คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #72 : บทที่ 33 - ค้างคอนโดพี่ไหม?
หลัาส่้อวามไปแหย่แป้แล้วอรรถ็ลับมาสนใาน่อ
ายหนุ่มมีประุมทาไลับทาบริษัทในนิวยอร์อน 2 ทุ่ม าว่าน่าะเสร็อน 4
ทุ่ม หวัว่าะไม่ลายาวไปมาว่านั้น พนัานทุนอยาพั รวมถึเา้วย
อรรถเอนหลัพิเบาะ หลับาีบสัรู่
พอลทุนหลายอย่า็้ออยูผลประอบารบริษัทที่ลทุนเอาไว้
อันไหนไม่ี็้อัออ อย่าปล่อยให้เป็นเนื้อร้าย ะไ้ไมุ่้มเสียเอา
๊อๆ
นัทเาะประูห้อทำานเ้านาย่อนเปิประูเ้ามา
อรรถลืมาึ้นมามอ
“ารประุมพร้อมแล้วรับ”
“อืม”
อรรถรารับ เาผุลุึ้น ัสูทให้เรียบร้อย
ไม่ลืมะแวะเ็ูโทรศัพท์เสียหน่อยเผื่อแป้ะอบลับมาแล้ว ทว่าลับว่าเปล่า
อรรถึทำเพียแ่โยนโทรศัพท์ลบนโ๊ะที่เิม แล้วึเินามนัทออไปประุม
-ืนนี้มา้าอนโพี่ไหม๊ะ-
แม้ะรู้ว่าอรรถแ่พิมพ์มาเล่นๆ
ไม่ไ้ริัอะไร ทว่าพอเลิานแล้ว แป้ลับลัเลับัวเอ
หิสาวรู้ว่าืนนี้อรรถมีประุมเลิึ
ถ้าเธอถือโอาสนี้ไปเอร์ไพรส์เาที่อนโะีไหมนะ หาผ่าน่วอาทิย์นี้ไป
แป้้อทุ่มเทให้ับารสอบอย่าเ็มที่ เธอไม่แน่ใว่าะมีเวลามาหาเาบ้าไหม
ารสอบสำหรับเ็ทุนไม่ใ่เรื่อเล่นๆ เลย เผลอเลอไปเพียนิ อาะโนถอนทุนไ้
หิสาวัสินใหยิบโทรศัพท์ึ้นมาส่้อวามถึน้ำฝนว่าืนนี้ะไป้าอนโอรรถ
แน่นอนว่าเพื่อนอเธอไม่มีปัหา เราสอนแทบะสลับันไป้าห้อแฟน
แป้โบแท็ี่ไปยัอนโอรรถ
เธอไม่เยิเลยสันิว่าะมีแฟนในอนที่อยู่มหา’ลัย
ไม่สิ...
ไม่ิว่าาินี้ะมี้วย้ำ
เธอฝันถึแ่บ้านหรืออนโห้อเล็ๆ ห้อหนึ่เป็นอัวเอเท่านั้น
ิ๊..
ใ้เวลาเือบั่วโมในารฝ่ารถิ
แป้ึไ้มาสแนนิ้วเ้าห้ออรรถ ภายในห้อนั้นเียบสนิท
บ่บอว่าเ้าอห้อยัไม่มา
เธอึเินเ้าห้อนอนไปั้ใะอาบน้ำแ่ัวมานอนอ่านหนัสือรออรรถลับมา
ว่าอรรถะประุมเสร็็เือบ
5 ทุ่ม โีที่เวลานี้รถในเมือหลวไม่ิแล้ว อรรถถึไ้มาถึห้อในเวลารวเร็ว
เาเปิประูห้อเ้ามา้วยวามเียร้าน บิัวไปมาหวัให้ลายวามเมื่อยาารนั่ประุมมาลอวัน
อรรถไม่ไ้สนใอะไรนอาเินริ่เ้าห้อนอน เาอยาะนอนแ่ัวในอ่าอาบน้ำะแย่
ทว่าทันทีที่เาเปิประูเ้าไป
ภาพหิสาวในุนอนำลันั่หลับอุุพิหัวเีย ในมือมีหนัสือวาแหมะอยู่
อรรถะั่อนแปรเปลี่ยนเป็นยิ้มว้า เา่อยๆ ปิประูอย่าเบามือ
ไม่อยาทำให้แป้ื่น ถอสูทออ้าๆ ยับเท้าไปยัู้เสื้อผ้า โยนสูทละร้า
ยับลายเนไท์ออ ่อนะเินลับมายัเียอีรั้
อรรถหยิบหนัสือในมือเธอออไปวาโ๊ะ้าเียอย่าเบามือ
แป้ยับัวเล็น้อย นั่นยิ่ทำให้อรรถระวั แป้ปล่อยผมสยาย
ยามหลับผมึหล่นลมาแทบะปิหน้าเล็น้อย
เาสอมือไปใ้้อพับเท้าและ้านหลัอแป้
หวัะอุ้มเธอึ้นเพื่อัท่านอนีๆ
“อื้อ..”
