ลำดับตอนที่ #35
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #35 : ~ตามเกมส์ - คาโนวาล~
หญิงสาวค่อยๆหันกลับไปช้าๆ แล้วดวงตาสีน้ำตาลคู่โตก็เบิกกว้างด้วยความตกใจ ชายหนุ่มผู้ซึ่งเสนอตัวเลี้ยงเหล้าเธอ ไม่ใช่ใครที่ไหน เขาก็คือคาโลนั่นเอง
\"นะ..นายมาที่นี่ได้ไง\" เฟรินถามอย่างตกใจ แต่ชายหนุ่มไม่ตอบ ใบหน้าของเขาบึ้งตึง แต่สายตาบ่งบอกถึงความเป็นห่วงที่มีต่อหญิงสาวอย่างเต็มที่ คาโลจับแขนเฟรินไว้ไม่ยอมปล่อย ไม่ว่าหญิงสาวจะดิ้นแค่ไหนก็ตาม
\"คาโลปล่อยเฟ......\" เสียงของลอเรนซ์ขาดหายไป เมื่อมีมือๆหนึ่งเอื้อมมาจับข้อมือเธอโดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว
\"ละ..ลูคัส\" ลอเรนซ์พูดออกมาอย่างยากเย็น
\"นายคิดจะหนีไปไหนลอรี่\" ลูคัสถามขึ้น มือบีบข้อมือหญิงสาวแน่นขึ้นอย่างเค้นความจริง
\'พวกมันเข้าใจว่าพวกเธอจะหนีอย่างนั้นหรอ\' นี่คือความคิดในใจของลอเรนซ์และเฟรินหลังจากที่ฟังลูคัสพูดจบ ลอเรนซ์ขยิบตาให้เฟริน เฟรินก็ตอบรับมาอย่างรู้แผนโดยที่ชายหนุ่มทั้งสองไม่ทันสังเกต
\"ตอบมาสิลอรี่\" ลูคัสพูด ทั้งสองไม่ตอบอะไรเอาแต่เงียบลูกเดียว ลอเรนซ์ขยิบตาให้เฟรินอีกครั้งเป็นเชิงว่าให้เริ่มแผนการได้ ทั้งสองเหยียบเท้าชายหนุ่มทั้งสองอย่างแรง แล้ววิ่งหายลับเข้าไปในฝูงคนที่กำลังเต้นรำกันอยู่
\"พลาดจนได้\" คาโลพูดขึ้นอย่างหัวเสีย แล้วก็สบถต่อยาวเหยียดอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน
\"ลกลับไปรวมกับทุกคนก่อนดีกว่า แล้วค อยปรึกษากับใหม่ สองคนนั้นคงยังไปได้ไม่ไกลเท่าไหร่\" ลูคัสพูด คาโลพยักหน้า แล้วทั้งสองก็เดินไปยังจุดนัดหมาย
\"แฮ่กๆ เหนื่อยจังเลย\" เฟรินบ่นขึ้น แต่ฝีเท้าก็ไม่ได้ชะลอลงแม้แต่น้อย ทั้งสองวิ่งไปเรื่อยๆ ตามถนนที่มีคนเต็มไปหมด จนเข้าไปในเขตที่ไม่มีคนอยู่เลย
\"แวะพักที่ตรอกข้างหน้าก่อนดีกว่า พวกนั้นคงไม่ได้ตามมาแล้ว\" ลอเรนซ์พูด ตอนนี้เธอก็เหนื่อยไม่แพ้กับเฟรินเลย แรงที่เคยมีเยอะมันหายไปหมดแล้ว ลอเรนซ์วิ่งเข้าไปในตรอกก่อน ตามด้วยเฟริน
\"แฮ่กๆ พวกนั้น..คิดว่าเราจะหนีล่ะ\" เฟรินพูดพลางหอบอย่างเหนื่อยอ่อน
\"ใช่\" ลอเรนซ์ตอบ
\"เอาไงต่อดีฮะ\" เฟรินถาม
\"งั้นก็เล่นไปตามเกมส์เลยเป็นไงล่ะ ไหนๆพวกนั้นก็เข้าจว่าเราจะหนีแล้ว เราก็หนีไปเลยจริงๆ มันจะเป็นไรไป\" ลอเรนซ์พูดพลางยิ้มอย่างพอใจ
หลังจากหายเหนื่อยแล้วทั้งสองก็มาตกลงกันถึงสถานที่ๆไป
\"แล้วเราจะไปไหนล่ะ\" เฟรินถามอย่างสงสัย
\"ไม่รู้สิ ไปกันเถอะ\" ลอเรนซ์พูด เฟรินพยักหน้า แล้วทั้งสองก็เดินออกจากตรอกไป มุ่งหน้าตรงไปอย่างไร้จุดหมายปลายทาง
ทางด้านพวกลูคัสกับคาโลก็กลับมาสมทบกันคนอื่นๆที่หน้าโรงเรียน ซึ่งทุกคนก็รอพวกเขาอยู่แล้ว รวมถึงลิซด้วยอีกคน
\"ว่าไงเจอมั้ย\" คิลถามขึ้น
\"เจอ\" คาโลตอบสั้นๆตามแบบฉบับ
\"แล้วไหนล่ะ\" แองจี้ถามขึ้น หลังจากมองหาทั้งสองอยู่นาน
\"หนีไปแล้ว\" คราววนี้ลูคัสเป็นคนตอบ
\"หนีไปแล้ว อย่างนี้ก็ต้องตามหาอีกแล้วล่ะสิ\" คิลพูดพลางถอนหายใจ
\"อืม ก็คงต้องเป็นอย่างนั้น\" ลูคัสพูด
\"เดี๋ยวฉันจะไปขออนุญาติมหาปราญช์เลโมธ๊ก่อน พวกนายไปเตรียมตัวไว้แล้วกัน\" ลูคัสพูด ทุกคนพยักหน้ารับ
\"ลิซ ขอไปด้วยได้มั้ย ลูจัง\" ลิซพูดขึ้น
