[ SF ] Sleeping Beauty

เนื้อเรื่อง

                              ความเหงามันสามารถฆ่าคนได้เค้าเพิ่งเข้าใจความหมายของคำนี้ก็วันนี้นี่เอง ตั้งแต่เค้าต้องเข้ารับการผ่าตัดเพื่อเอาเหล็กที่เป็นเครื่องมือพยุงและเชื่อมต่อกระดูกของเค้าที่ร้าวออก จากอุบัติเหตุที่ร้ายแรงเมื่อสองปีที่แล้ว ที่ทำให้เค้าต้องมานั่งติดแง็กอยู่บนเตียงแบบนี้ สมาชิกทุกคนของวงก็ต่างมีหน้าและความรับผิดชอบที่ต้องทำกันหมด เค้าถึงต้องมานั่งเหงาอยู่คนเดียวแบบนี้ เจ้าสิงโตของเค้าก็ยังต้องทำงานอยู่ที่จีนถึงจะได้โทรคุยกันบ่อยแค่ไหนแต่มันก็ไม่เหมือนได้คุยกันต่อหน้าอยู่ดีถึงอยากจะเจอหน้าก็ทำไม่ได้  เล่นเกมส์ก็เล่นจนเบื่อ

จะนอนก็นอนจนคิดว่าเค้านอนเผื่อไปหลายเดือนแล้ว  จะขยับตัวทีก็ไม่สะดวกขยับขาก็ไม่ถนัดถึงเค้าจะดูรายการเพลงแต่เห็นเพลงที่ชอบก็เต้นตามไม่ได้นี่น่าเบื่อที่สุดแล้ว แต่เมื่อทนความเบื่อไม่ไหวก็ต้องนอนอยู่ดี

                แค่ไม่กี่วิแล้วสินะที่เค้าจะได้เจอหน้าคนที่เค้าคิดถึงมาตลอดทั้งที่ผ่านมาก็ทำได้แค่โทรหาทุกเวลาที่ว่าง

จนรูปที่ว่อนไปทั่วโลกอินเตอร์เน็ตจะมีเกินครึ่งจะมีแต่รูปที่เค้ากำลังโทรศัพท์ คุยกับคนที่สุดโหยหาแต่มันก็ยังไม่พอได้ยินแค่เสียงไม่ได้เห็นหน้า เห็นแต่รูปร่างบางผ่านหน้าจอที่เค้าแทบจะพกโน๊ตบุ๊กไปด้วยทุกที่ที่ไป หลังจากลงเครื่องเค้าก็ตรงดิ่งมาที่นี่เป็นที่แรก แต่ตอนนี้เค้ามายืนอยู่หน้าห้องแล้วเค้าก็จะได้เจอกับคนที่คิดถึงมาหลายเดือน หลังจากที่ร่างสูงยืนยิ้มให้ประตูอยู่นานจนคนที่เดินผ่านไปมาส่งสายตาแปลกๆมาให้ เมื่อเห็นผู้ชายร่างสูงยืนถือดอกทานตะวันยิ้มให้ประตูอยู่นานแล้ว

                “  แอด   ”

            ภาพที่เห็นที่ทำให้ซีวอลแทบหยุดหายใจ พี่ฮีชอลฮะใครว่าพี่เป็นซินเดอเรลล่า ผมว่าตอนนี้พี่เป็นเจ้าหญิงนิทรามากกว่านะฮะ ร่างบางที่กำลังหลับสนิทบนเตียงสีขาวสะอาด ในชุดของโรงพยาลบาลแต่เมื่อเป็นคิมฮีชอลแล้วอยู่ในชุดนี้ก็ยังดูดีเป็นที่สุด

                “  พี่ฮีชอลฮะผมกลับมาแล้ว..ผมซื้อดอกทานตะวันมาฝากพี่ด้วยนะฮะ…ผมว่ามันสดใสและมีชีวิตชีวาเหมือนพี่เลย….วันนี้ผมยกให้พี่เจ้าหญิงนิทราวันหนึ่งแล้วกันนะฮะ…อืมถ้าพี่ยังไม่ตื่นผมเป็นเจ้าชายมาช่วยพี่ก็ต้องจุมพิตพี่ก่อนใช่ไหมฮะ  ”

