เจ้าซูลู เจ้าหมาป่า(คำบอกเล่าจากคนโบราณ)

ข้อมูลเบื้องต้น

ซูลูเจ้าหมาป่า

(นิทาน ซูลูเจ้าหมาป่า)

          ข้พเจ้าผู้เขียนไม่ได้คัดลอกจากคนอื่น หรือเลียนแบบจากใคร ข้าพเจ้าได้เขียนขึ้นมาจากจิตนาการของข้าพเจ้าเอง คือครั้งหนึ่งตอนที่ข้าพเจ้าเป็นเด็กปู้ทวดเคยเล่าให้ฟังว่ามีตาพรานคนหนึ่งได้เอาลูกหมาป่ามาเลี้ยง แล้วสอนให้มันล่าสัตว์ แล้วก็เป็นหมานักล่าที่ขึ้นชื้อในประเภทหมา เรื่องก็มีอยู่ว่าตาพรานโสเป็นพรานประจำหมู่บ้าน ถ้าวันไหนแก่ล่าสัตว์จะได้ตัวใหญ่แก่ก็จะหยุดพักสัก 4 ถึง 5 วัน แต่ถ้าได้ตัวเล็กแก่ก็จะหยุดวันสองวัน แต่วันนี้แก่เตรียมของสัมภาระของเช่นเคยแก่ก็เตรียมห่อข้าวสารหน้าไม้และลูกดอกที่อาบด้วยน้ำยาที่แก่ปรุงขึ้นด้วยตัวเองที่มีพิษร้ายแรง และบั่วทิงสำหรับใส่น้ำดื่มพร้อมหอยาสุนพร้อมไม้ขีดโป้กสำหรับจุดไฟ แล้วแก่ก็ออกเดินทางทุ่งหญ้าเข้าป่าใหญ่ พอแก่ไปถึงหนองน้ำใหญ่ ที่แก่เคยมาดักสัตวื ตาพรานโสก็ตักน้ำห่อข้าวสารลงไปแช่ในน้ำ ตาพรานโสแก่ก็ขึ้นไปทำซึ้งที่บนต้นไม้ใหญ่ พอบ่ายแก่ๆ ตาพรานโสกฌเสร็จพอดี แก่ก็ยิบเอาเหล็กไฟโป้กออกมาจาก ถุงเป่งของแก่ ตาพรานต่อยสองสามที่เกิดประกายไฟขึ้น ตาพรานเฒ่าก็ก่อกองไฟ แล้วแก่ก็นำห่อข้าวที่แช่น้ำเอาไว้ ซุกเข้าใต้กองไฟ นานพอประมาณข้าวก็สุก แล้วตาพรานเฒ่า ก็กินข้าวกับปลาหล้าบอง แก่จะไม่กินเนื้อเพราะแก่ถือศีลเสร็จแล้วแก่ก็โกยดินกลบกองไฟ แล้วตาพรานเฒ่าก็นำห่อข้าวน้ำบ้องทิง และหน้าไม้และถุงเป้ถุงสัมภาระของแก่ขึ้นไปบนฮิ้ง บนต้นไม้ใหญ่ หนังดักสัตว์ตลอดทั้งคืน จนสว่างรอสัตว์ จะลงมากินดินโปรงและน้ำ วันนั้นจนสายแก่ยังไม่ได้อะไรเลย เพราะมีหมาป่าตัวหนึ่งคอยไล่สัตว์ที่มากินดินโปรงและน้ำ หมาป่าตัวนั้นไล่ตะคอกและกระโจนใส่ ทำให้สัตว์จำนวนนั้นหนีไปหมด ทำให้ตาพรานโสเสียอารมณ์เกิดอารมณ์ชุนแก่ก็บ่นว่า เอ๊ะข้าไม่ได้มา 4 -5 วันทุกครั้งที่มาไม่เคยเห็นมีไร้เนื้อหนีแบบนี้เลย วันนี้มันเพราะอะไร ตาพรานโสโมโหหนัก แก่ก็เลยตัดสินใจยิงหมาป่าตัวนั้น ด้วยลูกดอกที่อาบด้วยยาพิษ พอหมาป่าดดนลูกดอกอาบด้วยยาพิษ มันก็ร้องโกยหวนด้วยความเจ็บปวด แล้วร้องออกมาหาแม่ของมัน ตาพรานโสมองเห็นลูกหมาป่า