[ Earth Of Warrior ] สงครามนักรบหมู่ดาว

       โลกใบนี้มีอายุยาวนานมากว่า 10,000 ล้านปี สิ่งมีชีวิตต่าง ๆ ก็วิวัฒนาการตามกาลเวลา และมนุษย์เองก็เป็นหนึ่งในนั้น ในโลกใบนี้สิ่งมีชีวิตต่าง ๆ ก็ต้องการที่จะให้เผ่าพันธุ์ตัวเองนั้นอยู่รอด จึงต้องต่อสู้กันเพื่อเอาชีวิตรอด มนุษย์เองก็ได้ต่อสู้ดิ้นรนจากการเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายมารุ่นต่อรุ่นจนได้กำเนิดเป็นมนุษย์ที่มีพละกำลังมหาศาลเหนือมนุษย์ ที่พัฒนาตัวเองมาเพื่อต่อกรกับสิ่งมีชีวิตอื่น ไม่ว่าจะเป็นอสูร สัตว์ร้าย หรือแม้แต่สัตว์ในตำนานอย่างมังกร ก็ถูกมนุษย์ที่พัฒนาตัวเองอย่างไม่หยุดหยัง โค่นล้มลงได้ และมนุษย์ก็ขึ้นเป็นจึงสูงสุดของโลกใบนี้ 

ตัดมาที่ยุคปัจจุบัน

" และนี่คือประวัติศาสตร์ความเป็นมาของพลังมนุษย์อย่างเรา ๆ " 

เป็นเสียงของครูคนหนึ่งที่กำลังสอนวิชาประวัติศาสตร์ให้นักเรียนอยู่

" ครูครับผมมีคำถามครับ ครูบอกว่ามนุษย์ทุกคนจะมีพละกำลังที่แข็งแกร่งหนิ่ครับ แต่ทำไมสตาร์ถึงวัดค่าพลังความแข็งแกร่งไม่ถึงเกณฑ์ต่ำสุดหรอครับ "

เด็กชายคนหนึ่งได้ยกมือถามครูด้วยความสงสัยพร้อมกับชี้นิ้วไปที่สตาร์

" เรื่องนี้ครูก็ไม่สามารถบอกได้เหมือนกัน เพราะมนุษย์ทุกคนตั้งแต่แรกเกิดไม่กี่เดือน ก็ยกรถยนต์ได้สบายเลยนะ แต่สำหรับสตาร์เขานั้นยกได้มากสุดก็แค่ ถังน้ำ 1-2 ลิตรเอง "

ครูตอบเด็กชายที่ถามแต่สายตาของครูก็มองไปที่สตาร์สายตาสมเพชและดูถูก เพราะในโลกใบนี้สตาร์เป็นมนุษย์คนเดียวที่มีร่างกายอ่อนแอที่สุด

จากที่ฟังคำดูถูกมานานสตาร์เขาก็ได้แต่อดทนไว้และสมเพชตัวเองที่เกิดมาอ่อนแอแบบนี้ เขาได้แต่โกรธโชคชะตาที่กลั่นแกล้งเขาเช่นนี้

เสียงออดดังขึ้น เป็นสัญญาณว่าเลิกเรียนแล้วสำหรับวันนี้

หลังจากเลิกเรียนสตาร์ก็ได้รีบเก็บข้าวของกลับบ้านเพราะเป็นหวงแม่ที่ป่วยอยู่ที่บ้าน 

แม่ของสตาร์นั้นป่วยติดเตียง ซึ่งสาเหตุมาจากบาดแผลจากการต่อสู้ เมื่อ 17 ปีก่อน ซึ่งก็ตรงกับอายุของสตาร์เช่นกัน ในขณะที่สตาร์กำลังเดินกลับบ้านนั้น ก็ได้คิดถึงพ่อที่จู่ๆก็เสียไปอย่างกะทันหันเมื่อ 10 ปีก่อน แล้วแม่เขาก็เริ่มมีอาการที่รุนแรงขึ้นจนกลายเป็นผู้ป่วยติดเตียง ทำได้เพียงพูดคุยแต่ไม่สามารถขยับลุกไปไหนได้ สตาร์เงยหน้ามองท้องฟ้ายามเย็น ด้วยความเศร้าสร้อยที่ชะตาชีวิตของเขานั้นช่างรันทดซะเหลือเกิน พอเดินมาจนพอที่จะเห็นหลังคาบ้าน สตาร์ก็ได้สังเกตเห็นควันลอยขึ้นมาจากบ้านของเขา สีหน้าสตาร์เปลี่ยนไปในทันที เขาไม่รอช้ารีบวิ่งไปอย่างสุดชีวิต พอมาถึงในห้องเขาก็รีบตรงไปที่ห้องที่แม่เขาอยู่ ซึ่งภาพตรงหน้าก็ทำให้สตาร์นั้นช็อคเป็นอย่างมาก

" แม่ครับ!!! " 

สตาร์ตะโกนออกมาอย่างสุดเสียง เพราะภาพที่เขาเห็นคือแม่ของที่โดนอสูรกิ่งก่าตัวใหญ่ได้ใช้กรงเล็บแทงทะลุร่างของแม่เขาอยู่ แต่แม่ของสตาร์ยังมีลมหายใจอยู่ เขาไม่รอช้ายกเก้าอีกที่อยู่ข้าง ๆ ไปฟ้าดใส่อสูรกิ่งก่าอย่างสุดแรง 

" ย้ากกกก!!! หน็อยแน่แก!! "

ปัง.. ถึงสตาร์จะใส่สุดแรงแต่ก็ไม่สามารถสร้างรอยขีดข่วนแม้แต่น้อย แล้วได้ถูกสะบัดแขนใส่กระเด็นไปชนกับกำแพง

" ชิ น่ารำคาญซะจริง พลังแค่นี้ยังอยากจะสู้กับข้าอีกหรอเจ้าขยะ แต่วันนี้ข้ามาเพื่อฆ่าแค่นังผู้หญิงนี่เท่านั้น เพราะฉะนั้นแกจะยังไม่ตายวันนี้หรอก " 

หลังจากสิ้นเสียงอสูรกิ้งก่าก็ได้กระโดดออกทางหน้าต่างหลบหนีไปเพราะไฟเริ่มไหม้รุนแรงขึ้นมากแล้ว สตาร์ไม่รอช้ารีบวิ่งเข้าไปดูแม่ของเขา แม่ที่กำลังจะสิ้นใจก็ได้ชี้ไปที่ลิ้นชักข้าง ๆ แล้วได้พูดว่า

" เรื่องราวของลูกน่ะ แม่ได้เขียนไว้หมดแล้ว ถึงจะไม่ใช่ลูกจริง ๆ แต่แม่กับพ่อก็รักเธอมากนะ ดูแลตัวเองดี ๆ นะลูกแม่.... "

" ไม่ๆ ไม่!! แม่ครับ อย่าทิ้งผมไปป!!!! "

หลังจากสิ้นเสียง แม่ก็ได้จากไปอย่างสงบ พร้อมกับสตาร์ที่สิ้นหวังและช็อคจนทำอะไรไม่ถูก แล้วได้ตะโกนออกมาอย่างสุดเสียงท่ามกลางเปลวเพลิง