หลานชายคนโปรด(อาภาคหลานภัทร) [25+]

ข้อมูลเบื้องต้น

คำเตือน

*เหมาะสำหรับคนที่อายุ20ปีขึ้นไป*

*เนื้อหามีการเขียนถึงอวัยวะเพศอย่างโจ่งแจ้ง*

*มีคำพูดหยาบโลนระหว่างการร่วมรัก*

*มีการใช้ปากกับกับอวัยวะเพศ*

รับไม่ได้กดออกนะคะ..ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน

……………….

ภาค หนุ่มใหญ่วัย40สูง188 ผิวขาวนัยตาดุคมเข้ม หล่อรวยเป็นถึงเจ้าของไร่ชาทางภาคเหนือร่วมสามร้อยกว่าไร่ สถานะ โสดแต่ไม่ซิง

   ย้อนไป8ปีก่อน

"อะไรนะ!!มึงจะเอาลูกมึงมาฝากกูเลี้ยง!เดี๋ยวนะไอ้ภูมึงเห็นกูมีเวลาขนาดนั้นเลย"

ภาคชายหนุ่มวัย32ถึงกับโวยวายลั่นเมื่อได้ยินเพื่อนตัวดีเอ่ยร้องขอในสิ่งที่ยากยิ่งสำหรับตัวเองจะให้เขาเลี้ยงเด็กเนี่ยนะสู้ให้เขาแบกจอบไปขุดดินยกแปลงผักสัก10ไร่ยังง่ายกว่า

"เอาน่าไอ้ภาคถือว่าช่วยกูกับเมียและเด็กน้อยตาดำๆที่เป็นลูกของเพื่อนรักมึงหน่อยเถอะนะตอนนี้กูมองไม่เห็นใครนอกจากมึงเลยนะ"

"คือกูไม่มีเวลาดูไงงานกูเยอะแยะและที่สำคัญกูไม่ชอบเด็ก"

"แต่เด็กที่มึงว่าคือลูกของเพื่อนรักมึงแบบกูเลยนะเว้ย!เอาน่ามึง คนเรามีครั้งแรกกันทั้งนั้นขี้คร้านเลี้ยงๆไปมึงจะหลงรักลูกกูซึ่งเป็นหลานของมึงหัวปักหัวปำ"

"เหอะ มีแต่จะเหนื่อยจะเบื่อจะรำคาญสิไม่ว่า" ว่าพลางนึกถึงลูกชายของเพื่อนเด็กชายตัวเล็กผิวขาวแก้มป่องตาโตจมูกโด่งพอสวยปลายเชิดขึ้นเล็กน้อยปากเล็กๆแดงๆยิ้มทีตาหยีแทบปิด ถึงจะน่ารักก็เหอะแต่เขาไม่ชอบเด็กนี่นา

"เอาน่านะๆๆๆกูไม่รู้จะพึ่งใครแล้ว โปรดเมตตาและเอ็นดูครอบครัวกูหน่อยนะกูสัญญาว่าจะรีบเคลียร์งานให้ลงตัว แล้วจะรีบมารับตาภัทรไปอยู่ด้วยเลย"

"เฮ้อ!เออๆมึงรีบๆไปจัดการอะไรๆให้เรียบร้อยแล้วรีบๆมารับลูกมึงไปอยู่ด้วยให้ไวเลยถ้าช้านะกูหักคอลูกมึงจิ้มน้ำพริกแน่คอยดู"

"โอเคๆกูจะรีบๆเคลียร์ทุกอย่างให้ลงตัวแล้วจะรีบบินมารับตาภัทรทันที ขอบใจมากนะเพื่อนรัก"

พูดไปยกมือไหว้เพื่อนไปพร้อมกระพริบตาปริบๆเพื่อให้ดูน่ารักน่าสงสาร

"สัด เดี๋ยวกูยันโครม!!แล้วมึงจะพาลูกมึงมาเมื่อไร?แล้วนี่มึงกับเมียคุยกับลูกชายมึงรู้เรื่องแล้วใช่ไหมไม่ใช่มางอแงกับกูนะ"

"อาทิตย์หน้าว่ะ เออกูกับเมียคุยกับลูกกูแล้ว ลูกกูเข้าใจลูกกูเป็นเด็กดีไม่ดื้อไม่ซนไม่งอแงมึงแน่นอน"

"จะคอยดูดื้อกูจับฟาดแน่"

"จ้าาาาพ่อ"

ภูกับภรรยารู้จักนิสัยเพื่อนคนนี้ดีถึงจะปากร้ายแต่ใจดีมีเหตุผลพวกตนถึงได้กล้าเอาลูกชายหัวแก้วหัวแหวนมาฝากไว้กับมัน

   3ปีผ่านไป

ครืดดดด ครืดดด เสียงโทรศัพท์เครื่องหรูสั่นเตือน ภาคถึงกับคิ้วขมวดเมื่อเห็นหมายเลขทีโชว์หน้าจอ

"เออ ว่า"ภาคกรอกเสียงลงไปห้วนๆ

"เพื่อนรักคิดถึงงงงง"

"ขอเนื้อไม่เอาน้ำ"

"ฮ่าๆๆ เออๆกูมีข่าวดีมาบอกเดือนหน้ากูลาพักร้อนสองอาทิตย์กูว่าจะบินกลับไทยว่ะ"

"แล้วไง?"

"กูจะกลับไปทำเรื่องให้ลูกกูมาเรียนที่นี่ว่ะ เพราะนี่ก็ใกล้ปิดเทอมแล้ว กูกับเมียว่าจะให้ตาภัทรมาเรียนต่อที่นี่ รบกวนมึงมานานแล้วพวกกูเกรงใจ"

"อะไรนะ เกรงใจ! พวกมึงรู้สึกช้าไปป่าววะ กูไม่ให้ไป! หลานกูเรียนที่นี่ก็ดีแล้ว ให้อยู่กับกูที่นี่แหละจะพาหลานกูไปให้ลำบากในการปรับตัวทำไม

ไม่เอากูไม่ให้ไปแล้วไม่ต้องไปพูดไปบอกอะไรให้ภัทรมันลำบากใจนะเพราะยังไงกูก็ไม่ให้ไปกูจะให้ภัทรเรียนต่อที่นี่ จบนะ"

"อ้าววว อะไรของมึงว๊ะ!!" ภูถึงกับเกาหัวแกร่ก

   ปัจจุบัน

ภัทร หนุ่มน้อยหน้าใสในวัย18 สูง167ผิวขาวตากลมผมดำ ใบหน้าสวยหวานแก้มป่อง สถานะ โสดและซิง มากกกก

"ภัทร ภัทรมากินข้าวเร็ว กินเสร็จเดี๋ยวอาพาไปช๊อปปิ้ง มหาลัยใกล้จะเปิดแล้ว"

"ค้าบบบ"

 ภาคตะโกนเรียกภัทรหลานชายคนโปรด เมื่อตั้งโต๊ะสำหรับมื้อเช้าเสร็จ ภาคได้พาภัทรมาพักที่คอนโดหรูของตนในกรุงเทพฯได้หนึ่งอาทิตย์แล้ว พามากินมาใช้ชีวิตที่นี่เพื่อให้คุ้นชินกับสถานที่ ห่วงและหวง คำสองคำนี้วนอยู่ในหัวเขาตลอด

