จอมปราชญ์สาวเกิดใหม่เป็นลูกคนที่6 ของราชีนีปีศาจ(YURi)​

ฉันชื่อ ยูนะ อายุ 28ปี ฉันเป็นจอมปราชญ์ที่ถูกเทพธิดารักดังลูก เธอได้มอบพรให้ฉันมากมายตั้งแต่7ขวบ พ่อและแม่ของฉันพาฉันไปยังวิหารของนักบวช พวกเขาตรวจวัดพลังเวทย์ของฉัน.

ปรากฎว่าฉันสามารถใช้เวทย์ได้ทุกชนิด ทำให้อาณาจักรแห่งหอคอยเวทย์มนต์ได้มารับตัวฉันไปเป็นข้ารับใช้ของอาณาจักร 

พ่อกับแม่ของฉันขายฉันให้กับอาณาจักรเล็กๆที่มีชื่อว่าฮัลลา ที่กำลังขาดแคลนนักเวทย์แห่งหอคอยเพราะอาณาจักรกำลังตกต่ำ พวกเขาสวมปลอกคอให้กับฉันราวกับฉันเป็นทาส ปลอกคอที่ฉันไม่สามารถหนีไปไหนได้ แม้จะมีพลังแกร่งกล้าสักแค่ไหนแต่ถ้าเจ้าของไม่ถอดออกมันก็จะคงอยู่ตลอดไป มันคือปลอกคอเวทย์มนต์ไอเทมในตำนานที่ใช้กักขังราชามังกรในอดีต 

อาณาจักรฮัลลาคืออาณาจักรที่เคยยิ่งใหญ่เพราะราชาลำดับที่1 เมื่อครั้งอดีตคือเพื่อนของผู้กล้าในตำนานที่ช่วยมนุษย์จากปีศาจเมื่อนานมาแล้ว

และเมื่อฉันไปอยู่ที่นั่นพวกเขาต่างมองฉันราวกับสมบัติที่จะทำให้ตัวเองสุขสบายพวกเขาบังคับให้ฉันต้องเรียนหนัก ไม่ว่าจะเป็นการวิจัย ประวัติของโลก เวทย์มนต์  สมุมไพร เผ่าพันธ์ ฉันถูกสอนทุกอย่างตั้งแต่อายุ 7ขวบ 

และเมื่อฉันอายุ 10ขวบพวกเขาสอนให้ฉันฆ่าคน พวกเขาสอนให้ฉันต่อสู้กับมอนเตอร์ในป่าด้วยตัวคนเดียว 

ทุกๆวันฉันต้องเรียนรู้ที่จะเอาชีวิตรอดแม้จะต้องกินเนื้อสดๆของมอนเตอร์ฉันก็ต้องทำเพื่อมีชีวิตรอด วันเวลาผ่านไปกับการฝึก 

ฉันอายุได้18ปี พวกเขาส่งฉันไปสังหารปีศาจ ทำให้ราชาของอาณาจักรฮัลลาได้รับความดีความชอบจากจักรพรรดิ จากอาณาจักรเล็กๆเริ่มที่จะรุ่งเรืองพวกเขาปกปิดการมีอยู่ของฉันกับจักรพรรดิและเอาความดีความชอบของฉันเข้าตัวเองวันเวลาค่อยๆผ่านไป

ฉันอายุครบ 25ปี ตัวตนของฉันเริ่มไร้ความรู้สึก แววตาของฉันราวกับปลาที่ตายไปแล้ว ฉันไม่เคยได้รับความรักจากครอบครัว ทุกๆครั้งที่ฉันมองเด็กๆที่เดินกับครอบครัว ใจของฉันมีแต่โทสะ 

และเมื่อฉันอายุได้ 28ปี

วันหนึ่งด้วยคำสั่งให้สังหารราชีนีปีศาจขององค์จักรพรรดิ แห่งอาณาจักรเอลิเดีย

ทั่วทุกอาณาจักรได้ส่งผู้กล้ามากมายมาร่วมรบเพื่อเดินทางไปสังหารราชีนีปีศาจในดินแดนแห่งความมืดได้แก่ 

