ไปสนุกในต่างโลก

ณ โรงเรียน ม.ปลายแห่งหนึ่ง

"โทรุนายจะกลับบ้านเลยรึป่าวพวกเรากำลังจะไปงานเลี้ยงหลังสอบเสร็จอะ นายสนใจไปกับพวกเราใหม" ใครบางคนทักชายหนุ่มขึ้นมา

"ไปไม่ได้หรอกพอดีมีธุระที่บ้านอ่ะพวกนายไปกันเหอะไว้คลาวหน้าล่ะกัน" ผมหันไปพูดกับเพื่อนร่วนชั้นที่ชวนผมไปงานเลี้ยง

   สวัสดีผมมีชื่อว่าโคทารุหรือเรียกว่าโทรุก็ได้ผมเป็นนักเรียน ม.ปลายร่างกายแข็งแรงคนนึงสูง179น้ำหนัก59ผมยาวดำหน้าตาหวานแต่ยังคงความหล่อแบบผู้ชายไว้ ผมเป็นคนชอบเล่นเกมและอ่านมังงะมากๆและตอนนี้ผมกำลังจะกลับบ้านไปเล่นเกมที่ค้างไว้

ผมเป็นคนเข้าถึงง่ายชิวๆแต่พอเวลาผมโกรธจะควบคุมตัวเองไม่ค่อยจะได้ทำให้คนรอบตัวผมเห็นผมกำลังโกรธจะพร้อมใจกันตีตัวออกห่างทันที

"จะได้กลับไปเวลตัวละครสักที" 

ปรี้น~  ปริ้นๆ~ เอี๊ยด!! ~ โครม!!!

เฮ้ยช่วยด้วยมีคนถูกรถชนโทรเรียกรถพยาบาลที

ผมที่กำลังคิดเรื่องเกมจนไม่ได้มองท่างก็โดนรถบรรทุกที่ขับมาชนเข้าอย่างจัง รู้สึกชาไปทั้งตัวเลยแฮะเริ่มหนาวแล้วสิคงจะเสียเลือดไปเยอะสินะให้ตายสิจะครองสติไม่อยู่แล้วสิง่วงจังนอนดีกว่า

แล้วผมก็ลืมตาขึ้นเพราะความเจ็บและความง่วงอยู่ๆก็หายไปผมลุกขึ้นนั้งมองสำรวจไปรอบๆมันไม่ใช่ถนนที่ผมถูกรถชน แต่มันเป็นเหมือนห้องอะไรสักอย่างที่มีแท่นยืนอยู่กลางห้องและอยู่ๆก็มีแสงสว่างเกิดขึ้นบนแท่นยืนนั้นจนผมต้องหลับตา

"สวัสดีพ่อหนุ่มผู้โชคดี" เสียงชราภาพของชายแก่ที่ยืนอยู่บนแท่นที่เคยมีแสงสว่างปรากฎตัวขึ้น

"ผู้โชคดีหมายความว่ายังไงหรอคับแล้วคุณเป็นใครกันแล้วผมมาอยู่ที่นี้ได้ไงกัน" 

"เจ้าน่ะได้ตายแล้วยังไงล่ะเป็นคนที่ร้อยของเดือนนี้ด้วยข้าเลยจะส่งเจ้าไปเกิดใหม่ที่ต่างโลก กับพร3ข้อส่วนคำถามที่ว่าข้าเป็นใครข้าคือพระเจ้าไงล่ะ" ชายแก่พูดพร้อมกางมือทั้งสองข้างออกจ่องมองมาที่ผม

"ผมตายแล้วงั้นหรอเสียดายแฮะแต่ได้เกิดใหม่งั้นหรอหน้าสนใจนี้" ผมพูดขึ้นพร้อมทำท่าทางคิดพร้อมยิ้มออกมาอย่างสนใจ

"สนใจสินะงั้นมาฟังพร3ข้อที่ข้าจะให้เจ้าสะ

1ระบบเกมที่เจ้าเคยเล่น

2ความจำและความสามารในชาตินี้ยังอยู่ครบ

3กล่องสุ่มของ3อย่าง

ถ้าเจ้าพร้องแล้วก็เกร็งหน้าไว้ "

"ห้ะ! ให้ผมเกร็งหน้าทำไ-" ผมยังไม่ทันจะพูดจบพระเจ้าก็ได้เดินมาประเคนหมัดใส่หน้าผมเต็มๆจนผมสลบไป