มาเลียแม่ของมันทั้งดมทั้งร้อง ทำให้ตาพรานเฒ่าต้องคิดมาก จะทำอย่างไรดีและแก่มองลูกหมาร้อง เพราะแก่ฆ่าแม่มันตายแล้ว แล้วหมาป่าจะอยู่อย่างไรใครจะเลี้ยงมัน คิดแล้วตาพรานเฒ่าก็หนักใจ เลยลงจากต้นไม้ใหญ่ มาดูลูกหมาแก่ก็เลยพูดกับลูกหมาว่าจะเอาเจ้าหมาน้อย ยังไงข้าก็ฆ่าแม่แก่แล้ว ข้าจะรับผิดชอบเจ้าเอง วันนั้นแก่ล้มเลิกการล่าสัตว์ แล้วอุ้มลูกหมากลับบ้าน พอมาถึงบ้านตาพรานเฒ่าก็ต้มข้าวแล้วรินน้ำข้าวเติมเกลือ พออุ่นให้ลูกหมากิน กินซะเจ้าหมาน้อย จากนั้นลูกหมาก็กินจนท้องตึง แล้วก็นอนหลับตาพรานโสดีใจมาก ที่เห็นลูกหมานอนอย่างมีความสุขหลายเดือนต่อมา ลูกหมาตัวน้อยก็เติบใหญ่ เป็นลูกหมาที่น่ารัก ตาพรานก็ตั้งชื้อให้ว่า ซูลู เจ้าหมาป่า สักวันเจ้าจะได้เป็นเจ้าแห่งป่า ในจำนวนหมาป่าทั้งหมด ตาพรานก็สอนให้เจ้าซูลูรู้จักที่ล่าสัตว์ การจะล่าสัตว์แต่ละครั้งจะต้องรู้จักทิศทางของลม ว่าลมนั้นพัดไปในทางใดให้ได้ลมทุกครั้ง ถ้าอยู่เหนือลม เยื่อจะกินอยู่ใต้ลมเสมอไป ให้อยู่หมอบลงต่ำๆ กระว่าจะกระโจนตะครุมเยื่อได้ พอเยื่อล้มลงแล้วให้กัดที่คอของเยื่อให้เจ้าจำไว้ ตาพรานโสเอาเจ้าซูลูไปด้วยทุกครั้งที่ออกล่าสัตว์ แล้วเจ้าซูลูสามารถขึ้นต้นไม้ตามตาพรานโสได้ หนึ่งปีครึ่งผ่านไปเจ้าซูลู เป็นหมาหนุ่มโตเต็มวัยมีรูปร่างสันทัด ขนดกดำสีลูกตาล พร้อมที่จะต่อสู้ทุกรูปแบบตาพรานสอนให้กินทั้งเนื้อสดและเนื้อสุกและเนื้อเน่า ให้กินได้ทุกอย่าง และตาพรานยังสอนว่าสักวันหนึ่งถ้าไม่มีข้าแล้วเจ้าต้องไปอยู่ป่า อย่าให้มาอยู่กับพวกมนุษย์ผู้คนนั้นใจดำใจร้าย เจ้าต้องกลับไปอยู่ป่า ตามชาติกำเนิดของเจ้า ให้เป็นหมาที่ดีอย่าได้บังเบียดผู้อื่นถ้าไม่จำเป็นเดี่ยวก็เดือนสิบแล้ว วันนี้อาหารเราหมดแล้ว เราจะออกไปป่าอีกครั้งหนึ่ง ตาพรานโสพาเจ้าซูลูข้นบนหิ้ง คืนนั้นฝนตกทั้งคืนอย่างหนัก น้ำป่าไหลทะหลักท้สมเป็นแล่ง ตาพรานโสหนาวหนัก ตาพรานพูดกับซูลูว่า เราอยู่ไม่ได้จำเป็นเราต้องกลับบ้านแล้วซูลู ว่าแล้วตาพรานก็พาซูลูลงจากต้นไม้ เราจะกลับยังไงซูลู พอลุยน้ำมาพักหนึ่ง ก็เห็นท่อนไม้ใหญ่ลอยร้ำมา ตาพรานก็พูดขึ้นว่า นี่ไงซูลูมีเรือกลับแล้วไง