เพียแ่ยึ้นเ็น้อยในอ้อมออเา็ยี้าลืมาื่นึ้นมามออรรถ
เาึวาเธอล
“ลับมาแล้วเหรอะ”
แป้ัวเียหาวหวอ ไม่รู้ว่าัวเอหลับไปอนไหน ลืมาื่นมาเธอ็เห็นอรรถ
รู้สึเหมือนัวะลอยึ้น
“ลับมาแล้วรับ
มานานแล้วเหรอ” อรรถทิ้ัวลนั่บนเีย แป้ึเยิบเล็น้อยให้อรรถนั่ไ้สะว
“มาอนเลิาน่ะ”
แป้มอ้ายมอวาหาหนัสือ นึว่าทำหายไปไหน อรรถี้ใหู้รโ๊ะ้าเียถึโล่ใ
ึหันลับมามอเาาแป๋ว
อรรถอบเวลาแป้มอเาอย่านี้ที่สุ ึอใไม่ไหวที่ะ้มลไปหอมแ้มนวลที่มีลิ่นแป้หอมลุ่นาๆ
แป้าห้อน้ำอเา
“อื้อ
พี่อรรถ” นโนโมยหอมแ้มทำไ้แ่โวยวายนิหน่อย ่อนะปล่อยให้หอมอี้า
ะบอว่าไม่อบ็ไม่ใ่ อบมาเลย่าหา
พอหอมแ้มสอ้าอรรถ็เปลี่ยนมาเป็นริมฝีปาน้อยๆ ูบประทับราเป็นราวัลที่นเ่มาหาเาถึห้อ
ทั้ที่พิมพ์ไปแบบไม่หวัอะไรแท้ๆ
“พี่อรรถไปอาบน้ำเลย”
แป้ใ้มือันให้อรรถถอนูบออ แ้มสอ้านั้นแระเรื่อ
รู้ีว่าถ้าไม่ห้าม้อเลยเถิไปมาว่านั้นแน่
“ไ้รับ”
อรรถยิบาให้แฟนเ็ ่อนะไปัารัวเอามำสั่ ทั้ที่่อนหน้านี้อรรถยัั้ใะนอนแ่น้ำในอ่าให้ร่าายผ่อนลายสัหน่อย
หาทุอย่า็้อเปลี่ยนแผนเมื่อแป้มา้า้วย ใระอยาให้แฟนนอนรอัน อรรถ
าบน้ำอย่าเร่รีบ เาัารทุอย่าระทั่เินออาห้อน้ำมาัวหอมรุ่น
แป้นั้นหยิบหนัสือึ้นมาอ่านอีรอบระหว่ารออรรถอาบน้ำ
ราวนี้เธอไม่เผลอหลับอีแล้ว
“รอนานไหมรับ” อรรถปีนึ้นเียมานอน้าแป้
หิสาววาหนัสือบนโ๊ะ้าเียยับายลมานอนีๆ
แป้ส่ายหัว อ่านหนัสือยัไม่ทันบบทอรรถ็ออมาแล้ว
เธอลอบสูลิ่นหอมอเาเ้าปอ อไม่ไ้ะยับเ้าไปใลุ้บเ้าไปในอ้อมอออรรถ
แป้อบเวลาอรรถอเธอ หิสาวรู้สึปลอภัยที่ะอยู่ในอ้อมอนี้
อรรถเอ็ให้วามร่วมมือเป็นอย่าี เาอ้าแนรับเธอเ้ามาในอ้อมอ
ไม่ลืมะหอมหน้าผาเนียน้วยวามรัใร่
“นอนันรับ” อรรถเอื้อมมือไปปิไฟรหัวเีย
ไม่นานทั้ห้อที่เยสว่าไสว็มืล อรรถนั้นหลับาลแล้ว
ระับอ้อมอัวเอให้แน่นึ้น ่าาแป้ เธอลับไม่ไ้รู้สึอยาหลับเลยสันิ
หิสาวเยหน้าึ้นเล็น้อย มอาอรรถเลื่อย่ำลมาไปามลำอ
เห็นลูระเืออเาัเน แป้ลืนน้ำลายอึให่ลอ เธอยัำไ้ถึอนที่อรรถอยู่เหนือร่าายอเธอ
ในยามที่อารม์พุ่สู เธอเห็นลูระเือออรรถัเน
แป้ยับัวเล็น้อย
แรยับนั้นปลุให้อรรถลืมาื่นึ้นมามอร่าน้อยในอ้อมแน
บอามรอรรถเอไม่ไ้หลับ้วย้ำ
ารที่มีนรัอยู่ในอ้อมแนนั้นเป็นเรื่อยาที่ะหลับไปไ้อย่าสนิทใ
