[ Short Fic SuJu ] Kiss ( Siwon&Heechul )

เนื้อเรื่อง

                วันนี้เป็นเช้าที่สดใสมากๆเลยฮะทำไมหนะเหรอฮะ  ก็เพราะวันนี้เป็นวันหยุดของพวอกเราเอสเจหนะสิฮะ  นานๆจะได้หยุดพร้อมกันซะทีและที่พิเศษที่สุดของวันนี้ก็คือเจ้าหญิงของผมก็หยุดด้วยหนะสิฮะ  แล้ววันนี้ผมยังตื่นเช้ากว่าเจ้าหญิงซะด้วยตอนนี้เจ้าหญิงของผมยังหลับอยู่เลยนะฮะคุณ รู้ไหมฮะว่าผมชอบมองเจ้าหญิงเวลาที่เจ้าหญิงนอนหลับที่สุดเลย เวลาอื่นก็ชอบนะฮะ แต่เวลานี้ที่ผมชอบมากที่สุดเพราะผมจะสามารถมองหน้าเจ้าหญิงได้นานเท่าที่ผมต้องการ

                โครงหน้าสวยได้รูปสวยเกินกว่าผู้ชายทั่วไป  สวยกว่าผู้หญิงบางคนด้วยซ้ำอีก( สวยกว่าเค้าอีกนะมันน่าน้อยใจซะจริงๆเลยแต่เป็นซินยกให้เลย )  ดวงตาที่กลมโตที่น่าหลงใหล  จมูกโด่งรั้นๆแสดงถึงความดือรั้นของเจ้าตัวแล้วยังแสดงถึงความเอาแต่ใจนิดๆอีกด้วยข้อนี้ทุกคนคงรู้นิสัยนี้ดีนะฮะแต่เมื่อเป็นคน คนนี้ผมยอมให้ได้ทุกอย่าง   ริมฝีปากบางๆแต่อวบอิ่มสีชมพูระเรื่อทำเอาผมแทบอดใจไม่อยู่ทุกครั้งที่มองเห็น   ผิวเรียบลื่นนวลเนียนน่าสัมผัส  รูปร่างบอบบางเอวคอดน่ากอด  นี้แหละฮะคนรักของผมผมบอกได้เลยว่าทุกอย่างที่รวมเป็นเค้ามันทำให้ผมหลงใหลจนถอนตัวไม่ขึ้นกว่าผมจะยอมปล่อยร่างบางในอ้อมกอดลุกไปอาบน้ำได้ก็หลายนาที  ผมรีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วเดินเข้าครัวอย่างรวดเร็ววันนี้ผมจะทำโจ๊กให้พี่ฮีชอลกินเป็นอาหารเช้าเพราะพี่ฮีชอลชอบกินโจ๊กเป็นที่สุดเลยเวลาวันหยุดบอกว่าย่อง่ายดีกินแล้วไม่อ้วน สมกับเป็นคนที่หุ่นบางแทบจะที่สุดในวง

                “  ซีวอลนายทำอะไรอยู่หนะท่าทางน่าอร่อย  ”

            คังอินที่เดินเข้ามาในครัวถามร่างสูงที่ยืนอยู่หน้าเตา ด้วยท่าทางตั้งใจสุดๆ

                “  อ้อ ทำโจ๊กให้พี่ฮีชอลหนะ ทำเผื่อทุกคนด้วยนะอย่าลืมมากินหละ แล้วพี่ลีทึกหละตื่นรึยัง ”

            “  ตื่นแล้วกำลังอยากดื่มน้ำผลไม้ชั้นเลยต้องมาหยิบให้  ”

