THE LAST WAR (Character 7 - Kid)

กรงนับร้อยที่เรียงรายบนท้องถนนหลากสียามค่ำยังคงเป็นที่ต้องตาของเหล่าเดินทางทางทะเลทั่วทิศ

เมื่อดวงตาทั้งหลายจ้องผ่านลูกกรงอันสึกกร่อนก็ทำให้ร่างทั้งหลายสั่นผวา  ก่อนคดตัวไปที่เงาสีเข้มในมุมหนึ่งโดยพลัน แต่สิ่งนี้มิได้เกิดขึ้นกับเด็กน้อยผมดำสนิทผู้นี้เลยสักครา

เหตุนี้จึงดึงดูดเหล่าผู้มากมีทั้งหลายให้ต่อรองราคากันยกใหญ่จนเรียกได้ว่าผู้ค้าเริ่มคิดว่าหากเป็นเช่นนี้ควรเก็บเธอไว้สักพักอาจสร้างความมั่งคั่งได้มากกว่านี้ก็เป็นได้ และแล้วพ่อค้ามากเลห์ก็สร้างกฏที่พึ่งนึกได้ออกมาอย่างกระทันหันก่อนกล่าวอย่างภาคภูมิว่า “สินค้าที่ท่านเห็นเป็นของข้า ดังนั้นข้ามีสิทธิ์เพียงผู้เดียวที่จะได้รู้ราคาที่ท่านเสนอให้กับข้า  ซึ่งแต่ละท่านสามารถให้ราคาตามความประสงค์ได้ภายในสามวันนับจากนี้  แน่นอนว่าท่านหนึ่งต่อหนึ่งคราเท่านั้นหากผู้ใดให้ราคามากสุด ก็ถือเสียว่าสินค้านี้เป็นของท่านโดยสมบูรณ์ “

หลังจากการเสนอราคาสุดประหลาดเกิดขึ้นไปได้สองวัน  สินค้าหนึ่งอันเชื่อว่ามิเคยเกิดขึ้นในแดนไร้อารยะก็ถูกลำเรียงเข้ามาใกล้กรงเด็กน้อยผมดำสนิท

ผมอันอบอุ่นที่พริ้วไหวดั่งเปลวไฟทำให้ดวงตากลมดำจับจ้องอยู่เสียนาน ก่อนกล่าวด้วยเสียงบริสุทธิ์ออกไปว่า “ มันแปลกไหมที่ฉันจะกล่าวราตรีสวัสดิ์กับเธอในคราแรกที่เราได้รู้จักกัน “

เด็กน้อยผมเพลิงได้หันใบหน้าที่ยิ้มแย้ม ก่อนกล่าวเสียงเติบใหญ่ว่า “ มิแปลกหรอก เธอคงมิมีชื่อเหมือนฉันใช่ไหม “

“ อืม แต่ฉันไม่เสียใจเลย  หากฉันได้อยู่ที่นี้ต่อ ฉันจะดีใจมากเลย”

“ เพราะอะไรหรือ”

“ ฉันอยากมีเพื่อน “

“ ฉันเป็นเพื่อนให้เธอมิได้หรอก  แต่ถ้าเป็นพี่ก็จะยอมให้เรียกก็แล้วกัน”

รอยยิ้มทั้งสองได้ปรากฏใต้แสงจันทร์ที่สาดส่องยามราตรีสงัด  มิมีเรื่องอื่นใดนอกจากเรื่องเล่าไร้สาระที่สร้างขึ้น  ซึ่งดูเหมือนว่าทั้งสองนั้นจะเข้าใจกันและกันมากที่สุดในแดนนี้…

สามารถติดตามตอนเต็มได้ที่

https://writer.dek-d.com/Seia/writer/view.php?id=2456397

ขอบคุณครับ