บทกวีจากปลายปากกาผู้เปนไท

   ทอดยาว ไกลโพ้น เบื้องหน้า
สุดตา สุดมอง ให้เห็น
เส้นทาง ที่หวัง ยังเป็น
ดั่งเช่น ความฝัน เลื่อนลอย

    ท้อใจ ทำไม กันเล่า
เร็วเข้า เดินหน้า อย่าถอย
ที่"ถูกต้อง" รีบทำต่อ อย่ารอคอย
ทีละน้อย เก็บ"อิ่มใจ" ไว้เป็นทุน..

___________________


จงให้"ความพิเศษ"

เป็นชีวิตชีวา

เป็นแววตาที่แจ่มใส

เป็นความห่วงใยที่เมื่อนึกถึงทีไรก็ยิ้มได้

ไม่วิ่งหนีแต่ไม่วิ่งตาม

ไม่หักห้ามแต่ไม่กระโจนใส่

ไม่เป็นน้ำตาลที่หวานอ่อนไหว

แต่เป็นความอบอุ่นในหัวใจ และเอื้ออาทร

________________

             ความรู้สึกดี... ที่เรียกว่ารัก เล่ม 1                          
เรื่อง คือคนพิเศษแห่งใจ โดย amp

                  ............................................