ณ คฤหาสน์แห่งหนึ่ง

"นายหญิงดีใจด้วยนะคะท่านได้ลูกชายค่ะ" เมดสาวอุ้มทารกในอ้อมแขนส่งให้ผู้เป็นแม่ที่นอนอยู่บนเตียง

"ขอบใจมากจ้ะไปบอกลูกสาวกับสามีฉันให้ที่นะจ้ะ" 

"เจ้าค่ะ" 

"เป็นยังไงบ้างที่รัก" ชายผู้เป็นสามีของหญิงสาวเดินเข้ามาพร้อมกับเด็กสาวตัวเล็กเอ่ยขึ้น

"ฉันสบายดีค่ะที่รักเราได้ลูกชายล่ะค่ะจะตั้งชื่อเค้าว่าอะไรดีคะ" หญิงสาวเอ่ยขึ้นพร้อมกับยิ้มมองไปที่หน้าของทารกชายตัวน้อย

"ตั้งชื่อว่าโทรุ เซน มาติอัส เจ้าคิดว่ายังไงที่รัก" 

"เอาชื่อนี้ดีแล้วล่ะค่ะ รันลูกรักมาดูโทรุน้องเจ้าสิหน้ารักใหมต่อไปนี้เจ้าสองคนพี่น้องต้องดูแลกันและกันให้มากๆล่ะเข้าใจใหมรันลูกแม่" 

"หนูเข้าใจแล้วค่ะท่านแม่" เด็กสาวยิ้มกว้างพูดตอบผู้เป็นแม่อย่างร่าเริงพร้องเอานิ้วมือจิ้มไปที่หน้าน้องชายเธออย่างเอ็นดู

15ปีต่อมา

"ท่านพี่การเครื่อนไหวของท่านช้าลงนะ" โทรุในวัย15ปีกำลังฝึกฟันดาบกับพี่สาววัย17ปีอยู่ในสนามฝึกของคฤหาสน์

"โทรุพี่ไม่ไหวแล้วล่ะ เราฝึกกันมา5ชั่วโมงแล้วนะพี่ว่าเราพักกันก่อนเถอะน้องรัก" รันที่จับดาบยืนหอบเหงื่อท่วมร่างพูดพร้อมกับมองหน้าน้องชายของเธอด้วยสายตาอ้อนวอน

"ถ้าท่านพี่ว่าอย่างนั้นก็ได้เราพักกันเถอะว่าแต่ท่านพี่ที่โรงเรียนท่านเป็นอย่างไรบ้าง" โทรุเก็บดาบคาตานะไม้เข้าฝักดาบหันไปถามผู้เป็นพี่

"พี่สบายดีโรงเรียนมันก็สนุกดีแต่ก็เหงานิดหน่อยที่โทรุไม่อยู่ด้วยพี่อยากให้โทรุเข้าเรียนเร็วๆจังเลย" รันพูดพรางเช็ดเหงื่อบนใบหน้าของตนเอง

"ไม่ต้องห่วงท่านพี่พรุ้งนี้ข้าก็ไปตรวจสอบร่างแปลงวัดพลังเวทและเลือกสายก่อนเข้าสมัคเรียนอีกไม่นานข้าก็จะเข้าเรียนที่เดียวกับท่านพี่แล้วล่ะ" 

"งั้นพี่ไปอาบน้ำก่อนนะโทรุไว้เจอกันที่ห้องท่านอาหาร" รันพูดพร้อมกับเดินเข้าคฤหาสน์ไปเหลือโทรุที่ยังยืนอยู่ข้างสนาม

เมื่อโทรุเห็นพี่สาวเดินเข้าคฤหาสน์ไปแล้วก็ได้ทำการบางอย่างคนเดียวที่ข้างสนามฝึก

"Status open" 

[Status] 

ชื่อ. โทร เซน มาติอัส   เผ่า. มนุษย์

นักรบ Lv. 36     คลาส. ซามูไร

นักประดิษฐ์ Lv. 40

ร่างแปลง.

ฉายา. 

พลังชีวิต. 8,900/8,900

มานา. 4,300/4,300

พลังโจมตี. 460

ความว่องไว. 700

พลังป้องกัน. 570

[Skill] 

15ดาบอิไอ ระดับIV (มานา-150) 

10ดาบนอกรีต ระดับVI (ไม่กินมานา)(1ครั้งต่อวัน)

ทรายขีดจำกัด ระดับII (มานา-500) 

เสียงคำรามของนักรบ ระดัV (มานา-200) 

[ติดตัว] 

จิตสงบ ระดับVII

ตรวจสอบ ระดับX

Item Box ระดับX

หน้าหวาน ระดับV