\"เราไม่ได้ไปเที่ยวกันนะ ลิซ\" ลูคัสพยายามอธิบาย
\"นะ ขอลิซไปด้วยเถอะ\" หญิงสาวอ้อนเต็มที่
\"ก็ได้\" ลูคัสพูดพลางถอนหายใจ
\"เย้ๆ\" ลิซร้องออกมาด้วยความดีใจ
\"เอาล่ะงั้นทุกคนไปจัดของแล้วกัน แล้วเจอกันหน้าป้อมอีก 20 นาทีนะ\" ลูคัสพูดแล้วเดินเข้าโรงเรียนไป คนอื่นๆก็แยกย้ายกันไปเช่นกัน
-----------------------------------------------------------------------------------
~ทางด้านเฟรินกับลอเรนซ์~
\"พี่ลอเรนซ์ ตกลงเราจะไปไหนกันเนี่ย\" เฟรินพูดขึ้นทำลายความเงียบ ตอนนี้ท้องฟ้ามืดสนิท ไม่มีแม้แต่แสงดาวหรือแสงจันทร์ช่วยนำทาง ชุดที่เธอสวมอยูก็รุ่มร่ามเสียนี่กระไร
\"พี่ว่าจะไปบารามอส แล้วก็ต่อด้วยคาโนวาล นี่เราก็เดินกันมานานแล้วนะ อีกไม่กี่ไมล์ก็ถึงชายแดนแล้วด้วย\" ลอเรนซ์พูด
\"เราไปเปลี่ยนชุดก่อนไม่ได้หรอฮะ\" เฟรินถามพลางก้มลงมองชุดตัวเอง
\"เดี๋ยวเข้าบารามอสแล้วค่อยเปลี่ยน\" ลอเรนซ์พูด แล้วก็เร่งฝีเท้าขึ้น
พระอาทย์ค่อยๆจับขอบฟ้า อากาศในตอนเช้าหนาวเย็นพอสมควร หมอกที่ลงหนาทำให้มองทางข้างหน้าไม่ค่อยเห็น แต่ทั้งสองสาวก็รู้ว่าต้องเดินไปทางไหน พวกเธอมาถึงบารามอสตอนรุ่งเช้า ผู้คนกำลังออกมาจับจ่ายซื้อของกันอย่างพลุกพล่าน
เมื่อทั้งสองย่างกรายเข้ามาในเมือง ผู้คนก็หยุดมองเธอทั้งสอง เพราะต่อให้เดินมาทั้งคืนยังไง สภาพของทั้งสองก็ยังสวยและสง่างามไม่เปลี่ยนแม้แต่น้อย พวกเธอเดินมาเรื่อยๆ จนมาหยุดที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ทั้งสองเดินเข้าไปในร้านอย่างเหน็ดเหนื่อย แล้วเริ่มสั่งอาหาร
\"กินอะไรดีน้า\" เฟรินพูดอย่างอารมณ์ดี
\"เอากาแฟกับสลัดทีนึงค่ะ\" ลอเรนซ์สั่ง แล้วยื่นเมนูคืนให้บริกรชายที่มองเธอทั้งสองตาไม่กระพริบ
\"ฉันเอาสปาเก็ตตี้กับน้ำส้มค่ะ\" เฟรินพูดแล้วยื่นเมนูคืนให้เช่นกัน
\"คะ..ครับ รอสักครู่นะครับ\" บริกรชายตอบ แล้วรีบเดินจากไปอย่างรวดเร็ว
\"แล้วเราจะเปลี่ยนชุดกันที่ไหนดี\" เฟรินถามขึ้น
\"อืม ก็เดี๋ยวไปร้านเสื้อผ้าแล้วกัน\" ลอเรนซ์พูดพลางมองออกไปนอกร้านอย่างสบายใจ
ไม่นานนัก อาหารที่สั่งทั้งหมดก็ถูกเอามาเสริฟที่โต๊ะ แล้วทั้งสองก็เริ่มทานอาหารกัน ถึงแม้จะหิวแค่ไหนแต่ก็ต้องรักษาภาพพจน์ไว้ ลอเรนซ์พูดกับเฟรินไว้ก่อนที่จะทานอาหารซึ่งเธอก็พยักหน้ารับ
กริ้ง!!
ประตูร้านเปิดออกอีกครั้ง พร้อมกับทหารกลุ่มใหญ่ที่เดินเข้ามาในร้านอาหาร พวกเขาเดินตรงมาทางโต๊ะที่พวกเฟรินนั่งอยู่ และคนที่ปรากฏตัวคนสุดท้ายก็คือลาเวน ชมัคเกอร์นั่นเอง
\"ขอประทานอภัยที่กะหม่อมไม่ได้เตรียมการต้อนรับพระเจ้าค่ะ\" ลาเวนพูดพลางโค้งหัวให้เฟรินที่นั่งกินข้าวอยู่
\"ไม่เป็นไรหรอกท่านลาเวน เราผิดเองแหละที่ไม่ได้บอกล่วงหน้าว่าเราจะมา\" เฟรินพูด ลาเวนเงยหน้าขึ้น
\"ขอเชิญองค์หญิงกลับพระราชวังด้วยพระเจ้าค่ะ\" ลาเวนพูด
\"เรา??\" เฟรินพูดแล้วชี้ที่ตัวเอง ลาเวนก็พยักหน้า
\"ไม่ล่ะ เราอยากไปเที่ยวต่อ\" เฟรินพูดอย่างไม่ใส่ใจ
\"กะหม่อมไม่ได้จะขัดขวางพระองค์ แค่เพียงอยากให้พระองค์ทรงไปเปลี่ยนเครื่องทรงกับพักผ่อนสักหน่อยก่อนเดินทางต่อ\" ลาเวนพูด เฟรินหันไปมองลอเรนซ์ ซึ่งลอเรนซ์กพยักหน้าเห็นด้วย
\"งั้นก็ได้ เราจะไป\" เฟรินพูด
\"งั้นเชิญเสด็จพระเจ้าค่ะ\" ลาเวนพูด เฟรินกับลอเรนซ์ก็ลุกแล้วเดินออกไปก่อน ตามด้วยลาเวนที่เดินตามมาทีหลัง