            ร่างสูดพูดกับร่างบนเตียงทั้งที่รู้ว่าร่างตรงหน้าจะไม่ได้ยินที่เค้าพูด แต่เค้าก็ถือว่าพี่ฮีชอลยอมรับก็แล้วกันนะโอกาสแบบนี้หาง่ายๆที่ไหนกันกว่าเค้าจะได้กลับมาเจอหน้าพี่ฮีชอลที่  แล้วยังมีลิงอีกเป็นฝูงอยู่ด้วย

                “  จุ๊บ  ”

            ร่างบางที่ซีวอลคิดว่าหลับอยู่ลืมตาตื่นขึ้นมากะทันหัน แต่ก็ต้องตกใจกับใบหน้าคมๆที่ เห็นในระยะกระชั้นชิด จะว่าคิดถึงร่างตรงหน้านี่ก็คิดถึงนะ แต่ลืมตามาก็เห็นแบบกระชั้นชิดห่างกันแต่ไม่กี่เซ็นนี่ใครจะไม่ตกใจ ฮีชอลตกใจลุกขึ้นมากะทันหันจนหน้าผากไปโขกกับสิงโตหื่นเข้าแบบหลบไม่ทัน

                “  โอ๊ย…พี่ฮีชอล   ”

            สิงโตที่แทบจะแอบลักหลับคนป่วยแกล้งโวยวายทั้งๆที่ก็ไม่ได้เจ็บอะไรนักหนาแท้ แต่แกล้งร้องเรียกร้องความสนไปงั้นแหละ

            “   ซีวอล..ไม่ต้องมาทำเป็นสำออยเลยนะคนที่น่าจะเจ็บมากกว่าเป็นชั้นไม่ใช่รึไง..นายหนะหัวแข็งจะตายแค่นี่ไม่กระเทือนหรอก  ”

            “   พี่ฮีชอลใจร้าย..ผมลงเครื่องแล้วรีบมาหาพี่คนแรกเลยนะฮะ   ”

            ซีวอลพูดออดอ้อนเรียกร้องคะแนนความเห็นใจอย่างที่จะไม่ได้เห็นกันบ่อยนัก นอกจากคนตรงหน้าแล้วก็มีเพียงคุณนายที่เค้าจะออกอาการออดอ้อนแบบนี้ด้วย

                “   รู้แล้วน่า…แล้วทำไมต้องยื่นหน้ามาชิดหน้าชั้นขนาดนั้นด้วยหละ  ”

            ร่างบางตอบอย่างทนอาการอดอ้อนของคนตัวโตไม่ไหวคนอะไรตัวก็โต๊โตแต่อ้อนเป็นเด็กๆคิดว่าตัวเองตัวเล็กน่ารักนักรึไงนะ ร่างบางบนอย่างไม่จริงจัง

            “   ก็วันนี้ผมเข้ามาเห็นพี่ยังไม่ตื่นก็เลยจะปลุกพี่ซะหน่อยก็แค่นั้นเอง   ”

            “   แล้วทำไมไม่เรียกชั้นหละนายคิดว่าแค่ยื่นหน้ามาใกล้ๆแล้วชั้นจะตื่นได้รึไง   ”

            “   ผมเรียกแล้วแต่พี่ไม่ตื่นก็วันนี่พี่เป็นเจ้าหญิงนิทรานี่นาผมก็เลยจะปลุกพี่ด้วยการเป็นเจ้าชายขี่ม้าขาว..เอ้ยสปอตมาปลุกพี่แทน   ”

            “   ไอ้สิงโตบ้านายเป็นเจ้าชายที่ไหนกัน  ”

