รักของเราเป็นมากกว่าเพื่อนสนิท Yuri

• รักของเราเป็นมากกว่าเพื่อนสนิท

บทนำ

  หญิงสาวผมยาวหน้าม้าสีดำสูงหน้าตาดี กำลังยืนตัวตรงมองหยดน้ำฝนที่ไหลตกมาจากหลังคา ขณะหล่อนกำลังกลับบ้านจู่ๆฝนก็เกิดตกขึ้นมาอย่างหนักก่อนจะเห็น หญิงสาวอีกคนเดินเข้ามาหาเธอ

“หลินหลิน!”

หญิงสาวตัวเล็กผมสีทองสง่าเอ่ยทักมองยืนดูก่อนจะเดินเข้าไปหาเธอ แน่นอนว่านางคือเพื่อนที่เคยเรียนที่สำนักเดียวกัน นางชอบทำตัวติดข้าเสมอแม้เราจะเรียนอยู่คนละห้องก็ตามที

“ไง…นี้เจ้ายังไม่กลับบ้านอีกรึหลู่เซี่ยว”

“ข้าก็กลับมารับเจ้าไง”

ข้ามองหน้านางก่อนจะยิ้มนางเอารมมารับข้า ใช่นางคือเพื่อนสนิทข้าเองไม่มีใครที่จะเข้าใกล้นางได้นอกจากข้าเท่านั้น

“งั้นเรากลับกันเถอะ”

นางพยักหน้าตอบรับก่อนที่เราทั้งสองจะเดินกลับบ้านไปพร้อมกัน ข้าคิดว่าทุกคนมองเห็นว่าข้ากับนางเป็นเพื่อนสนิทกันแต่แท้ที่จริงแล้วเราสองคนเป็นมากกว่าเพื่อนสนิทเสียอีก

“ข้าขอนอนค้างที่บ้านเจ้าได้ไหมหลินหลิน”

“อื้มได้สิ”

ข้าตอบรับนางด้วยความยินดี นางเองก็คงดีใจที่ข้าให้นางนอนค้างที่บ้านข้าส่วนมากนางก็ชอบมานอนกับข้าบ่อยๆจนข้าชินกับการที่นางมานอนที่บ้านข้า แต่ที่ข้าให้นางมานอนฟรีๆก็ใช่ว่าข้าจะให้นางนอนฟรีหรอกนะต้องมีบางอย่างแลกเปลี่ยนกันด้วย

“คืนนี้เจ้าจะทำข้าไหม?...”

นางถามข้าอย่างหน้าเฉยเลยนะ…ทำไมข้าถึงอยากกัดกินนางตัวนางนักจริงๆ

“ทำสิ...ใช่ว่าข้าจะให้เจ้านอนฟรีรึไง”

นางทำหน้าอย่างเขินอายก่อนจะรีบเดินเข้าจวนข้า ข้าเองก็ละสายตาจากนางไม่ได้นางช่างสวยอะไรเช่นนี้หรือนี้คือมนต์ที่นางไปเรียนมากับอาจารย์ที่สำนัก ข้าคงคิดเองทั้งหมดก่อนจะหันหน้าเดินเข้าจวนข้าเห็นหญิงสาวพึ่งอาบน้ำเสร็จรูปร่างนางช่าง ยั่วข้าเหลือเกินข้าแทบทนไม่ไหวแต่ก็พอยังมีสติ

“เจ้าอาบน้ำเสร็จแล้วรึหลู่เซี่ยว”

ถามนางด้วยเก็บอาการเขินอายเอาไว้ไม่อยากแสดงออกให้นางเห็น ก่อนข้าจะเข้าไปลูบไหล่นางเราทั้งสองจ้องหน้ากันพักหนึ่งก่อนนางจะหันหน้าหนีข้า ทำไมนางถึงชอบหันหน้าหนีข้าตลอดนักนะข้าไม่เข้าใจนางเลย

“ข้าเองก็อายเป็นนะหลินหลิน”

“ข้าบอกเจ้ากี่ครั้งให้เรียกข้าหลิน”

ข้าบอกนางให้นางพูดชื่อข้า นางพยักหน้าตอบรับเหมือนเข้าใจที่ข้าพูดข้ามองนางที่ไรใจข้าหวั่นตลอดหรือว่าข้าเป็นพวกโรคจิตนะชอบมองหญิงนุงผ้าสั้นที่พึ่งอาบน้ำเสร็จ มองนางทีไรหน้าข้าแดงชาไปหมดพยามเก็บความเขินอายเอาไว้ข้าคิดว่านางคงไม่ต่างจากข้าที่ใบหน้านางกำลังแดงจนไปถึงใบหู นางน่ารักเหลือเกินใจข้ายิ่งมองนางแล้วใจข้ายิ่งสั่นไหวไปหมด

"หลู่เซี่ยวข้า...เจ้ารีบไปแต่งตัวเถอะ"

นางพยักหน้าแล้วเดินไปแต่งตัวในห้องข้าอย่างเร่งรีบ ให้ข้าเดานะนางคงเขินอายข้าที่จ้องมองนางตลอดเวลา นับวันข้ายิ่งบ้าพอมองนางข้าก็ยิ่งบ้ามากขึ้นทุกทีแต่ข้าก็พอเก็บอาการได้ไม่ให้นางรู้ตัวว่าข้ากำลังใจสั่นกับนาง พอข้าอาบน้ำเสร็จก็เดินเตรเข้าห้องไปนอนเพราะข้าเพลียจากการเรียนมิหน่ำซ้ำฝนก็ดันตกตอนข้าเดินกลับบ้านอีก พอเดินไปถึงห้องก็เห็นหลู่เซี่ยวนอนก่อนข้าปก่อนแล้วข้านึกว่านางจะรอข้าเสียอีกสงสัยว่านางคงเหนื่อยไม่แพ้กันกับข้าถึงได้นอนงีบไปก่อนแล้ว ข้าเดินไปหานางก่อนจะจุ๊บนางเบาๆ

"ราตรีสวัสดินะ"

   โปรดติดตามตอนต่อไป.