 ไม่อยากให้มาเลยแต่เพื่ออนาคตของหลานคนโปรดก็เลยต้องจำยอม ตั้งแต่ภัทรมาอยู่กับเขา เขาก็รับผิดชอบค่าใช้จ่ายทั้งหมดของภัทรด้วยตัวเองไม่ยอมรับเงินจากพ่อ-แม่ของภัทรแม้แต่บาทเดียวโดยให้เหตุผลสั้นๆว่า'กูรวย'และไม่รับความเห็นต่างใดๆทั้งสิ้น ถ้ายังปฏิเสธกันอีกเขาก็ขู่ว่าจะไม่ยอมดูแลภัทรให้ทำให้พ่อแม่ภัทรไม่กล้าโต้แย้งใดๆอีก 

"อยากได้อะไรอีกไหม หืมม"ถามเสียงอ่อนโยนพร้อมกับยกมือลูบผมของเด็กหนุ่มเบาๆด้วยความรักและเอ็นดู

"พอแล้วครับอาภาคแค่นี้ก็ถือไม่ไหวแล้วเนี่ย อาพาภัทรไปซื้อแต่ของแพงๆแบรนด์เนมทั้งนั้นเลย ไหนจะคอนโดที่ให้ภัทรอยู่ไหนจะรถหรูที่ซื้อให้ภัทรขับ ภัทรเกรงใจอาภาคจังเลยครับ"

"เกรงใจทำไม เงินอาก็เหมือนเงินภัทร มากกว่านี้อาก็ให้ภัทรได้แค่ภัทรบอกอา อาพร้อมจ่าย"

 เขาไม่ได้พูดเกินจริงที่ผ่านมาภัทรไม่เคยต้องร้องขอ เขาสรรหาทุกสิ่งอย่างที่ควรมีที่ควรได้มาให้หลานชายคนโปรดไม่เคยขาด แรกๆเขาก็คิดว่าเขาแค่เอ็นดูลูกเพื่อนก็เท่านั้น จนวันหนึ่งก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้เขารู้ใจตัวเองว่าจริงๆแล้วเขารักเด็กคนนี้ หลงเด็กคนนี้มากแค่ไหน

__________________

'อาภาคคับคืนนี้ภัทรขอไปเลี้ยงฉลองจบม.6กับเพื่อนๆได้ไหมครับไอ้บีกับไอ้โจก็ไป'

'ไปฉลองกันที่ไหน ใครมารับแล้วจะกลับดึกแค่ไหน'

คนเป็นอารัวคำถามเสียงเข้มจนคนเป็นหลานหน้าเหวอ

'เอ่อ ที่ผับของพี่ชายเพื่อนในห้องครับ'

'ผับ!!อายุยังไม่ถึงเข้าได้ด้วยเหรอ'

'ปกติก็ไม่ได้หรอกคับแต่เป็นผับพี่ชายมันก็เลยเข้าได้'

พยายามใช้โทนเสียงที่อ่อนที่สุด พร้อมกับเงยหน้ามองคนเป็นอาตาปริบๆเพื่อเรียกร้องความสงสาร แม่งพฤติกรรมแบบนี้เหมือนใครว๊ะ!ภาคได้แต่คิดในใจพร้อมกับถอนหายใจออกมา

'ได้ แต่อาจะเป็นคนไปส่งและรับกลับเอง ตกลงไหมถ้าไม่ตกลงก็ไม่ต้องไป'เขายื่นคำขาดเสียงเข้ม

'ก็ได้ก็ได้ งั้นผมทักไปบอกเพื่อนๆแล้วอาบน้ำแต่งตัวก่อนนะครับอา'

พูดเสร็จก็หันหลังเดินอมยิ้มอย่างอารมณ์ออกไป

'อืมมม' รับปากพร้อมกับมองตามหลังคนเป็นหลานไปด้วยความกังวลลึกๆในใจกังวลอะไรเขาก็ตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกัน

'แต่งตัวอะไรของเราแบบนี้!'

ผมเสียงเข้มตาดุเมื่อเห็นคนเป็นหลานเดินออกมาในชุดกางเกงขาสั้นเหนือเข่าสีดำ รองเท้าผ้าใบสีขาวกับเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีขาวตัวบาง ยิ่งกระทบแสงไฟยิ่งบางจนเห็นทะลุปรุโปร่ง หงุดหงิดว่ะ!!

'ไปเปลี่ยน!ทำไมแต่งตัวแบบนี้'

'ก็แต่งปกตินะครับอา'

คนเป็นหลานตอบพร้อมกับทำท่างุนงงก้มมองตัวเองแล้วเงยหน้าสบตาคนเป็นอา แล้วทำตาปริบๆเพราะความสงสัย

'ไปเปลี่ยน ถ้าไม่เปลี่ยนก็ไม่ต้องไป!'

'ละ แล้วภัทรต้องแต่งแบบไหนอ่ะ' ถามเพราะไม่รู้จริงๆไม่ได้กวนนะเอาจริง

'ใส่กางเกงยีนส์ขายาวกับเสื้อยืดสีดำ มืดค่ำแล้วยิ่งดึกยุงมันยิ่งเยอะ'

'ห่ะ' งงจ้า งงมากแต่ก็ยอมเดินกลับขึ้นไปเปลี่ยนเพื่อตัดปัญหา

   ณ ผับXxx

  รถคันหรูเคลื่อนมาจอดหน้าผับดังในตัวจังหวัด ภัทรปลดสายเบลท์ออกพร้อมกับหันมายกมือไหว้ขอบคุณคนเป็นอา เอื้อมมือจะไปเปิดประตูเพื่อเตรียมก้าวลงออกจากรถ

'เดี๋ยวก่อน อย่าดื่มเยอะ แล้วถ้าจะไปห้องน้ำให้บีหรือโจไปเป็นเพื่อน ห้ามไปคนเดียวมันอันตราย ห้ามเกินเที่ยงคืนพอถึงเวลาอาจะมาจอดรถรอตรงนี้เราก็เดินมาหาอาตรงนี้ เข้าใจไหม'

'คะ ครับเข้าใจแล้ว ผมไปได้ยังอ่ะคับ' เจ้าหลานตัวดีหันมาถามผมแล้วมองผมตาปริบๆ น่ารักสัดๆ

00.09 น.

