หยุดรักไม่ได้ ยัยแมวขี้อาย!!!

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

สวัสดีค่ะ พอดีว่านิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่แต่งขึ้นนะคะ อาจจะมีผิดพลาดไปบ้างก็ช่วยตักเตือนกันด้วยน้าาาา

แล้วก็นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นมาโดยความชอบส่วนตัวนะคะ ถ้าใครไม่ชอบก็อย่าว่ากันเลยยยยย 

ลองเปิดใจอ่านนิยายเรื่องนี้ดูน่ะ~ 

.

.

.

.

.

..

...

แนะนำตัวละคร

   

                         โคลม โดคุโร่ 

สาวน้อยขี้อาย ที่เข้ากับผู้อื่นไม่ค่อยได้ เธอมักจะอยู่คนเดียวเงียบๆ

เธอนั้นไม่ค่อยมีเพื่อนสักเท่าไร เพราะทุกคนมองว่าเธอเป็นคนแปลกๆ

แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ชอบแมวเอามากๆ จนมาได้พบเขาคนนั้น!

               เอ็นมะ โคซาโตะ 

ชายหนุ่มที่ย้ายเข้ามาในโรงเรียนมัธยมชื่อดังอย่าง นามิโมริ

เมื่อเขาได้พบกับเธอ อาการแปลกๆที่เขาเคยสัมผัส ได้เกิดขึ้นอีกครั้งมันคืออาการใจเต้นนั่นเอง 

.

.

.

.

.

.

. 

.จุดเริ่มต้น

ในช่วงฤดูร้อนของโรงเรียนนามิโมริ เด็กหนุ่มที่กำลังไปสมัครเรียนที่โรงเรียนชื่อดัง ชายหนุ่มคนนั้นชื่อเอ็นมะ โคซาโตะ  เขานั้นมีสีผมเป็นเอกลักษณ์คือสีแดงดวงตาที่เข้ากับโครงหน้าตาหล่อๆของเขา ทำให้ผู้หญิงภายในโรงเรียนหันมามองเขาได้อย่างง่ายดาย  แต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไร

ก๊อกๆ

ผอ:เข้ามาได้

เอ็นมะ: ขออนุญาตครับ พอดีผมมาทำเรื่องย้ายเข้าโรงเรียนครับ 

ผอ: เธอเป็นเด็กใหม่ที่ย้ายเข้ามาใช่ไหมล่ะ ผลคะแนนการเรียนก็ดีด้วยนะเนี่ยถ้าเป็นเธอฉันรับแน่นอนไม่ต้องห่วง

เอ็นมะ:ขอบคุณสำหรับคำชมครับ//ก้มหัวเล็กน้อย 

ผอ: งั้นเธอไปห้องฝ่ายทะเบียนนะแล้วก็เอาใบนี้ให้ครูเขา เดี๋ยวครูเขาจะจัดการให้//ยื่นใบเอกสาร 

เอ็นมะ://รับใบเอกสาร

เอ็นมะ: งั้นผมลาล่ะครับ ขอบคุณอีกครั้งครับ

ผอ:ไม่เป็นไรๆ โชคดีนะ//ยิ้ม  

ณห้องทะเบียน

ครู: งั้นเธออยู่ห้อง 0096 แล้วกันนะ มันคือห้องพักของเธอ

เอ็นมะ:ครับ เข้าใจแล้วครับ 

ครู: นี่คือกุญแจสำหรับห้องพักนะ ห้องเธอมีรูมเมทอยู่แล้วก็ทักทายเธอด้วยล่ะ 

เอ็นมะ://รูมเมทงั้นเหรอ...ช่างเถอะ

ครู: ได้เวลาเข้าห้องเรียนแล้วล่ะ งั้นเธอเดินตามครูมานะครูจะพาไปห้องเรียน

เอ็นมะ:ครับอาจารย์

ณห้องเรียน 

ครู:เอานักเรียนวันนี้มีเด็กนักเรียนมาใหม่ล่ะ เชิญแนะนำตัวได้

เอ็นมะ:สวัสดีครับผมชื่อเอ็นมะ โคซาโตะ จะเรียกเฉยๆว่าเอ็นมะก็ได้นะครับ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ 

นักเรียนหญิง1:เฮ้ยเฮ้ยแกผู้ชายอะไรล้อหล่อๆ

นักเรียนหญิง2:ของฉันๆฉันเจอก่อน

นักเรียนหญิง3:มีแฟนหรือยังอ่ะค่ะ!!!

เอ็นมะ: ...แหะๆ ยังครับ

นักเรียนหญิง: //กริ๊ด!!!

ครู: พอๆ หยุดกริ๊ดได้แล้ว เอ็นมะเธอไปนั่งข้างผู้หญิงคนนั้นนะ//ชี้ไปทางเด็กผู้หญิงร่างเล็ก

เอ็นมะ: ครับ

เอ็นมะ: สวัสดี ขอนั่งด้วยน่ะ^^

???: ......//ไม่สนใจ

เอ็นมะ: .....//นี่เราพูดอะไรผิดไปหรือเปล่านะ?