            ร่างบางที่ได้ยินวิธีปลุกแบบแปลกๆก็ได้แต่แห้วร่างสูงเล็กๆเป็นการแก้เขิน ทำไมเจ้าสิงโตตัวนี่มันถึงได้ประสาทขึ้นทุกวันขนาดคิดว่าตัวเองเป็นเจ้าชายมาช่วยเจ้าหญิงนิทรา คิดแล้วร่างบางก็แอบเขินจนแก้มเปลี่ยนสีซับสีเลือดขึ้นมาทันตาจนซีวอลที่ยื่นมองอาการร่างบางอยู่อดยิ้มกับท่าทางน่ารักๆของคนตรงหน้าไม่ได้ คนที่ดูมีท่าทางเอาแต่ใจ ปากร้าย ที่มักแสดงออกจนดูเหมือนเป็นคนแข็งๆก้าวร้าว จนได้ฉายาแม่มดมาเป็นของแถมอีกนอกจากฉายาที่มีเยอะแยะทั้งที่เจ้าตัวตั้งเองและมีคนตั้งให้  แต่ใครจะรูว่าคนๆนี้ขี้อายแค่ไหนไม่กล้าแสดงออกไม่รู้จะพูดอะไรกับใครก่อนจนออกมาเป็นท่าทางอย่างที่เห็น ยิ่งท่าทางตอนพี่ฮีชอลเขินยิ่งหาดูยากเพราะต่อหน้าคนอื่นถ้าเขิลเมื่อไหร่ร่างบางจะแห้วใส่แล้วเก๊กหน้าเข้มกลั้นยิ้มแก้เขิลไว้ก่อน

                “  ซีวอลล…มันจะมากไปแล้วน้า   ”

            ฮีชอลร้องอย่างตกใจเมื่อสิงโตเจ้าเล่ห์ก้มลงมาหอมแก้มเค้าที่อยู่บนเตียงอีกฟอดใจ  ได้ใจเกินไปแล้วนะไม่เจอกันไม่กี่เดือนสิงโตตัวนี่ไปสะสมความเจ้าเล่ห์เพิ่มมารึไงกันนะ

                “   ไม่เห็นจะมากไปตรงไหนเลยหนิฮะ …ออกจะน้อยไปด้วยซ้ำ…ผมไม่ได้เจอพี่ฮีชอลตั้งนานนี่เห็นว่าอยู่โรงพยาบาลเฉยๆนะฮะ…กลับไปจะคิดทบต้นทบดอกเลย  ”

                ร่างสูงพูดหน้าตาเฉย แต่ร่างบางนี่สิฟังแล้วแทบจะมุดเตียงหนีอยู่แล้วเค้าไม่ได้เจอซีวอลไม่กี่เดือนนอกจากความเจ้าเล่ห์แล้วซีวอลยังไปสะสมความหื่นกับความหน้าด้านมาอีกด้วยรึไงนะ  หน้านายฉาบปูนมารึไง ถึงได้กล้าพูดถึงไม่ได้มีคนอื่นอยู่ด้วยแต่ก็ใช่ว่าเค้าจะไม่อายนี่

                ซีวอลหัวเราะอย่างกลั้นไม่อยู่เมื่อเห็นท่าทางของร่างบางสมกับที่เค้ารอมานานจริงๆแต่ได้อยู่กับพี่ฮีชอลไม่กี่นาทีเค้ากลับมีความสุขท้วมท้นมากมายขนาดนี้ ยิ้มหัวเราะได้บ่อยๆอย่างไม่ต้องฝืน

                “   พี่ฮีชอลชวนผมทะเลาะอยู่ได้ตั้งนานลืมไปเลยว่าผมซื้อดอกไม้มาฝากพี่ด้วย   ”

            ซีวอลยังกล้าโมเมหน้าตาเฉยว่าร่างบางชวนทะเลาะก่อนแล้วถึงยกของฝากที่ซื้อมาฝากคนไข้ให้

                “   บ้าใครกันไปชวนนายสิงโตอยางนายทะเลาะก่อนประสาทจริงๆเลยแล้วมีที่กันที่เค้าซื้อดอกทานตะวันไปเยี่ยมคนป่วย   ”

            “   ก็นึกว่าคนป่วยจะชอบถ้าไม่ชอบผมไปซื้อดอกไม้อย่างอื่นมาให้ใหม่ก็ได้นะครับ    ”

            ร่างสูงทำท่าจะเอาของฝากคนป่วยกลับ

                “    ไม่ต้อง…มี่ที่ไหนกันเอาให้แล้วจะเอาคืน…แล้วก็มาต้องไปซื้อใหม่ด้วยรวยนักรึไง   ”

            ฮีชอลรีบดึงดอกไม้ไว้ก่อนเมื่อเห็นว่าซีวอลจะเอาดอกไม้กลับไป

                “   รวยสิฮะ…แต่ก็เก็บตังค์มาขอพี่ไปเป็นเจ้าสาวดีกว่า    ”

            “  นี่ซีวอลนายไม่สบายรึเปล่าเพ้ออยู่ได้  ”

