ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    อดีตผู้กล้าอยากใช้ชีวิตอย่างเงียบสงบ

    ลำดับตอนที่ #42 : อดีตผู้กล้ารู้ถึงความน่ากลัวของราชานักบุญ

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 4.38K
      308
      21 พ.ค. 63

    “ว่าจะไปแล้ว Schwartz คุณดูเหนื่อยนะ มีอะไรเกิดขึ้นหรือ?” ผมถาม Schwartz ที่ทำสีหน้าอิดโรย ไม่เหลือความสง่างามที่ผมเห็นตามปกติ เขาตอบกลับมาพลางถอนหายใจว่า “ก็มีเรื่องเกิดขึ้นมากมายก่อนที่เราจะมาถึงตรงนี้นะ……”

    แล้ว Mirage ก็เสริมต่ออีกว่า “เพราะมันครั้งแรกที่เรามาอยู่บนทวีปนะ เราไปเที่ยวชมและก็ซื้อของที่ระลึกบวกกับทำการตรวจสอบให้ละเอียดอีกสักหน่อย กับ Schvia ไม่มีปัญหาหรอก แต่ถ้าเป็น Levania ล่ะก็มีปัญหาจนเป็นเรื่องยุ่งยากเลยล่ะ”

    ด้วยสีหน้าเจื๋อนๆ Schwartz ก็เสริมต่ออีกว่า “มันน่าตกใจจริงๆที่แก้ปัญหาได้เพียงแค่ไม่กี่นาทีจนทำเอาผมเหนื่อยไปเลย……”

    ผมเองก็อยากจะได้ยินเรื่องนั้นเหมือนกัน…. แต่ผมรู้สึกว่าไม่ดีกว่า แต่ราชานักบุญก็เริ่มพูดออกมาเอง

    “ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้มีปฏิกิริยากับบนทวีปมากนัก แต่ก็มีโบสถ์อีกหลายสาขาตั้งอยู่ทั่วโลกเลย ตอนแรกมันก็เล็กแต่ก็ค่อยๆเผยแพร่จนตอนนี้ก็มากพอที่จะมีผลกระทบไปทั้งประเทศแล้ว….. โดยปัจจัยที่ใหญ่ที่สุดที่ทำให้มันกลายเป็นส่วนสำคัญก็คือ ‘พวกเขาสามารถแสดงความเห็นได้อย่างอิสระเสรีโดยไม่ต้องจงรักภักดีต่อประเทศใดๆในทวีป’ หยุดโลกในยามที่กำลังจะเดินไปผิดทาง นั่นคือเจตนาและหน้าที่ดั้งเดิมของโบสถ์นะ”

    Mirage ถอนหายใจแล้วพูดต่อว่า “อย่างไรก็ตาม โบสถ์ที่อยู่ใน Levania นั้นทำงานให้กับราชวงศ์และขุนนางใหญ่ และทำอะไรก็ได้ตามที่ต้องการ เจ้าพอจะเดาได้สินะ ข้ามองข้ามไปไม่ได้หรอก ข้าขอประณามพวกมันด้วยชื่อของราชานักบุญเลย อย่างไรก็ตาม ไอ้เด็กในยุคนี้ไม่เคยสำนึกตัวข้าเลย”

    ช่างรอบคอบดีจริงๆ ผมถามต่อไปว่า “เออ งั้นพวกเขาก็ไปมีเรื่องกับเธอสินะ?”

    เธอถึงกับโกรธออกมา “ก็นะ หลังจากที่พวกนั้นเห็นข้าไปแล้ว มันก็หัวเราะแล้วก็ยังกล้าพูดว่า ‘ไอ้คนอย่างนี้เนี่ยนะจะเป็นราชานักบุญได้?’ ข้าถูกชี้หน้าหัวเราะเยาะ ข้าโกรธมากก็เลยยิงสายฟ้าใส่พวกมันจนกลายเป็นเถ้าถ่านไปซะ……. ด้วยเหตุนั้นเอง ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นจึงไม่มีทางเลือกใดๆนอกจากต้องยอมแพ้ไปนะ”

    งั้นเธอก็ใช้กำลังสินะ………

    Mirage พยักหน้าโดยวางตัวเป็นกลาง “ผลก็คือ ชีวิตก่อนหน้าของพวกเขากลายเป็นเครื่องสังเวยแล้วก็คอยเตือนคนอื่นไงล่ะ……”

    เหมือนเธอเกือบจะร้องไห้ออกมาแล้ว เธอพูดเพิ่มเติมไปว่า “ข้าไม่ได้มีรูปร่างแบบนี้เพราะข้าชื่นชอบนะ! แม้แต่ข้าเองก็อยากจะมีรูปร่างที่งดงามด้วย! อย่างไรก็ตาม เพราะข้ากลายเป็นอมตะไปแล้ว รูปร่างของข้าก็เลยหยุดที่ตรงนี้ก็เลยไม่มีอะไรที่ข้าจะทำได้แล้ว!!”

    …….ใช่เลย นับจากนี้ไปผมคงต้องระวังตอนที่พูดถึงรูปลักษณ์ภายนอกของผู้หญิงแล้วล่ะ
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×