[Fic Yaoi KnB] Murderer SS1 (AkaKuro) - END -

สวัสดีคะ ยินดีต้อนรับผู้ที่หลงเข้ามาเนอะ 

เรียกเราว่า เซย์ หรือ เซย์ยู (Seiyuu) ก็ได้คะ เพราะนั่นคือนามปากกาของเรา

ฟิคเรื่องนี้เราได้นำชื่อตัวละครมาจาก อนิเมะเรื่อง Kuroko No Basketball  คะ

อิมเมจ ลักษณะนิสัยไม่ตรงกับในเรื่อง เพราะเซย์แต่งตามใจตัวเอง ดังนั้นอย่ายึดติดกับอิมเมจในอนิเมะคะ

ฟิคเรื่องนี้เป็นฟิค ชาย x ชาย ใครไม่ชอบกด x มุมขวาบนออกไปได้เลยคะ

ฟิคเรื่องนี้เป็นฟิค แดงดำ หรือ AkaKuro ใครชอบคู่นี้มาพูดคุยและติดตามกันได้

ฟิคเรื่องนี้ได้ลงไว้จนจบแล้วในเวปธันวลัย และเซย์พึ่งจะเอามาลงเด็กดีให้ได้อ่านกันคะ

ดังนั้นไม่ต้องแปลกใจถ้าเจอเรื่องนี้ที่เวปธันวลัยนะคะ 

ชื่อเต็มของเรื่อง  Murderer รักร้อนซ่อนปมร้ายนายจอมโหด ภาค 1

โค้ดลับของเซย์ :: โชงิกับกรรไกรและวนิลาเชค 

บทนำ

“ว่าไงนะ!! นี่พวกมันยังไม่คิดจะหยุดอีกหรอ!!” เสียงหวานใสตะคอกออกมาอย่างอารมณ์เสีย ภายในห้องพักขนาดใหญ่ที่ตึก Kuroko-T ร่างบางขมวดคิ้วมุ่น ก่อนจะกระแทกตัวลงนั่งที่โซฟาสีดำหรูตัวยาว

“ก็ใช่น่ะสิ แล้วเราจะทำยังไงกันดี นับวันมันยิ่งส่งคนมาคุกคามโมโมจจิซัง เรื่อยๆ แล้วนะ” เสียงคมเข้มของผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นมือขวาพูดขึ้น

“ไอ้พวกบ้านั่น... ” ร่างบางกัดริมฝีปากล่างของตัวเองอย่างใช้ความคิด ก่อนจะดีดนิ้วดังเป๊าะ แล้วหันมาเผชิญหน้ากับชายหนุ่มผมสีเหลืองทองสว่างไสวซึ่งเป็นมือขวาของเขา

“ฉันรู้แล้วละ ว่าจะทำยังไงดี คิเสะ” ร่างบางเหยียดยิ้มออกมาเมื่อคิดแผนการได้

“นายคิดจะทำอะไร -*- ” คิเสะคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นมือขวาขมวดคิ้วอย่างสงสัย  

“ฉันจะไปตามดูแลโมโมอิเอง” เสียงหวานใสพูดออกมาอย่างเฉียบขาด

“คุโรโกจจิ!!! อย่ามาตลก นายจะปรากฏตัวให้ใครเห็นแบบนั้นไม่ได้!!” คิเสะสวนกลับมาอย่างไม่เห็นด้วยที่เพื่อน ไม่สิ! หัวหน้าของเขาจะเอาตัวเองเข้าไปพัวพันเกี่ยวกับเรื่องนี้

“ทำไมจะไม่ได้ ไม่มีใครรู้สักหน่อยว่าฉันเป็นใคร นายก็รู้ น้อยคนนักที่จะเคยเห็นฉัน ถ้าไม่สนิทกันจริงๆ จะมีใครรู้ละว่าฉันเป็นนายใหญ่ผู้กุมอำนาจ Kuroko-T แห่งนี้” ร่างบอบบางตรงหน้าสวนกลับมาด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด ซึ่งมันก็เป็นความจริงที่ไม่อาจจะเถียงคนตรงหน้าได้เลย

“ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะ...” หนุ่มผมเหลืองทองตรงหน้าก้มหน้าลงอย่างยอมแพ้ แต่ถึงยังไงในใจเขาก็ไม่เห็นด้วยเลยสักนิดกับสิ่งที่คนเป็นนายคิดจะทำ “ฉันไม่เห็นด้วยจริงๆนะ คุโรโกจจิ”

“ฉันว่าฉันไม่ได้ถามความเห็นนายนะ คิเสะ..” ร่างบางตรงหน้าเงยหน้าขึ้นมาสบตากับคิเสะ ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบๆ คนอย่างเขาลองว่าจะพูดหรือทำอะไรแล้ว ก็ไม่มีใครหยุดได้หรอก...

“ทำแบบนี้จะดีหรออาคาชิ” ร่างสูงโปร่งผิวคล้ำ นัยน์ตาสีน้ำเงินเข้มเอ่ยถาม ชายหนุ่มผมแดง ที่มีดวงตาสองสี ซึ่งข้างหนึ่งเป็นสีแดงเข้มสีเดียวกับสีผม ทว่าอีกข้างกลับเป็นสีเหลืองทองสว่างไสว ด้วยน้ำเสียงเรียบๆ

“มันก็ต้องดีแน่นอนอยู่แล้วสิ... กับสิ่งที่พวกมันทำกับฉัน หรือนายคิดว่านั่นยังไม่มีเหตุผลมากพอที่ฉันจะทำแบบนี้... ไดกิ” อาคาชิเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นเชียบ แม้กระทั่งคนฟังเองก็ยังรู้สึกขนลุก

“งั้นฉันจะส่งคนไปจัดการให้ก็แล้วกัน” ร่างสูงที่ถูกเรียกว่าไดกิ ถอนหายใจออกมาอย่างเสียไม่ได้ แน่นอนว่าเขาไม่ค่อยจะเห็นด้วยสักเท่าไหร่กับการทำแบบนี้ แต่สุดท้ายก็ขัดคำสั่งของหัวหน้าใหญ่อย่างอาคาชิ เซย์จูโร่ไม่ได้

“หวังว่าฉันจะได้ฟังข่าวดีจากนายนะ” อาคาชิว่าด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่แฝงไปด้วยความเย็นยะเยือก

“นายคิดว่าฉันจะพลาดหรือไง อาคาชิ” ว่าจบอาโอมิเนะ ไดกิ ก็หยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบก่อนจะมองหน้าอาคาชิ แล้วเดินออกไปจากห้องทำงานของผู้เป็นนายทันที...