            ร่างบางแห้วร่างสูงอีกรอบแก้เกี้ยว  เจ้าสิงโตเป็นอะไรไปเนี่ยกินยาไม่เขย่าขวดรึไงกันนะพูดเพ้อเจออยู่ได้ แต่ร่างบางก็อดยิ้มไม่ได้   ตั้งแต่ร่างสูงกลับมาไม่นานเค้าก็สามารถยิ้มได้ไม่รู้กี่รอบทั้งๆที่ก่อนจะหลับไปเค้าเบื่อจนไม่รู้จะเบื่อยังไงกับการนอนติดแง็กอยู่กับเตียงแบบนี้ แต่นอนนี้เค้ากลับไม่รู้สึกเบื่อเลย ยกความดีให้สิงโตขี้อ้อนก็แล้วกัน

                +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

            “   พี่ฮีชอลกินอีกหน่อยสิฮะเพิ่งกินไปได้นิดเดียวเอง    ”

            ซีวอลที่กำลังป้อนข้าวให้คนป่วยบนเมื่อร่างบางอิ่มทั้งๆที่เพิ่งกินข้าวไปได้ไม่กี่คำ

                “   ไม่เอาชั้นอิ่มแล้ว  ”

            “   กินอีกสักคำสองคำก็ยังดีนะฮะมีแต่อาหารที่พี่ชอบทั้งนั้นเลย…พี่รู้ตัวไหมฮะพี่ผอมลงเยอะมากเลยนะ  ”

            “   นายรู้ได้ไงนายเพิ่งเห็นชั้นแป๊ปเดียวเองนะ  ”

            ฮีชอลถามอย่างสงสัย

                “    ทำไมจะไม่รู้ก่อนไปผมก็นอนกอดพี่อยู่ทุกคืนมองแป๊ปเดียวก็ดูออก    ”

ทำเอาฮีชอลอึ้งอีกรอบชั้นจะเลิกถามนายแล้วตอบเข้าตัวเองตลอดเลยนะ

                “   ชั้นกินอีกก็ได้แต่นายก็ต้องกินด้วยนะผลัดกันคนละคำ    ”

            ร่างบางยื่นข้อเสนอเพราะรู้ว่าคนที่นั่งป้อนเค้าอยู่เนี่ยก็คงจะยังไม่ได้กินอะไรเหมือนกัน ดูนายซูบลงไปเยอะเหมือนกัน แก้มหายไปเยอะเลยร่างบางนิ่งคิดเมื่อได้สังเกตดูหน้าซีวอลชัดๆ

                “   แล้วคนอื่นไปไหนกันไม่เห็นใครมาพร้อมนายเลยซีวอล  ”

            ร่างบางนึกถึงเพื่อนร่วมวงที่เหลือที่เพิ่งกลับจากจีนแต่ไม่เห็นโผ่ลหน้ามาเยี่ยมเค้าซักคน

                “   คนอื่นเค้าก็มีคนที่คิดถึงเหมือนผมหนิฮะ…คยูก็ซื้อฟักทองจากจีนมาซองมิน…เรียววุคกับฮันคยองก็ไปดูเยซองกับฮยอกแจอัดรายการอยู่อยู่..ดงแฮก็เห็นว่าจะไปเซอไพรคิบอมที่กองถ่าย   ”

            ซีวอลบอกถึงภารกิจที่สำคัญของเพื่อนร่วมยูนิตที่ต้องรีบไปทำเมื่อมาถึงเกาหลี

                        ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

            “   ซีวอลขี้โกงรึเปล่าเนี่ย  ”

            ร่างบางออกอาการโวยวายเมื่อเมื่อเล่นกี่ทีก็แพ้ตลอดเลย

                “   ทำไมนายชนะตอลดเลย…ชั้นเลิกเล่นแล้ว   ”

            “    พี่สิขี้โกงผมกำลังจะชนะแล้วแท้ๆ…พี่ห้ามเปลี่ยนเรื่องนะ    ”

            ซีวอลรีบพูดเมื่อเห็นว่าร่างบางจะเปลี่ยนเรื่องหลังจากกินข่าวเสร็จร่างบางกก็ชวนเค้ามาเล่นเกมส์แต่เล่นเฉยมันก็ไม่สนุกก็เลยมีการเดิมพันกันเกิดขึ้นถ้าพี่ฮีชอลชนะเค้าจะยอมซื้อของที่พี่ฮีชอลอยากได้ให้หนึ่งชิ้นถึงจะแพงแต่แค่นี้สบายจะตาย แต่ถ้าเค้าชนะจะได้หอมแก้วพี่ฮีชอลหนึ่งครั้งต่อเกมส์