                คังอินตอบก่อนจะยกแก้วน้ำส้มคันที่ถืออยู่ให้ดู ก่อนเดินออกจากครัวไป

            หลังจากที่ทำโจ๊กเสร็จสมาชิกของวงส่วนใหญ่ที่ตื่นแล้วก็เริ่มทยอยเดินมาทานอาหารเช้ากันเกือบครบทุกคนแล้ว  แต่ร่างบางที่รอก็ยังไม่ตื่นซักทีจนร่างสูงต้องเดินกลับไปดูที่ห้องว่าทำไมร่างบางถึงยังไม่ตื่นซักที 

ร่างสูงเดินเข้าไปในห้องร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะตื่น  เป็นเรื่องที่ผิดปกติมากๆเพราะปกติ

ร่างบางจะตื่นก่อนแทบจะทุกคนในวงพร้องพี่อีทึกที่จะต้องมีหน้าที่ปลุกทุกคนในตอนเช้า แล้วพี่ฮีชอลจะเป็นคนทำอาหารเช้าแทบจะทุกวัน

                แต่พอร่างสูงก้าวไปถึงเตียงแล้วเขย่าเพื่อจะปลุกร่างตรงหน้าถึงได้รู้ว่าฮีชอลกำลังไม่สบายเพราะอุณภูมิจากร่างบอบบางตรงหน้าที่กำลังร้อนจัดร้อนจนแทบหลอมละลาย แย่จริงเยทั้งที่เค้านอนเตียงเดียวกันแท้ๆแต่เค้ากลับไม่ได้สังเกตเลยว่าคนในอ้อมกอดที่เค้ากอดอยู่ทั้งคืนกำลังไม่สบาย ร่างสูงรีบเดินไปหากะละมังใส่น้ำมาเช็ดตัวให้ร่างบาง  แล้วเดินกลับเข้าครัวไปตักโจ๊กมาให้ยังไงก็ต้องกินอะไรรองท้องก่อนถึงจะให้กินยาได้

                ซีวอลรีบเดินเข้าครัวแล้วตักโจ๊กกับน้ำเปล่าอีกแก้วเดินกลับห้อง ท่าทางรีบร้อนของซีวอลทำให้สมาชิกของวงที่กำลังทานอาหารเช้าอยู่แปลกใจก็ปกติซีวอลออกจะเป็นคนใจเย็นกว่าคนอื่น

                “  ซีวอลนายจะรีบไปไหน แล้วนี่จะตักโจ๊กไปให้ใครเหรอ  แล้วทำไมฮีชอลยังไม่ตื่น  ”

                อีทึกถามค้ายความแปลกใจในท่าทางของร่างสูงปกติเห็นเป็นคนออกจะสุขุมใจเย็นวันนี้ทำไมดูแปลกๆ

แล้วก็ยังแปลกใจที่ทำไมวันนี้ทำไมฮีชอลถึงได้ตื่นสาย ปกติก็เห็นตื่นเกือบจะพร้อมเค้าแทบทุกวัน

                “  พี่ฮีชอลไม่สบายฮะ ผมเลยจะตักโจ๊กไปให้  ”

                “  แล้วเป็นอะไรมากรึเปล่า ต้องไปหาหมอไหม  ”

                หัวหน้าวงถามอย่างเป็นห่วง

                “   ไม่ต้องหรอกฮะแค่เป็นหวัดเฉยๆ ทานยาแล้วนอนต่ออีกซักหน่อยก็น่าจะดีขึ้น  ”

                ตอบเสร็จร่างสูงก็รีบเดินกลับห้องพร้อมถากอาหารในมือ  ซีวอลวางถาดอาหารลงบนโต๊ะหัวเตียงแล้วหันมาปลุกร่างบาง

                “    พี่ฮีชอลฮะตื่นมาทานโจ๊กทานยาก่อนนะฮะแล้วค่อยนอนต่อ   ”

                ซีวอลปลุกฮีชอลแล้วช่วยพยุงให้ร่าางบางให้ลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง   แล้วหยิบชามโจ๊กมาเพื่อป้อนร่างบางตรงหน้า