พอพวกเธอเดินออกมานอกร้านก็มือพรมแดงปูเป็นทางยาว ชาวบ้านทั้งหลายต่างยืนอยู่ข้าง พลางทำความเคารพเวลาที่เธอทั้งสองเดินผ่าน เฟรินกับลอเรนซ์เดินไปเรื่อยท่ามกลางประชาชนมากมายจนถึงพระราชวังในที่สุด
\"กะหม่อมจะให้สาวใช้พาไปที่ห้อง\" ลาเวนหันมาบอกเฟริน ก่อนจะหันไปพูดกับสาวใช้ที่ยื่นอยู่
\"เชิญทางนี้เพคะ\" ชาวใช้พูดแล้วนำทางให้เฟรินกับลอเรนซ์
พระราชวังของบารามอสใหญ่จริง ทั้งใหญ่ทั้งหรูหรพอๆกับที่บารามอสเลยก็ว่าได้ แต่ดูเหมือนจะไม่มีใครอยู่ พวกเธอเดินมาเรื่อยๆจนถึงห้องๆหนึ่ง
\"เชิญอาบน้ำก่อนนะเพคะ เดี๋ยวหม่อมฉํนจะจัดชุดไว้ให้\" สาวใช้พูโพลางเดินออกจากห้องแล้วปิดประตูอย่างเบาที่สุด เฟรินกับลอเรนซ์เข้าไปอาบน้ำ พอออกมาก็เจอชุดวางอยู่ 2 ชุด ชุดหนึ่งเป็นชุดกระโปรงสายเดี่ยวสีขาว ยาวเลยเข่า ส่วนอีกตัวก็เป็นแบบเดียวกัน หมือนกันไม่มีผิด
\"หม่อมฉันช่วยเพคะ\" สาวใช้พูดแล้วเดินเข้ามาช่วยเฟรินกับลอเรนซ์แต่งตัว หลังจากที่ทั้งสองแต่งตัวเสร็จ ก็ไปที่ห้องโถงกลางที่ลาเวนรออยู่
\"เป็นอย่างไรบ้างพระเจ้าค่ะ สาวใช้ทำสิ่งใดไม่ถูกใจพระองค์รึเปล่า\" ลาเวนถามขึ้นก่อน
\"ไม่หรอก\" เฟรินตอบ
\"ว่าแต่เราอยากจะออกเดินทางแล้ว ท่านคงไม่ว่าอะไรนะ\" เฟรินพูดต่อ
\"ไม่หรอก กะหม่อมได้จัดเตรียมมังกรให้พระองค์เรียบร้อยแล้วพระเจ้าค่ะ\" ลาเวนตอบ
\"งั้นก็ขอบใจท่านมากนะ\" เฟรินพูด
\"ไม่เป็นไรพระเจ้าค่ะ\" ลาเวนตอบ แล้วเดินนำทั้งสองออกไปข้างนอกเพื่อขึ้นมังกร ตรงไปยังจุดหมายต่อไปที่พวกเขาต้องการ
-----------------------------------------------------------------------------------
ในขณะเดียวกันพวกคาโลที่เดินทางมาถึงชายแดนแล้ว คณะเดินทางจากเอดินเบิร์กชุดเก่า ไม่มีผิดเพี้ยน พวกเขาหยุดพักที่ชายแดนเพื่อทานอาหารเช้ากัน
\"นี่ๆเธอ ได้ยินรึเปล่วว่าองค์หญิงเฟลิโอน่าเสด็จกลับไปที่วังที่บารามอสแล้ว\" หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งพูดขึ้น ข้างหลังพวกเขา
\"ใช่ๆ ฉันได้ยินมาว่าไปกับผู้หญิงอีกคนใช่มั้ย\" อีกคนพูดขึ้นบ้าง
\"พระสิริโฉมงดงามจริงเนอะ\" เธอพูดขึ้นอีก
\"ใช่ๆ เมื่อชเนี้น่ะ ขนาดว่าเดินทางมาทั้งคืนนะ เอ๊ะ ได้ยินว่าเดินมาด้วย ยังงดงามขนาดนั้น\" แล้วอีกคนก็เข้ามาร่วมวงสนทนา แล้ววงสนทนาก็ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ
\"เราไปกันเถอะ\" ลูคัสพูดพลางลุกขึ้นจากโต๊ะ
\"ไปไหนครับ\" คิลถามอย่างสงสัย
\"ก็ไปพระราชวังแห่งบารามอส\" ลูคัสตอบ
\"แล้วเราจะรู้ได้ไงว่ามันเป็นจริง\" โรพูดขึ้น
\"เอาเถอะน่า ไปดูเดี๋ยวก็รู้เอง\" ลูคัสพูโล้วเดินออกจากร้านไป คนอื่นๆก็ตามไปเช่นเดียวกัน
~ห้องพระราชวัง~
\"พวกเรามาขอเข้าเฝ้าองค์หญิงเฟลิโอน่า\" ลูคัสพูดกับยามที่เฝ้าประตู
\"เสียใจด้วย องค์หญิงเพิ่งเดินทางออกไปเมื่อกี้นี้เอง พวกท่านมาช้าเกินไป\" ยามตอบ
\"แล้วรู้มั้ยว่าไปไหน\" ลูคัสถามต่อ
\"ไม่ทราบ แต่ออกไปทางคาโนวาลนะ\" ทหารยามตอบ
\"ขอบคุณท่านมาก\" ลูคัสพูด แล้วกลับไปที่เกวียนที่คนอื่นๆรออยู่
\"ว่าไงบ้างพี่ลูคัส\" คิลถามขึ้น
\"พวกนั้นไปแล้ว\" ลูคัสตอบ
\"ไปไหน!!\" ทุกคนพูดออกมาพร้อมกัน
