หลิงหลันหวนรักวันสายฝน 铃兰回爱中雨天

ใครจะคาดคิดว่าสัญญาเจ็ดปีร่วมมือจะยาวนานถึงชั่วชีวิตที่ไม่อาจหวนคืน ยามเมื่อรู้ว่าเค้าเเละครอบครัวถูกฆ่าตายข้อหากบฏก็เป็นเวลาเดียวกับที่นางอายุ 15 ปี พอดี ตอนนั้นนางตกใจมากไม่รู้ว่าควรทำยังไงต่อไป รู้เเต่เพียงว่านางต้องการ
การยืนยันจากใครสักคนบอกนางว่านี่ไม่ใช่เรื่องจริง นางจึงเดินไปเรื่อยๆเเม้ว่าวันนั้นฝนจะตกหนักมาก เเบกเพียงความหวังสุดท้ายที่จะได้ฟังจากปากของพ่อนาง เเต่ยังไม่ทันถึงที่ที่พ่อของนางไปว่าราชการ นางก็เป็นลมล้มในอ้อมกอดของ
"ข้า เจ้าหมดสติไป ข้าเห็นเจ้าระหว่างทางข้าเลยช่วยเจ้า เเล้วพามาหลบอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่นี่ ข้าไม่ค่อยสะดวกให้ใครเห็นหนัก เจ้าจะ...จะ...จ้องข้าอีกนานไหม"
เเปลกมากเพราะนางจำได้ว่าวันนั้นคนที่นางล้มอยู่ในอ้อมกอดคือสามีสุดชั่วช้าสามานย์ ไม่ใช่เค้า ย่อมไม่ใช่เค้า คนที่นางทำสัญญาด้วยในอดีต นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันเเน่ ด้วยความที่สุดท้ายนางไม่รู้จะทำยังไงเพื่อพิสูจน์ว่านี่คือความจริง นางจึงยกมือขวาขึ้นตบหน้าเค้าอย่างเเรง!