ผมนั่งรอเจ้าหลานตัวดีอย่างกระสับกระส่าย ผมไปทำธุระของตัวเองนิดหน่อยแล้วกลับมาจอดรถรอตรงที่เดิม นั่งรอนอนรอเวลาไม่อยากขับไปขับมา แล้วส่วนหนึ่งก็เป็นห่วงด้วยแหละ เผื่อลูกของเพื่อนโทรมาขอความช่วยเหลืออะไรจะได้ไปช่วยทัน ผมไม่ได้เวอร์นะ ก็เอาลูกเขามาเลี้ยงถ้าดูแลไม่ดีลูกเขาเป็นอะไรขึ้นมาผมก็ซวยสิคับ ปลอดภัยไว้ก่อนแล้วกัน

 เฮ้อ!แต่นี่เลยเวลาที่ผมกำหนดแล้วนะ แต่เจ้าหลานตัวดีก็ไม่ยอมออกมาสักที ผมฮึดฮัดอยู่เป็นครู่เลยตัดสินใจ ไม่รอแล้วโว้ย!เดินไปรับเลยแล้วกัน ผมเดินแหวกกลุ่มคนเข้าไปแล้วมองหาเจ้าตัวดีจนทั่วแต่ก็ไม่เห็น สายตานับสิบคู่มองมาที่ผมบ้างก็ใช้สายตาเชิญชวน บ้างก็เดินเข้ามาเอ่ยทักทายแต่ผมไม่ได้สนใจใครเลย ได้แต่กวาดสายตามองหาลูกชายของเพื่อน

 จนเห็นเจ้าของร่างบาง แต่เดี๋ยวนะ!อะไรคือยืนให้ผู้ชายรูปร่างสูงหน้าตาหล่อเหลากอดประคอง แล้วไอ้อาการยืนซบอกผู้ชายคนนั้นนี่คืออะไร! โมโห โกรธโกรธมากเลือดขึ้นหน้าบอกเลย ผมสาวเท้าเดินไปหาคนทั้งคู่แล้วเอื้อมมือไปกระชากคนทั้งคู่ออกจากกัน

'ทำอะไรกันห่ะ!!'

จำได้ว่าผมตะคอกถามเสียงดังลั่น!เดือดจนเลือดขึ้นหน้า กล้าดียังไงมากอดคนของผม ผมเลี้ยงมาผมยังไม่เคยแตะแม้แต่นิดเดียวแล้วเจ้าหลานตัวดีนี่อีก ทำไมใจง่ายยอมให้คนอื่นกอดแบบนี้กัน

'อาถามว่าทำไรห่ะภัทร!'

'อะ อาภาค!' เจ้าหลานตัวดีสะดุ้งเฮือก ตะกุกตะกักพูดเสียงลนลาน'อาภาคมาได้ไงคับละ แล้วไหนว่าจะรอภัทรอยู่ที่รถแล้วทำไมถึ..'

'ถ้าอาไม่เข้ามาตามแล้วอาจะเห็นไหมว่าเราทำตัวแบบไหนเวลาอยู่ลับหลังอา!'

'เดี๋ยวนะอา ภัทรทำอะไรลับหลังอา?อาพูดถึงเรื่องอะไรอ่ะภะ ภัทรงง'

'ไอ้ที่ยืนกอดยืนซบกับผู้ชายนี่คืออะไร!ไหนลองตอบอามาซิ นี่ถ้าอาไม่เข้ามาตามหรือถ้าอามารับช้ากว่านี้คงพากันไปต่อที่ไหนแล้วมัง'

'อาภาค!!'

'เดี๋ยวนะครับ คุณเป็นใคร?อ้อ..เป็นอาของภัทร ผมว่าคุณคงเข้าใจผิดแล้ว'

ไอ้หน้าหล่อหันมาคุยกับผมด้วยน้ำเสียงนิ่งๆพร้อมกับเลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงถาม ผมว่ามันออกจะกวนผมนิดๆด้วยเหอะนั่นยิ่งทำให้อารมณ์ผมพุ่งปรี๊ดด!ส่วนเจ้าหลานตัวดีก็ยืนกอดอกหน้างอ เม้มปากแน่นหน้าแดงตัวแดง หึ!ดูก็รู้ว่าเมาขนาดสั่งแล้วสั่งอีกว่าไม่ให้ดื่มเยอะแล้วเชื่อที่ไหน ดื้อ ดื้อมากอยู่ด้วยกันมาตั้งนานผมเพิ่งรู้ว่าลูกของเพื่อนมันโคตรดื้อโคตรรั้น ให้มันได้อย่างนี้สิ!

'กลับ!' ผมหันไปสั่งภัทรเสียงเข้มก่อนจะเบนสายตาไปหาไอ้เวรนั่น พลางใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มแล้วพูดเตือนเชิงข่มขู่มัน

 'อ้อ แล้วคราวหน้าคราวหลังก็ช่วยระวังๆด้วยนะ ขืนมือลั่นไปกอดคนอื่นบ่อยๆแล้วถ้าคนๆนั้นเขามีเจ้าของขึ้นมา ระวังตีน!เจ้าของเขาจะลั่นเอา'

พูดเสร็จผมก็กระตุกยิ้มเหยียดใส่มันไปแล้วลากเจ้าหลานตัวดีออกมา โดยไม่สนใจพวกเพื่อนๆของภัทรที่มองมาอย่างสงสัย ดูก็รู้ว่าเมากันทุกคนสัญญาเลยว่าต่อไปจะไม่ให้ภัทรมาในสถานที่แบบนี้อีกเด็ดขาด

'อาปล่อยภัทรนะภัทรเดินเองได้ไม่ต้องลาก'

'ทำไม! ไม่พอใจที่อาลากมาถ้าเป็นไอ้นั่นมันลากคงเต็มใจสินะ!' ผมตะคอกถามแล้วกระชากแขนภัทรแรงๆดึงร่างของภัทรเข้ามาชิดอก

'โอ๊ยย!!อาภาคภัทรเจ็บนะ แล้วอาพูดบ้าอะไรใครจะลากใคร!ปล่อยภัทรเดี๋ยวนี้เลยนะ ปล่อย!'

ภัทรตะคอกใส่ผมพร้อมกับสะบัดแขนออกจากมือผมการกระทำของภัทรยิ่งทำให้ผมโกรธ อยู่ด้วยกันมาตั้งนานภัทรไม่เคยแสดงกิริยาแบบนี้ใส่ผมเลยสักครั้ง เพราะมันสินะ ภัทรถึงกล้าขึ้นเสียงกับผมด้วยอารมณ์โกรธทำให้ผมกระชากภัทรเดินมาที่ลานจอดรถ เปิดประตูผลักภัทรเข้าไปในรถจับสายเบลท์มาคาดให้เสร็จแล้วชี้หน้าขู่ให้นั่งเฉยๆพร้อมปิดประตูรถเสียงดังสนั่น!