\"ไม่รู้ รู้แต่ไปทางคาโนวาล\" ลูคัสตอบ แล้วหันไปบอกคนขับเกวียนใหมุ่งหน้าไปคาโนวาล
\"งั้นพวกเราก็ต้องไปคาโนวาลสินะ\" คาโลพูด
\"ใช่\" ลูคัสตอบ แล้วเกวียนก็เริ่มเคลื่อนที่ออกจากหน้พระราชวังช้าๆ
-----------------------------------------------------------------------------------
ระหว่างที่พวกคาโลเดินทางมาคาโนวาลซึ่งก็ต้องใช้เวลาประมาณ 3 วันนั้น เฟรินกับลอเรนซ์ก็เที่ยวกันอย่างสนุกสนาน โดยไม่รู้ว่าพวกคาโลตามมาแม้แต่น้อย
\"พี่ลอเรนซ์พรุ่งนี้ไปเที่ยวไหนอีกดีฮะ\" เฟรินถามขึ้น ขณะกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียง
\"อืม ไม่รู้สิ เธอนี่คิดแต่เรื่องเที่ยวนะ\" ลอเรนซ์พูด ตอนนี้เธอก็นอนอยู่บนเตียงเช่นเดียวกัน เธอกำลังคิดว่าจะทำยังไงต่อไปดี แล้วจะไปไหนต่อ
\"นอนก่อนะฮะ พี่ก็รีบพักผ่อนล่ะ\" เฟรินพูดแล้วคลุมโปง หลับไป
ตอนนี้ก็เกือบๆเที่ยงคืนแล้ว ลอเรนซ์พยายามข่มตาหลับเต็มที่ แต่ไม่ว่าเธอจะทำยังไง คำพูดที่มันยังคงก้องดังอยู่ในหูก็ไม่จางหายไปซะที
\'พี่เป็นแฟนลูคัสน่ะ\'
ยิ่งพยายามลืมเท่าไหร่ มันก็ยิ่งชัดเจนขึ้น จนน้ำตาจะไหลออกมา ความเจ็บปวดที่อยู่ในใจนี้มันคืออะไรนะ ทำไมเราถึงรู้สึกอย่างนี้ได้ มันช่างเจ็บปวดจริงๆ
ลอเรนซ์นอนคิดไปคิดมา แต่คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออกซะที จนเผลอหลับไปในที่สุดด้วยความเหนื่อยล้าทั้งร่างกายและจิตใจ
\"เฟรินตื่นๆ\" ลอเรนซ์ปลุกเจ้าตัวยุ่งที่นอนก่อนเขา แต่มันดันไม่ตื่นก่อน แถมยังต้องให้มาปลุกเสียเวลาเป็นครึ่งชั่วโมงอย่างนี้ด้วย
\"อืม ตื่นแล้ว\" เฟรินพูดแล้วลุกจากที่นอนเข้าไปอาบน้ำทันที
หลังจากอาบน้ำ กินข้าวเสร็จแล้วทั้งสองก็เริ่มคิดแผนว่าจะไปไหนกันต่อดี คิดไปคิดมา ก็เลยตกลงว่าจะไปเที่ยวที่อุทยานกัน เพราะตอนนี้ใกล้เข้าฤดูหนาวแล้ว ที่คาโนวาลดอกไม้จะเริ่มเบ่งบานสวยงาม
ในอุทยานผู้คนเดินกับพลุกพล่าน แต่ละคนต่างมาชมความงามของดอกไม้ทั้งนั้น แถมยังมีทะเลสาปกลางอุทยานที่ให้พายเรือเล่นได้อีก ช่างเป็นสถานที่ที่ใช้พักผ่อนหย่อนใจได้ดีจริงๆ
\"พี่ลอเรนซ์ไปทางนั้นดีกว่า ทางนั้นน่ะ\" เฟรินพูดพลางชี้ไปทางสวนดอกทิวลิปที่อยู่ข้างหน้าอย่างตื่นเต้น
\"โอเคๆ ไม่ต้องตื่นเต้นขนาดนั้นก็ได้\" ลอเรนซ์พูดแล้วเดินตามเฟรินไปอย่างช้าๆ
พวกเธอใช้เวลาอยู่ในสวนดอกทิวลิปอยู่นาน กว่าเฟรินจะยอมออกมาได้ก็เล่นเอาลอเรนซ์เหนื่อยแทบตาย
\"พี่ลอเรนซ์ไปทางนั้นต่อดีกว่า\" เฟรินพูด พลางเริ่มวิ่งไปที่สวนดอกลิลลี่ที่อยุ๋ถัดไป
\"ค่อยๆเดินก็ได้ ไม่เห็นต้องวิ่งเลย เดี๋ยวก็ไปชนใครเข้าหรอก\" ลอเรนซ์พูดแล้วเดินตามเฟรินไป
โครม!!
เฟรินที่วิ่งมาไม่ได้ดูทาง จึงไปชนกับคนๆหนึ่งเข้า
\"ไม่เป็นไรใช่มั้ย\" เขาถามกลับมา พลางยื่นมือมาช่วย
\"ไม่เป็นไรค่ะ\" เฟรินตอบ แล้วยื่นมือไปจับ เมื่อเธอลุกขึ้นยืน แล้วมองหน้าคนที่เธอเดินชนเข้าไปเต็มๆ เธอก็ตาโตเป็นไข่ห่านด้วยความตกใจ
\"เฟริน บอกแล้วไงว่าอย่าวิ่งเดี๋ยวก็...........\" ลอเรนซ์ที่เดินตามมาก็หยุดพูดทันทีเมื่อเห็นบุรุษผู้ซึ่งยืนอยู่ข้างหน้า
...................................................................................................................................................................................