คนที่1 ยูยะ ผู้กล้า อาชีพนักดาบ จากอาณาจักรแห่งดาบ

คนที่2 มาเรีย ผู้กล้า อาชีพนักบวช จากอาณาจักรเอเดน

คนที่3 ไลกะ ผู้กล้า อาชีพนักธนู จากอาณาจักรเอลฟ์

คนที่4 นากาโอะ ผู้กล้า อาชีพหอก จากอาณาจักรแห่งหอก

คนที่5 โอชิกิ ผู้กล้า อาชีพโล่ทจากอาณาจักรคนยักษ์

และคนสุดท้ายคือฉัน ยูนะ ผู้กล้า อาชีพนักปราชญ์ จากอาณาจักร ฮัลลา

ฉันได้ร่วมเดินทางผ่านทุกดินแดน ฉันเริ่มมีมิตรสหายและคนรัก คนรักของฉันคือมาเรีย นักบวชสาวที่อ่อนโยน เราส่องคนตกหลุมรักกัน ฉันได้เล่าอดีตอันแสนเจ็บปวดและเหตุผลที่ฉันเข้าร่วมกับกลุ่มผู้กล้า

เหตุผลที่ฉันมาเข้าร่วมก็เพื่อหลุดพ้นจากพันธนาการของอาณาจักร ราชาแห่งอาณาจักฮัลลาสัญญาว่าเขาจะปล่อยฉันไป ถ้าฉันสังหารราชีนีปีศาจ

และเมื่อการต่อสู้เริ่มขึ้น

ณ เมืองปีศาจ ป่าแห่งความมืด 

ฉันได้สังหารราชีนีปีศาจ เพื่อปกป้องมนุษย์ ก่อนที่ราชีนีปีศาจจะสิ้นใจ เธอได้พึมพำเบาๆด้วยลมหายใจที่เหนื่อยล้า สีหน้าของเธอมีแต่ความเศร้าโศก 

"เจ้าช่างน่าสงสารนักเด็กน้อย ข้าขอให้เจ้าพบเจอกับความสุขในสักวั.. " 

คำพูดของเธอทำให้หัวใจของยูนะเจ็บปวดและเศร้าครั้งแรก น้ำตาของเธอไหลรินครั้งแรกในชีวิต ทุกๆครั้งเธอมักสงสัยว่าเทพธิดาได้ทอดทิ้งเธอรึเปล่า ทุกๆครั้งเธอมักจะขอพรให้เทพธิดามอบความสุขให้เธอสักครั้ง ความสุขของการได้รับความรักจากครอบครัว... 

หลังจากกลับมาจากการต่อสู้ ผู้กล้าทุกคนหรือแม้แต่มาเรียคนรักของเธอมีรอยยิ้มที่บิดเบียวเธอมองฉันก่อนจะทำหน้าปกติและเข้าไปยังพระราชวังค์

พวกเราอยู่ ณ เบื้องหน้าของจักรพรรดิ ข้างๆของเข้ามีชายผู้สวมชุดเกาะสีทองสง่าล้อมรอบ

"ข้าอนุญาติให้พวกเจ้าเงยหน้าขึ้น" 

จักรพรรดิพูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น

"พวกเจ้าทำได้ดีมากที่สังหารราชีนีปีศาจ ข้าได้ฟังข้อมูลทั้งหมดจากผู้กล้ายูยะแล้ว เขาเป็นผู้ปิดชีพ ราชีนีปีศาจสินะ.." 

"ห๊ะ" 

คำพูดของจักรพรรดิทำให้แก้วหูของฉันอื้อเสียงรอบๆเริ่มเงียบลงพร้อมกับความคิดและความกลัว เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงโกหก เมื่อยูนะหันกลับๆมองพวกเขาเธอก็พบกับรอยยิ้มที่บิดเบียวของพวกเขาทั้งหมด

" อ่า.. ข้าได้ยินว่ามีอยู่ 1คนที่ขัดขวางการต่อสู้และเกือบทำให้คนอื่นๆในพวกเจ้าตาย.. เป็นเจ้าสินะหญิงสาวที่ทรยศเรายูนะ..."

