ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่2 อดีตไกอา
ไอะู่โมอย่ารวเร็วแม้อีฝ่ายะเป็นเ็แ่็เป็นถึผู้สืบทอออมมารลำับที่3 เธอไม่สามารถออมมือไ้เพราะมันะเป็นารูถูเ็นนี้
ไอะใ้บอลเพลิสีำทมิฬโมีอย่า่อเนื่อแ่เ็สาวรหน้าับหลบไ้หมแม้เธอะหอบหายใอย่าหนั ไอะมอเ็รหน้า้วยวามภูมิใเธอยิ้ม่อนล่าว สมับเป็นลูอนายริๆนะไอา เธอเหมือนนายริๆทั้แววาและวามสามารถ..
ย้อนลับไปในอี
ปั!!
ไอะที่ำลันั่รับประทานอาหารในห้อโถให่ถึับใ ายร่าให่ผู้มีเาอยู่บนหัวเินเ้ามาอย่ารวเร็ว้วยใบหน้าเร่เรีย
ทั่วทั้ห้อโถอยู่ในวามสบ
ไอาเริ่มพู่อ้วยวามื่นเ้น
ไอะหน้าแ
วันเวลาผ่านไปถึวันรบำหนลอบุร
หลัาไอาไ้รับบุร ภรรยาอเา็ไ้เสียไปหลัาให้ำเนิบุรสาว
หน้าหลุมศพภรรยาไอา เายืนอยู่ลาสายฝนราวับายที่ไร้วิา
ไอะเินเ้าไปหาเาแล้วล่าว้วยน้ำเสียริั" มีีวิเพื่อลูอนาย ภรรยาอนายมอบนาให้นายูแล เธอะเศร้าถ้าลูอนายโมาโยไม่มีพ่อ นายเ้าใวามรู้สึอารอยู่นเียวใ่ไหมไอา... " ไอะพูบ็ไ้มอบอไม้ไว้ที่หน้าหลุมศพ่อนะเินหายไป
ลาสายฝนใบหน้าที่สบนิ่ลับมีน้ำามามายหลั่ไหลสายาทีู่ราวับปลาาย่อยๆลับมามีีวิอีรั้
หลัาวันนั้นไอาไ้รับำพูอไอะเาเารพไอะเปรียบัพี่สาวอเา เาูแลลูอเาอย่าีนระทั่
"แย่แล้วรับท่านอมมารผู้ล้าไ้ปราัวพวมันใาอุบายบาอย่าแอบเ้ามา
"
ไอารู้สึเหมือนัวเอำลัาอาาศหายใสิ่เียวที่เาิือารปป้อลูสาวเาวิ่ไปยัห้ออลูสาวัวเอ่อนะพาเธอ่อนยัห้อลับเาร่ายเวทเพื่อันเธอออมา
ปั เสียประูถูระเบิัออมาารหน้าอไอา
(ผู้ล้า ปริศนา Lv??? อาีพ???)
ผู้ล้าทั้4 มออมมาร้วยรอยยิ้มบิเบียว
ายสวมผ้าลุมำหมัแน่น่อนะหันหลัเินออไป
ย้อนลับไป ่อนไอาาย
ไอะทำาน้วยท่าทาเบื่อหน่าย
เพล้!
หน้า่าถูนพุ่นนแ นสีำนำหมายมา้วย ไอะมอสัลัษ์เธอ็รีบเปิอ่านทันที
ถึพี่สาวที่เารพ
ถ้าพี่ไ้อ่านหมายบับนี้ผมะายไปแล้ว เหุาร์อนนี้ำลัแย่ผู้ล้าไ้แอบเ้ามาในเแนอผม ผมไม่สามารถอให้พี่มา่วยผมไ้เพราะำสัาที่พี่ไ้ล่าวเอาไว้ ผมไม่อยาทำลายเียริอพี่.. แ่ผมมีเรื่อหนึ่ที่อยาะอร้อ.. ไ้โปร.. ่วยลูสาวอผม้วย ผมไม่อยาให้เธอ้ออยู่นเียวและในหมายบับนี้ยัมีหมายทีุ่พ่ออผม้อารส่่อให้พี่โปรอ่านมัน หมายบับนั้นือสิ่ที่ทำให้ผมมีวามสุแม้ผมะาย..