ผมสตาร์ทรถแล้วขับกระชากออกมาด้วยความเร็วโดนไม่หันไปมองเด็กดื้อที่นั่งกอดอกเม้มปากแน่นจ้องหน้าผมตาเขม็งอย่างเอาเรื่อง ใช้เวลาไม่นานรถก็เคลื่อนตัวมาจอดบริเวณหน้าบ้าน

รถยังจอดไม่สนิทดี เจ้าหลานตัวดีก็ปลดสายเบลท์ออกเปิดประตูแล้ววิ่งเข้าไปในบ้านโดยไม่สนใจผมและแม่บ้านที่ยืนรออยู่ตรงประตูแม้แต่น้อย

'คุณหนู อ้าววว.. เอ้อ พ่อเลี้ยงคะคุณหนูเป็นอะไรไปคะทำไมถึ_' แม่บ้านหันมาถามผมแล้วชี้มือไปที่ภัทรแล้วทำหน้าสงสัย

'เดี๋ยวผมจัดการเองป้าปิดบ้านแล้วไปพักเถอะ นี่ก็ดึกมากแล้ว'

ผมบอกแม่บ้านแล้วเดินตามเด็กดื้อไป เดินไปหยุดหน้าห้องแล้วเคาะประตูเรียก เงียบ ไม่มีเสียงตอบรับใดๆผมลองเคาะอีกทีก็ยังเหมือนเดิมผมเอื้อมมือไปลองบิดดู ล็อก ปั้ง!! ปั้ง!!ไม่เคาะแล้วทุบแม่งเลยดูซิว่าจะเปิดไหม

'ภัทร!เปิดประตูเดี๋ยวนี้เรามีเรื่องต้องคุยกัน เปิด!' เงียบ

'ภัทรจะเปิดไม่เปิดถ้าไม่มาเปิดดีๆแล้วถ้าอาไปเอากุญแจสำรองมาไขเปิดเข้าไปเองอย่าหาว่าอาใจร้ายนะ' ปั้ง!ปั้ง!ปั้ง!! 

'อาภาคกลับไปนอนเถอะภัทรง่วงแล้ว รอให้อาใจเย็นกว่านี้ก่อนพรุ่งนี้คอยคุยกัน' ภัทรตะโกนตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงเนือยๆ

'เปิดประตูให้อาเดี๋ยวนี้ภัทร อย่าให้อาโกรธไปมากกว่านี้!' ปั้ง ปั้ง!

'ภัทร!จะเปิดไม่เปิด!อาจะนับ1ถึง3นะถ้ายังไม่มาเปิดเดี๋ยวรู้เรื่องเลย นับหนึ่ง ผมเว้นระยะไปแป๊บแล้วนับสอง นับสะ_'

ประตูถูกกระชากออกอย่างแรงแสดงให้เห็นถึงอารมณ์ของเจ้าของห้องเป็นอย่างดี

'อามีอะไรก็รีบๆพูดมาภัทรง่วง'

ภัทรยืนหน้าบึ้งขวางประตูไว้แล้วกอดอกท่าทางงอนๆทำตาวาวๆใส่ผมอย่างเอาเรื่อง แสบ แสบมากตัวเองมีความผิดแท้ๆยังกล้ามาโกรธมางอนใส่ผม แบบนี้ก็สวยสิ สงสัยที่ผ่านมาผมจะใจดีมากไปหน่อย!ผมดันตัวภัทรให้เข้าไปในห้อง แล้วเดินตามเข้าไปพร้อมกดล็อกประตู ภัทรหน้าเสียแล้วก้าวถอยหลังแบบอัตโนมัต ผมก้าวตามแล้วคว้าไหล่บางดันให้แผ่นหลังของภัทรติดกับกำแพงห้อง

'มันเป็นใคร!'

'อาภาคหมายถึงใคร?'

'อย่ามาโยกโย้ ความอดทนอามีขีดจำกัด' ผมเค้นเสียงลอดไรฟันพร้อมกับเพิ่มแรงกดลงไปที่ไหล่ของภัทร

'อาปล่อยนะภัทรเจ็บ!' เจ้าตัวดีโวยวายลั่น

'เจ็บสิดี เจ็บแล้วจะได้จำว่าอะไรควรทำและไม่ควรทำ' ผมกดเสียงต่ำพร้อมกับจ้องหน้าภัทรด้วยสายตาเย็นๆ

'อาหมายถึงอะไรถ้าหมายถึงผมกับพี่วีผมกับพี่วีเราสนิทกันแล้วเราก็ไม่ได้ทำอะไรผิดด้วย'

'สนิทงั้นเหรอไปสนิทกับมันตั้งแต่เมื่อไร ห่ะ! สนิทแล้วมีสิทธิ์กอดได้สินะ! งั้นอาก็ทำได้สิ แล้วก็คงทำได้มากกว่ากอดเพราะว่าเราสนิทกันมากกว่ามันอีก อยู่ด้วยกันมาตั้ง7-8ปีแล้วนี่' ผมพูดพร้อมกับเลื่อนมือจากไหล่ลงมาที่เอวเล็กแล้วดึงเข้ามากอดจนร่างเล็กจมไปกับอก แล้วกดปากกับจมูกลงไปบนหัวกลมมนกับผมนุ่มๆที่ตอนนี้มีแต่กลิ่นเหล้ากลิ่นบุหรี่จางๆ

'อะ อาจะทำอะไร!ปล่อยภัทรเดี๋ยวนี้เลยนะ ถะ ถ้าไม่ปล่อยภัทรจะ ภัทรจะฟ้องแน่ๆ'

'ฟ้อง!ฟ้องใคร ฟ้องไอ้ภูน่ะเหรอ หึหึ แล้วจะฟ้องมันว่าไง?' ผมเลิกคิ้วถามพร้อมกับกระตุกยิ้มเยาะให้เด็กดื้อไปแบบกวนๆ

'ก็ใช่น่ะสิ! ภัทรจะฟ้องว่าอามันเจ้าเล่ห์เป็นคนไม่ดี แล้วก้อแล้วก้อ..'

'แล้วก็อะไร หืมม ไหนบอกอาซิว่าจะฟ้องว่าอะไรอีกแต่ถ้าไม่มีหรือนึกไม่ออก อาจะช่วยทำให้มีเรื่องไปฟ้องไอ้ภูให้ก็ได้นะ สนใจไหมล่ะ'

ผมกระซิบถามชิดริมฝีปากบาง พร้อมกับแลบลิ้นออกมาลิ้มเลียจนทั่วริมฝีปาก เด็กดื้อปากดีถึงกับตัวสั่นสะท้านอยู่ในอ้อมกอดผมและพยายามดันอกผมให้ผละออก ฝันไปเถอะ จากอารมณ์โกรธตอนนี้กลายเป็นผมมีอารมณ์อย่างอื่นแทน

'ปะ ปล่อยนะ อื้ออออ'

ผมฉกริมฝีปากลงบนกลีบปากบางที่เอาแต่บอกให้ผมปล่อย พร้อมกับสอดแทรกปลายลิ้นเข้าไปในโพลงปากไล่กวาดต้อนปลายลิ้นเล็กเกี่ยวกระหวัดและดูดดึงอย่างเมามัน

'จ๊วบ จ๊วบ อืมมม หวานเป็นบ้า อ๊าา แลบลิ้นออกมาเด็กดีอาอยากดูดมากกว่านี้อยากได้มากกว่านี้ อ๊าาา"

ผมครางกระเส่าชิดริมฝีปากบาง เด็กดื้อตัวสั่นระริกครางเสียงหวานเผยอปากแลบลิ้นเล็กๆออกมาเลียริมฝีปากบางสีแดงระเรื่อ ผมได้โอกาสรีบฉกฉวยเรียวลิ้นร้อนแล้วดูดกลืนเข้าปากต้วเองอย่างหื่นกระหาย

'ซี๊ดดด อ๊าาา อาภาค อืมมมมม'