หวาดดีค่า
ขอโทษนะคะที่เมื่อวานนี้มูนมะด้ายมาอัพให้
มูนมีงานทำเยอะมากๆเลยค่ะ
ไหนต้องไปเรียนพิเศษอีก
ก็เลยมะด้ายอัพอ่าค่ะ
ขอโทษจริงนะคะ
พูดถึงตอนต่อไปบ้างดีกว่า
ถ้าใครคิดว่าเป็นพวกคาโลล่ะก็
ขอบอกว่าคิดผิดค่ะ ไม่ใช่แน่นอน
เพราะพวกคาโลยังเดินทางมาไม่ถึงอ่า
แต่จะเป็นใครก็ต้องรอตอนต่อไปนะคะ
รักคนอ่านมากมายจริงๆน้า ^O^
>>Minnie~Moonie<<
\"นะ..นายมาที่นี่ได้ไง\" เฟรินถามอย่างตกใจ แต่ชายหนุ่มไม่ตอบ ใบหน้าของเขาบึ้งตึง แต่สายตาบ่งบอกถึงความเป็นห่วงที่มีต่อหญิงสาวอย่างเต็มที่ คาโลจับแขนเฟรินไว้ไม่ยอมปล่อย ไม่ว่าหญิงสาวจะดิ้นแค่ไหนก็ตาม
\"คาโลปล่อยเฟ......\" เสียงของลอเรนซ์ขาดหายไป เมื่อมีมือๆหนึ่งเอื้อมมาจับข้อมือเธอโดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว
\"ละ..ลูคัส\" ลอเรนซ์พูดออกมาอย่างยากเย็น
\"นายคิดจะหนีไปไหนลอรี่\" ลูคัสถามขึ้น มือบีบข้อมือหญิงสาวแน่นขึ้นอย่างเค้นความจริง
\'พวกมันเข้าใจว่าพวกเธอจะหนีอย่างนั้นหรอ\' นี่คือความคิดในใจของลอเรนซ์และเฟรินหลังจากที่ฟังลูคัสพูดจบ ลอเรนซ์ขยิบตาให้เฟริน เฟรินก็ตอบรับมาอย่างรู้แผนโดยที่ชายหนุ่มทั้งสองไม่ทันสังเกต
\"ตอบมาสิลอรี่\" ลูคัสพูด ทั้งสองไม่ตอบอะไรเอาแต่เงียบลูกเดียว ลอเรนซ์ขยิบตาให้เฟรินอีกครั้งเป็นเชิงว่าให้เริ่มแผนการได้ ทั้งสองเหยียบเท้าชายหนุ่มทั้งสองอย่างแรง แล้ววิ่งหายลับเข้าไปในฝูงคนที่กำลังเต้นรำกันอยู่
\"พลาดจนได้\" คาโลพูดขึ้นอย่างหัวเสีย แล้วก็สบถต่อยาวเหยียดอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน
\"ลกลับไปรวมกับทุกคนก่อนดีกว่า แล้วค อยปรึกษากับใหม่ สองคนนั้นคงยังไปได้ไม่ไกลเท่าไหร่\" ลูคัสพูด คาโลพยักหน้า แล้วทั้งสองก็เดินไปยังจุดนัดหมาย
\"แฮ่กๆ เหนื่อยจังเลย\" เฟรินบ่นขึ้น แต่ฝีเท้าก็ไม่ได้ชะลอลงแม้แต่น้อย ทั้งสองวิ่งไปเรื่อยๆ ตามถนนที่มีคนเต็มไปหมด จนเข้าไปในเขตที่ไม่มีคนอยู่เลย
\"แวะพักที่ตรอกข้างหน้าก่อนดีกว่า พวกนั้นคงไม่ได้ตามมาแล้ว\" ลอเรนซ์พูด ตอนนี้เธอก็เหนื่อยไม่แพ้กับเฟรินเลย แรงที่เคยมีเยอะมันหายไปหมดแล้ว ลอเรนซ์วิ่งเข้าไปในตรอกก่อน ตามด้วยเฟริน
\"แฮ่กๆ พวกนั้น..คิดว่าเราจะหนีล่ะ\" เฟรินพูดพลางหอบอย่างเหนื่อยอ่อน
\"ใช่\" ลอเรนซ์ตอบ
\"เอาไงต่อดีฮะ\" เฟรินถาม
\"งั้นก็เล่นไปตามเกมส์เลยเป็นไงล่ะ ไหนๆพวกนั้นก็เข้าจว่าเราจะหนีแล้ว เราก็หนีไปเลยจริงๆ มันจะเป็นไรไป\" ลอเรนซ์พูดพลางยิ้มอย่างพอใจ
หลังจากหายเหนื่อยแล้วทั้งสองก็มาตกลงกันถึงสถานที่ๆไป
\"แล้วเราจะไปไหนล่ะ\" เฟรินถามอย่างสงสัย
\"ไม่รู้สิ ไปกันเถอะ\" ลอเรนซ์พูด เฟรินพยักหน้า แล้วทั้งสองก็เดินออกจากตรอกไป มุ่งหน้าตรงไปอย่างไร้จุดหมายปลายทาง
ทางด้านพวกลูคัสกับคาโลก็กลับมาสมทบกันคนอื่นๆที่หน้าโรงเรียน ซึ่งทุกคนก็รอพวกเขาอยู่แล้ว รวมถึงลิซด้วยอีกคน
\"ว่าไงเจอมั้ย\" คิลถามขึ้น
\"เจอ\" คาโลตอบสั้นๆตามแบบฉบับ
\"แล้วไหนล่ะ\" แองจี้ถามขึ้น หลังจากมองหาทั้งสองอยู่นาน
\"หนีไปแล้ว\" คราววนี้ลูคัสเป็นคนตอบ
\"หนีไปแล้ว อย่างนี้ก็ต้องตามหาอีกแล้วล่ะสิ\" คิลพูดพลางถอนหายใจ
\"อืม ก็คงต้องเป็นอย่างนั้น\" ลูคัสพูด
\"เดี๋ยวฉันจะไปขออนุญาติมหาปราญช์เลโมธ๊ก่อน พวกนายไปเตรียมตัวไว้แล้วกัน\" ลูคัสพูด ทุกคนพยักหน้ารับ
\"ลิซ ขอไปด้วยได้มั้ย ลูจัง\" ลิซพูดขึ้น
\"เราไม่ได้ไปเที่ยวกันนะ ลิซ\" ลูคัสพยายามอธิบาย
