี้มา ใช่ ผมให้คุณเลือก กรรณิการ์คิดในใจ เธอยังไม่อยากแต่งงานเลย เธอยังสนุกกับชีวิตโสดอยู่ แต่เธอก็ไม่มีทางเลือกเช่นกัน  เธอชั่งใจอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะเอ่ยออกมา ตกลง ถ้าฉันยอมแต่งงานกับคุณ คุณจะไม่ยึดบ้านฉันใช่ไหม แน่นอนสิ ผมพูดคำไหนคำนั้นอยู่แล้ว  วันชัยที่นั่งฟังอยู่ เอ่ยถามลูกสาวทันที จะดีเหรอลูก มันคือชีวิตทั้งชีวิตของลูกเลยนะ ไม่เป็นไรค่ะพ่อ ถ้ามันจะช่วยปลดหนี้ให้ครอบครัวเรา หนูยินดีทำค่ะ ช่างเป็นลูกที่กตัญญูจริงๆ ผมนับถือเลย อาโนลด์พูดพร้อมกับปรบมือเบาๆ แน่นอน ฉันไม่ได้ใจดำเหมือนคุณหรอก ผมไม่ได้ใจดำนะ พ่อคุณอยากกู้เงินกับบริษัทผม แล้วก็ไม่มีปัญญาใช้หนี้เอง คุณจะโทษผมไม่ได้ เสร็จธุระแล้วก็เชิญพวกคุณออกจากห้องผมได้แล้ว  
  
 สัปดาห์ต่อมา พิธีแต่งงานถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายตามแบบชาวคริสต์ ณ โบสถ์แห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ มีเพียงญาติผู้ใหญ่ฝ่ายเจ้าบ่าวและเจ้าสาวมาร่วมงาน ทั้งนี้เป็นไปตามความต้องการของฝ่ายเจ้าบ่าว หลังจากแต่งงาน อาโนลด์พากรรณิการ์มาจดทะเบียนสมรสที่สำนักงานเขต ทำไมเราสองคนต้องจดทะเบียนสมรสกันด้วย กรรณิการ์เอ่ยถาม ก็เพื่อเป็นหลักประกันการแต่งงานของเราไง เผื่อคุณเล่นตุกติก อาโนลด์ตอบพร้อมทำสายตาดูถูก ฉันจะไปเล่นตุกติกอะไรกับคุณ ในเมื่อฉันสัญญากับพ่อแล้ว ว่าจะแต่งงานกับคุณเพื่อใช้หนี้ ก็ดี เป็นอย่างนี้ผมก็สบายใจ อย่ามัวพูดมาก เซ็นชื่อซะ  หลังจากจดทะเบียนสมรสเสร็จสิ้น ไม่กี่วันต่อมา อาโนลด์พากรรณิการ์มาอยู่ที่บ้านพักตากอากาศริมทะเลสุดหรูในจังหวัดภูเก็ต ที่นี่มีแม่บ้านประจำวัยกลางคนชื่อ จันทร์เพ็ญ เป็นผู้ดูแล สวัสดีครับ ป้าเพ็ญ อาโนลด์เอ่ยทักทายแม่บ้าน สวัสดีค่ะคุณอาโนลด์ แหม ไม่เจอกันนานเลยนะคะ หญิงวัยกลางคนเอ่ยตอบ เอ่อ นี่ใครคะ เธอเอ่ยถามเมื่อหันไปเห็นกรรณิการ์ยืนอยู่ข้างอาโนลด์ นี่ภรรยาผมเองครับ เธอชื่อกรรณิการ์ กรรณิการ์ยกมือไหว้จันทร์เพ็ญ สวัสดีค่ะ ฝากตัวด้วยนะคะ เธอเอ่ยอย่างเป็นมิตร จันทร์เพ็ญรับไหว้เธอ พร้อมกับยิ้มให้ คุณอาโนลด์แต่งงานแล้วเหรอคะ? ป้าไม่รู้ข่าวเลย  เพิ่งแต่งไปอาทิตย์ที่แล้วครับ ผมกับกรรณิการ์จะมาอยู่ที่นี่ถาวรเลยครับ ฝากป้าช่วยดูแลกรรณิการ์ด้วยนะครับ ป้ายินดีค่ะ มีอะไรให้ป้าช่วยบอกได้เลยนะคะคุณกรรณิการ์  