แอคเซราเรเตอร์ ไปต่างโลกแฟนตาซี

พอลืมตาตื่นและมองดูไปรอบๆ แอคเซราเรเตอร์ ก็พบแต่ความมืดซึ่งมีเพียงแสงไฟอันน้อยนิดให้พอที่จะสังเกตเห็นได้ว่าที่ที่เขาอยู่นั้นคือห้องอะไรบางอย่าง

พลางมองซ้ายขวาก็ไม่เห็นมีทีท่าจะเป็นอันตรายหรือกับดักอะไร ก่อนจะเดินไปหาเก้าอี้ที่ตรงหน้าแต่ก่อนหน้านี้อยู่ตั้งแต่ที่เขาลืมตาเห็นแล้ว

ฟึบ… เสียงการกดน้ำหนักตัวลงไปนั่งเก้าอี้ดังเล็กน้อย เพราะห้องที่มืดๆนั้นเงียบจนเกินบรรยาย พอรวบรวมสมาธิเพื่อเรียบเรียงข้อมูล แอคเซล ก็ต้องเอามือกุมขมับ

แอคเซล ‘พับผ่าสิ… ปวดหัวชะมัด รู้สึกเจ็บตรงหน้าผาก… อ่อ ใช่สิ ในตอนนั้น……’

เขาพอจะนึกอะไรออกแล้ว มันเป็นภาพที่เจือจางไปมากแต่ก็พอจะเดาสถานการณ์ต่างๆได้อยู่ ในความทรงจำ… 

เขาที่กำลังทุ่มสมาธิเพื่อใช้พลังควบคุมเวกเตอร์ของเขา ห้ามเลือดของเด็กผู้หญิงคนนึง

เพราะเป็นสถานการณ์ที่ต้องตัดสินใจว่า เขาจะใช้พลังห้ามเลือดไม่ให้เด็กคนนั้นตายหรือเป็นเขาที่โดนปืนยิงจ่อเข้าไปที่กลางกระบาล

ดูจากทรง… คงเป็นเขาสินะที่เลือกทางตาย

ตึก… ตึก… ตึก… ขณะอยู่ในภวังค์ความคิด เขาก็ได้ยินเสียงคนเดินมาทางเขาจากด้านหลัง

“น่าแปลกใจที่ข้อมูลส่วนตัวของคุณนั้นมีน้อยจนน่าเหลือเชื่อมาก คุณซึสึชินะ ยูริโกะ”

เสียงของหญิงสาวดังขึ้นมาพร้อมในขณะที่ตัวของเธอนั้นเดินมายังทางเขาเรื่อยๆ

“ตัวของคุณได้เสียชีวิตลง เมื่อไม่กี่นาทีก่อนค่ะ…”

หญิงสาวที่มีผมสีฟ้าเดินมุ่งตรงไปนั่งเก้าอี้ที่มีรูปทรงหรูหรากว่าของเขาที่เป็นเก้าอี้ไม้เล็กๆ จากนั้นเธอก็นั่งลงไป ก่อนจะพูดต่ออีกว่า…

“เป็นชีวิตที่สั้นมากเลยนะคะ”

โห… ที่ยัยหัวฟ้าพูดอย่างนั้น คงจะมีข้อมูลส่วนตัวของเขาจริงๆสินะ 

เขาจำได้ดีว่าเขานั้นอายุเท่าไหร่ ตัวของเขานั้นอายุ 19 ปี ถ้าเทียบหลักนึกคิดทั่วไปแล้ว เขาก็ตายก่อนวัยอันควรจริงๆนั้นแหละ แต่ว่า…

แอคเซล “ซึสึชินะ ยูริโกะ… นั่นมันชื่อของใครฟะนั้น-!??”

“แต่คุณน่ะตายไปแล้วจริงๆ…”

ยัยหัวฟ้าไม่ตอบคำถาม ไม่สิ… ดูเหมือนกำลังเล่นตามบทละครอยู่จนไม่ได้สนใจกับสิ่งรอบข้างสินะ แอคเซล ที่คิดได้อย่างนั้นก็ถอนหายใจเบาๆและปล่อยเลยตามเลย

แอคเซล “ฉันมีเรื่องสงสัยอยู่อย่าง… เด็กผู้หญิงที่ฉันเอาตัวเข้าแลกเป็นอย่างไงบ้าง?”

