เรื่องสั้น แว่วครวญ

  ท่ามกลางยามสนธยา ในวันธรรมดา ๆ เหมือนเช่นทุกวัน เสียงครวญครางอย่างทรมานของหนุ่มวัยกลัดมันได้กังวาลขึ้น

  ภายในห้องเช่าผนังบางเฉียบ ชายหนุ่มพยายามกลั้นเสียงของตนเองแม้จะยากเพียงใด ด้วยเกรงว่าเพื่อนบ้านข้างห้องจะได้ยิน

  ร่างสูงโปร่งนอนตะแคงข้าง คิ้วขมวดมุ่นด้วยความไม่สบายตัว ตาทั้งสองข้างหลับแน่น หยาดน้ำตาหลั่งไหลจนเปียกหมอนไปหมด ลำตัวขดงออย่างน่าสงสาร ฝ่ามือหยาบกร้านจิกทึ้งต้นขาของตัวเองอย่างสุดจะทานทน ส่วนมืออีกข้างใช้กอบกุมริมฝีปากบางที่ถูกกัดไว้จนจวนเจียนจะได้เลือด

  ถึงกระนั้น เสียงกระเส่าที่อดกลั้นไว้กลับหลุดรอดออกมา

  " อืม.....อึก..เฮือก!!!....อ้ะ!! แฮ่กแฮ่ก..ต...ตะ ..ตะคริว..ฮึก ..อึก แฮ่ก ..แฮ่ก "