                “  พี่ฮีชอลทานโจ๊กก่อนนะฮะจะได้ทานยาเดียวค่อยนอนต่อ  โจ๊กเนี่ยผมทำเองเลยนะฮะ พี่ฮีชอลชอบไม่ใช่เหรอฮะ ”

                “ อือ  ปวดหัวจังเลย แต่ชั้นกินเองได้ไม่เป็นไรวันนี้นายว่าจะออกไปซื้อไม่ใช่หรอทำไมยังไม่แต่งตัวอีกหละ    ”

                ร่างบางจะหยิบช้อนจากร่างสูงมากินเอง

                “   ไม่เป็นไรหรอกฮะให้ผมป้อนนะฮะ  วันนี้ผมไม่ไปแล้วพี่ไม่สบายอย่างงี้ผมออกไปเที่ยวคนเดียวได้ยังไง   ”

                ฮีชอลถึงยอมให้อีกคนป้อน  ร่างสูงป้อนโจ๊กจนเกือบจะหมดชามร่างตรงหน้าก็บอกว่าอิ่มแล้ว

                “   อือ พอแล้วชั้นอิ่มแล้ว   ”

                “   อีกคำหนึ่งนะฮะโจ๊กชามนิดเดียวทานยังไม่หมดก็อิ่มซะแล้ว ถึงได้ผอมลงขนาดนี้ยิ่งไม่สบายยิ่งทานน้อยยิ่งจะผอมลงไปอีกนะฮะ   ”

                ร่างสูงบ่นด้วยความเป็นห่วงเค้ากอดร่างตรงหน้าทีไรก็ยิ่นเป็นห่วงดูเหมือนช่วงนี้เจ้าหญิงของเค้าจะน้ำหนักลดลงไปอีกแล้ว  ยิ่งตอนร่างบางไปถ่าย MV ตัวหนึ่งที่เล่นเป็นนักไวโอลีนตอนั้นเค้าเห็น MV แล้วอดห่วงไม่ได้ยิ่งดูก็ยิ่งรู้ว่าผอมลงไปแค่ไหนแก้มที่เคยเต็มกลับซูบลงอย่างหน้าตกใจ

                “   อิ่มแล้วก็ทานยานะฮะจะได้นอนต่อ  ”

                พูดแล้วร่างสูงก็หยิบน้ำกับยาส่งให้ร่างบางดูจนร่างบางทานยาเสร็จแล้วนนอนต่อ  ร่างสูงก็นั่งเป็นพื่อนจนร่างบางหลับก็ก้มลงแตะริมฝีปากแผ่วๆกับหน้าผากเนียนเบาๆแล้วเดินเอาชามโจ๊กกับแก้วน้ำไปเก็บในครัว

                “  ซีวอลแล้วฮีชอลเป็นยังไงบ้างหละแล้วทานยารึยัง   ”

                หัวหน้าวงเอ้ยถามเมื่อเห็นร่างสูงเดินถือถาดออกจากห้องผ่านห้องนั่งเล่นจะเดินเข้าครัว

                “     พี่ฮีชอลทานยาแล้วหลับไปแล้วฮะ   ”

                “ พี่อีทึกไม่ออกไปไหนเรอฮะวันนี้แล้วคนอื่นไปไหนกันหมดฮะ  ”

                ซีวอลถามอย่างสงสัยเพราะในห้องนั่งเล่นจะแน่นไปด้วยสมาชิกของเอสเจที่ทั้งดูทีวีบาง   เล่นเกมส์บ้าง  แต่วันนี้กลับเงียบกว่าปกติ มีเพียงหัวหน้าวงที่นั่งดูตารางงานของวงอยู่คนเดียว

                “   ว่าจะออกไปดูหนังหนังกับคังอินหนะแต่คังอินกำลังอาบน้ำอยู่ คนอื่นๆก็ออกไปข้างนอกกันหมด  ”

