THE LAST WAR (Tale of Scroll 11)

หลังจากที่ข้าพเจ้าได้ช่วยนายท่านขนสินค้ามากมายขึ้นท้ายเกวียนเสร็จ  ข้าพเจ้าก็กระโดดขึ้นที่นั่งตัวเก่า ก่อนลงแส้ขับเคลื่อนร่างไปยังที่หมาย บนเส้นทางในผืนป่ายามค่ำสายนี้มันต่างจากผืนป่าแดนอื่นเสียมาก  แรกๆข้าพเจ้าก็ดีใจที่ได้เดินทางโดยไร้ผู้คนสัญจร แต่นานไปความประหลาดใจแรกอันมิแน่ชัดก็เริ่มเกิด เมื่อสิ่งที่ปรากฏตรงหน้านั้นเป็นสัตว์ตัวน้อยกลุ่มหนึ่งกำลังมุดหลบเข้าพุ่มหญ้าสีเข้ม  ข้าพเจ้าบอกได้เพียงว่าพวกมันตัวเล็ก และสีอ่อน ส่วนรูปลักษณ์มันนั้น ข้าพเจ้ามัวแต่มองทางอันคดเคี้ยวจึงมิสามารถบอกรายละเอียดได้มากกว่านี้  ขณะที่ล้อเกวียนหมุนไป ข้าพเจ้าก็ได้ถามบางอย่างกับนายข้าว่า    

 “ นายท่าน สินค้ามากมายเบื้องหลัง  ตระกูลใดเป็นผู้ซื้อขอรับ ”

“ เจ้ามีหน้าที่แค่พาข้าไปถึงจุดหมายก็เพียงพอแล้ว เรื่องอื่นอย่ารู้เสียดีกว่า ”

ดูเหมือนว่าความอยากรู้จะมิสามารถช่วยทำลายความเงียบสงัดได้เลย  ข้าพเจ้าจึงจับสายบังเหียนด้วยมือสองข้างที่สั่นเทาผ่านแสงตะเกียงดวงเล็กเบื้องหน้า  มินานแรงสั่นสะเทือนครั้งใหญ่จากเบื้องล่างก็ทำให้ข้าพเจ้าสะดุ้งโหยงโดยพลัน  กว่าข้าพเจ้าจะรู้สึกตัว เกวียนก็พ้นป่าทึบเสียแล้ว

 หลายวันผ่านไป ข้าพเจ้าได้รับข่าวตื่นตระหนกจากชาวบ้านว่ามีรอยเท้าสัตว์ได้ปรากฏขึ้น ลักษณะของมันเหมือนดั่งหมาป่าวัยเจริญพันธุ์ แต่ขนาดของมันนั้นใหญ่กว่าสองเท่าเห็นจะได้  ส่วนรอยลึกจากแรงที่ประทับบนลงดินอ่อนนั้น  ผู้เชี่ยวชาญทางพันธุ์สัตว์โบราณผู้หนึ่งกล่าวไว้ว่า “ สัตว์ร่างยักษ์สี่เท้าตนนี้มีกำลังทำลายต้นไม้ขนาดใหญ่ได้โดยง่าย  ที่แปลกกว่านั้นในแดนริเซียมิเคยมีผู้ใดเคยบันทึก หรือเคยเห็นมันมาก่อน ฉะนั้นความน่ากลัวของมันอาจเกินกว่าสิ่งที่เจ้าคิด ”

หลังจากนั้นมิกี่วันการประกาศห้ามเข้าป่าแถบตะวันตกก็เกิดขึ้น  ซึ่งข้าพเจ้าโชคดีเสียมากที่ได้หลุดพ้นป่านั้นมาไกลโพ้นแล้ว

จากผู้ขับเกวียนข้ามป่าเขา

สามารถติดตามตอนเต็มได้ที่

https://novel.dek-d.com/Seia/profile/writer/?type=novel

ขอบคุณครับ