THE LAST WAR (Tale of scroll 1)

เรื่องเล่าจากม้วนสาส์น

       ข้าพเจ้าขอสารภาพตามตรงเลยว่ากองม้วนสาส์นที่ส่งมาจากทั่วแดนริเซียนั้นมีมากมายจนล้นโต๊ะหนังสืออันคร่ำครึในห้องสมุดได้สักพักแล้ว  ซึ่งโชคมิดีเสียเลยที่มิกี่วันก่อน  กองพะเนินม้วนสาส์นได้ถูกลมพายุพัดเข้ามา ทำให้ขณะนี้พวกมันจึงมิสามารถถูกส่งเพื่อไปขึ้นเลขหน้ากระดาษอย่างเป็นทางการได้ ด้วยเหตุนี้ข้าพเจ้าจึงหยิบยกบางส่วนที่ข้าพเจ้าเห็นว่าสมบูรณ์ที่สุดมาเผยแพร่ไปก่อน  ก่อนที่ข้าเจ้าจะถูกตำหนิจากเบื้องบนไปมากกว่านี้

       ข้าพเจ้าขอกล่าวสั้นๆว่าเรื่องที่ได้ยินมา ตัวอักษรทุกตัว และภาพวาดที่ปรากฎ  ข้าพเจ้ามิอาจแก้ไขได้หากมิมีคำสั่งจากสภาสูง  เอาหละข้าพเจ้าพร่ำมามากพอแล้ว ขอเชิญทุกท่านอ่านเรื่องราวเล็กน้อยในแดนริเซียได้เลยขอรับ

หน้ากากของคนบาป

       หลังจากมีเงินถุงตุงที่มิเคยได้ในชีวิตส่งมาให้ข้าพเจ้า ข้าพก็เจ้ารีบออกเดินทางอย่างเร่งด่วน ทีแรกข้าพเจ้าคิดว่าสิ่งที่วาดนั้นคงเป็นบุคคลสำคัญ หรือทิวทัศน์อันงดงาม  แต่เมื่อถึงบริเวณปราสาทขาว ข้าพเจ้าก็พบเด็กผู้หนึ่งที่สวมชุดดั่งชาวบ้านทั่วไป เธออยู่ปะปนกับฝูงแกะในทุ่งโล่งกว้าง   ข้าพเจ้าคิดว่าเธอกำลังเล่นบางอย่าง จึงมิต้องการรบกวนความเพลิดเพลินของเธอ  แต่ทันทีที่ข้าพเจ้าก้าวเท้าบนเนินเขียวได้มิกี่ก้าว  เสียงเธอก็กล้าวขึ้นว่า “ เจ้าเป็นผู้ที่ข้าจ้างมาให้วาดภาพใช่ไหม ”

“ข้าพเจ้าเงอะงะอยู่สักพัก ก่อนตอบรับเสียงน้อยนั้น

“ ถ้าเช่นนั้น ข้าต้องการให้เจ้าวาดหมวกใบที่ข้าสวมอยู่ลงในม้วนสาส์นนี้  ”

ข้าพเจ้าสงสัยเธอยิ่งนัก มิรู้ว่าหมวกที่เธอสวมอยู่ หรือมีเหตุอื่นอันใดที่ทำใหเข้าพเจ้ามิกล้าถามต่อ

       หลังจากที่ข้าพเจ้าวาดเสร็จ เธอก็กล่าวกับข้าพเจ้าว่า “ ขอบใจเจ้ามากที่เดินทางมาแสนไกลเพื่อวาดหน้ากากอัปลักษณ์นี่   เจ้านำมันไปให้หญิงรับใช้ในประสาทขาวให้ข้าหน่อยได้หรือไม่ ”

ข้าพเจ้าตอบรับเธอไป ก่อนมองหน้ากากระทมนั่นอีกครั้ง  ซึ่งภายหลังข้าพเจ้าได้รู้ว่าผู้สวมหน้ากากอัปลักษณ์นั่นจะได้ขึ้นปกครองแดนริเซียในกาลต่อมา

จากผู้วาดไร้นามผู้หนึ่ง

สามารถติดตามตอนเต็มได้ที่

https://novel.dek-d.com/Seia/profile/writer/?type=novel

 ขอบคุณครับ