                ร่างสูงพยักหน้าอย่างรับรู้แล้วเดินไปหยิบหนังสือเข้าไปนั่งอ่านในห้องเป็นเพื่อนร่างบาง

*****************************************

                 ร่างบางนอนหลับไปจนบ่ายก็ตื่นขึ้นมาแม้ตัวจะไม่ค่อยร้อนแต่ก็ยังเวียนหัวไม่หาย แต่รู้สึกคอแห้งก็ลุก

ขึ้นจากเตียงจะไปหาน้ำดื่มในครัวแต่พอจะลุกขึ้นยืนก็รู้สึกหน้ามืดจะล้มลง  พอดีกับร่างสูงที่เดินเข้ามาเห็นร่างบางที่กำลังจะล้มก็รีบวิ่งมาพยุงก่อนที่ร่างบางจะลงไปนอนบนพื้น

                “  แล้วนี่พี่ฮีชอลจะลุกไปไหนฮะ  ”

            ร่างสูงถามด้วยความเป็นห่วง เค้านั่งเป็นเพื่อนร่างบางทั้งวันแต่พอดีได้ยินเสียงโทรศัพท์ดัง เค้าเลยต้องรีบออกไปรับกลัวร่างบางจะตื่นเพราะเสียงโทรศัพท์  กลับเข้ามาพอดีกับร่างบางตื่นดีนะที่เค้ามาทันไม่งั้นร่างบางคงล้มกระแทกพื้นไปแล้ว

                “  ก็ชั้นหิวน้ำว่าจะลุกไปกินน้ำเฉยๆ  ”

                ร่างสูงได้ยินก็ยิ้มให้ร่างบางก่อนแล้วก้มลงช้อนตัวร่างบางไว้ในอ้อมแขนแล้วเดินออกจากห้อง

                “ เฮ้ย ซีวอลปล่อยชั้นลงนะแล้วนี้จะพาชั้นไปไหน  ”

            ร่างบางร้องอย่างตกใจบอกว่าหิวน้ำแล้วเนี่ยจะมาอุ้มเค้าทำไมไม่ไปเอาน้ำมาในกิน

                “   พี่ฮีชอลอยู่ในห้องนานๆน่าเบื่อออกไปนั่งเล่นข้างนอกดีกว่านะฮะ  แล้วเดียวผมไปหยิบน้ำมาให้นะฮะ   ”

            ร่างสูงอุ้มร่างบางไปวางบนโซฟาในห้องห้องนั่งเล่นที่เต็มไปด้วยกองหมอนและเบาะรองนั่งที่ร่างสูงเตรียไว้แล้วเดินไปหยิบน้ำมาให้ตามความต้องการของร่างบาง

                “  พี่ฮีชอลหิวรึยังฮะแล้วอยากทานอะไรรึเปล่าฮะ   ”

            “  ยังไม่ค่อยหิวเลยแต่อยากกินเปิ้ลไปปอกมาให้หน่อยสิแล้วก็หนังสือการ์ตูนด้วยนะ อยู่ในห้อง บนโต๊ะข้างๆเตียงหนะแหละ  ”

            ร่างบางสั่งเสร็จก็หันไปหยิบรีโหมตมาเปิดทีวีแล้วเริ่มกดหารายการที่ชอบดูเป็นประจำร่างสูงเห็นอาการของร่างบางแล้วก็อมยิ้ม  นี่อาการป่วยคงจะดีขึ้นแล้วสินะถึงได้มีแรงสั่ง คิดแล้วร่างสูงก็รีบเดินไปหยิบหนังสือการ์ตูนมาให้ร่างบางก่อน  แล้วเดินไปยังห้องครัวเพื่อปอกแอปเปิ้ลให้กับฮีชอลปอกเสร็จก็รีบถือจานออกมาให้ร่างบางที่กำลังนั่งดูทีวีอย่างตั้งใจ

