เสน่หาสีคราม [มี E-Book] - นิยาย เสน่หาสีคราม [มี E-Book] : Dek-D.com - Writer
×
NC

คำเตือนเนื้อหา

เนื้อหาของเรื่องนี้อาจมีฉากหรือคำบรรยายที่ไม่เหมาะสม

  • มีการบรรยายฉากกิจกรรมทางเพศ

เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน

กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา หรือ อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด

    เสน่หาสีคราม [มี E-Book]

    สำหรับฉันความตายมันไม่น่ากลัวหรอกค่ะ แต่การมีชีวิตอยู่ทั้งที่ไม่รู้ว่าอยู่ไปเพื่ออะไรต่างหากที่น่ากลัว

    ผู้เข้าชมรวม

    7,174

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    12

    ผู้เข้าชมรวม


    7.17K

    ความคิดเห็น


    8

    คนติดตาม


    77
    จำนวนตอน :  26 ตอน (จบแล้ว)
    อัปเดตล่าสุด :  19 เม.ย. 67 / 20:21 น.
    คำเตือนเนื้อหา NC

    มีการบรรยายฉากกิจกรรมทางเพศ

    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

     

    เมื่อหญิงสาวที่ทั้งสาว ทั้งสวย อีกทั้งยังฉลาดและร่ำรวยอย่าง ‘ริสา’ กำลังพบเจอกับอุปสรรคครั้งใหญ่ในชีวิต

     

    ทั้งที่เธอเพิ่งจะเรียนจบ ได้ทำงานในบริษัทที่ตัวเองวาดฝันเอาไว้ มีเพื่อนร่วมงานที่น่ารักและใจดีกับพนักงานใหม่อย่างเธอ จนเธอหลงคิดไปว่าทุกอย่างกำลังเริ่มต้นอย่างสวยงาม แต่แพลนชีวิตที่วาดฝันเอาไว้สวยหรูกลับพังลงเพียงเพราะก้อนเนื้อขนาดเพียงแค่หนึ่งเซนติเมตร หนำซ้ำเธอยังจับได้ว่าไอ้สารเลวที่เธอรักกับเพื่อนที่เธอไว้ใจร่วมมือกันทรยศหักหลังเธอ

     

    เหมือนโลกกำลังทดสอบเธอด้วยบททดสอบที่โหดร้ายที่สุด ซึ่งเธอไม่มีความมั่นใจในตัวเองเลยสักนิดว่าจะสามารถพาตัวเองผ่านช่วงเวลาที่แสนจะยากลำบากนี้ไปได้เพียงลำพัง 

     

    กระทั่งได้พบกับบททดสอบสุดท้ายที่โลกส่งมาให้...

     

    บททดสอบที่ชื่อ 'สีคราม'

     

    “คุณเป็นใคร”

     

    “ฉันเป็นใครไม่สำคัญหรอก ยังไงตายไปเธอก็จำฉันไม่ได้อยู่ดี บอกมาแค่เธอจะช่วยฉันหรือเปล่าแค่นั้นก็พอ” เขาเอ่ยปากถามอีกครั้งหลังจากที่ยืนให้เธอจ้องมองอยู่สักพัก

     

     

    “คุณจะให้ฉันช่วยอะไร”

     

    “ฉันโดนวางยา กะ กำลังมีความต้องการ”

     

    คำตอบของเขาทำให้เธอนึกอยากจะเดินหนี ทว่าสองขากลับตายสนิท จู่ๆ มันก็ก้าวไม่ออกเสียอย่างนั้น

     

    “ไหนๆ เธอก็อยากตายอยู่แล้วนี่ ช่วยทำประโยชน์ให้คนที่ยังอยากอยู่ต่อสักหน่อยไม่ได้หรือไง”

     

     

    คำขอร้องของเขาทำให้เธอได้สติ ฉุกคิดขึ้นมาได้ว่าก่อนหน้านี้เธอมีความคิดนั้นแวบเข้ามาจริงๆ

     

    “ถ้าไม่ช่วยก็รีบๆ ไปซะ กลับไปหาคนที่เธอรักแล้วอย่าคิดอะไรโง่ๆ แบบเมื่อกี้นี้อีก”

     

    ประโยคนั้นดังซ้ำอยู่ในหัวของเธอราวกับว่าเขาฝังมันลงมาในสมอง มันติดอยู่ในหัวของเธอแล้วดึงเธอกลับเข้าสู่ความรู้สึกสิ้นหวังอีกรอบ

     

    “ฉันไม่มีคนรัก”

     

    น้ำตาไหลลงมาอีกครั้งโดยไม่รู้ตัว เหมือนจะดีขึ้นแล้ว แต่พอนึกถึงมันขึ้นมา หัวใจของเธอก็ปวดแปลบ

     

    “แล้วไม่มีเพื่อนหรือไง”

     

    เพื่อนที่หักหลังเธอน่ะเหรอ มีเพื่อนแบบนั้นสู้ไม่มีเสียยังดีกว่า

     

     

    “ไปที่รถฉันสิ” เธอเอ่ยปาก เรียกความแปลกใจให้กับชายหนุ่มที่ถึงกับต้องเหลียวหลังกลับมามองเธอ

     

    “ว่าไงนะ”

     

    “ฉันบอกให้ไปที่รถ ฉันไม่นอนบนพื้นสากๆ นี่หรอก”

     

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น