เรียกหนูว่า แบม ก็ได้ค่ะป้า อ๋อ! โอเคค่ะ คุณแบม เอาล่ะ อย่ามัวแนะนำตัวอยู่เลย กรรณิการ์ มานี่ เขาฉุดมือเธอออกมาตรงนั้นอย่างแรงจนเธอหน้าเบ้ด้วยความเจ็บปวด ท่ามกลางความงุนงงของจันทร์เพ็ญ นี่คุณจะพาฉันไปไหน? ห้องนอนของคุณไง เขาฉุดกระชากเธอมาที่หน้าห้องนอนพร้อมกับเปิดประตูเข้าไป นี่! ปล่อยนะ! ฉันเจ็บ  แต่ผมเจ็บมากกว่าคุณ เข้าไปซะ เขาผลักเธอเข้าไปในห้องและปิดประตูทันที อาโนลด์ คุณโกรธฉัน เรื่องที่ฉันบอกเลิกคุณใช่ไหม ใช่ ผมโกรธ ทั้งที่ผมรักคุณและอยากแต่งงานกับคุณ แต่คุณกลับโยนมันทิ้ง ตลอดเวลาที่เราคบกัน มันไม่มีความหมายเลยใช่ไหม!  กรรณิการ์!  กรรณิการ์ร่ำไห้ มันไม่ใช่อย่างนั้น อาโนลด์ ฉันรักคุณ แต่ที่ฉันบอกเลิกคุณ เพราะฉันถูกพ่อแม่บังคับให้คบกับผู้ชายอีกคนหนึ่ง ซึ่งฉันก็ไม่ได้รักเขา ฉันคบกับเขาไม่นาน ฉันก็เลิกกับเขา เพราะเขาไปทำผู้หญิงคนหนึ่งท้อง พ่อแม่ฉันไม่ชอบลูกครึ่ง แต่ฉันไม่ได้อยากเลิกกับคุณเลยนะ ตลอดห้าปีที่ผ่านมา ฉันไม่เคยลืมคุณเลยนะ อาโนลด์ ได้โปรดเรียกชื่อฉันเหมือนเดิมได้ไหมหุบปาก!  คุณโกหก! ผมกลับไปรักคุณไม่ได้อีกแล้ว แต่ทำไมนะ หัวใจผมไม่เคยลืมคุณเลย เขาพูดพร้อมกับกำมือของเธอแน่น ปล่อยนะ! อาโนลด์ ฉันเจ็บ เธอพยายามแกะมือของเขาออก แต่มือหนากลับกำแน่นยิ่งกว่าเดิม เขามองเธอด้วยสายตาแข็งกร้าว นับแต่นี้ต่อไป คุณต้องอยู่ที่นี่ คุณหนีไปไหนไม่ได้หรอก พูดจบ เขาเดินออกไปจากห้องทันที แต่กลับล็อกประตููขังเธอไว้  ไม่นะ!  อาโนลด์ปล่อยฉันออกไปนะ!  ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่! คุณจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ ปล่อย! กรรณิการ์ทุบประตูเสียงดัง แต่อาโนลด์หาได้สนใจเธอไม่ 
  เช้าวันต่อมา กรรณิการ์ถูกปล่อยให้เป็นอิสระ เธอมานั่งทานข้าวบนโต๊ะอาหารริมระเบียงบ้านกับอาโนลด์  เมื่อคืนหลับสบายดีไหม อาโนลด์เอ่ยถาม ก็สบายดี แต่ไม่ดีตรงถูกขังนี่แหละ คุณจะขังฉันไว้ทำไม ถ้าเป็นเรื่องนั้น ฉันก็ขอโทษแล้วไง คุณเป็นลูกหนี้ผม ผมจะทำอะไรกับคุณก็ได้ หรืออยากหย่ากับผม แล้วหาเงินมาใช้หนี้ภายในสามเดือนก็ได้นะ ผมไม่ว่าอะไร อาโนลด์ ทำไมคุณชอบพูดจาแดกดันฉันจังเลย ฉันต้องทำอย่างไร คุณถึงจะหายโกรธฉัน ก็ไม่ต้องทำอะไร เพราะผมอยากจะทำอะไรกับคุณผมก็ทำได้ ในฐานะสามีและเจ้าหนี้  เลิกปะทะคารมกับผม แล้วทานข้าวซะ กรรณิการ์ถึงกับพูดอะไรไม่ออก