ายหนุ่มไ้แ่วามปรารถนานั้นไว้ในใ
วันนี้แป้เอทั้เรียนทั้ทำานเหนื่อยมามาพอแล้ว
“พี่อรรถ” เสียระิบแผ่วเบาัเรียเา
อรรถานรับ
“รับ”
“หนูนอนไม่หลับ” แป้ระิบเสียเบาหวิว
มือน้อยแะสัมผัสลบนอออรรถ
“หนูแป้นอนไม่หลับเหรอ” อรรถยับัวลมาให้สายาอเราไ้สบาัน
“อื้อ”
“พี่อรรถล่อมหนูนอนนะ”
ำว่าล่อมหนูนอนนั้นเหมือนำอนุาให้อรรถทำอย่าที่เาปรารถนา
แป้นั้นยินี เธอยับเ้าไปใล้ หลับาล้าๆ ให้ริมฝีปาอเราสัมผัสัน
เพียแ่สัมผัส็เหมือนถูึู เราบเบียริมฝีปาเ้าหาันอย่าไม่ลละ
มันลายเป็นสัมผัสที่แป้โหยหา
เราทั้สอผละออาันเพียั่วรู่็โผเ้าหาันอี
อรรถใ้มือ้าหนึ่่อยๆถอเสื้อแป้ออทาศีรษะ ใน่วระหว่าที่ละูบออมา
เาไลุ่มพิไปามลำอลมานถึลาไหล่
ผุรอยยิ้มพอใยามไ้ยินเสียอึอัออมาาลำออหิสาว
สอมือออรรถนั้นร้อนผ่าว มันแะ้อไปทั่วร่าายอเธอ
ไม่ว่าะับไปุไหน มันทำให้เธอัวอ่อนไม่่าาน้ำ ทั้ยัทำให้ร่าายอุหภูมิพุ่ึ้นไปอี
ายหนุ่มเลื่อนายเ้าไปในร่าายเนียนนุ่มอย่าแ่ม้า
“อะ…อึ” มือเรียวสวยำผ้าปูที่นอนแน่น ยามร่าาย่อยๆ
สั่นไหวไปามแรันำออรรถ
แป้แหนหน้าึ้นรอรับูบที่วยลมา ใบหน้าแ่านไป้วยอารม์
สอมือที่เยำผ้าปูที่นอนเปลี่ยนมาเป็นโอบอลาไหล่ออรรถแน่น
เา้มลมาูึเนื้อนุ่มบริเวลำอ
สะโพแร่ออรรถวามแ็ืนเ้ามาอย่าไม่ลละ
“อรรถ
อ้า… พี่อรรถ” แป้ไ้แ่ส่เสียรวรา สอาแยว้า
ยสะโพรับับแรระแทที่ลมาไม่หยุ
เาผ่อนเบาเป็นบาัหวะให้แป้หายใอึอัยามใล้ถึฝั่ฝันแ่เาพาไปไม่ถึ
่อนะเร่เป็นเท่าทวี นแป้ไ้แ่ร้อัลั่น
ส่เสียระบายวามเสียว่านระทั่ทุอย่าหยุล
“แฮ่ๆ” แป้ไ้แ่นอนนิ่
ให้อรรถไ้บรรุมพิไปามหน้าอ ูึยอถันที่ำลัูัน
ส่วน้านล่านั้นยัเ้นุบๆ
อรรถถอถอนัวเอออมา้าๆ เาัารึถุยาออไป่อนะับนรัอุ้มไปยัห้อน้ำเพื่อทำวามสะอาร่าาย
ิรรมออำลัายยามึบลเพียเท่านี้
อย่าน้อยอรรถ็หัห้ามใัวเอเอาไว้แ่นั้น
่อนที่ทั้สอะพาันมาหลับใหลบนที่นอนนุ่ม
อรรถบรรูบบนหน้าผาเนียนอีรั้
“ฝันีรับ” ราวนี้เ็น้อยเ้าสู่นิทราโยไม่มีารอแอีแล้ว
อรรถยยิ้มริ่มแล้วึพัผ่อนเ่นัน
TALK
มาแล้ว่าาา มีนิถึเน่ไหมเอ่ยยยย อนนี้วนลสอเรื่อนะะ
เรื่อนี้พี่อรรถหนูแป้และอีเรื่อ เร้น(รั)่อนปรารถนา
ฝาเพเน่้วยนะะ ไว้ิาม่าวสารนิยายเน่่า <3
ความคิดเห็น