                “ พี่ฮีชอลแอปเปิ้ลได้แล้วฮะ ”

            “  ว่างไว้ตรงนั้นแหละขอบใจ เอ้อซีวอลชั้นอยากกินพุดดิ้งไปซื้อให้หน่อยสิ  ” 

ร่างบางพูดเหมือนจะอ้อนแต่สายตาประมาณว่าจะไปหรือไม่ไป นายกล้าขัดคำสั่งชั้นเหรอ  ร่างสูงพยักหน้ารับแล้วเดินเข้าห้องไปหยิบเสื้อคลุมกับหมวกยังไงก็ต้องพลางตัวนิดหน่อยเผื่อมีแฟนคลับผ่านมาเห็นแล้วคงไม่ต้องซื้ออะไรกันพอดี  แล้วพอร่างสูงเดินผ่านห้องนั่งเล่นจะออกไปข้างนอกยังได้ยินเสียงร่างบางของฮีชอลสั่งให้ซื้อโยเกิร์ตกับน้ำผลไม้มาด้วย  ก็อย่างนี้แหละฮะพี่ฮีชอลจะชอบกินอะไรที่ไม่ทำให้อ้วนถึงได้ตัวบางจนแทบจะปลิวลมซะขนาดนี้

                ซีวอลเดินไปซื้อของที่ร้านสะดวกซื้ออย่างเร่งรีบเพราะถ้ากลับไปช้าจะต้องถูกคนที่รออยู่บ่นให้แน่นอนเคยมีครั้งหนึงฮีชอลใช้ให้เค้าไปซื้อเค้กแต่ที่ร้านโปรดที่ฮีชอลชอบ  แต่วันนั้นคนเยอะมากเค้าเลยกลับช้าพอกลับไปถึงร่างบางก็ไม่ยอมกินว่าไปนานมาก  เลิกอยากกินไปแล้วๆก็งอนไม่ยอพูดกับเค้าทั้งวันกว่าเค้าจะตามง้อให้ดีกันได้ก็แทบตาย

            ร่างสูงกลับบ้านก็รีบเอาของที่ฮีชอลสั่งไปให้แต่คนที่อยากกินกลับหลับไปแล้วทำเอาร่างสูงหัวเราะกับตัวเองเราก็รีบแทบตายแต่คนที่อยากกินกลับนอนหลับร่างสูงเลยเอาของไปเก็บในครัวแล้วกลับมาอุ้มพาร่างบางกลับไปนอนในห้องเพราะที่โซฟาถึงจะตัวใหญ่แต่ก็นอนไม่สบายเท่าเตียงนอนในห้อง  แล้วนั่งมองร่างบางที่กำลังหลับสบาย ร่างสูงจึงก้มลงจูบเรือนผมร่างบางเบาๆก่อนที่จะกลับไปเก็บของที่ร่างบางวางกระจายไว้ทั่วห้องนั่งเล่น

************************************

            พอช่วงค่ำสมาชิกทั้งหลายก็ทยอยกลับถึงห้องด้วยอารมณ์ที่สดใสที่ได้ไปทำอะไรที่อยากทำในวันหยุดที่นานๆจะมีครั้งหนึงตั้งแต่ หัวหน้าวงที่ควงสุดที่รักคังอินไปดูหนัง  ฟักทองน้อยกับน้องใหม่ของวงก็ไปช็อปปิ้งจนฟักทองไปได้เสื้อผ้าและของใช้สีชมพูสุดโปรดมาเพิ่มในกรุอีกเพียบ  คิบอมกับน้องหมวยก็ไม่น้อยหน้าไปกินไอศกรีมกันมา  นอกนั้นก็ทั้งไปช็อปปิ้งทั้งไปกินอาหารร้านโปรดดูหนังสารพัด  แล้วกลับมานั่งเม้ากันที่ห้องนั่งเล่นทำเอาห้องนั่งเล่นครึกครื้นกลับเป็นปกติ ทำเอาร่างบางที่ตื่นนอนเพราะเสียงคุยกัยต้องลุกออกมาดู