ได้แต่คิดสงสารตัวเอง ที่ต้องมาอยู่ในสภาพนี้ อาโนลด์เขาเปลี่ยนไป เขาไม่ใช่ผู้ชายที่น่ารักและอ่อนโยนเหมือนเมื่อก่อนแล้ว  ความอกหักเปลี่ยนเขาได้ขนาดนี้เชียวหรือ   ตกกลางคืน กรรณิการ์เตรียมตัวจะพักผ่อน แต่ก็ได้ยินเสียงเคาะประตู ก็อก! ก็อก! เธอเดินไปเปิดประตู ก็เห็นร่างสูงใหญ่ของอาโนลด์ยืนอยู่ เขาเดินเข้ามาในห้อง พร้อมกับปิดประตู กรรณิการ์รู้สึกหวาดหวั่น เขาจะทำอะไร? อาโนลด์ตรงเข้ามาผลักเธอลงบนเตียงทันที ไม่นะ!  อาโนลด์ คุณจะทำอะไรฉัน ก็ทำแบบนี้ไง ที่รัก เขากอดรัดฟัดเหวี่ยงเธออย่างเมามัน แต่คนถูกกอดกลับพยายามขัดขืน ปล่อยฉันนะ! อาโนลด์ ได้โปรดอย่าทำแบบนี้ เธอดิ้นขัดขืน แต่ยิ่งดิ้น เขายิ่งรุนแรงขึ้นกว่าเดิม นอกจากกอดแล้ว เขายังซอกไซ้ไปทั่วเรือนร่างของเธอและพยายามถอดเสื้อของเธอออก กรรณิการ์พยายามร้องให้คนช่วย แต่ก็ไม่เป็นผล เพราะที่นี่เป็นบ้านของเขา มีเพียงแค่จันทร์เพ็ญที่ได้ยินเสียงเธอ และเดินไปที่ห้องของเธอพร้อมกับเคาะประตูเรียก ก็อก! ก็อก!  เกิดอะไรขึ้นเหรอคะคุณแบม!  ได้ยินป้าไหม!  กรรณิการ์เมื่อได้ยินเสียงนั้น เธอจำได้ว่าเป็นเสียงจันทร์เพ็ญ จึงตะโกนร้องให้ช่วยทันที ช่วยด้วย! ป้าเพ็ญ! อาโนลด์ข่มขืนฉัน! อาโนลด์เมื่อได้ยินดังนั้น เขาใช้มือปิดปากเธอแน่น พร้อมกับตะโกนกลับไป ไม่มีอะไรหรอกป้าเพ็ญ ผัวเมียเค้าจะเล่นสนุกกันน่ะ จันทร์เพ็ญเมื่อได้ยินดังนั้น ก็ไม่คิดจะถามอะไรต่อ เธอเดินผละจากไปทันที  เงียบน่า!  อย่าร้อง!  ไม่งั้นผมจะรุนแรงขึ้นนะ เขาขู่หญิงสาวที่นอนทับอยู่ ที่ตอนนี้ตัวสั่นและร้องไห้ด้วยความหวาดกลัว อาโนลด์ เมื่อเห็นน้ำตาของเธอ เขาก็มีท่าทีอ่อนลง แต่ก็ยังทำตามความปรารถนาของเขา  คุณเป็นของผมแล้วนะ กรรณิการ์  ถือว่าใช้หนี้แล้วกัน เขาผละจากเธอ พร้อมกล่าวอย่างไม่แยแส ปล่อยให้ร่างบอบบางนอนร้องไห้ คนใจร้าย! ทำไมต้องทำแบบนี้! เธอกล่าวตัดพ้อ แต่ร่างสูงใหญ่กลับไม่สนใจ  และเดินออกจากห้องไป ฉันจะต้องอยู่ในสภาพนี้ไปอีกนานแค่ไหน ฉันอยากกลับบ้าน เธอรำพึง
 วันแล้ววันเล่า ที่กรรณิการ์ต้องพบเจอการขืนใจจากอาโนลด์ แม้บางครั้งเธอจะตอบสนองต่อรสจูบและท่วงท่าของเขา แต่เขาก็ไม่เคยปรานีเธอเลย 