เด็กดื้อครางเสียงกระเส่าตัวอ่อนระทวย ผมย่อตัวลงช้อนอุ้มร่างบางขึ้นแนบอกเดินไปวางร่างบางบนเตียงส่วนปากก็บดขยี้ริมฝีปากบางอย่างเมามัน พอแผ่นหลังสัมผัสที่นอนเย็นๆเด็กดื้อก็สะดุ้งตัวดิ้นหนีผลักอกผมพัลวัล

' อะ อา อาภาคหยุดเถอะนะมันไม่ถูกต้องปะ ปล่อยภัทรไปเถอะนะอย่าทำแบบนี้เลย ภัทรขอร้อง'

เด็กดื้อร้องขอตัวสั่นปากสั่นหน้าตาเนื้อตัวแดงก่ำพยายามกระถดตัวหนี

'ทำไม รังเกียจอาเหรอ หืมมม'

ผมถามเสียงกระเส่าพร้อมกับล็อกเอวบางไว้ แล้วก้มลงไปขบกัดดูดดึงที่ซอกคอขาว อ๊าา หอมเป็นบ้าทั้งหอมทั้งหวานนอกจากไม่หยุดแล้วผมยังซุกไซ้ปากกับจมูกไปตามซอกคอบ่าไหล่ เกะกะชะมัด!คิดพร้อมกับดึงชายเสื้อเด็กดื้อถกขึ้นแล้วปล้ำถอดออกไปโยนลงไปบนพื้น เด็กดื้อดันตัวออกห่างร่นถอยจนหลังชิดหัวเตียง แล้วระล่ำระลักบอกให้ผมหยุด

ผมเอื้อมมือไปดึงข้อเท้าบาง แล้วรั้งเข้าหาตัวจนร่างบางเสียหลักนอนหงายไปกับเตียง ผมรีบใช้จังหวะนี้ขึ้นคร่อมทับแล้วฉกปากลงไปบดขยี้ปากบางที่เอาแต่ห้ามกัน ยิ่งจูบยิ่งลุ่มหลงมัวเมาจนหยุดไม่ได้ เด็กดื้อตัวสั่นสะท้านหอบหายใจจนตัวโยน ผมถอนจูบออกแล้วไล้ริมฝีปากลิ้มเลียต่ำลงไปตามแนวขากรรไก ซอกคอ ไหล่บอบบาง หน้าอกขาวๆแล้วมาหยุดตรงเม็ดบัวสีชมพูระเรื่อที่แข็งชูชัน ล่อตาล่อปากและลิ้น ผมฉกปากและลิ้นลงไปครอบครองดูดดึงขบเม้มจนเกิดเสียงลามก ส่วนอีกมือก็บีบบี้ตุ่มไตอีกข้างขยำขยี้อย่างเมามันส์

'จุ๊ฟ จ๊วฟฟฟ อ๊าาาทำไมหวานขนาดนี้นะ อาขอนะคนดี อะ อาไม่ไหวแล้ว' ผมผละลุกขึ้นพร้อมกับถอดเสื้อตัวเองออกเหวี่ยงลงไปข้างเตียง

'อะ อาอย่าทำนะถ้าพ่อรู้ อ๊ะ อ๊าา อะ อา ซี๊ดดด'

ผมก้มลงไปดูดกลืนยอดอกที่แข็งเป็นไตแล้วแลบลิ้นเลียวนครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างเอร็ดอร่อยจนหนำใจ

'คิดว่าอากลัวมันเหรอ' ผมกระซิบถามเสียงกระเส่าพร้อมกับเลื่อนตัวขึ้นมาจนใบหน้าเราอยู่ในระดับเดียวกัน

'ภัทรเป็นของอาตั้งแต่วันที่ไอ้ภูมันเอาภัทรมาฝากให้อาเลี้ยงแล้ว ที่ผ่านมาอาไม่ได้เร่งเร้าหรือแสดงอะไรที่เกินเลย เพราะเห็นว่าภัทรยังเด็กและไม่อยากให้ภัทรอึดอัดแต่ตอนนี้อาเปลี่ยนใจแล้ว ภัทรเป็นของอาอาจะไม่ยอมเสียภัทรไปให้กับใครทั้งนั้น จำไว้!'

พูดจบก็กระแทกปากลงไปขยี้จูบอย่างเร่าร้อนรุนแรง ทั้งดูดดึงริมฝีปากและเรียวลิ้นร้อนของคนใต้ร่าง ตอนนี้กางเกงยีนส์ตัวสวยถูกผมปลดกระดุมแล้วถอดออกไปจนพ้นเรียวขาสวย เผยให้เห็นเอวเล็กบาง สะโพกอวบขาวหนั่นแน่นและแท่งร้อนสีชมพูขนาดพอดีตัว อ๊าา สวย สวยเป็นบ้าซ่อนรูปฉิบหาย คืนนี้พ่อจะฟัดให้จมเขี้ยวเลยเพิ่งรู้ว่าลูกของเพื่อนน่าเอาขนาดนี้ อ๊าา จะเอาให้เลิกดื้อเลยคอยดู!

'อาเลี้ยงภัทรมากับมือคิดว่าอาจะปล่อยภัทรให้หลุดมือไปง่ายๆเหรอ ไม่มีทาง'

ผมลุกขึ้นยืนแล้วรูดถอดกางเกงตัวเองออกทั้งนอกและในสบัดให้พ้นเรียวขา แล้วล้มตัวลงไปคร่อมทับร่างบางไว้ดึงมือนุ่มมาจับแท่งเอ็นดุ้นใหญ่ที่แข็งเป็นลำแล้วบังคับมือบางให้ชักรูดขึ้นๆลงๆแล้วก้มลงไปกระซิบชิดปากบางสวยด้วยเสียงกระเส่า

'คืนนี้หนูต้องเป็นของอาของอาแค่คนเดียวและตลอดไป คืนนี้อาจะเลียหนูตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า จะกินหนูทั้งตัวเลย แผล็บๆๆ อ๊าา ซี๊ดดด

อ๊าา แล้วอย่าให้ใครมาทับรอยของอาเป็นอันขาด!ไม่งั้นอาเอาตายแน่! โดยเฉพาะกับไอ้คนที่มายุ่งกับเมียของอา'

พูดจบผมก็ละเลงปากและปลายลิ้นลงไปบนใบหน้าสวยแล้วก็จะละเลงดูดเลียไปให้ทั่วทั้งตัวไม่เว้นสักตารางนิ้ว อ๊าา าา ซี๊ดดดด

'อ๊าาา อ๊ะะ อ๊ะ อะ อา อาภาค ซี๊ดดด อย่าดูดตรงนั้นน อ่ยย สะ เสียวว อาา'

