ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่1 องค์หญิงน้อย
วามมื...
ยูนะรู้สึอึอัับร่าายอเธอ เธอไม่สามารถลืมาึ้นมาไ้แม้เธอะอยาทำมัน็าม
แ่ะว่าไปทำไมพวเาถึไ้ัวให่นานี้.. ยูนะ่อยๆยับมือึ้นมาเมื่อมอมืออเธอปราว่ามันเล็เหมือนับมืออเ็ทารเธอในสุีและพยายามใ้วามิรวบรวม้อมูลเธอือปรา์สาวที่ลาที่สุเธอพยายามปลอบใัวเอและพยายามทำวามเ้าใสถานะาร์ เธอำไ้ว่าเยศึษานิยายเมื่อนานมาแล้วนิยายเยเล่าถึารเิใหม่
".... อย่าบอนะว่านี่ันเิใหม่ริๆหรอ? "
ระหว่าที่ยูนะำลัใ้วามิ..
ปั! เสียประูเปิอย่าแรพร้อมับหิสาวผู้ามอีนเธอวิ่เ้ามา้วยท่าทาเร่รีบเธอสวมุเรสสีำที่โว์เรือนร่าอันามอเธอ เธอเรือนผมสีำสนิทและวาสีแมัน่าูราวับเทพแห่วามายที่าม
เธอเ้ามาอย่ารีบร้อน่อนะมอไปที่เ็ทาร้วยสีหน้าีใ เธอยิ้ม่อนะ้มไปูบหน้าผาอหิสาวที่นอนอยู่รหน้า
"ทำไ้ีมาภรรยาอันโอลิเวีย"
(โอลิเวีย ทารอส เผ่าภูิ สถานะราีนีภูิ)
"เ้าลับมาแล้วหรอไอะ"
(ไอะ ทารอส เผ่าปีศา สถานะราีนีปีศา)
ไอะอุ้มทารอย่าระมัระวั่อนะ่อยๆออไปยืนอยู่ริมระเบีย เธอมอไป้านล่า้วยสีหน้าริัออร่าที่แ็แร่ทำให้เหล่าปีศา่อยๆ ุเ่าทำวามเารพแม้แ่ภูิ็เ่นัน
เสียอราีนีปีศาทำให้เหล่าปีศาและภูิ โห่ยินี้วยวามปิยิ
เมื่อประาศารถือำเนิออ์หิ
นาอุ้มันลับเ้าไปหาภรรยาอัวเอแล้ววาันลเบาๆ้วยรอยยิ้ม
โอลิเวียถอนหายใ่อนล่าวอย่าเย็นา"
"่าเป็นลูสาวที่น่ารัริๆ ถ้าหาพวพี่ๆอเ้าไ้เห็นพวเารัเ้ามาเลยล่ะ"
ัมาที่าปราสาทออมมารลำับที่3 เ็สาวผมสีำสนิทและวาสีทอผู้มีใบหน้าและมีสีผิวาวามราวับวันทร์เธอือ
ไอรีนยืนอยู่หน้าปราสาท้วยใบหน้าที่ไร้ีวิเธอมีสภาพูบผอมราวับไม่ไ้ยินอะไรมาหลายวัน
"ีมาสาวน้อย.. เธอเ่ริๆแ่ยัไม่ีพอสสัยันะ้อสอนบทเรียนหลายอย่าให้เธอเลยสินะ.."
>>>>ิามอน่อไป
อาะมีผิไปบาแ่ะพยายามเ้ามาแ้นะะ
ใให้เรามีำลัใทำ่อๆไป้วยนะะ อบุ่ะ
ยูนะรู้สึอึอัับร่าายอเธอ เธอไม่สามารถลืมาึ้นมาไ้แม้เธอะอยาทำมัน็าม
เธอยัรู้สึอ่อนแอและเริ่มลัว เธอรู้สึเหมือนัวเอำลัถูัอยู่ในล่อใบเล็ๆมันทั้แบและมืมิ...
เสียอหิแ่็เ้ามาในหูอเธอ น้ำเสียอเธอูีใและื่นเ้น ยูนะ่อยๆฟัำพูอหิรา
แ่ะว่าไปทำไมพวเาถึไ้ัวให่นานี้.. ยูนะ่อยๆยับมือึ้นมาเมื่อมอมืออเธอปราว่ามันเล็เหมือนับมืออเ็ทารเธอในสุีและพยายามใ้วามิรวบรวม้อมูลเธอือปรา์สาวที่ลาที่สุเธอพยายามปลอบใัวเอและพยายามทำวามเ้าใสถานะาร์ เธอำไ้ว่าเยศึษานิยายเมื่อนานมาแล้วนิยายเยเล่าถึารเิใหม่
".... อย่าบอนะว่านี่ันเิใหม่ริๆหรอ? "
ระหว่าที่ยูนะำลัใ้วามิ..