หลัาเหุาร์นั้นไอะ็ไ้่วยลูอไอาเอาไว้ ไอรีนร้อไห้อย่าหนัเมื่อพ่ออเธอาไป เธอไม่ยอมออาปราสาท เธอมัะอร้อให้ไอะพาเธอไป่าผู้ล้า แ่ไอะปิเสธเพราะเธอยัเ็และอ่อนแอเินไปั้แ่นั้นเป็น้นมาไอรีนมัะท้าสู้ับไอะเพื่อนะเธอและอให้เธอ่าผู้ล้า
ลับมาเหุาร์ปัุบัน
ไอะมอไอรีนแล้วถอนหายใ่อนะล่าว้วยรอยยิ้ม"ไอนิสัยแบบนี้อเธอไ้นายมาเลยสินะ ไอา"
หมายพ่ออไอา
สัาแ่าน
เมื่อลูอบุรายเราเิ หมั้นหมายับลูนสุท้ออราีนีปีศาลำับที่1 ำสัานี้ือำมั่นที่เราราามัรผู้ที่เย่วยีวิพ่ออราีนีปีศาเมื่อหลายพันปี่อนไ้ลันไว้
>>>>ิามอน่อไป
ไอะใ้บอลเพลิสีำทมิฬโมีอย่า่อเนื่อแ่เ็สาวรหน้าับหลบไ้หมแม้เธอะหอบหายใอย่าหนั ไอะมอเ็รหน้า้วยวามภูมิใเธอยิ้ม่อนล่าว สมับเป็นลูอนายริๆนะไอา เธอเหมือนนายริๆทั้แววาและวามสามารถ..
ย้อนลับไปในอี
ปั!!
ไอะที่ำลันั่รับประทานอาหารในห้อโถให่ถึับใ ายร่าให่ผู้มีเาอยู่บนหัวเินเ้ามาอย่ารวเร็ว้วยใบหน้าเร่เรีย
ทั่วทั้ห้อโถอยู่ในวามสบ
ไอาเริ่มพู่อ้วยวามื่นเ้น
รอยยิ้มอเาเป็นรอยยิ้มที่ไอะไม่เยเห็นมา่อนเาเปรียบัน้อายอเธอ ไอะยิ้มเมื่อมอไปที่แผ่นหลัอเา่อนะลับไปรับประหารอาหาร่อ
" บัสเียน!"
ายแโผล่ออมาาไหน็ไม่รู้...
ไอะหน้าแ
วันเวลาผ่านไปถึวันรบำหนลอบุร
หลัาไอาไ้รับบุร ภรรยาอเา็ไ้เสียไปหลัาให้ำเนิบุรสาว
หน้าหลุมศพภรรยาไอา เายืนอยู่ลาสายฝนราวับายที่ไร้วิา
ไอะเินเ้าไปหาเาแล้วล่าว้วยน้ำเสียริั" มีีวิเพื่อลูอนาย ภรรยาอนายมอบนาให้นายูแล เธอะเศร้าถ้าลูอนายโมาโยไม่มีพ่อ นายเ้าใวามรู้สึอารอยู่นเียวใ่ไหมไอา... " ไอะพูบ็ไ้มอบอไม้ไว้ที่หน้าหลุมศพ่อนะเินหายไป
ลาสายฝนใบหน้าที่สบนิ่ลับมีน้ำามามายหลั่ไหลสายาทีู่ราวับปลาาย่อยๆลับมามีีวิอีรั้
หลัาวันนั้นไอาไ้รับำพูอไอะเาเารพไอะเปรียบัพี่สาวอเา เาูแลลูอเาอย่าีนระทั่
"แย่แล้วรับท่านอมมารผู้ล้าไ้ปราัวพวมันใาอุบายบาอย่าแอบเ้ามา
"
ไอารู้สึเหมือนัวเอำลัาอาาศหายใสิ่เียวที่เาิือารปป้อลูสาวเาวิ่ไปยัห้ออลูสาวัวเอ่อนะพาเธอ่อนยัห้อลับเาร่ายเวทเพื่อันเธอออมา
ปั เสียประูถูระเบิัออมาารหน้าอไอา
(ผู้ล้า ปริศนา Lv??? อาีพ???)