'ตรงไหนคะ หืมม ตรงนี้เหรอคะ อืมม' ถามพร้อมกับก้มหน้าลงไปครอบปากกับท่อนลำสีชมพูที่ชี้โด่อยู่ตรงหน้า ส่วนปลายลิ้นก็เลียวนรอบหัวบานสีชมพู แจ๊ะๆๆ แล้วลากเรียวลิ้นเลียตั้งแต่หัวสีชมพูยันโคน เลียวนซ้ำๆจนคนใต้ร่างร้องซี๊ดซ๊าดร่อนสะโพกอัดกับใบหน้าผมจนก้นแน่นๆแทบไม่ติดพื้นเตียง ไม่นานร่างบางก็สั่นหงึกๆเกร็งกระตุกจนท่อนลำสีชมพูปล่อยน้ำขาวขุ่นออกมาในโพรงปากของผม ผมดูดกลืนกินลงท้องจนหมดอย่างไม่รังเกียจ ร่างบางหอบสะท้านจนตัวโยนนอนมองผมตาปรือปรอยอย่างยั่วยวน

ผมจับเรียวขาสวยที่สั่นระริกดึงรั้งจนสะโพกบางมาอยู่ตรงขอบเตียง ปล่อยเรียวขาสวยห้อยลงมาจากเตียงแล้วดึงหมอนมารองสะโพกให้แอ่นลอยขึ้น จับเรียวขาให้ถ่างออก ยกขึ้นแล้วกดงอดันลงให้เข่าแนบชิดไปกับอกสวย ท่านี้ทำให้ก้นกลมๆอวบๆลอยโด่ง รูเล็กๆขยิบตอดตุ๊บๆอย่างยั่วยวน ผมคอแห้งผากแลบลิ้นเลียริมฝีปากอย่าหื่นๆ ฝังหน้าลงไปพร้อมส่งปลายลิ้นร้อนลงไปลิ้มเลียดูดกลืนอย่างเอร็ดอร่อย ห่อปลายลิ้นแหย่เลียวนรอบๆรอยจีบที่ขมิบตอดสู้ลิ้นไม่หยุด แจ๊ะๆ จ๊วบๆ แจ๊ะ ซี๊ดดด ไม่ไหวแล้วยั่วเย็xฉิบหาย

'ยั่วควxอาขนาดนี้อย่าหาว่าอาใจร้ายนะ' ผมว่าเสียงกระเส่า ปล่อยมือจากเรียวขาสวยแล้วใช้เข่าข้างหนึ่งวางลงกับขอบเตียงเอื้อมมือไปตรงหน้าของร่างบาง ใช้นิ้วเกลี่ยริมฝีปากบางอิ่มเบาๆอย่างยั่วเย้า แล้วเอ่ยสั่งให้อ้าริมฝีปากออก ผมสอดนิ้วทั้งสามเข้าไปในปากบางอิ่ม กวาดต้อนลิ้นเล็กอย่างหยอกเย้า

'เลียให้อาหน่อยสิคะเด็กดี' คนตัวเล็กหน้าแดงซ่านแต่ก็ยอมอ้าปากออกแล้วดูดเลียนิ้วให้ผมจนชุ่ม ผมดึงนิ้วออกจากปาก แล้วค่อยๆสอดนิ้วกลางที่ชุ่มไปด้วยน้ำลายกดลงไปที่รูเล็กๆค่อยๆกดลงไปทีละน้อย อืมม ซี๊ดดด ผมถึงกับซี๊ดปากเมื่อรูเล็กๆขมิบตอดนิ้วผมตุบๆ อ๊าา ตอดดีฉิบ โคตรแน่น

'อะ อา เอาออกภัทร จะ เจ็บ ซี๊ดด' ปากบอกให้เอาออกแต่สะโพกกับร่อนใส่นิ้วไม่หยุด ผมจึงค่อยๆสอดนิ้วเพิ่มเข้าไปอีกนิ้วในช่องทางคับแคบจนร่างบางสะดุ้งเฮือก!ร้องออกมาเพราะความเจ็บผมค่อยๆดันลงไปจนสุดแล้วควานวนงอนิ้วน้อยๆเพื่อหาปุ่มเสียวของร่างบาง

'อ๊ะๆอย่าขยี้ตะ ตรงนั้น ซี๊ดด' เมื่อได้ยินดังนั้นผมจึงเพิ่มนิ้วเข้าไปอีกแล้วชักเข้าชักออกพร้อมกับหมุนวน สะโพกบางร่อนสู้นิ้วผมเป็นระวิง ร้องครางกระเส่า ผมก้มลงไปแตะปลายลิ้นเลียวนเม็ดบัวสีชมพูเม็ดเล็กที่แข็งชูชันอยู่ตรงหน้าพลางงับเบาๆดูดดึงจนเกิดเสียงลามก จ๊วบๆ ๆ เรียกเสียงหวีดร้องเบาๆจากร่างบาง สักพักแท่งเนื้อสีสวยก็กระตุกหงึกๆแล้วพ่นน้ำออกมาอีกครั้ง อ๊าา ผมค่อยๆดึงนิ้วออกแล้วปล่อยเรียวขาสวยที่สั่นระริกลงแล้วจับคนตัวเล็กพลิกคว่ำ จับให้อยู่ในท่าโก้งโคงให้หัวเข่าวางหมิ่นตรงขอบเตียง ผมที่ยืนอยู่ด้านล่างใช้มือบีบขยำก้อนกลมๆสองก้อนอย่างมันส์มือก่อนจะแหวกก้อนกลมๆให้แยกออกจากกัน จับเอาส่วนหัวบานใหญ่ที่ฉ่ำเยิ้มของดุ้นเอ็นที่แข็งขืนถูไถตรงรูเล็กแล้วค่อยๆกดลงไปพร้อมกับถ่มน้ำลายลงไปเพิ่มความหล่อลื่น ค่อยๆกดค่อยๆดันลงไปในช่องทางคับแน่น กดลงไปยังไม่ถึงครึ่งลำร่างบางก็ร้องลั่นด้วยความเจ็บ

'โอ๊ยย!อา ภัทรเจ็บ จะ เจ็บมากเอาออกก่อนนะ' เด็กน้อยหอบกระเส่าระล่ำระลักบอกผม แต่ให้ผมหยุดตอนนี้ผมก็ไม่ไหวเหมือนกัน

'ทนหน่อยนะคนดีเจ็บแค่ช่วงแรกๆเท่านั้นแหละ ต่อไปจะมีแต่ความอร่อย อะ อาสัญญา อ๊าาา' พูดไปกดท่อนลำไปพร้อมกับถ่มน้ำลายลงไปบนท่อนลำอีกครั้งเพื่อให้การสอดประสานง่ายยิ่งขึ้นแล้วตัดสินใจไม่ยื้อความทรมานของคนตัวเล็ก เพิ่มแรงกดแล้วกระแทกท่อนเอ็นร้อนที่แข็งจนปวดหนึบลงไปจนมิดลำ อ๊าา า โคตรแน่น

'ซี๊ดดด ผ่อนคลายหน่อยคนดี อะ อาจะแตกแล้ว'

'อาา จุก ภัทรจุก เบาหน่อยคะ ครับอา อ๋อยย' ผมสอดมือลงไปเขี่ยสะกิดหัวนมเล็กๆเพื่อให้เจ้าของร่างบางผ่อนคลายปากก็ไล่จูบ เม้ม ขบกัดบนแผ่นหลังเบาๆอย่างเอาใจ

'อ๊าา ขยับหน่อย ภะ ภัทรอึดอัด อ๊ะ' ผมดึงท่อนลำออกมาจนเกือบหลุดแล้วกระแทกกลับเข้าไปใหม่ ตับ!

