[ Legend of star general ] 5 สัตว์เทวะ

...

เมื่อหลายร้อยปีหลายพันก่อน รอยแยกที่ปรากฏบนผืนโลกาได้นำสัตว์ร้ายแห่งความวิบัติมาสู่ดวงดาวพวกมันไล่ฆ่าและหลั่งเลือดของทุกเผ่าพันธุ์ทุกๆผู้บริสุทธิ์ถูกกัดกินเลือดเนื้อจากความกระหายในหายนะของพวกมันที่ไม่รู้จักจบสิ้น พวกมันไม่มีจิตใจพวกมันหาได้มีจิตสำนึกไม่ 

อารยธรรมมวลมนุษย์ไม่อาจต้านทานภัยพิบัติอันโหดร้ายนี้ได้และเกือบที่จะสูญสิ้นเผ่าพันธ์แต่ในความสิ้นหวังนั้นดาราบนผืนฟ้าก็จัดเรียงตัวเปิดทางสู่สรวงสวรรค์ ผู้บำเพ็ญจากเมืองวิมาณจุติลงมาผู้ฝึกตนอมตะได้รวบรวมผืนดาราให้กลายเป็นพลัง กลายเป็นปึกแผ่น กลายเป็นเกราะขนาดยักษ์ที่สูงตระหง่านดุจกำแพงไม่มีวันเสื่อมสลาย

นามนั้นคือ "แม่ทัพวิญญานดารา" ผู้เป็นอมตะได้ใช้พลังอันยากแท้หยั่งถึงในการสะบั้นเหล่าเดรัจฉานให้สิ้นไป..เมื่อทุกสิ่งสิ้นลง ผู้ฝึกตนก็ได้รวบรวมหยกวิญญานที่ซึ่งบรรจุพลังของดาราวิญญานเอาไว้ จนกลายเป็นหยกวิญญานแต่หาได้ใช่ว่าทุกคนจะขึ้นไปควบคุมแม่ทัพดาราวิญญานได้ดั่งใจจำต้องเป็น ปรมจารย์ดาราวิญญานและนอกจากนี้..หยกวิญญานจะเลือกสรรค์เจ้าของที่คู่ควรกับมันเช่นกัน เมื่อมีผู้ที่คู่ควรแล้วมันก็จะแสดงพลังอนุภาคสะท้านฟ้าสะเทือนดินได้ในที่สุด

แต่ด้วยจำนวนและข้อจำกัดมวลปราชญ์แห่งเผ่ามนุษย์ได้ลอกเลียนแบบกายานอกของแม่ทัพดาราวิญญานกลายเป็นขุมกำลังจำนวนมากถูกสร้างและรุกจู่โจมเหล่าสัตว์ร้ายเปลี่ยนจากผู้ถูกล่ากลายเป็นผู้ล่า มวลมนุษย์ใกล้จะได้รับชัยชนะในอีกไม่กี่ก้าวสังหารอริราชศัตรูอย่างราบรื่นอำนวยชัย สิ่งเหล่านี้ทำให้มนุษย์หลงระเริงและเริ่มมาห้ำหั่นกันเอง..จนสุดท้ายก็ใกล้จะก้าวไปสู่หายนะของเผ่าพันธ์อีกครั้ง..เพราะไม่มีผู้ที่รวบรวมแผ่นดินเป็นปึกแผ่น

ท้ายที่สุดมนุษย์ก็พ่ายให้แก่สัตว์ร้าย ปรมจารย์ดาราวิญญานคนสุดท้ายตายไป และได้รับโอกาศครั้งที่สอง..

แต่แล้ว ดวงดาราทั้งห้า จากต่าง"ดาราพิภพ" โอรสแห่งสวรรค์ อาณัติแห่งจักรพรรดิหยกก็ได้จุดติลงมาพร้อมกับ ห้าสัตว์เทวะ เพื่อรวมแผ่นดินเป็นปึกแผ่น เพื่อนำมวลมนุษย์ก้าวสู่รุ่งอรุณแห่งชัยชนะที่แท้จริง

"ฑิฐิสูงตระหง่านเหนือท้องฟ้า ความภาคภูมิสูงกว่าขุนเขาท้องนภา เพลิงแผดเผาปฐพี วิหคเพลิง จูเชว่"

"สุขุมนุ่มลึกรอบคอบ ปัญญาวิทัศนาสูงส่งหาใดเทียม หมากบนกระดานใต้หล้านี้ข้าเท่านั้นจักษ์ควบคุม เต่าทมิฬพิทักษ์ เสวียนอู่"

"แข็งแกร่งเยี่ยงราชาด้วยลใหายใจแห่งพิภพ ดุดันดุจพายุแห่งโทสะฉีกกระชากสรรพสิ่งเสียงคำรามลั่นเป็นกลองชัย พยัคขาวคะนอง ไป๋หู่"

"ร่มเย็นอารีเมตตาดุจหยาดสายพิรุณที่ร่วงโรย คุณธรรมเท่านั้นที่จะค้ำจุนโลกาให้ยืนยง ผู้ใดใช้คมดาบ ข้าผู้นี้คือฝักดาบ มังกรฟ้าครามเจิดจ้าสว่างไสว ชิงหลง"

ทั้งสี่มีพลังอันยากแท้จะหนั่งถึง พลังที่ค้ำจุนโลกาตั้งแต่โบราณกาล นามแห่งทิศอันศักดิ์สิทธิ์ทั้งสี่ได้รับบัญชา อาณัตแห่งสวรรค์ให้จุติลงมาปกปักษ์พิทักษ์ปวงประชาภาดร 

แต่ทว่า หากไม่มีผู้ที่เป็นนายแห่งสัตว์เทวะ ก็คงไม่มีความร่มเย็น ไม่มีความเป็นหนึ่งเดียว..ครั้นเมื่อเป็นเช่นนั้น ฟ้าดินจึงส่งเด็กหนุ่มผู้นั้นลงมา

"ดุจนิมิตลูกเอกเสกประสาร ข้าผู้นี้เท่านั้นที่จักษ์เป็นราชา ใต้ฟ้าทั่วแดนหาใดเทียมเหล่าไพร่ฟ้าประชาจงติดตาม กลายเป็นภาดรสงบร่มเย็น มังกรทองคงกระพัน ฮวงหลง"

เมื่อเพลามาถึงแล้ว สัตว์ทั้งสี่จักษ์รวมตัวใต้เงาของมังกรทอง ถือเอาเขาผู้นี้เป็นนายแล้วจักษ์เป็นดาบและโล่รวบรวมโลกเป็นปึกแผ่น และต่อต้านคลื่นแห่งสัตว์ร้ายทั้งมวล นำมนุษย์สู่รุ่งอรุณอันเจิดจ้าสว่างไสว

"เมื่อภาระทั้งหมดสิ้นสุดลง ทั้งห้า ก็จะได้กลับไปยังแผ่นดินแดนเกิด  ดาวโลก ของตน.."