เรื่ืองเล่าสาวใหญ่

ไดอารีของปี 2565 

บันทึกเรื่องราว ความสุข เศร้า เหงา และสุดเหวี่ยงของชีวิต

ไดอารีคือสิ่งที่เราคุ้นเคยและผูกพันธ์มาเป็นเวลาแสนนาน ตั้งแต่จำความได้ในทุก ๆ วันหลังจากแม่ของเราหลังเลิกงานสวน ท่านก็จะล้างเนื้อตัวที่เปื้อนไปด้วยฝุ่น โคลน และก็ทำหน้าที่หลักของท่านก็คือเปิดกระเป๋าหนังสือใบใหญ่ของเรา ตรวจการบ้าน และถามไถ่เราในทุก ๆ วัน

"วันนี้ไปเรียนสนุกไหม คุณครูสอนเรื่องอะไร ทานข้าวกลางวันกับอะไร มีการบ้านไหม"

เหล่านี้คือไดอารีที่เราได้โน้ตไว้ในความทรงจำ มันเป็นภาพความทรงจำที่สวยงามของเด็กคนหนึ่งที่ได้เล่าเรื่องราวต่าง ๆ ที่พาลพบให้แม่และพ่อฟังอย่างสนุกสนาน สายตาของท่านทั้งสองประกายสนุกสนานไปกับเรื่องเล่าเด็ก ๆ ของเรา มันช่างมีความสุขเหลือเกิน

เวลาผ่านมาหลายสิบปี จวบจนอายุย่างเข้าเลขสามในวันที่เราอยู่ไกลบ้าน เราก็ได้เกิดหวนคิดถึงวันเก่า ๆ ที่เราได้เล่าเรื่องราวต่าง ๆ ทั้งความสุข ความเศร้า ให้แม่และพ่อฟัง ในวันนี้เราอยากแบ่งปันเรื่องราวต่าง ๆ กับทุกคนที่ผ่านเข้ามาบ้าง

ไดอารีของเราเป็นเพียงเรื่องราวชีวิตของเราเท่านั้น หวังว่าทุก ๆ ท่านที่ผ่านเข้ามาจะได้เข้ามาแชร์เรื่องราวต่างๆ กับเรานะคะ