เอาละให้เจ้าไปปลายท่อนไม้ไป ข้าจะอยู่หางจากนั้นทั้งสองก็ขึ้นท่อนไม้ใหญ่อย่างสบาย แต่พอมาถึงแม่น้ำสายใหญ่ น้ำมันไหลเชี่ยวมาก ตาพรานเฒ่านึกในใจยังไงก็ต้องเสี่ยง เพราะหนาวอยากกลับบ้านเหลือเกิน ตาพรานเฒ่าบอกซูลูว่าถึงข้าเป็นอะไร เจ้าอย่าไปอยู่กับพวกมนุษย์นะ ขอให้เจ้าอยู่ในป่าตามชาติกำเนิดของเจ้า พอตาพรานพูดจบน้ำก็หมุนเอาท่อนซุงหายไปกับสายน้ำ อักพักใหญ่ท่อนซุงใหญ่ เหลือแต่ซูลู ตาพรานโสร้องสั่งเป็นครั้งสุดท้าย จำไว้นะซูลู จำไว้นะซูลู จำไว้นะซูลู ซูลูมองตามร่างตาพรานเฒ่าสุดสายตา ซุลูนั่งบนท่อนไม้ซุง คิดไปต่างๆนาๆ เมื่อไม่มีตาพรานแล้วเราจะอยู่ไง สามสี่วันต่อมาซูลูก็หิวมันได้กินแต่น้ำพอกระหาย แต่ก็ยังโชดดีที่มีกระต่ายป่าตายลอยน้ำมา ติดท่อนไม้ที่ซูลูอาศัยอยู่ ซูลูก็กัดกระต่ายมากินจนอิ่มท้อง แล้วมันก็นอนลงบนท่อนไม้คิดถึงแต่ตาพรานเฒ่าไปต่างๆนาๆ แล้วมันก็หลับไปบนท่อนไม้ มันฝันถึงตาพราน หนังลูบหัวมันแล้วเอาข้าวเอาน้ำให้มันกิน เอาเนื้อให้มันกิน บุญคุณตาพรานที่เลี้ยงมันมา มันจะไม่ลืมบุญคุณ ชาตินี้เราจะไม่ได้พบกับตาพรานอีกก็ได้ มันก็หลับไปอีกครั้งหนึ่ง เจ้าซูลูรู้สึกเจ็บมากมันสะดุ่งตื่น จนตกลงไปในน้ำ ที่แท้ก็อีแร้งมาขยุ่มมันนั้นเอง ซูลูปีนขึ้นมาบนท่อนไม้อีกที อีแร้งก็ยังโจมตีมันอีก ซูลูตั้งใจสู้อีแร้ง มันหมอบหัวลงให้ต่ำๆติดขอนไม้ พอดีอีแร้งจะตะขุ้มมัน ซูลูก็งับฆ่าอีแร้งเต็มแรง จนอีแร้งได้รับบาดเจ็บอีแร้งก็บินหนีไปเพราะหมดทางสู้ สองวันต่อมาน้ำก็ลดลง ซูลูก็ขอบใจท่อนไม้ใหญ่ที่ให้ชีวิตมัน แต่พรานเฒ่านั้นไม่รู้จะเป็นตายยังไงซูลูยังคิดถึง มันเดินมุ่งหน้าเข้าป่าใหญ่อย่างไม่มีจุดหมาย ป่ามันกว้างใหญ่ไพศาล แล้วมันจะไปอยู่ยังไง เมื่อไม่มีตาพรานแล้ว ตาพรานคือพ่อที่เหลือมันมาจนเติบโต ถึงยังไงมันจะจำคำตาพรานสั่ง เสมอว่าเราต้องไปอยู่ป่าตามชาติกำเนิดของเราแล้วชีวิตใหม่ของซูลูเมื่อมาอยู่ในป่าตามลำพัง มันต้องช่วยเหลือตัวเองมันจะขึ้นนอนบนต้นไม้ อย่างตาพรานสอนจึงจะไม่มีภัยอันตราย เสือเหลือตัวหนึ่งเห็นซูลูขึ้นนอนบนอยู่บนต้นไม้เสือเหลืองตัวนั้นมันแปลกใจ ว่าเกิดมามันไม่มาเคยเห็นหมาขึ้นนอนบนต้นไม้ได้สักตัว