'อ๊ะ เบาๆ' ตับ! ตับ! ตับ! ผมรัวเอวกับสะโพกใส่บั้นท้ายขาวอวบไม่ยั้ง ปึก ปึก ตับ ตับ

'ซี๊ดดด มันฉิบ ยิ่งกระแทกยิ่งมันส์' คำพูดดิบเถื่อนถูกพ่นออกมาอย่างไม่อาย ยิ่งทำให้คนร่างบางตัวสั่นหายใจแรงจนกลายเป็นหอบ เนื้อตัวแดงระเรื่อ ผมล็อกเอวบางไว้แน่นแล้วกระแทกสะโพกหนักๆแน้นๆแรงๆตามแรงอารมณ์ดิบเถื่อนที่พุ่งสูง ตั๊บ ตับ ตับ ปึก ปึก ซี๊ดดด ปึก ปึก อ๊ะๆๆๆ ซี๊ดดดดดดดดด

ผมลดความเร็วในการกระแทกกระทั้นลง เปลี่ยนจังหวะให้ช้าเนิบแต่เน้นย้ำทุกครั้งแล้วบดขยี้ส่ายวนช้าๆแต่ทว่าหนักหน่วง เรียกเสียงครางหวานของร่างบาง

'อะ อา ซี๊ดด ภัทรไม่ไหว อ๊ะ อ้ะ'

'อาก็จะไม่ไหวแล้วเหมือนกัน ซี๊ดด เสียวหัวควx อาขอกระแทกแรงๆนะไม่ไหวแล้ว อาจะแตก อ้ะ ตับ ๆๆ ปึกๆ'

'อ่างง ภัทร จะแตกแล้วว อา อาภาค แรงๆเลย ซี๊ดดด อ๊าา อ๊างง' ร่างบางเนื้อตัวสั่นสะท้าน ช่องทางขมิบตอดรัดแท่งเอ็นตุบๆ อาา า

'พร้อมกันนะครับ ตับ ตั้บๆ ซี๊ดด แตกแล้วว อ๊าาาา' น้ำขุ่นขาวถูกฉีดพ่นออกมาจนเต็มช่องทาง ร่างบางกระตุกหงึกๆแล้วพ่นน้ำสีใสตามมาติดๆ ซี๊ดด ผมล็อกเอวบางแล้วโยกสะโพกกระแทกอีกครั้งก่อนจะฟุบลงไปกกกอดร่างบางไว้อย่างหวงแหน

10.45 น.

ตื่นมาก็โดนเมียงอนหนักเลยนอนหันหลังให้ไม่พูดไม่จาพอเข้าไปกอดก็ผลักออกพอจะเข้าไปนัวเนียก็ขว้างคอนใส่อันเบ้อเริ้ม เฮ้อ!

'อาขอโทษครับ หายโกรธอานะก็อาหึงนี่นาอุตส่าเลี้ยงมาอย่างดียุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอมขนาดอาอยากฟัดใจจะขาดอายังไม่กล้าเลยแล้วมันกล้าดียังไงมาแตะต้องคนของอา อาไม่กระทืบมันก็บุญเท่าไหร่แล้ว' เหอะ!พูดแล้วโมโห! นั่นค้อนกูอี้กกก

'อารู้นะว่าภัทรพอจะรู้ว่าอาคิดกับภัทรแบบไหนเพราะที่ผ่านมาถึงอาจะไม่พูดไม่บอกว่าอารู้สึกอย่างไรกับเรา แต่อาว่าอาแสดงออกมาทางการกระทำอย่างชัดเจนนะ ห่วงทุกครั้งที่เราไม่ได้อยู่ในสายตา หวงจนเก็บอาการไม่อยู่ทุกครั้งที่มีใครมาให้ความสนใจหรือเข้าใกล้เราและหึงแทบบ้าก็เมื่อคืนนี้' ผมหยุดพูดแล้วถอนหายใจทำหน้าดุแล้วทำเสียงจริงจัง

'บอกอาได้หรือยังว่าทำไมไปยืนกอดกับมันแบบนั้น รู้ไหมว่าอาโกรธจนแทบควบคุมตัวเองไม่อยู่จนอยากกระทืบมันด้วยซ้ำ!อาหวง หวงมากอยู่มาจนแก่ปูนนี้ยังไม่เคยหวงใครแบบนี้มาก่อนเลย'

'อะ อาภาค' เด็กดื้อถึงกับไปไม่เป็นเมื่อได้ยินผมสารภาพความในใจออกมา เลยเอาแต่ก้มหน้าแก้มแดงก่ำ

'ว่าไงครับ รู้ใช่ไหมว่าอาคิดแบบไหนกับเราแล้วเราล่ะคิดเหมือนกันกับอาหรือเปล่า'

'ภัทร ถ้าภัทรตอบว่าภัทรไม่รู้ล่ะครับ อาภาคจะโกรธกันไหม'

'....'

'หรือบางทีภัทรอาจไม่กล้าคิด เพราะสำหรับภัทรแล้วอาภาคเกินเอื้อมมาก อาภาคทั้งหล่อทั้งรวยแถมมีคนดีๆที่คู่ควรมาชอบอาภาคต้องมากมาย ส่วนภัทรก็แค่เด็กธรรมดาๆแถมเป็นลูกของเพื่อนที่อาภาคไม่เต็มใจรับตั้งแต่แรก เลยทำให้ภัทรไม่กล้าคิดเข้าข้างตัวเองว่าอาภาคจะมารักมาชอบ ยิ่งจะให้ภัทรใฝ่สูงคิดเกินเลยกับอาภาคภัทรยิ่งไม่กล้าใหญ่ กลัว กลัวหน้าแตก กลัวอกหัก กลัวที่จะผิดหวัง สารพัดที่จะกลัว หงึ'

เมื่อฟังคำสารภาพจากเด็กดื้อ ผมถึงกับเผลอยิ้มออกมา น่าเอ็นดูจังวะ!

"แล้วตอนนี้ล่ะครับ รังเกียจอาไหม' เด็กดื้อส่ายหน้า

'งั้นยินดีที่จะคบกับอาไหม อายไหมถ้าจะมีสามีแก่คราวพ่อ' เด็กดื้อแก้มแดงซ่านอย่างเขินอาย

'สะ สามีอะไรเล่า ขี้ตู่'

'อ้าวว แล้วเมื่อคืนล่ะ ได้อาแล้วคิดจะทิ้งอาเหรอ ถ้าทำแบบเมื่อคืนไม่เรียกว่าสามี งั้นน' ผมทำหน้าตาเจ้าเล่ห์ใส่ พลางแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างหื่นๆ จนเด็กดื้อหน้าตาแดงเถือกด้วยความเขินอาย

'อาภาคอ่ะ'

'หึหึ โอเค ไม่ล้อแล้วครับ คบกับอานะสัญญาว่าจะดูแลอย่างดี จะรักและซื่อสัตย์กับภรรยาคนเดียว ไม่ดื้อ ไม่ซนจะว่านอนสอนง่าย..'