“เธอปลอดภัยดีค่ะ…”

แอคเซล ได้ยินอย่างนั้นก็โล่งอกไปเปราะ ดูเหมือนเขาจะไม่ตายฟรีสินะ

“ค่ะ เป็นความกล้าหาญของคุณเลยนะคะ”

จู่ๆก็รู้สึกหงุดหงิด แอคเซล มองออกแล้ว ยัยหัวฟ้านี่ไม่คิดจะใส่ใจเรื่องตรงหน้าเลย ดูเหมือนจะตอบส่งๆไปงั้น เขาไม่ได้ตายเพราะความกล้าหาญสักหน่อย 

เขาตายเพราะได้ทุ่มชีวิตเพื่อช่วยคน และด้วยพลังของเขาเอง…

แอคเซล ได้แต่เก็บความรู้สึกหงุดหงิดอยู่ภายในใจ

“เอาล่ะ ฉันขจัดความรู้สึกเบื่อจนพอแล้วล่ะ”

แอคเซล ‘หน่อย-! ยัยนี่……’

“ฉันมีชื่อว่า อควา  เป็นเทพธิดาผู้คอยนำทางมนุษย์ที่ตายอย่างเยาว์วัย ตอนนี้คุณน่ะ…มีทางเลือกอยู่แค่สองอย่างค่ะ จะเลือกเริ่มใหม่ตั้งแต่ศูนย์ในชีวิตใหม่ หรือไม่ก็ขึ้นไปอยู่ในสวรรค์แล้วใช้ชีวิตอยู่ต่อเหมือนพวกคนแก่… ”

จากนั้น เทพธิดาอควา ก็โน้มตัวมากระซิบที่เขา มองซ้ายขวาเหมือนเรื่องที่จะบอกมันคือความลับสุดยอด

อควา “แต่เอาจริงๆจะบอกอะไรให้นะ สวรรค์ไม่ใช่ที่สวยหรูเหมือนที่พวกคุณเคยคิดกันหรอกนะคะ ทีวี,มังงะ หรือว่าเกมก็ไม่มีให้เล่น แม้แต่ร่างกายก็ยังไม่มีเลย แล้ว…เรื่องลามกก็ทำไม่ได้ด้วย~”

ยัยเทพธิดาอควา ดูเหมือนจะแกล้งหยอกเขา แต่ยัยนี่คิดว่าไอ้มุกสยิวแบบนี้มันใช้ได้กับผู้ชายทุกคนรึไง…? สำหรับ แอคเซล คือไม่-

อควา “ไม่มีอะไรให้ทำนอกจากนั่งตากแดดไปชั่วกับชั่วกาล”

แอคเซล “เห…………”

อควา “นี่ๆ~! คุณคงไม่อยากไปที่ที่น่าเบื่ออย่างสวรรค์หนอกใช่ม๊า~?”

แอคเซล “ก็นะ… แบบนั้นคงไม่เรียกว่าการใช้ชีวิตไม่ได้หรอกถ้าเป็นอย่างที่เธอพูดมาจริงๆ”

อควา “เอาจริงๆนะ เริ่มต้นจากศูนย์มันก็ไม่น่าสนุกเหมือนกัน เพราะแบบนั้น~! ฉันเลยมีไอเดียมาเสนอ นี่คุณน่ะ…ชอบเล่นเกมใช่ไหมละ~?”

แอคเซล “ไม่อะ… นี่เธอคิดว่าฉันเป็นคนอย่างไงถึงต้องไปเสียเวลาเล่นของพรรคนั่นด้วยน่ะ”

ดูเหมือนยัยเทพเวรนี่คงจะพูดออกมาตามบทจริงๆ รู้สึกอยากจะเขกเข้าไปที่หัวเทพหัวฟ้านี่แล้วแฮะ

อควา “ในโบกแห่งนี้น่ะ ดำรงอยู่อย่างสงบ แต่ตอนนี้กลับถูกเหล่ากองทัพจอมมารคุกคามอยู่! ทำให้ชีวิตเป็นอยู่ของประชาชนถูกเหล่าสัตว์ประหลาดย่ำยี ทุกคนต่างก็หวาดกลัวการเข่นฆ่ากันอย่างไร้ปราณีของเหล่ากองทัพจอมมารอย่างมาก! มากๆ!”