 อยู่มาวันหนึ่ง ขณะที่เธอเตรียมอาหารเช้าให้เขาก่อนไปทำงาน อยู่ๆ เธอก็รู้สึกหน้ามืดและคลื่นไส้อยากอาเจียน เธอจึงเดินไปที่ห้องน้ำ โอ้ก!  อ้วก! เธออาเจียนออกมาอย่างหมดแรง จันทร์เพ็ญเมื่อเห็นอาการของเธอแบบนั้น ก็รู้สึกเป็นห่วง คุณแบม อาการดูไม่ค่อยดีเลยนะคะ ปกติไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย ไปหาหมอหน่อยไหมคะ เดี๋ยวป้าพาไป  ก็ดีเหมือนกันค่ะป้า แบมก็รู้สึกเหมือนจะไม่ไหว  ที่โรงพยาบาล เมื่อหมอตรวจร่างกายของกรรณิการ์อย่างละเอียดแล้ว จึงกล่าวว่า คุณไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกครับ แค่เป็นอาการของคนแพ้ท้องน่ะครับ พักผ่อนสักนิดก็ดีขึ้นแล้วครับ กรรณิการ์ถึงกับตกใจในคำอธิบายของหมอ แพ้ท้อง!  หมายความว่าไงคะคุณหมอ? ฉันท้องเหรอคะ?  ใช่ครับ ยินดีด้วยครับคุณท้องได้สามเดือนแล้ว  กรรณิการ์ถึงกับอยากร้องไห้ออกมาตรงนั้น เธอท้องเหรอ ถ้าอาโนลด์รู้ เขาจะทำอย่างไร เขาจะรับได้หรือไม่  พอตกกลางคืน ขณะกรรณิการ์กำลังนั่งดูวิวพระอาทิตย์อยู่ริมระเบียง อาโนลด์ที่อยู่ในสภาพเมามาย หลังจากออกไปสังสรรค์กับเพื่อน ก็เข้ามาฉุดกระชากเธอ มากับผมเดี๋ยวนี้! กรรณิการ์! เดี๋ยวก่อน! อาโนลด์ นี่คุณเมามาใช่ไหม คุณควรพักผ่อนนะคะ เธอพูดกับเขาด้วยความหวังดี  แต่เขากลับไม่สนใจและพยายามลากเธอออกจากบ้าน  เดี๋ยวก่อนค่ะ! คุณอาโนลด์  คุณจะลากคุณแบมไปไหนคะ ได้โปรดสงสารคุณเค้าเถอะค่ะ  จันทร์เพ็ญทนเห็นภาพนี้ไม่ได้ เธอเดินเข้ามาขวาง หวังช่วยกรรณิการ์ให้รอดพ้นจากการถูกกระชาก แต่อาโนลด์สั่งห้ามทันที หลีกไปนะ ป้าเพ็ญ อย่าคิดช่วยเธอ ไม่งั้นผมไล่ออก จันทร์เพ็ญจำใจต้องหลีกทางให้ แต่ในใจก็อดสงสารกรรณิการ์ไม่ได้  อาโนลด์ลากเธอมาที่ทะเลหน้าบ้าน แล้วเหวี่ยงเธอลงทะเลทันที ร่างของกรรณิการ์ปะทะกับผิวน้ำเสียงดังตูม  กรรณิการ์ร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด ทั้งยังนึกเป็นห่วงลูกในครรภ์  อาโนลด์ คุณเป็นอะไรไป ทำไมทำกับฉันแบบนี้  คุณทรยศความรักของผม แบม!  คุณทรยศ!  อาโนลด์กล่าวพล่ามอย่างไม่รู้ตัวตามประสาคนเมา  ก่อนจะเข้าไปกระชากเธอขึ้นมาจากน้ำ และลากเธอกลับมาที่ห้องนอนของเธอและปลุกปล้ำเธอเหมือนอย่างเคย กรรณิการ์เจ็บปวดใจอย่างที่สุด แต่เธอก็พยายามอดทนไว้ ไม่ดิ้นขัดขืนเหมือนแต่ก่อน เพื่อปกป้องลูกในครรภ์  เมื่อเสร็จกิจ เขาก็ผละจากเธอและออกจากห้องไป  