มันคิดว่าหมาตัวนี้มันจะถูกสอนมาจากมนุษย์แน่นอน แล้วเสือเหลืองคิดว่าหมาป่าตัวนี้ต่อไปในวันครั้งหน้า มันคงจะได้เป็นเจ้าหมาป่าอย่างแน่นอน เช้าวันใหม่ ซูลูบนต้นไม้มันมองเห็นหมูป่าตัวหนึ่งกำลังก้มหน้าก้มตาขุดคุ้ยหาอาหารอยู่ นั้นคือเป้าหมายอาหารเช้า ของซูลู มันลงจากต้นไม้แล้วมันก็หาทิศทางลมแล้วมันค่อยลดตัวลงหมอบลงต่ำๆและทำตัวให้เบาลง เสือเหลืองตัวนั้น มองดูการล่าเยื่อของซูลูแล้วว่าเป็นหนึ่งในการล่า ยังไงก็ไม่พลาดยังไงเราคงรอรับเศษจากเจ้าหมาป่าคงสบายแต่ทันใดเจ้าหมาป่ากระโดดจับหมูป่าล้มลง แล้วมันก็กัดเข้าที่คอหอยของหมูป่าจนสิ้นใจแล้วมันลงมือกินอาหารสด อุ่นๆมันชั่งอร่อยจริงๆ มันคิดถึงตาพรานที่เคยสอนมันมา พอมันกินแล้วทิ้งเศษอาหารไว้เจ้าเสือเหลืองก็ขอบคุณเจ้าหมาป่า ที่มอบอาหารเช้าให้อย่างอิ่มดี มันและขอให้เจ้าจงโชดีเดือนกว่าๆ ที่ซูลูมาใช้ชีวิตตามลำพังในป่ากว้างใหญ่ มันก็ได้ช้ชีวิตตามลำพังผู้เดียว ปลายฝนต้นหนาวลมเหนือ พัดเอาความหนาวเข้าสู่ ประเทศไทยแล้ว ซูลูก็จะมีเพื่อนบ้างก็เดินทางไปตามเสือ เพราะมันไม่เคยมีเพื่อนอื่นๆ ซูลู มาลานหินกว้าง แล้วมีโขดหินใหญ่สวยงามมาก ยังมีถ้ำเหมาะพอที่จะหลบฝนได้ด้วย ซูลูขึ้นไปนั่งอยู่บนก้อนหินใหญ่ มันนึกถึงในใจว่าเหมาะเหลือเกินที่จะเป็นที่ประชุมของชาวหมาป่า เหมาะสำหรับที่จะตั้งอาณาจักร

ของชาวหมาป่า แล้วเราจะต้องเอาที่นี้เป็นบ้านของเรา ต่อไปคืนนั้นซูลูได้นอนที่นี้อย่างสบายและมีความสุขได้เงาจันทร์ เช้าวันใหม่ซูลูได้มองเห็นสายน้ำที่ไหลผ่านตรงหน้าผา ฝูงสัตว์น้อยใหญ่ก็มีเหมาสำหรับให้ล่า มีกินมีอยู่ตลอดไปอีกนานคืนต่อมาเสียงหมาป่าฝูงนั้นก็ร้องอีกแต่หัวค่ำ ซูลูก็ออกจากถ้ำมานั่งก้อนหินใหญ่ สังเกตการแล้วมันก็ตัดสินใจไปดูฝูงหมาป่าฝูงนั้นดูว่ามันจะมีจำนวนมากน้อยเท่าไหร่พอมาถึง ซูลูก็มองเห็นหมาหนุ่มอยู่สามสี่ตัว กำลังเล่นสนุกอยู่กับหมาสาวๆ ดูแล้วเขาคงมีเพื่อนอย่างเช่นพวกเขาได้ ซูลูหมอบลงแล้วใช้หางตีลงกับพื้นดินเบาๆ พอหมาป่าฝูงนั้นมองเห็นซูลูมันก็พูดกันว่านั้นหมาจากฝูงไหนละ หมาหนุ่มสามสี่ตัวก็เดินรอบซูลู แล้วก็ถามว่าเจ้ามาหาเรื่องใช่ไหม ซูลูตอบว่าเราไม่มีเพื่อนเราอยากจะมีเพื่อน