แอคเซล ถึงกับมองบน ยัยนี่กำลังจะบอกให้เขาไปเป็นผู้กล้าแห่งแสงเพื่อสันติสุขของโลกอยู่รึไง…!? ต่อจากนี้พอจะเดาๆได้แล้วแฮะ

อควา “และเพราะโลกเป็นแบบนั้น ทุกคนเลยเลือกไม่ไปเกิดใหม่กัน จนทำให้ประชากรลดลงเป็นอย่างมาก”

แอคเซล “……”

อควา “เพราะงั้น! เราเลยคิดว่าทำไมไม่ส่งคนจากโลกอื่นพร้อมกับร่างกายและความทรงจำเดิมไปแทนล่ะ อะไรประมาณนั้นน่ะ~!”

แอคเซล “ถ้าส่งไปตายอีกรอบ แบบนั้นมันก็ไร้ค่าไม่รึไง…!”

อควา “เพราะงั้นเลยมีเซอร์วิสพิเศษ ไม่ว่าจะเป็นอะไร ฉันก็จะประทานให้ไปติดตัวได้อย่างนึง อาจจะเป็นอาวุธทรงพลัง หรือความสามารถสุดเจ๋ง คุณจะกลับไปมีชีวิตได้อีกครั้งพร้อมกลับความทรงจำเดิมแถมยังสามารถเอาของไปได้อย่างนึง และคนที่อยู่ในต่างโลกจะได้คนที่พร้อมจะต่อสู้เพื่อพวกเขา ว่าไง? ก็ฟังดูไม่แย่ใช่ไหมละ?”

แอคเซล “งั้นฉันขอถามอะไรอย่างนึง ถ้าฉันไปใช้ชีวิตที่นู่นแล้วฉันจะสามารถพูดภาษาเดียวกันกับคนในโลกนั้นได้หรอ?”

อควา “ตรงนั้นไม่ใช่ปัญหาหรอกนะ ด้วยความช่วยเหลือจากเทพธิดาอย่างพวกเราเนี่ย เราจะยัดข้อมูลใส่สมองเพื่อให้คุณมีความรู้ในทันที ถึงจะมีข้อเสียที่คุณมีโอกาศบึ้ม เพราะฉะนั้นก็แค่เลือกของไม่ก็ความสามารถแล้วล่ะเนอะ~!”

แอคเซล “เฮ้ย-!?”

อควา “อะจึ้ย-!?”

แอคเซล ขู่ออกไปเล็กน้อย อควา ก็มีท่าทีที่หวาดหวั่นอยู่นิดหน่อยจึงก้าวถอยออกไป ก่อนที่จะกระโดดโพสต์ท่าแล้วพูดต่อว่า…

อควา “เอาล่ะ~! เลือกมาได้เลย ฉันจะมอบพลังพิเศษไม่เป็นสองรองใครให้กับคุณเองคะ~”

…

…

5 นาทีผ่านไป

…

…

กร๊อบ-! เสียงเคี้ยวขนมดังกร๊อบจาก เทพธิดาอควา ที่นั่งกินอย่างสบายใจเฉิบ

อควา “นี่ๆ… จะเลือกอันไหนมันก็เหมือนๆกันนั่นแหละ รีบๆเลือกได้แล้ว”

แอคเซล “งั้นฉันขอถามอีกสักข้อ ไอ้ที่จะส่งฉันไปโลกใหม่นั่นเนี่ย ฉันจะยังสามารถใช้พลังความสามารถของตัวเองได้เลยอยู่รึเปล่า…?”

อควา “หือ…? ก็คงจะอย่างนั้นแหละ โดยปกติแล้วพวกเทพธิดาที่มีหน้าที่คอยส่งเหล่ามนุษย์จากโลกอื่นก็จะทำการนำร่างกายและวิญญาณของคนๆนั้นไปยังโลกอีกใบก็เท่านั้นเอง… และที่มีเสริมไปก็คือกลางพูดด้วยภาษาของคนโลกนั้นๆนั่นแหละ”

แอคเซล ‘โห… ได้ข้อมูลที่ดีสุดๆไปเลยนี่หว่า’

แอคเซล “งั้นเลือกได้แล้ว ของหนึ่งอย่างที่จะเอาไปต่างโลกใช่ไหม…?”