'คิกคิก ถ้าจะขนาดนี้แต่งกันเลยไหมครับ'

'แต่งเลยแต่ง!!'

'พอแล่วว คบก็คบครับ ห้ามทำภัทรเสียใจด้วย'

'สัญญาเลย ไม่มีวันนั้นแน่นอน แอบหมายปองมาตั้งนาน มีแต่จะรักจะหลงมากขึ้นทุกวันไม่ว่า'

'คิกคิก อาการหนักนะเราเนี่ย ' เด็กดื้อหัวเราะคิกคักอย่างชอบใจ น่าจับมาฟัดซะให้เข็ด 

'แล้วไอ้หมอนั่นล่ะ! ยังไง?'

'พี่วีเขาเป็นเจ้าของผับ เป็นพี่ชายของเพื่อนในห้องที่ภัทรเคยบอกกับอา แล้วอีกอย่างภัทรกับพี่วีเราไม่ได้กอดกันภัทรแค่เซจะล้มเพราะลุกไวเกินไปหน่อย พี่วีเขาเลยเข้ามาช่วยประคองก็แค่นั้นเอง'

'เหอะ!มันฉวยโอกาสสิไม่ว่า'

'อคติ' ตัวแสบว่าผมพร้อมกับทำปากงุ้ยใส่

'เดี๋ยวจะโดน! ริอ่านเข้าข้างคนอื่นมากกว่าผัว' ผมบอกพร้อมกับดึงร่างบางเข้ามากอดมาหอมจนจมอก

'หึ้ยยย ไม่คุยกับอาแล่ววว' เด็กดื้อบ่นกระปอดกระแปดดูก็รู้ว่าบ่นแก้เขินไปงั้นแหละ

'แล้ว แล้วอารู้สึกกับภัทรแบบ แบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่' เด็กดื้อพูดไปก็แก้มแดงไปพร้อมทำท่าเอานิ้วชี้สองนิ้วมาจิ้มๆกัน น่ารักจังว๊ะ!

'ไม่รู้สิ รู้ตัวอีกทีก็หน้ามืดตามัวจนถอนตัวไม่ขึ้นไปแล้ว'

ตุ้บ! ตุ้บ!ตุ้บ! กำปั้นน้อยๆรัวทุบไหล่ผมไม่ยั้ง

'เดี๋ยวนี้กล้าตีอาเหรอห่ะ!มานี่เลยตัวแสบมาให้อาฟัดซะดีๆ ดื้อดีนักวันนี้ไม่สลบคาอกอย่ามาเรียกว่าภาคภูมิ"

'ฮ่าๆๆๆ ปล่อยเลยนะตาเฒ่าเจ้าเล่ห์ ปล่อยยย ฮ่าๆๆๆๆ'

_______________________

ตั้งแต่นั้นมาผมกับหลานชายคนโปรดก็เริ่มเข้าใจและยอมรับความรู้สึกของกันและกันจนถึงวันนี้

"มาให้อากอดหน่อยอีกตั้งอาทิตย์แน่ะกว่าจะได้เจอกัน"

ใช่ครับผมกับภัทรต้องห่างกันด้วยหน้าที่ของแต่ละคน แต่ผมสัญญากับภัทรว่าจะบินมาหาทุกอาทิตย์ เย็นวันศุกร์บินมาหาเช้าวันจันทร์บินกลับไปทำงาน เชียงใหม่-กรุงเทพฯก็แค่ปากซอยเท่านั้นแหละ หึหึ

"พูดเหมือนนานเลย คิกคิก"

"ไม่เหมือนหรอก นานเลยแหละ ปกติอยู่ด้วยกันทุกวันกอดกันทุกคืน แค่คิดว่าต้องห่างกันก็ใจหายแล้วเนี่ย มาโอ๋อาเลยนะ"

ตั้งแต่ตกลงคบกันผมก็ติดอ้อนติดสัมผัสของแฟนเด็กมาก วันไหนไม่ได้อ้อนไม่ได้กอดได้หอมไม่ได้ฟัดเหมือนไม่มีแรงทำงาน

"โอ๋ๆไม่งอแงนะค้าบบเดี๋ยววันศุกร์ก็ได้เจอกันแล้ว สัญญาว่าจะไม่ดื้อไม่ซนจะตั้งใจเรียนจะรีบๆจบแล้วมาช่วยคนแก่ทำงาน"

"แก่แล้วรักป่ะล่ะ"

"รักดิ ไม่รักได้ไงรุ่นนี้หายากจะตาย แค่ดูก็รู้แล้วว่าขลัง"

"ขลังหรือคลั่งรักคนแก่คะหนู ก้อนะ_โดนอุ้มเข้าเอวเดินกระแทกกระทั้นพาสำรวจบ้านทุกซอกทุกมุมจนฟ้าสางเกือบทุกครั้ง แถมบางครั้งกลางวันก็ยังไม่เว้น หัวใจจะไหวได้ไง หึหึ'

"ฮึ่ยย ไม่คุยกับอาแล่วว รีบๆไปเลยตกเครื่องแล้วมังมัวแต่โม้อยู่ได้ ชิส์"

ฮ่าๆแฟนเด็กผมเวลาเขินนี่น่ารักเป็นบ้าเลย อยากจับมาฟัดให้จมเขี้ยว

"คร้าบบ ไปแล้วๆอย่าดื้ออย่าซนนะถ้าใครมาจีบก็บอกไปเลยว่ามีผัวแล้ว ผัวรักมากหวงมากกก เข้าใจ๊"

"U-U" หึ่ยยยย ตาเฒ่าเจ้าเล่ห์ร้ายกาจสุดๆ

"ฮ่าๆๆแฟนใครน่ารักชิบหาย อายทีไรก็พองลมใส่แก้มเป็นอึ่งอ่างเลย ฟอดดด ฟอดด ไปแล้วๆช้าเดี๋ยวได้ตกเครื่องจริงๆ"

ผมขึ้นรถแล้วขับออกไปเห็นเด็กดื้อยืนบ๊ายบ่ายให้กันยิ๊กๆจนลับสายตาเฮ้อ!หลง รัก รอบที่เท่าไรไม่เคยนับรู้แต่ว่าจะรักและดูแลคนๆนี้ให้ดีที่สุดเรียนจบเมื่อไรจะบินไปสู่ขอกับพ่อแม่เขาเลย มัดมือชกขนาดนี้แล้วไม่ยกให้ก็ให้มันรู้ไป มีความสุขโว้ยย!!มีเมียเด็กนี่มันกระชุ่มกระชวยจริงๆ 

ต่อไปผมจะขยันออกกำลังกายเยอะๆดูแลสุขภาพตัวเองให้ดีกว่าเดิม บอกตรงๆอยากอยู่กับเมียไปนานๆไม่อยากตายไว กลัวเมียมีผัวใหม่ หึหึ

*****

End

*********

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค้าบบ^^

ฝากติดตามมือใหม่หัดแต่งด้วยน๊าา T_T