            “  อ้าวฮีชอลเป็นยังไงบ้างดีขึ้นรึยัง  ”

            อีทึกที่หันมาเห็นฮีชอลที่เดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นก็ร้องทักพร้อมถามอาการ

                “ อืมดีขึ้นมากแล้วแต่ก็ยังเวียนหัวอยู่นิดหน่อย   ”

                “  พี่ฮีชอลมาพอดีเลยนั่งก่อนสิฮะ  ”

            ซีวอลที่นั้งดูทีวีอยู่เห็นร่างบางเดินเข้ามาก็รีบไปพยุงให้มานั่งบนโซฟาข้างๆตัวเองทุกคนก็ดูรายการที่ชอบดูแล้วก็เม้ากันต่อแต่ซีวอลเริ่มอยู่ไม่สุขพอคนอื่นคุยกันเพลินๆก็จับมือบางๆของฮีชอลที่กำลังสนใจรายการในทีวีมาจูบทีหนึงจนฮีชอลต้องตีแขนร่างสูงไป เผียะ ใหญ่  ทำอะไรก็ไม่รู้ไม่เกรงใจคนอื่นเลย แล้วหันไปสนใจทีวีต่อ นั่งไปซักพักร่างสูงข้างก็เริ่มขยับมาใกล้ยกแขนโอบเอวร่างบางที่มัวแต่สนใจทีวี  แล้วเริ่มเอาคางมาเกยที่บ่าร่างบางพร้อมกับจูบร่างบางเบาๆที่ซอกคอคราวนี้ฮีชอลหันมาตาเขียวใส่ทันที แต่คนทำยิ้มหน้าบานแล้วทันไปดูทีวีต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นร่างบางถึงได้หันไปดูทีวีต่ออย่างอารมณ์เสียนิดๆ  พอดีกับที่ฮันคยองที่เป็นเวรทำอาหารเย็นมาเรียกให้เพื่อนๆไปช่วยจัดโต๊ะร่างสูงก็ลุกไปช่วยแต่ก่อนไปก็ยังก็ไม่วายหันมาจูบใบหูร่างบางอีกทีแล้วเดินหัวเราะอย่างอารมณ์ดีไปช่วยฮันคยองจัดโต๊ะ แต่คนที่โดนจูบหน้างอผิดกับคนจูบคนละอารมณ์

                แต่ก็ทำเอาซองมินกับดงแฮที่นั่งมองอยู่ตั้งแต่ตอนที่ร่างสูงจับมือร่างบางขึ้นมาจูบหันมามองหน้ากันอย่างรู้กันแล้วก็เริ่มซุบซิบกัน แต่คนที่ถูกมองทั้งสองคนยังไม่รู้สึกตัว        ซักพักฮันคยองก็มาเรียกให้ทุกคนไปทานอาหารเย็นทุกคนทานอาหารกันอย่างอร่อยแม้กระทั้งคนป่วย ที่กินไปก็หน้างอไปก็เพราะไอ้หน้าหล่อที่นั่งยิ้มแป้นอยู่นี่แหละวันนี้กล้าดียังไงที่มาจูบชั้นต่อหน้าคนอื่นดีนะที่ไม่มีใครเห็น( ใครว่าไม่มีใครเห็นกันหละเจ๊ )  ทานอาหารเสร็จก็แยกกันเข้าห้อง

                ฮีชอลทานอาหารเสร็จก็เดินหน้างอกลับห้องจนสมาชิกของวงสงสัย( นอกจากดงแฮกับซองมิน ) ทำไมฮีชอลอารมณ์เสีย  ร่างบางเดินบ่นไปตลอดทาง

            “  ไอ้สิงโตลามกชั้นจะจัดการกับนายยังไงดีนะ  ”