น้ำเสียงของจักรพรรดิเยือกเย็นมากกว่าตอนแรกเขามองฉันด้วยสายตาเหมือนกับมองแมลง

เหล่าขุนนางเมื่อได้ยินคำพูดของจักรพรรดิพวกเขาเริ่มโกรธและโมโหพวกเขามอวยูนะด้วยสายตาเหยียดหยาม

ซุบซิบๆ เหล่าขุนนางเริ่มพูดคุยกันก่อนจะมีบางคนตะโกนออกมาด้วยความโกรธ

"ฆ่านาง!!! /สังหารนาง!! /นางต้องเป็นพวกปีศาจแน่ๆ"

เสียงของเหล่าขุนนางต่างไม่พอใจ

องค์จักรพรรดิค่อยๆยกมือขึ้นเพื่อส่งสัญญาณให้เหล่าขุนนางเงียบ

ยูนะมองที่องค์จักรพรรดิ เธอค่อยๆเห็นรอยยิ้มขององค์จักรพรรดิรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยการดูถูก รอยยิ้มที่ยูนะเคยเห็น เมื่อเธอได้เห็นมันเธอก็รู้ได้ทันทีว่าทั้งหมด องค์จักรพรรดิและพวกผู้กล้าทั้ง 5คน รวมหัวกันทำลายเธอ

ยูนะมองไปที่มาเรียเธอพยายามวิ่งเข้าไปจับเธอและขอให้เธอพูดความจริงแต่เธอกับถูกเตะโดยยูยะ

"อย่ามาแตะต้องผู้หญิงของฉัน ยัยสัตว์ประหลาด" 

ยูนะกำหมัดแน่นเธอเริ่มใช้เวทย์ขนาดใหญ่จู่ๆวงแหวนเวทย์ก็สลายหาย

ชึบ.. 

เธอรู้สึกเจ็บที่ท้องน้อยของเธอ เธอค่อยๆมองลงไปที่ท้องเลือดค่อยๆไหลออกมาช้าๆ เธอมองไปยังด้านหลังเพื่อที่จะเห็นหน้าคนที่แทงเธอ เมื่อมองไปมันกับเป็นใบหน้าที่คุ้นเคย

"น.. นาย.. ก็.. ทรยศฉันงั้นหรอ.." 

ใบหน้าที่ยูนะรู้จักเป็นอย่างดี เขาเปรียบดังน้องชายของเธอรัชทายาท ลำดับที่1 ของจักรวรรดิ เจ้าชายเฮเลน อายุ 19ปี ผู้ที่จะขึ้นตำแหน่งจักรพรรดิองค์ต่อไป

"ขะ.. ขอโทษครับพี่" 

เฮเลนพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ 

ภาพค่อยๆตัดและมืดสนิท เสียงค่อยๆเงียบลง...

ณ ดินแดนเทพ

เทพธิดาผู้สง่างามมองลงไปยังเบื้องล่างด้วยแววตาเศร้าโศก น้ำตาค่อยๆไหลรินก่อนจะกล่าวคำพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าโศก

"มนุษย์ผู้โง่เขลา เจ้ากล้าดียังไงถึงฆ่าบุตรตรีของเรา" 

เทพธิดาเกิดโทสะทั่วทั้งดินแดนเทพสั่นสะเทือน เหล่าเทพต่างวิ่งเข้ามาและเริ่มคุกเข่าอ้อนวอนต่อเทพธิดาให้ระงับความโกรธ

"ได้โปรดสงบลงท่านแม่.." 