                “    พี่แพ้ผมกี่ตาน้า…  ”

            ร่างบางเริ่มออกอาการลุกหลิกเมื่อเห็นว่าเปลี่ยนเรื่องไม่สำเร็จ

            “   สามตา   ”

            “    พี่ฮีชอลขี้โกงอีกแล้วสิบตาต่างหาก…ผมให้ติดไว้ก่อนจนกว่าจะหายแต่ติดดอกเบี้ยด้วยนะฮะ…ไม่แพงหรอกร้อยละสิบเท่านั้นเอง    ”

            ร่างบางยิ้มเมื่อได้ยินประโยคแรกแต่ก็หน้าซีดเมื่อได้ยินประโยคที่ตามา

            “    แต่ขอมัดจำไว้ก่อนนะฮะ    ”

            พูดจบซีวอลก็หอมแก้มเจ้าหญิงนิทราอีกรอบ ชอยซีวอลนี่ดีจริงๆเลยวันนี้ได้กำไลจริงๆ  ดีนะที่เค้าโทร

ไปบอกทุกคนว่าขอให้งดมาเยี่ยมพี่ฮีชอลหนึ่งวัน

                “   ไปเดินเล่นกันดีกว่านะฮะ   ”

            แต่เมื่อฮีชอลยังเดินไม่ได้แต่ก็ไม่ยอมนั่งรถเข็นที่ร่างบางให้เหตุผลว่าชั้นไม่ชอบนั่งมันเหมือนคนพิการ

ที่เดินไม่ได้นั่งแล้วเหมือนชั้นจะเดินไม่ได้อีก สุดท้ายก็เลยได้มาเดินเล่นโดยการขี่หลังสิงโตที่แสนจะเต็มใจ

            “   ซีวอลถ้าชั้นเดินไม่ได้ตลอดไปนายจะทำยังไง    ”

            “   ผมก็จะให้พี่ขี่หลังผมไปตลอดชีวิตเลย…ก็ผมเป็นเจ้าชายก็ต้องดูแลเจ้าหญิงตลอดไปสิฮะ    ”

            ซีวอลตอบคำถามที่คนบนหลังถาม

                “    แล้วถ้าชั้นตาบอดหละ    ”

            “   ผมก็จะเป็นตาให้พี่…ผมจะเล่าให้พี่ฟังทุกอย่างที่ผมเห็น…ผมจะอยู่ดูแลพี่แบบนี้ตลอดไปเลย

แต่พี่จะอยู่ให้ผมดูแลรึเปล่าหละฮะ    ”

            “   ถึงนายไม่ยอมชั้นก็จะไม่ปล่อยนายไปหรอกจะเกาะอยู่บนหลังนายไม่ยอมไปไหนเลย    ”

            ร่างบางก็ตอบคำถามที่ร่างสูงถามพร้อมยื่นมือไปบีบจมูกโด่งๆอย่างเอ็นดู

                “   พี่ฮีชอลถ้าผมขาดอากาศหายใจผมจะปล่อยพี่นะ   ”

            ซีวอลแกล้งขู่คนที่เกาะหลังเค้าอยู่

                “  นายกล้าปล่อยเหรอถ้าชั้นตกลงไปชั้นต้องเดินไม่ได้อีกเลยนายต้องรับเลี้ยงชั้นไปตลอดชีวิตเลยนะ  ”

“    ครับเจ้าชายสิงโตจะดูแล้วหญิงไปตลอดชีวิตเลย   ”

            ร่างสองร่างที่กำลังหยอกล้อกันเป็นภาพที่คนที่เดินผ่านต้องหันมามองเสียงหัวเราะอันสดใส รอยยิ้มเสียงหัวเราะพูดคุยหยอกล้อ ที่มาจากใจภาพที่ดูเหมือนคู่รักที่มีกำลังอยู่ในโลกแห่งความสุขที่  คนที่ได้ยินคนที่กำลังมองจะอดยิ้มตามและมีความสุขไปด้วยไม่ได้

                ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++