ครู: เอาล่ะชั่วโมงแรก ประวัติของ........

หลังจากแนะนำตัวเสร็จคุณครูก็เริ่มสอนช่างเป็นวิชาที่น่าง่วงนอนอะไรเช่นนี้ พร้อมเคลิ้มจะหลับไปเรื่อยๆ

ฉันเลิกสนใจคุณครูแล้วหันมาสนใจหญิงสาว ที่นั่งอยู่ข้างๆฉัน เธอนั้นเป็นคนแปลกๆเป็นคนเงียบๆไม่ค่อยสนใจอะไรแต่ถึงแบบนั้น

เธอก็ตั้งใจฟังอาจารย์พูดอย่างตั้งอกตั้งใจ เธอนั้นมีผมสีม่วงดวงตากลมโตอีกข้างนึงก็จะเป็นผ้าปิดตา เธอนั้นมีหน้าตาน่ารักถึงแม้จะไม่ได้สวยเท่าคนในห้องแต่เธอกลับมีเสน่ห์อย่างมาก ฉันก็ได้แต่มองเธออยู่เงียบๆ(ก็ไม่รู้ว่าจะชวนคุยอะไรดี) พอจบวิชาประวัติเธอนั้นก็เริ่มมาสนใจสิ่งที่อยู่ใต้โต๊ะเธอ ผมก็แอบสงสัยอยู่ ก็เลยแอบมองเธออยู่เงียบๆแล้วสิ่งที่เจอก็คือสมุดภาพของน้องแมว ผมคิดว่าเธอเป็นคนประหลาดๆ แต่ผมก็หยุดคิดไม่ได้กับสมุดภาพรูปแมวที่เต็มไปด้วยลูกแมวน่ารักๆ เธอคงจะชอบแมวมากเลยสินะเนี่ย เห้อออออออ

เอ็นมะ: ...//มอง

??? : เออคือ.....คือว่า.มีอะไรติดหน้าฉันหรอค่ะ

เอ็นมะ:ป่าวๆ ไม่มีๆ//สะดุ้งเล็กน้อย

??? : แล้วจ้องฉัน..ทำไมหรอค่ะ//มองหน้าสงสัย

เอ็นมะ : แบบว่า...คือแบบ.....อ๋อจะถามชื่อเธอ//แกล้งเนียน

??? : ชื่อฉันหรอค่ะ อา..ฉันชื่ิอ โคลม โดคุโร่่ ค่ะ

เอ็นมะ : งั้นหรอๆ ยินดีที่ได้รู้จักนะ(^^;)แหะๆ //เหงื่อตก

โคลม: ค่ะ...//เงียบ

เกือบแย่ละสิ  ชื่อโคลมงั้นเหรอ...

ทำไมมันคุ้นๆจังน้าาาาาา

ในที่สุดก็ได้เวลาพักเที่ยงฉันซื้อขนมปังยากิโซบะที่ฉันชื่นชอบในเวลานี้คือจริงๆแล้วฉันทำอาหารไม่เป็นอ่ะแล้วก็ตังค์ติดตัวก็ไม่ได้มีเยอะด้วย ฉันได้เดินไปที่ห้องเรียนเพื่อไปพบเพื่อนๆใ้หม่ แต่สิ่งที่ฉันพบคือ โคลมที่นั่งดินข้าวคนเดียว บนโต๊ะมีข้าวกล่องสีม่วงอ่อนๆ เข้ากับเธอได้อย่างดี แต่ทำไมถึงได้กินคนเดียวนะ

เอ็นมะ : คือว่า..ขอมานั่งกินด้วยได้ไหม?

โคลม : ได้..สิค่ะ เชิญเลยค่ะ

เอ็นมะ : ขอบคุณนะครับ^^//ยิ้ม

เอ็นมะ : ว่าแต่ทำไมคุณโคลมถึงมานั่งกินคนเดียวล่ะครับ??

โคลม : ฉันเข้ากับคนอื่นไม่ค่อยได้ค่ะ ก็เลยไม่มีเพื่อน..//น่าเศร้าเล็กน้อย

เอ็นมะ : ผมขอโทษครับ ที่ถามเรื่องทำให้รู้สึกไม่ดี

โคลม : ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เรื่องแค่นี้เอง

เอ็นมะ : ว่าแต่ กับข้าวน่ากินมากเลยนะครับ//มองตาไม่กระพริบ

โคลม : จะลองกินหน่อยไหมค่ะ?

เอ็นมะ : จะดีหรอครับ?//จริงๆก็อยากกินน่ะ=v=

โคลม : เชิญค่ะ

.

.

.ผมกับเธอ ก็เริ่มสนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดผมตัดสินใจบอกรักเธอไป ......