ผู้ล้าทั้4 มออมมาร้วยรอยยิ้มบิเบียว
ายสวมผ้าลุมำหมัแน่น่อนะหันหลัเินออไป
"ายสวมผ้าลุมหันลับไปแล้วล่าว" ไม่มีเวลลาแล้วเราวรออไป ันรู้สึไ้ถึพลัแปลๆ ันว่าอมมารลำับที่1 ำลัมา"
ย้อนลับไป ่อนไอาาย
ไอะทำาน้วยท่าทาเบื่อหน่าย
เพล้!
หน้า่าถูนพุ่นนแ นสีำนำหมายมา้วย ไอะมอสัลัษ์เธอ็รีบเปิอ่านทันที
ถึพี่สาวที่เารพ
ถ้าพี่ไ้อ่านหมายบับนี้ผมะายไปแล้ว เหุาร์อนนี้ำลัแย่ผู้ล้าไ้แอบเ้ามาในเแนอผม ผมไม่สามารถอให้พี่มา่วยผมไ้เพราะำสัาที่พี่ไ้ล่าวเอาไว้ ผมไม่อยาทำลายเียริอพี่.. แ่ผมมีเรื่อหนึ่ที่อยาะอร้อ.. ไ้โปร.. ่วยลูสาวอผม้วย ผมไม่อยาให้เธอ้ออยู่นเียวและในหมายบับนี้ยัมีหมายทีุ่พ่ออผม้อารส่่อให้พี่โปรอ่านมัน หมายบับนั้นือสิ่ที่ทำให้ผมมีวามสุแม้ผมะาย..
อบุนะพี่ทีู่แลผมมาโยลอ
ไอะำหมัแน่นพร้อมทั้น้ำา เธอรีบพุ่ออาทาหน้า่าโยปีสีำราวับปีออีามันทั้ามและน่าลัว เธอบินพุ่ไป่วยน้อายอย่ารวเร็วและเมื่อไปถึภาพที่อยู่รหน้าือปราสาทที่พัทลาย ศพอไอานอนยิ้ม้วยท่าทามีวามสุเลือนอพื้นมามาย
ไอะำหมัแน่นพร้อมทั้น้ำา เธอรีบพุ่ออาทาหน้า่าโยปีสีำราวับปีออีามันทั้ามและน่าลัว เธอบินพุ่ไป่วยน้อายอย่ารวเร็วและเมื่อไปถึภาพที่อยู่รหน้าือปราสาทที่พัทลาย ศพอไอานอนยิ้ม้วยท่าทามีวามสุเลือนอพื้นมามาย
หลัาเหุาร์นั้นไอะ็ไ้่วยลูอไอาเอาไว้ ไอรีนร้อไห้อย่าหนัเมื่อพ่ออเธอาไป เธอไม่ยอมออาปราสาท เธอมัะอร้อให้ไอะพาเธอไป่าผู้ล้า แ่ไอะปิเสธเพราะเธอยัเ็และอ่อนแอเินไปั้แ่นั้นเป็น้นมาไอรีนมัะท้าสู้ับไอะเพื่อนะเธอและอให้เธอ่าผู้ล้า
ลับมาเหุาร์ปัุบัน
ไอะมอไอรีนแล้วถอนหายใ่อนะล่าว้วยรอยยิ้ม"ไอนิสัยแบบนี้อเธอไ้นายมาเลยสินะ ไอา"
หมายพ่ออไอา
สัาแ่าน
เมื่อลูอบุรายเราเิ หมั้นหมายับลูนสุท้ออราีนีปีศาลำับที่1 ำสัานี้ือำมั่นที่เราราามัรผู้ที่เย่วยีวิพ่ออราีนีปีศาเมื่อหลายพันปี่อนไ้ลันไว้
>>>>ิามอน่อไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น