                ร่างสูงเดินยิ้มตามร่างบางกลับห้อง พอถึงห้องร่างบางก็หันมาดุร่างสูงทันที

                “  ซีวอลนายกล้าดียังไงมา……..   ”

                “   ยังไงเหรอฮะ  ”

                “  ก็กล้าดียังไงมาจูบชั้นต่อหน้าคนอื่น  ”

            “  แล้วทำไมเหรอฮะผมจูบหน้าคนอื่นไม่ได้แต่จูบตอนที่อยู่กันสองคนได้ใช่ไหมฮะ   ”

                ร่างสูงไม่พูดเปล่าพูดจบก็โน้มตัวลงไปลิ้มรสหวานจากกลีบปากบางอมชมพูของร่างบางตรงหน้าอย่างหิวกระหายร่างสูงดูดดื่มอยู่กับริมฝีปากบางอย่างกับการดื่มด่ำกับน้ำผึ้งป่าที่แสนหวานที่ดื่มกินเท่าใดก็ไม่มีวันอิ่ม

จนร่างบางของฮีชอลต้องทุบแผ่นอกแกร่งของร่างสูงเป็นการประท้วงก็ร่างสูงจูบแบบว่ากะจะให้เค้าขาดใจตายเลยรึไงไม่โอกาสเค้าหายใจบ้างเลย

            “  ซีวอลนายจะบ้ารึไงชั้นไม่สบายอยู่นะ  ”

            “  พี่ฮีชอลไม่เคยได้ยินเหรอฮะที่เค้าว่าถ้าเป็นหวัดแล้วมีคนมาเป็นต่อจากเราแล้วเราจะหายเร็วขึ้นผมจูบพี่ฮีชอลบ่อยๆเผื่อหวัดของพี่ฮีชอลมาติดผมพี่ฮีชอลจะได้หายป่วยเร็วๆไม่ดีเหรอฮะ  ”

            พูดแล้วร่างสูงก็หัวเราะทำหน้าทะเล้นอย่างไม่ทุกข์ไม่ร้อนแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างอารมณ์ดี  ผิดกับร่างบางที่ทำหน้าระอาไอ้เด็กบ้านี่ก็ยังลามกอย่างแก้ไม่ตก  แม้กระทั้งตอนที่เค้าไม่สบายเจ้านี่ก็ยังไม่เว้น

            แต่ร่างบางก็สดุดตากับเศษกระดาษที่หล่นอยู่ข้างเตียง  ฮีชอลเลยหยิบขึ้นมาอ่านอย่างสนใจแต่ยิ่งอ่านก็ยิ่งหน้าร้อนขึ้นมาทันที

จูบที่ริมฝีปาก – ผมรักคุณ

จูบที่ใบหู – ผมอยู่ไม่ได้ถ้าขาดคุณ

จูบที่หน้าผาก – ผมซื่อสัตย์ต่อคุณ

จูบที่มือ – ทั้งหมดของผมเป็นของคุณ

จูบที่ซอกคอ – ผมต้องการคุณ

จูบที่เรือนผม – ผมต้องการมากกว่านี้

                พอดีกับที่ร่างสูงของซีวอลอาบน้ำเสร็จเดินออกมาจากห้องน้ำก็เห็นร่างบางกำลังอ่านเศษกระดาษที่เค้าจดมาจากหนังสือเล่มหนึ่ง

                “   อ่านแล้วเหรอฮะพี่ฮีชอล  พี่ฮีชอลก็คงจะรู้แล้วใช่ไหมฮะว่าผมจูบพี่ทำไม  ”

**************   THE END  *********

เป็นการลงฟิกที่นี่ครั้งแรก

ถ้ามีอะไรผิดพลาดก็ขออภัยด้วยนะคะ

ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาอ่านนะคะ

มีอะไรก็ติชมได้นะคะ

เราจะได้แก้ไขปรับปรุง