ปั! เสียประูเปิอย่าแรพร้อมับหิสาวผู้ามอีนเธอวิ่เ้ามา้วยท่าทาเร่รีบเธอสวมุเรสสีำที่โว์เรือนร่าอันามอเธอ เธอเรือนผมสีำสนิทและวาสีแมัน่าูราวับเทพแห่วามายที่าม
เธอเ้ามาอย่ารีบร้อน่อนะมอไปที่เ็ทาร้วยสีหน้าีใ เธอยิ้ม่อนะ้มไปูบหน้าผาอหิสาวที่นอนอยู่รหน้า
"ทำไ้ีมาภรรยาอันโอลิเวีย"
(โอลิเวีย ทารอส เผ่าภูิ สถานะราีนีภูิ)
"เ้าลับมาแล้วหรอไอะ"
(ไอะ ทารอส เผ่าปีศา สถานะราีนีปีศา)
ไอะอุ้มทารอย่าระมัระวั่อนะ่อยๆออไปยืนอยู่ริมระเบีย เธอมอไป้านล่า้วยสีหน้าริัออร่าที่แ็แร่ทำให้เหล่าปีศา่อยๆ ุเ่าทำวามเารพแม้แ่ภูิ็เ่นัน
" ำทำนาย? "ใ
เสียอราีนีปีศาทำให้เหล่าปีศาและภูิ โห่ยินี้วยวามปิยิ
เมื่อประาศารถือำเนิออ์หิ
นาอุ้มันลับเ้าไปหาภรรยาอัวเอแล้ววาันลเบาๆ้วยรอยยิ้ม
ีวิที่แล้วอเธอแม้เธอะเยมีนรัเป็นผู้หิแ่ารมีแม่เป็นผู้หิสอนมัน่าัน.. เมื่อเธอำลัใ้วามิเธอ็รู้สึถึวาม่วึเผลอหลับไปแม้ะไม่้อาร...
ไอะยิ้ม่อนะเินเ้าไปูบหน้าผาอภรรยาัวเอ
"โถ่ ไอะ.. อย่าทำรุนแรเินไปนะยัไะเธอ็ยัเป็นแ่เ็.."
ไอยิ้มหุบรอยยิ้มและเริ่มทำสีหน้าริั
โอลิเวียถอนหายใ่อนล่าวอย่าเย็นา"
ที่รั~อย่าสเสียัอีไม่ยัั้นันะ่าุ"น้ำเสียอโอลิเวียทำให้ไอะเหือไอะหัวเราะแห้ๆ่อนยะเินออไป้วยท่าทาเหมือนลูหมาที่โนเ้านายทิ้
"่าเป็นลูสาวที่น่ารัริๆ ถ้าหาพวพี่ๆอเ้าไ้เห็นพวเารัเ้ามาเลยล่ะ"
ัมาที่าปราสาทออมมารลำับที่3 เ็สาวผมสีำสนิทและวาสีทอผู้มีใบหน้าและมีสีผิวาวามราวับวันทร์เธอือ
{ไอรีน เมลเฮม เ้าหิปีศาลำับที่1}
อายุ50ปี แม้มุมมอมนุษย์อายุ50ปีะมามายแ่สำหรับปีศามันไม่่าาเ็น้อยเพราะอายุอปีศามีมามายหลายพันปี..
ไอรีนยืนอยู่หน้าปราสาท้วยใบหน้าที่ไร้ีวิเธอมีสภาพูบผอมราวับไม่ไ้ยินอะไรมาหลายวัน
ึ ึ ึ
เสียนเินเ้ามาา้านหลัไอรีนเมื่อเธอหันไป็พบับหิสาวปริศนา
ไอรีนยิ้มมุมปา่อนที่ออร่าอเธอะระายออมามามาย
เมื่อไอะพูถึพ่ออเธอ ไอรีนู่โม้วยวามโรธอย่ารวเร็ว..
"ีมาสาวน้อย.. เธอเ่ริๆแ่ยัไม่ีพอสสัยันะ้อสอนบทเรียนหลายอย่าให้เธอเลยสินะ.."
>>>>ิามอน่อไป
อาะมีผิไปบาแ่ะพยายามเ้ามาแ้นะะ
ใให้เรามีำลัใทำ่อๆไป้วยนะะ อบุ่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น