\"นะ ขอลิซไปด้วยเถอะ\" หญิงสาวอ้อนเต็มที่
\"ก็ได้\" ลูคัสพูดพลางถอนหายใจ
\"เย้ๆ\" ลิซร้องออกมาด้วยความดีใจ
\"เอาล่ะงั้นทุกคนไปจัดของแล้วกัน แล้วเจอกันหน้าป้อมอีก 20 นาทีนะ\" ลูคัสพูดแล้วเดินเข้าโรงเรียนไป คนอื่นๆก็แยกย้ายกันไปเช่นกัน
-----------------------------------------------------------------------------------
~ทางด้านเฟรินกับลอเรนซ์~
\"พี่ลอเรนซ์ ตกลงเราจะไปไหนกันเนี่ย\" เฟรินพูดขึ้นทำลายความเงียบ ตอนนี้ท้องฟ้ามืดสนิท ไม่มีแม้แต่แสงดาวหรือแสงจันทร์ช่วยนำทาง ชุดที่เธอสวมอยูก็รุ่มร่ามเสียนี่กระไร
\"พี่ว่าจะไปบารามอส แล้วก็ต่อด้วยคาโนวาล นี่เราก็เดินกันมานานแล้วนะ อีกไม่กี่ไมล์ก็ถึงชายแดนแล้วด้วย\" ลอเรนซ์พูด
\"เราไปเปลี่ยนชุดก่อนไม่ได้หรอฮะ\" เฟรินถามพลางก้มลงมองชุดตัวเอง
\"เดี๋ยวเข้าบารามอสแล้วค่อยเปลี่ยน\" ลอเรนซ์พูด แล้วก็เร่งฝีเท้าขึ้น
พระอาทย์ค่อยๆจับขอบฟ้า อากาศในตอนเช้าหนาวเย็นพอสมควร หมอกที่ลงหนาทำให้มองทางข้างหน้าไม่ค่อยเห็น แต่ทั้งสองสาวก็รู้ว่าต้องเดินไปทางไหน พวกเธอมาถึงบารามอสตอนรุ่งเช้า ผู้คนกำลังออกมาจับจ่ายซื้อของกันอย่างพลุกพล่าน
เมื่อทั้งสองย่างกรายเข้ามาในเมือง ผู้คนก็หยุดมองเธอทั้งสอง เพราะต่อให้เดินมาทั้งคืนยังไง สภาพของทั้งสองก็ยังสวยและสง่างามไม่เปลี่ยนแม้แต่น้อย พวกเธอเดินมาเรื่อยๆ จนมาหยุดที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ทั้งสองเดินเข้าไปในร้านอย่างเหน็ดเหนื่อย แล้วเริ่มสั่งอาหาร
\"กินอะไรดีน้า\" เฟรินพูดอย่างอารมณ์ดี
\"เอากาแฟกับสลัดทีนึงค่ะ\" ลอเรนซ์สั่ง แล้วยื่นเมนูคืนให้บริกรชายที่มองเธอทั้งสองตาไม่กระพริบ
\"ฉันเอาสปาเก็ตตี้กับน้ำส้มค่ะ\" เฟรินพูดแล้วยื่นเมนูคืนให้เช่นกัน
\"คะ..ครับ รอสักครู่นะครับ\" บริกรชายตอบ แล้วรีบเดินจากไปอย่างรวดเร็ว
\"แล้วเราจะเปลี่ยนชุดกันที่ไหนดี\" เฟรินถามขึ้น
\"อืม ก็เดี๋ยวไปร้านเสื้อผ้าแล้วกัน\" ลอเรนซ์พูดพลางมองออกไปนอกร้านอย่างสบายใจ
ไม่นานนัก อาหารที่สั่งทั้งหมดก็ถูกเอามาเสริฟที่โต๊ะ แล้วทั้งสองก็เริ่มทานอาหารกัน ถึงแม้จะหิวแค่ไหนแต่ก็ต้องรักษาภาพพจน์ไว้ ลอเรนซ์พูดกับเฟรินไว้ก่อนที่จะทานอาหารซึ่งเธอก็พยักหน้ารับ
กริ้ง!!
ประตูร้านเปิดออกอีกครั้ง พร้อมกับทหารกลุ่มใหญ่ที่เดินเข้ามาในร้านอาหาร พวกเขาเดินตรงมาทางโต๊ะที่พวกเฟรินนั่งอยู่ และคนที่ปรากฏตัวคนสุดท้ายก็คือลาเวน ชมัคเกอร์นั่นเอง
\"ขอประทานอภัยที่กะหม่อมไม่ได้เตรียมการต้อนรับพระเจ้าค่ะ\" ลาเวนพูดพลางโค้งหัวให้เฟรินที่นั่งกินข้าวอยู่
\"ไม่เป็นไรหรอกท่านลาเวน เราผิดเองแหละที่ไม่ได้บอกล่วงหน้าว่าเราจะมา\" เฟรินพูด ลาเวนเงยหน้าขึ้น
\"ขอเชิญองค์หญิงกลับพระราชวังด้วยพระเจ้าค่ะ\" ลาเวนพูด
\"เรา??\" เฟรินพูดแล้วชี้ที่ตัวเอง ลาเวนก็พยักหน้า
\"ไม่ล่ะ เราอยากไปเที่ยวต่อ\" เฟรินพูดอย่างไม่ใส่ใจ
\"กะหม่อมไม่ได้จะขัดขวางพระองค์ แค่เพียงอยากให้พระองค์ทรงไปเปลี่ยนเครื่องทรงกับพักผ่อนสักหน่อยก่อนเดินทางต่อ\" ลาเวนพูด เฟรินหันไปมองลอเรนซ์ ซึ่งลอเรนซ์กพยักหน้าเห็นด้วย
\"งั้นก็ได้ เราจะไป\" เฟรินพูด
\"งั้นเชิญเสด็จพระเจ้าค่ะ\" ลาเวนพูด เฟรินกับลอเรนซ์ก็ลุกแล้วเดินออกไปก่อน ตามด้วยลาเวนที่เดินตามมาทีหลัง
พอพวกเธอเดินออกมานอกร้านก็มือพรมแดงปูเป็นทางยาว ชาวบ้านทั้งหลายต่างยืนอยู่ข้าง พลางทำความเคารพเวลาที่เธอทั้งสองเดินผ่าน เฟรินกับลอเรนซ์เดินไปเรื่อยท่ามกลางประชาชนมากมายจนถึงพระราชวังในที่สุด