หญิงสาวผู้มีใบหน้างดงามและเรือนผมสีดำสนิทกล่าว ดวงตาสีแดงดังทับทิมมองแม่ของตนด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง

เทพธิดาแห่งความมืด มิสึนะ 

"ลูกได้ทราบข่าว.. เรื่องที่มนุษย์ผู้โง่เขลาสังหารน้องสาวของลูกแล้ว ลูกมีข้อเสนอที่จะช่วยน้องสาว" 

เทพธิดาหยุดความโกรธและตั้งใจฟัง

"ข้ารู้ว่าท่านแม่สร้างนางขึ้นมาเพื่อเป็นผู้ชี้นำโลกและเพื่อปกป้องโลกใบนั้น แต่พวกมนุษย์กับหยิ่งในอำนาจพวกมันกล้าตั้งตนเป็นพระเจ้า ข้าจึงอยากขอความเห็นจากเหล่าพี่น้องให้ขัดกฎแห่งการเกิดใหม่ ข้าขอให้น้องสาวของพวกเราไปเกิดใหม่อีกครั้งโดยมีความทรงจำเดิมหลงเหลือ"

เหล่าเทพต่างพูดคุยกันด้วยสีหน้าเคร่งเครียด​

เทพธิดามองลูกสาวของตนด้วยความสงสัยในความคิดของเธอก่อนจะพูดต่อ

" แล้วเจ้าต้องการให้นางไปเกิดที่ใดกัน"

มิสึนะยิ้มก่อนจะพูดต่อด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

" แน่นอนว่านางจะต้องไปเกิดในโลกเดิม"

เมื่อได้ฟังคำพูดของมิสึนะเหล่าเทพต่างไม่พอใจ

"นี่เจ้าบ้าไปแล้วรึ ทำไมถึงส่งน้องสาวของพวกเราไปยังโลกที่น่ารังเกียจ​อีกกัน โลกแบบนี้ควรทำลายแล้วสร้างใหม่ไปซะ"

เหล่าเทพตระโกนด้วยความหงุดหงิด​ แต่แล้วชายหนุ่มร่างใหญ่ผู้มีเรือนผมสีทองดังทองคำ รูปร่างสง่างามก็ได้ก้าวเท้าออกมาด้วยรอยยิ้ม

(เทพแห่งแสง)​

"น้องสาวของข้า โปรดบอกข้าเหตุใดเจ้าจึงส่งนางไปเกิดใหม่ในโลกเดิมกัน"

มิสึนะยิ้มให้กับพี่ชายด้วยความเคารพก่อนจะตอบคำถามของเขา

"เพราะข้าจะให้นางสั่งสอนมนุษย์ด้วยตัวของนางมนุษย์จะตกอยู่ใต้อำนาจของนาง นางเป็นน้องสาวที่อ่อนโยนไม่ว่าจะเผ่าพันธ์ไหนข้าเชื่อว่านางจะรักพวกเขาและรวมพวกเขาให้เป็นหนึ่ง"

เหล่าเทพฟังเธอด้วยท่าทางสนอกสนใจ เทพธิดายิ้มด้วยใบหน้าอ่อนโยนเธอชอบความคิดของลูกสาวตัวเองก่อนจะถามต่อ

" ลูกจะให้น้องสาวของลูกไปเกิดกับครอบครัวไหนกัน.. "

เหล่าเทพหยุดพูดคุยพวกเขามองไปที่มิสึนะด้วยสีหน้าจริงจัง

มิสึนะยิ้มมุมปากก่อนที่ภาพยะตัดมา... 

ณ ปราสาทสูงใหญ่ใจกลางป่าต้องสาปลึกลับ สีดำสนิท เสียงฝนตกลงมาอย่างหนัก ท้องฟ้ากลายเป็นสีดำ เมฆดำค่อยๆลอยมาอยู่เหนือปราสาท ข้างนอกปราสาทมีปีศาจมากมายยืนท่ามกลาง​สายฝนพวกมันยืนนิ่งมองไปบนปราสาทอย่างใจจดใจจ่อ​แต่แล้ว

แม้แต่เหล่าภูติเองก็ยืนอยู่ท่ามกลางเหล่าปีศาจพวกเขามองไปบนปราสาทพร้อมกับนำมือมาประกบกันเพื่ออฐิษฐาน​

แต่แล้วเสียงบางอย่างก็ดังออกมาจากในปราสาทเสียงที่ทำให้เหล่าปีศาจและภูติค่อยๆยิ้มออกมาด้วยความดีใจ

อุแว้ อุแว้ อุแว้

"ออกแล้วค่ะองค์ราชีนี! ยินดีด้วยค่ะท่านได้ให้กำเนิดองค์หญิงน้อยผู้สง่างามค่ะ!" 

