Goodbye my luck โชคจ๋าลาก่อน ข้าจะซวยตลอดชาติ

เพล้งงง!!!!!

คุณคิดว่า... นั่นคือเสียงของอะไร

“เสียงอะไรแตก”

“ใครทำของแตกกัน”

“ช่างซุ่มซ่ามได้อีกจริงๆ”

ใช่แล้ว ไม่ว่าใครก็ตามถ้าได้ยินเสียงเช่นนี้ คำตอบที่ผุดขึ้นในหัวย่อมหนีไม่พ้น

...เสียงของตกแตก...

และมักจะเกิดคำถามตามมาติดๆ ว่า ใคร ที่เป็นคนทำของแตก

มากกว่าจะเป็น อะไร ที่ตกแตก

เพราะใครที่ว่านั่น กำลังจะกลายเป็นจุดเริ่มต้นเรื่องราว สุดพิลึกพิสดารของมนุษย์คนหนึ่ง ผู้ที่จะได้ชื่อว่าเป็นเลิศในด้านมหาวิบัติอมตะซวยที่มิบังอาจเลียนแบบ

.

.

ชื่อของข้าคือวลาดิเมียร์

นับจากนี้หากมันผู้ใดหลงลืม หรือแกล้งทำเป็นจำไม่ได้ เป็นต้องเห็นพลังอำนาจของข้า ข้าจะสาปมันผู้นั้นให้คุกเข่าขอขมาข้าเสียหมื่นปีเป็นอย่างต่ำ

ข้าเป็นบุตรแห่งแองกัส แองกัส...เทพแห่งความรัก ความงามและความเยาว์วัย เป็นเทพรูปงามที่สุด ใช่แล้ว เทพรูปงามที่สุดคือบิดาของข้า เพราะตัวข้านั้น...

คือเทพที่หล่อเหลา ฉลาดปราดเปรื่อง นามกระเดื่อง จรดสามพิภพ มิพบความพ่ายแพ้

จนกระทั่ง 'สิ่งนั้น' ตกแตก และเปลี่ยนชีวิตข้าจากหน้ามือเป็นหลังเท้า

+++ หมายเหตุ ไม่ต้องกลัวดอง แต่งจบแล้ว จะทยอยลง ถ้าถูกใจช่วยสนับสนุนนักเขียนด้วยนะ +++