   เช้าวันต่อมา เธอมานั่งทานข้าวกับเขาเป็นปกติ  วันนี้สีหน้าคุณดูไม่ค่อยโอเคเลยนะ เป็นอะไรไปเหรอ หรือเมื่อคืนผมทำรุนแรงไป ผมขอโทษละกัน เขาพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย หากแต่เธอกลับไม่ตอบอะไรและไม่ยอมทานข้าว จนจันทร์เพ็ญต้องเอ่ยขึ้น  คุณแบมคะ ทานข้าวเถอะนะคะ เดี๋ยวจะไม่สบายเอานะคะ  ขอบคุณค่ะป้าเพ็ญ  แต่เแบมยังไม่หิวค่ะ  อาการนั่งนิ่งไม่ยอมพูดและไม่ยอมกินข้าวของเธอ ทำให้อาโนลด์ชักหงุดหงิด ไม่กินข้าว เดี๋ยวก็เป็นลมเป็นแล้งไปหรอก ถ้าคุณมีอะไรก็พูดมาตรงๆ ดีกว่า ผมรอฟังอยู่  ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับคุณเธอกล่าวและลุกจากโต๊ะอาหารทันที แต่กลับรู้สึกหน้ามืดและเป็นลมล้มลง  แบม!  อาโนลด์ตกใจ เขารีบปรี่เข้ามาประคองร่างของกรรณิการ์ทันที  คุณเค้าเป็นลมน่ะค่ะ สงสัยคงจะเพลียมาก พาเธอไปพักก่อนเถอะค่ะ ครับป้า แต่วันนี้เกิดอะไรขึ้น ปกติเธอดูแข็งแรงมาก อาโนลด์ได้แต่สงสัย ก่อนจะอุ้มเธอไปที่หัองนอนและเฝ้าดูแลเธออยู่ไม่ห่าง คุณอาโนลด์  ถึงเวลาคุณต้องรู้ความจริงแล้วล่ะค่ะ  จันทร์เพ็ญกล่าว  ความจริงอะไรครับป้า  อาโนลด์ถามอย่างสงสัย คุณแบม เธอท้องได้สามเดือนแล้วค่ะ อย่าทำอะไรรุนแรงกับเธอเลยนะคะ ไหนๆเธอก็เป็นภรรยาของคุณ อะไรนะครับ! เธอท้อง! อาโนลด์แทบไม่อยากจะเชื่อ กับสิ่งที่ได้ยิน  แล้วที่เขาทำรุนแรงกับเธอไปเมื่อคืนนี้ล่ะ ลูกของเขาจะเป็นอะไรรึเปล่า เขาช่างเป็นพ่อที่แย่จริงๆ  เพราะทิฐิที่มีต่อเธอ ทำให้ต้องทำอะไรที่ไม่คิดไป เขาจับมือเธอแน่น พร้อมกับจุมพิตที่หน้าผากอย่างอ่อนโยน ไม่กี่ชั่วโมงต่อมาเธอก็ฟื้นขึ้นมา โอ้! แบม คุณฟื้นแล้ว อาโนลด์ คือ.. ฉัน.. คุณไม่ต้องพูดอะไรแล้ว เขาดึงเธอเข้ามากอดแนบอก ผมขอโทษนะแบม ผมไม่น่าทำร้ายคุณ ผมผิดไปแล้ว ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แบมไม่โกรธคุณ และแบมก็ขอโทษที่เคยทิ้งคุณไป  ผมเกือบทำร้ายลูกในท้องแล้ว ไม่น่าเลย เขาพรอดพร่ำอย่างสำนึกผิด  กรรณิการ์กอดตอบเขา อย่าโทษตัวเองเลยค่ะ อาโนลด์ เรื่องมันผ่านไปแล้ว ต่อไปนี้ผมจะรักและดูแลคุณให้มากขึ้นแบม ผมสัญญา  ฉันยังไม่ได้ใช้หนี้คุณเลยค่ะ  อาโนลด์ ขอเวลาฉันหน่อยนะคะ ไม่ ที่รัก ไม่  หนี้ของคุณมันจบลงนับตั้งแต่คุณแต่งงานกับผมแล้ว  คุณไม่โกรธฉันแล้วใช่ไหมคะ  ไม่ ผมหายโกรธแล้วล่ะ ผมรักคุณ เรามาสร้างครอบครัวด้วยกันเถอะนะ  ฉันก็รักคุณค่ะ จากนั้นทั้งคู่ก็จุมพิตกันอย่างหวานชื่น. กรรณิการ์ได้ชดใช้หนี้รักแล้ว อาโนลด์ใจทมิฬก็กลับมาเป็นคนอ่อนโยนอีกครั้ง.