\"กะหม่อมจะให้สาวใช้พาไปที่ห้อง\" ลาเวนหันมาบอกเฟริน ก่อนจะหันไปพูดกับสาวใช้ที่ยื่นอยู่
\"เชิญทางนี้เพคะ\" ชาวใช้พูดแล้วนำทางให้เฟรินกับลอเรนซ์
พระราชวังของบารามอสใหญ่จริง ทั้งใหญ่ทั้งหรูหรพอๆกับที่บารามอสเลยก็ว่าได้ แต่ดูเหมือนจะไม่มีใครอยู่ พวกเธอเดินมาเรื่อยๆจนถึงห้องๆหนึ่ง
\"เชิญอาบน้ำก่อนนะเพคะ เดี๋ยวหม่อมฉํนจะจัดชุดไว้ให้\" สาวใช้พูโพลางเดินออกจากห้องแล้วปิดประตูอย่างเบาที่สุด เฟรินกับลอเรนซ์เข้าไปอาบน้ำ พอออกมาก็เจอชุดวางอยู่ 2 ชุด ชุดหนึ่งเป็นชุดกระโปรงสายเดี่ยวสีขาว ยาวเลยเข่า ส่วนอีกตัวก็เป็นแบบเดียวกัน หมือนกันไม่มีผิด
\"หม่อมฉันช่วยเพคะ\" สาวใช้พูดแล้วเดินเข้ามาช่วยเฟรินกับลอเรนซ์แต่งตัว หลังจากที่ทั้งสองแต่งตัวเสร็จ ก็ไปที่ห้องโถงกลางที่ลาเวนรออยู่
\"เป็นอย่างไรบ้างพระเจ้าค่ะ สาวใช้ทำสิ่งใดไม่ถูกใจพระองค์รึเปล่า\" ลาเวนถามขึ้นก่อน
\"ไม่หรอก\" เฟรินตอบ
\"ว่าแต่เราอยากจะออกเดินทางแล้ว ท่านคงไม่ว่าอะไรนะ\" เฟรินพูดต่อ
\"ไม่หรอก กะหม่อมได้จัดเตรียมมังกรให้พระองค์เรียบร้อยแล้วพระเจ้าค่ะ\" ลาเวนตอบ
\"งั้นก็ขอบใจท่านมากนะ\" เฟรินพูด
\"ไม่เป็นไรพระเจ้าค่ะ\" ลาเวนตอบ แล้วเดินนำทั้งสองออกไปข้างนอกเพื่อขึ้นมังกร ตรงไปยังจุดหมายต่อไปที่พวกเขาต้องการ
-----------------------------------------------------------------------------------
ในขณะเดียวกันพวกคาโลที่เดินทางมาถึงชายแดนแล้ว คณะเดินทางจากเอดินเบิร์กชุดเก่า ไม่มีผิดเพี้ยน พวกเขาหยุดพักที่ชายแดนเพื่อทานอาหารเช้ากัน
\"นี่ๆเธอ ได้ยินรึเปล่วว่าองค์หญิงเฟลิโอน่าเสด็จกลับไปที่วังที่บารามอสแล้ว\" หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งพูดขึ้น ข้างหลังพวกเขา
\"ใช่ๆ ฉันได้ยินมาว่าไปกับผู้หญิงอีกคนใช่มั้ย\" อีกคนพูดขึ้นบ้าง
\"พระสิริโฉมงดงามจริงเนอะ\" เธอพูดขึ้นอีก
\"ใช่ๆ เมื่อชเนี้น่ะ ขนาดว่าเดินทางมาทั้งคืนนะ เอ๊ะ ได้ยินว่าเดินมาด้วย ยังงดงามขนาดนั้น\" แล้วอีกคนก็เข้ามาร่วมวงสนทนา แล้ววงสนทนาก็ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ
\"เราไปกันเถอะ\" ลูคัสพูดพลางลุกขึ้นจากโต๊ะ
\"ไปไหนครับ\" คิลถามอย่างสงสัย
\"ก็ไปพระราชวังแห่งบารามอส\" ลูคัสตอบ
\"แล้วเราจะรู้ได้ไงว่ามันเป็นจริง\" โรพูดขึ้น
\"เอาเถอะน่า ไปดูเดี๋ยวก็รู้เอง\" ลูคัสพูโล้วเดินออกจากร้านไป คนอื่นๆก็ตามไปเช่นเดียวกัน
~ห้องพระราชวัง~
\"พวกเรามาขอเข้าเฝ้าองค์หญิงเฟลิโอน่า\" ลูคัสพูดกับยามที่เฝ้าประตู
\"เสียใจด้วย องค์หญิงเพิ่งเดินทางออกไปเมื่อกี้นี้เอง พวกท่านมาช้าเกินไป\" ยามตอบ
\"แล้วรู้มั้ยว่าไปไหน\" ลูคัสถามต่อ
\"ไม่ทราบ แต่ออกไปทางคาโนวาลนะ\" ทหารยามตอบ
\"ขอบคุณท่านมาก\" ลูคัสพูด แล้วกลับไปที่เกวียนที่คนอื่นๆรออยู่
\"ว่าไงบ้างพี่ลูคัส\" คิลถามขึ้น
\"พวกนั้นไปแล้ว\" ลูคัสตอบ
\"ไปไหน!!\" ทุกคนพูดออกมาพร้อมกัน
\"ไม่รู้ รู้แต่ไปทางคาโนวาล\" ลูคัสตอบ แล้วหันไปบอกคนขับเกวียนใหมุ่งหน้าไปคาโนวาล
\"งั้นพวกเราก็ต้องไปคาโนวาลสินะ\" คาโลพูด
\"ใช่\" ลูคัสตอบ แล้วเกวียนก็เริ่มเคลื่อนที่ออกจากหน้พระราชวังช้าๆ
-----------------------------------------------------------------------------------