เราขอเป็นเพื่อนได้ไหม หมาป่าฝูงนั้นตอบซูลูเราไม่รับหมานอกสังกัดกลับไปเถอะถ้าไม่กลับประเดี๋ยวจะมีเรื่อง เราบอกแล้วไงเรามาหาเพื่อน เราไม่ได้มาหาเรื่องทันใดนั้นหมาหนุ่มสามสี่ตัวกระโดด เข้าสู่ซูลู ซูลูบอกว่าอย่าทำไม่รับข้าเป็นเพื่อนไม่เป็นไรหมาหนุ่มพูดว่าป่านี้มันเป็นถิ่นของพวกข้าหมานอกสังกัดไม่เกี่ยว ทันใดนั้นหมาสามสี่ตัวก็ล้อมซูลูกระโดดเข้าใส่ซูลู ซูลูก็งับเข้าคอของหมาตัวหนึ่ง อย่างเต็มแรงหมาตัวที่บาดเจ็บร้องจนสุดเสียง บอกเพื่อนว่าถอยก่อน พวกเรา พวกหมาป่าก็กลับไปยังที่ถ้ำของมัน พอหมาเฒ่าหัวฝูงเห็นลูกน้องบาดเจ็บ หัวหน้าฝูงก็ถามว่าพวกเจ้าไหทำอะไรมาถึงได้บาดเจ็บมาแบบนี้ หมาหนุ่มทั้งสี่เล่าเรื่องให้หัวหน้าฟังว่า มีหมานอกสังกัดหนึ่งมาบอกขอเป็นเพื่อนพวกเราจึงได้รับบาดเจ็บมานี้ไง พวกมึงชั่วกันทั้งมวลทั้งหมด แล้วคืนพรุ่งนี้มันจะอีกมั้ยละ พวกมึงพากูไปดูว่ามันจะเก่งสักแค่ไหนกัน แล้วคืนต่อมาพวกหมาฝูงนั้นก็ร้องอีก ซูลูก็ยังไปอีกครั้ง แล้วมันก็หมอบอยู่ข้างสนามที่เคยสู้กันในมื้อคืนที่ผ่านมา ทันใดนั้นหมาป่าก็มาถึงมันมากันทั้งหมดราวๆ ยี่สิบตัวเห็นจะได้ มีหัวหน้าฝูงแม่หมาลูกหมาและหมาหนุ่มอีกสี่ห้าตัว หัวหน้าฝูงพูดขึ้นว่าไหนมันอยู่ไหนถ้ามันมาจะต้องออกมาให้กูดูหน้ามันนี้ ทันใดนั้นซูลูก็ลุกขึ้นตอบว่า ข้าอยู่ตรงนี้เองมีออะไร เจ้าใช่ไหมทำลูกน้องข้าได้รับการบาดเจ็บ ซูลูตอบว่าข้ามาขอเป็นเพื่อน เพราะบ้าไม่เคยมีเพื่อนมพ่อมีแม่เพราะแม่ของข้าตาย ตั้งแต่ข้าเกิดมาได้สามสี่วันมนุษย์ นำข้าไปเลืองหัวหน้าฝูงพูดไม่ต้องไปฟังมัน มันทำลูกน้องข้าบาดเจ็บมันจะต้องรับ ถ้าตัวไหนชนะมันได้ข้าจะมอบตำแหน่งหัวหน้าฝูงให้แทนข้า พอลูกน้องได้ยินดังนั้นก็เกิดความหึกเหิม เพราะฝันอยากจะเป็นหัวหน้าฝูงมานานแล้ว หมาหนุ่มทั้งหมดตรงเข้าจู่โจมซูลูทันที ซูลูก็หลบแล้ว แล้วก็งับเข้าให้เต็มแรง ทุกที่บางตัวก็เจ็บน้อยร้องหนีไป บางตัวก็แบงใจ ต่อสู้กับเจ้าซูลูความเจ็บก็ทนเพราะความหวังจะเป็นหัวหน้าฝูง แต่แล้ว ฝูงหมาป่า ก็แพ้ให้ซูลู ซูลูถามต่อไปว่ามีอีกมั้ยที่จะสู้กับข้า หัวหน้าฝูงตอบว่าก็ข้านี้ไง ซูลูตอบท่านหัวหน้าไม่สู้ก็ไม่เป็นไร