หากมีวาสนาคงได้หลับตาในอ้อมกอดคุณ

“มึงรู้ปะว่ากูเคยขอพรเรื่องมึงเอาไว้” ฉันพูดขึ้นในขณะที่เราคลอเคลียกันใต้หยดน้ำพร่างพราย เราสบตากันหวานซึ้งก่อนที่ปลาวาฬจะเลิกคิ้วเชิงถาม

“ขอว่า”

“คุณพระคุณเจ้าขาถ้าเราสองคนมีวาสนาขอให้ได้ใช้ท่าหมาร่วมกัน”

“แก้ม! กับพระมึงก็ไม่เว้นเหรอ”

“หึ พระท่านยังเห็นใจกู ท่านชอบที่กูชัดเจนตรงประเด็นเลยประทานพรมาให้เราได้ทำท่าอื่นด้วยไง อย่างท่ามิช…อื้อ” เพราะความก๋ากั่นหรือยังไงไม่รู้ ฉันโดนลงโทษด้วยจูบร้อน ๆ อีกแล้ว

“มันนี่อุบาทว์เสมอต้นเสมอปลายดี กูชอบ”

“ขอบคุณนะ กูจะถือว่านี่เป็นคำชมก็แล้วกัน”

“กูเชื่อมึงเลยจริง ๆ แก้ม ที่มึงบอกว่าจะไม่ให้ผัวออกจากห้องอะ มึงแม่งคนจริง!” ฉันยิ้มยอมรับและรู้ว่าตอนนี้มันกำลังกลั้นความรู้สึกที่ปั่นป่วนภายใต้กางเกง ก็ตั้งแต่คุยกันมือของฉันยังไม่ละจากน้อยชายของมันเลย ทั้งบด บี้ เคล้นคลึง จนน้องโตเต็มวัยพร้อมปฏิบัติหน้าที่

“อย่าพูดมาก ถอดกางเกงเดี๋ยวนี้!!!”