หญิงแก่ผู้มีเขาอยู่บนหัว สวมชุดเมดพูดด้วยใบหน้าตื่นเต้นก่อนจะค่อยๆอุ้มเด็กทารกไปให้กับราชีนีผู้สง่างามที่นอนหอบอยู่บนเตียงด้วยร่างกายที่อ่อนแอ เธอมีเรือนผมสีบลอนและดวงตาสีน้ำเงินเข้มเธองดงามเปรียบดังเทพธิดาแห่งความงาม ดวงตาสีน้ำเงินคือสัญญาลักษณ์​ของเผ่าภูต

ปัง! เสียงประตูเปิดอย่างแรงพร้อมกับหญิงสาวผู้งดงามอีกคนเธอวิ่งเข้ามาด้วยสวมชุดเดรสสีดำที่โชว์เรือนร่างอันงดงามของเธอและเธอยังมีเรือนผมสีดำสนิทและดวงตาสีแดง

เธอเข้ามาอย่างรีบร้อนก่อนจะมองไปที่เด็กทารกด้วยสีหน้าดีใจ เธอยิ้มก่อนจะก้มไปจูบหน้าผากของหญิงสาวที่นอนอยู่

"ทำได้ดีมากภรรยาของฉันโอลิเวีย" 

(โอลิเวีย เผ่าภูติ สถานะราชีนีภูติ)​

"เจ้ากลับมาแล้วหรือไอกะ" 

(ไอกะ เผ่าปีศาจ สถานะราชีนีปีศาจ)​

ไอกะอุ้มทารกอย่างระมัดระวังก่อนจะค่อยๆออกไปยืนอยู่ริมระเบียง เธอมองไปด้านล่างด้วยสีหน้าจริงจังออร่าที่แข็งแกร่งทำให้เหล่าปีศาจค่อยๆคุกเข่าทำความเคารพแม้แต่ภูติก็เช่นกัน

"จงฟังเหล่าประชาชนของเรา ภรรยาของเราโอลิเวีย ผู้เป็นราชีนีของเหล่าภูตและเป็นราชีนีของเผ่าปีศาจ ได้ให้กำเนิดองค์หญิงลูกสาวของเราตามคำทำนาย.. นางจะเป็นคนที่ยิ่งใหญ่และพาพวกเราเผ่าปีศาจและภูติยืนอยู่เหนือทุกสิ่งบนโลก!!" 

เสียงของราชีนีปีศาจทำให้เหล่าปีศาจและภูติ โห่ยินดีด้วยความปิยิ

กลับมายังดินแดนเทพ

" ข้าจะให้นางไปเกิดใหม่เป็นบุตรสาวของราชีนีปีศาจและราชีนีภูต ผู้ที่ตัดขาดจากทุกสิ่งในโลกเมื่อครั้งนั้น ราชีนีปีศาจไอกะคือลูกหลานของข้าความแข็งแกร่งของนางเป็นของจริงแม้แต่ผู้กล้าก็ไม่อาจโค่นนางได้ง่ายๆ" 

มิสึนะยิัมด้วยใบหน้าบิดเบียว เอาล่ะเจ้าพวกมนุษย์ผู้โง่เขลาบาปที่พวกเจ้าทำในครั้งนี้อนาคตนางจะกลับมาทำลายบาปของพวกเจ้าเอง... 

ติดตามตอนต่อไป

>ฝากกดติดตามให้กำลังใจด้วยนะคะ<

ยังเป็นมือใหม่อยู่นะคะ