ข้าขอเป็นหมาในฝูงของท่านก็ได้ข้ายอมรับท่านเป็นหัวน้าตลอดไป หัวหน้าฝูงว่ากำลังจะดูถูกข้าไว้มั้ยข้าขอสู้ตายกับเจ้าไอ้ลูกหมา ซูลูก็นอนเลือดไหล ออกตามตัวค่ำลงแล้วก็ยกหัวขึ้นสูงส่งเสียงร้องหน้ากลัว แล้วซูลูลุกขึ้นเตรียมรับการบุกของจ่าฝูง ทันใดหมาแก่ตัวก็จะเข้าใส่ ซูลูยกสองขาหน้าประกบกันฝัดกันไปมาสามสี่ครั้ง ซูลูได้จังหวะ ก็งับใบหูหมาแก่จนใบหูแว่ง เลือดไหลเป็นทางยิ่งทำครั้ง หมาแก่หอบแฮกๆ ซูลูมองเห็นจุดอ่อนของหมาแก่แล้วก็เหยียบหน้าอกหมาแก่เอาไว้เต็มแรงข้าข้างหนึ่งมันเยี่ยมคางของหมาแก่เอาไว้ แล้วมันก็กัดตรงคอหอยของหมาแก่ เลือดพุ่งกระจายนองพื้นดินนี้คืออวสานหมาแก่ สิ้นแล้วของหมาแก่อวดดี ข้าเตือนเจ้าแล้ว ซูลูร้องว่ามีหมาตัวไหนที่คิดจะสู้กับข้ามีอีกมั้ย ไม่มีเสียงตอบรับ แล้วซูลูพูดว่าแล้วพวกเจ้าจะยอมรับข้าเป็นหัวหน้าฝูงตัวใหม่มั้ย ถ้ารับข้าเป็นจ่าฝูงตัวใหม่ ข้าก็จะรักพวกเจ้าทุกตัว แล้วเป็นหัวหน้าฝูงที่ดี แล้วจะพวกเจ้าไปตั้งรกรากใหม่ที่ดีกว่านี้ มีที่หลบฝนมีทานน้ำไหลผ่านตลอดปี มีสัตว์ให้ล่าอาหารไม่อดไม่อยาก เงียบไปสักพักหนึ่ง พวกหมาสาวในฝูงก็พูดกันเสียงดังว่า เขาเก่งเขาแกร่ง เขาหุ่นดีร่างงามสมแล้วที่จะเป็นผู้นำตัวใหม่ในฝูงของเรา พวกเรายอมรับเขานะ และแล้วหมาสาวก็เข้ามาหาเขามาทำให้มันมีความรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย เคยมีแต่ตาพรานโสที่เคยลูบคำให้มันก็มีความสุขและอิ่มใจ เอาละข้าจะพาพวกเจ้าไปอยู่บ้านใหม่ และก็เชิญทุกตัว เข้าสู่อาณาจักรของพวกเรา รุ่งวันใหม่ซูลูขึ้นไปหนังบนก้อนหินใหญ่ แล้วมองเห็นฝูงกวาง แล้วหาทิศทางลม แล้วมันก็ลากวางได้หนึ่งตัวแล้วก็ลากเอาเนื้อมาสู่สมาชิกใหม่ของมันกินกันจนอิ่มทุกตัว พอถึงเดือนสิบสองขึ้นหนึ่งคำ เจ้าซูลูถือว่าฤกษ์ดีแล้วจึงบอกสมากชิกทุกตัวออกจากลานหิน แล้วเจ้าซูลูก็ขึ้นไปนั่งบนก้อนหินหใหญ่แล้วพูดว่า วันนี้เป็นฤกษดี ข้าจะประกาศให้เราชาวหมาได้รู้ว่าข้าเป็นฝูงตัวใหม่ คือวันขึ้นหนึ่งค่ำเป็นวันช้างแก้วขึ้นสู่โฮงคำขอให้เรารักกันให้อยู่ด้วยกันอย่างมีสันติเคารพกันทุกตัวอย่าได้รังแกกันขอให้พวกเจ้าจงมีสุขภาพแข็งแรงกันทั่วหน้า สวัสดี