ท่านสามีคะ(ครับ)!! ท่านแน่ใจนะท่านป่วยอยู่(ปกชั่วคราว)

หลังจากเข้ามาในเรือนหอ

"เอ่อ...ขะ.ข้าควรเรียกท่านอย่างไรดี"

เธอพูดอย่างตะกุกตะกัก บิดตัวไปมาอย่างไม่เป็นธรรมชาติ เพราะนี้เป็นครั้งแรกที่นาง ได้คุยกับบุรุษตรงหน้าแบบตัวต่อตัว เมื่อเธอมองไปยังบุรุษที่ดูขี้โรคตรงหน้า ก็เห็นรอยยิ้มอบอุ่นที่เค้าส่งมาให้

"เรียกข้าว่า'พี่เซี่ย'หรือ'ท่านพี่'ก็ได้ ไหนลองเรียกสิ"

"พี่..เซี่ย"

"หืมเจ้าพูดว่ากะไรนะ ลองพูดอีกทีได้รึไม่"

"พะ..พี่ เซี่ย"

"ข้าไม่ได้ยินที่เจ้าพูดเลย อะข้ามีวิธีช่วยอยู่นะ"

"วิธีอะไรหรอคะ"

"เจ้าอยากลองหรือ"

"อยากลองค่ะท่านพี่"

บุรุษตรงหน้าฉีกยิ้มอบอุ่นแต่ตัวข้าที่ได้เห็นกลับรู้สึกใจหวิวๆ อยู่ๆตัวของข้าก็ถูกยกขึ้นและวางลงบนเตียงนุ่ม พร้อมกับร่างของบุรุษที่จะได้เป็นสามีของนางที่เข้ามาคร่อมร่างของนาง นางรู้ทันทีว่าจะได้เจอกับวิธีอะไร

และ...ในคืนนั้นนางก็ได้เรียกชื่อของเค้าจนสลบไป