อควา “ใช่~ๆ”

แอคเซล “งั้นก็ฟังคำขอของฉันให้ดีๆ ฉันต้องการไกด์นำทางและคอยบอกอธิบายข้อมูลต่างๆของโลกนั้นที่ฉันจะไป หลังจากที่ฉันได้ข้อมูลที่จำเป็นแล้วไกด์นั่นก็จะไปไหนก็ได้ตามสบาย…”

อควา “งุบๆ งือ… งั้นก็ยืนนิ่งๆอยู่ในวงเวทย์ลอย่าขยับไปไหนล่ะ หือ? เมื่อกี้เลือกอะไรไปนะ?”

เทพธิดาแห่งน้ำ ค่อยๆรีบเคี้ยวขนมให้เสร็จก่อนจะลุกจากเก้าอี้ตัวหรู พอเอะใจกับสิ่งที่ แอคเซล เลือกก็ถามขึ้นมาอีกครั้ง

ชะวิ้ง-! อยู่ๆก็มีหญิงสาวอีกคนที่โผล่ออกมาจากวงเวทย์บนหัวของ อควา เธอคนนั้นมีปีกด้วย คงเป็นเทพธิดาอีกละมั้ง

“เราได้ยินคำข้อของคุณแล้ว เพราะงั้นจากนี้ไปงานของท่านอควา ดิฉันคนนี้จะเป็นคนรับช่วงต่อเองค่ะ…”

“คำขอของคุณซึสึชินะ ยูริโกะ สอดคล้องกับข้อบังคับ จึงได้รับการอนุญาต”

อควา “เอ๊ะ อะ อ่ะ เดี๋ยว ฉันหรอ!?”

อควา “ดะ ดะ เดี๋ยวๆๆ แบบนี้ไม่ถูกนะ เอาเทพธิดาไปด้วยแบบนี้มันผิดกฎชัดๆ”

อควา “ไม่ได้นะ…… แบบนี้ผิดกฎนะ~!! เดี๋ยวดิ๊ เดี๋ยว-!!!”

“เดินทางปลอดภัยนะคะ ท่านอควา หลังจากท่านปราบจอมมารได้สำเร็จแล้ว ดิฉันจะส่งคนไปรับท่านกลับมาเองค่ะ”

อควา “ถึงแม้ว่าฉันจะมีพลังฟื้นฟูในฐานะเทพธิดา แต่ฉันต่อสู้ไม่ได้เลยนะ-!! ยังไงก็ไปจัดการจอมมารไม่ไหวอยู่แล้วอ่ะ~!!!! นะ นี่ ดะ เดี๋ยวก่อนสิ……!!”

อควา “นายก็พูดอะไรสักอย่างหน่อยสิ๊-!!!!!!”

อควา มองไปยัง แอคเซล ที่กำลังลอยตัวขึ้นจากเวทย์ส่งตัวของเทพธิดาที่มีปีก เขาที่มอง อควา ด้วยสายตาอย่างเวทนา เขารู้สึกว่าจะต้องไปกับยัยจอมโวยวายนี่จริงหรอ?

เทพธิดาที่มีปีกตรงนั้นไม่คิดจะถามความเห็นเขาหน่อยหรอ

แอคเซล “คึ ฮ่าๆๆ ถึงจะไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ แต่ถ้าเธอเป็นถึงเทพธิดาก็คงมีข้อมูลของโลกใบนั้นอยู่เต็มเลยสิท่า…! เพราะฉะนั้นก็จงทำตัวให้มีประโยชน์กับฉันเยอะๆซะเถอะ-!”!

อควา “ไม่น๊า~!!! ถ้าต้องไปต่างโลกกับคนแบบนี้เนี่ย… ไม่อ๊าวว-!!!”

แอคเซล “คึ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”

“เอาล่ะผู้กล้าเอ๋ย ฉันขออวยชัยให้บรรดาวีรบุรุษมากฝีมือ คุณจะเป็นคนที่ปราบจอมมาร หากว่าคุณสามารถทำได้สำเร็จ คุณจะได้พรในฐานะของขวัญจากพระเจ้าค่ะ~”

แอคเซล “โห………”

อควา “หาา? นั่นบทพูดฉันนิ…???”

“เอาละ ออกเดินทางเถอะคะ”

แอคเซล “คึ ฮ่าๆๆ คึ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”

อควา “ไม่น๊าาาาาา”

แล้ว แอคเซราเรเตอร์และอควา ก็ถูกส่งไปยังต่างโลกแฟนตาซีที่มีเรื่องแปลกตาแปลกใจมากมาย…!