ระหว่างที่พวกคาโลเดินทางมาคาโนวาลซึ่งก็ต้องใช้เวลาประมาณ 3 วันนั้น เฟรินกับลอเรนซ์ก็เที่ยวกันอย่างสนุกสนาน โดยไม่รู้ว่าพวกคาโลตามมาแม้แต่น้อย
\"พี่ลอเรนซ์พรุ่งนี้ไปเที่ยวไหนอีกดีฮะ\" เฟรินถามขึ้น ขณะกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียง
\"อืม ไม่รู้สิ เธอนี่คิดแต่เรื่องเที่ยวนะ\" ลอเรนซ์พูด ตอนนี้เธอก็นอนอยู่บนเตียงเช่นเดียวกัน เธอกำลังคิดว่าจะทำยังไงต่อไปดี แล้วจะไปไหนต่อ
\"นอนก่อนะฮะ พี่ก็รีบพักผ่อนล่ะ\" เฟรินพูดแล้วคลุมโปง หลับไป
ตอนนี้ก็เกือบๆเที่ยงคืนแล้ว ลอเรนซ์พยายามข่มตาหลับเต็มที่ แต่ไม่ว่าเธอจะทำยังไง คำพูดที่มันยังคงก้องดังอยู่ในหูก็ไม่จางหายไปซะที
\'พี่เป็นแฟนลูคัสน่ะ\'
ยิ่งพยายามลืมเท่าไหร่ มันก็ยิ่งชัดเจนขึ้น จนน้ำตาจะไหลออกมา ความเจ็บปวดที่อยู่ในใจนี้มันคืออะไรนะ ทำไมเราถึงรู้สึกอย่างนี้ได้ มันช่างเจ็บปวดจริงๆ
ลอเรนซ์นอนคิดไปคิดมา แต่คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออกซะที จนเผลอหลับไปในที่สุดด้วยความเหนื่อยล้าทั้งร่างกายและจิตใจ
\"เฟรินตื่นๆ\" ลอเรนซ์ปลุกเจ้าตัวยุ่งที่นอนก่อนเขา แต่มันดันไม่ตื่นก่อน แถมยังต้องให้มาปลุกเสียเวลาเป็นครึ่งชั่วโมงอย่างนี้ด้วย
\"อืม ตื่นแล้ว\" เฟรินพูดแล้วลุกจากที่นอนเข้าไปอาบน้ำทันที
หลังจากอาบน้ำ กินข้าวเสร็จแล้วทั้งสองก็เริ่มคิดแผนว่าจะไปไหนกันต่อดี คิดไปคิดมา ก็เลยตกลงว่าจะไปเที่ยวที่อุทยานกัน เพราะตอนนี้ใกล้เข้าฤดูหนาวแล้ว ที่คาโนวาลดอกไม้จะเริ่มเบ่งบานสวยงาม
ในอุทยานผู้คนเดินกับพลุกพล่าน แต่ละคนต่างมาชมความงามของดอกไม้ทั้งนั้น แถมยังมีทะเลสาปกลางอุทยานที่ให้พายเรือเล่นได้อีก ช่างเป็นสถานที่ที่ใช้พักผ่อนหย่อนใจได้ดีจริงๆ
\"พี่ลอเรนซ์ไปทางนั้นดีกว่า ทางนั้นน่ะ\" เฟรินพูดพลางชี้ไปทางสวนดอกทิวลิปที่อยู่ข้างหน้าอย่างตื่นเต้น
\"โอเคๆ ไม่ต้องตื่นเต้นขนาดนั้นก็ได้\" ลอเรนซ์พูดแล้วเดินตามเฟรินไปอย่างช้าๆ
พวกเธอใช้เวลาอยู่ในสวนดอกทิวลิปอยู่นาน กว่าเฟรินจะยอมออกมาได้ก็เล่นเอาลอเรนซ์เหนื่อยแทบตาย
\"พี่ลอเรนซ์ไปทางนั้นต่อดีกว่า\" เฟรินพูด พลางเริ่มวิ่งไปที่สวนดอกลิลลี่ที่อยุ๋ถัดไป
\"ค่อยๆเดินก็ได้ ไม่เห็นต้องวิ่งเลย เดี๋ยวก็ไปชนใครเข้าหรอก\" ลอเรนซ์พูดแล้วเดินตามเฟรินไป
โครม!!
เฟรินที่วิ่งมาไม่ได้ดูทาง จึงไปชนกับคนๆหนึ่งเข้า
\"ไม่เป็นไรใช่มั้ย\" เขาถามกลับมา พลางยื่นมือมาช่วย
\"ไม่เป็นไรค่ะ\" เฟรินตอบ แล้วยื่นมือไปจับ เมื่อเธอลุกขึ้นยืน แล้วมองหน้าคนที่เธอเดินชนเข้าไปเต็มๆ เธอก็ตาโตเป็นไข่ห่านด้วยความตกใจ
\"เฟริน บอกแล้วไงว่าอย่าวิ่งเดี๋ยวก็...........\" ลอเรนซ์ที่เดินตามมาก็หยุดพูดทันทีเมื่อเห็นบุรุษผู้ซึ่งยืนอยู่ข้างหน้า
...................................................................................................................................................................................
หวาดดีค่า
ขอโทษนะคะที่เมื่อวานนี้มูนมะด้ายมาอัพให้
มูนมีงานทำเยอะมากๆเลยค่ะ
ไหนต้องไปเรียนพิเศษอีก
ก็เลยมะด้ายอัพอ่าค่ะ
ขอโทษจริงนะคะ
พูดถึงตอนต่อไปบ้างดีกว่า
ถ้าใครคิดว่าเป็นพวกคาโลล่ะก็
ขอบอกว่าคิดผิดค่ะ ไม่ใช่แน่นอน
เพราะพวกคาโลยังเดินทางมาไม่ถึงอ่า
แต่จะเป็นใครก็ต้องรอตอนต่อไปนะคะ
รักคนอ่านมากมายจริงๆน้า ^O^
>>Minnie~Moonie<<
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น