คีตากับราชาในสายหมอก

เนื้อเรื่อง

- -
         ค่ำคืนนี้ มีดวงดาวมากมายเปล่งประกายแสงแข่งกับพระจันทร์ คีตานั่งมองดูท้องฟ้าที่คืนนี้เปิดกว้างให้มองเห็นสิ่งต่างๆ บนผืนผ้าสีดำ ไม่มีเมฆสักก้อนลอยบดบังรัศมีสีเหลืองนวลๆ ของพระจันทร์ดวงกลมๆ ที่ลอยอยู่ตรงนั้น เธอกำลังนั่งเหม่อคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ ซึ่งเธอเกือบจะโดนรถชน แต่แล้วจู่ๆ ก็มีแสงสีขาวประหลาด มาหยุดรถไว้ได้ทัน ในตอนนั้นเธอมองไม่เห็นใคร นอกจากชายหนุ่มหน้าตาคมคายที่หันมามองทางเธอเพียงชั่วครู่.....
        
         วันนี้คีตาตื่นเช้ากว่าปกติ เพื่อทำงานที่คั่งค้างอยู่ รูปภาพสีน้ำมันที่เธอวาดกำลังจะเสร็จสมบูรณ์แล้ว เหลือเพียงเติมดวงตาคู่เดียว ในขณะที่เธอกำลังจรดพู่กันลงไปบนผ้าใบ สายลมเบาๆ ก็พัดวูบเข้าที่หน้าของเธอ ผมยาวปลิวสยาย ทันใดนั้น ดวงตากลมโตของชายหนุ่มคนเมื่อวานก็แล่นเข้ามาในความคิดของเธอ เธอค่อยๆระบายสีลงไปอย่างประณีตบรรจง จนในที่สุด รูปวาดภาพนี้ก็เสร็จสมบูรณ์ คีตาตั้งชื่อภาพๆ นี้ว่า “ราชาในสายหมอก ” เธอจะต้องนำภาพๆ นี้ไปที่งานประมูล เนื่องจากประธานองค์กรการกุศลที่จัดงานครั้งนี้ เป็นเพื่อนสนิทของคุณพ่อเธอ ซึ่งขอร้องให้เธอวาดภาพสีน้ำมันให้ อีกไม่กี่ชั่วโมง งานประมูลก็จะเริ่มแล้ว คีตาจึงรีบอาบน้ำแต่งตัว ขับรถสปอร์ตคันงามตรงไปยังโรงแรมที่จัดงานประมูลในทันที  
        
         งานประมูลในครั้งนี้ มีคนมากหน้าหลายตามาชุมชุนกันอยู่ ภาพสีน้ำมันของคีตาเป็นภาพสุดท้ายที่จะนำมาประมูล เธอก้าวเข้าไปในงานอย่างงามสง่าดุจนางพญา ดวงตาคู่สวยของเธอมองดูรอบๆงานอย่างราบเรียบ แต่สายตาของเธอกลับสะดุดลงที่ชายคนหนึ่งที่ยืนหันหลังมองภาพเขียนของเธออยู่ คีตารู้สึกคุ้นตาแต่เธอก็ไม่ได้ใส่ใจ  คีตานั่งดูภาพเขียนภาพแล้วภาพเล่าที่ถูกประมูลไป ในใจเธอไม่อยากให้รูปภาพของเธอถูกประมูลไปเลย ตัวเธอเองเริ่มหลงรักภาพๆ นี้ตั้งแต่ที่วาดมันเสร็จ เธอนั่งจ้องมองดวงตาบนใบหน้านั้นอยู่นานสองนาน ราวกับภาพๆ นั้นมีชีวิต การประมูลยังคงดำเนินไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง ภาพที่คีตาวาดถูกนำไปตั้งอยู่บนเวที นี่เธอจะต้องเสียภาพๆนี้ไปแล้วเหรอ มีเพียงหนทางเดียว คือ เธอจะต้องประมูลมันมาให้ได้
        
          “ 2 แสนครั้งที่หนึ่ง 2แสนครั้งที่สอง และ 2 แสนครั้งที่....” เสียงคนประกาศเงียบลงและ “3 แสน ครับ”
          ใครกันที่กล้าประมูลภาพสีน้ำมันภาพเดียวในราคาตั้ง 3 แสน เธอค่อยๆหันกลับไปมองทางต้นเสียงของผู้ที่ประมูลภาพราชาในสายหมอกของเธอไป เขาคนนั้นเป็นชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ แต่งกายแปลกไปจากคนอื่นๆ เสื้อคลุมกำมะหยี่สีดำกรอมเท้าที่เขาสวมใส่ ทำให้นึกถึงภาพสีน้ำมันที่เธอวาด เธอหันกลับๆไปมองภาพๆนั้นให้แน่ใจ รูปในภาพนั้นหายไปแล้ว ต้องใช่แน่ๆ ดวงตากลมโตคู่นั้นของเขา คิ้วเข้มรับกับใบหน้า ริมฝีปากได้รูป เขาคือราชาในสายหมอกของเธอ ช่วงเวลานั้น คีตายืนนิ่งเหมือนถูกสะกดให้แข็งเป็นรูปปั้น แขกเหรื่อในงานทุกคนยืนนิ่งเหมือนไร้สติ ชายคนนั้นจ้องมองดวงตาเธอราวกับต้องการให้เธอนิ่งอยู่อย่างนั้น  นัยน์ตาของเขาเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกดีๆที่มีต่อเธอ - - เขาเป็นใครกันนะ - - ทำไมสายตาของเขาถึงแฝงความหมายอะไรบางอย่างเอาไว้ในนั้นด้วย - - ตื่นจากภวังค์สักทีเถอะ - - ในใจเธอสั่ง - - แต่เธอทำอย่างนั้นไม่ได้ - - ร่างเธอกำลังลอยขึ้นสู่เบื้องบน เท้าทั้งสองข้างของเธอเริ่มพ้นจากพื้น
        
         “ไปอยู่กับผมนะ ผมต้องการคุณ ผมรู้ว่าความรักคือการเสียสละ แต่บางที ความรักก็ทำให้คนเราเห็นแก่ตัวได้เหมือนกัน ผมอยากได้คำตอบ ว่าคุณจะยอมไปอยู่เป็นเพื่อนผมไหม  ดินแดนของผมอยู่ไกลจากที่นี่ไกลแสนไกล มันอาจจะยากสำหรับการตัดสินใจ เพียงคุณตอบว่าไม่เพียงคำเดียว คุณก็จะเป็นอิสระทันที ” เขาถามเธอ
        
          คีตาหลับตาลงช้าๆ ค่อยๆ เอ่ยคำพูดออกมา “ ฉันไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร แล้วจะให้ฉันไปอยู่กับคุณได้ยังไง คุณต้องให้เวลาฉันบ้างสิ ฉันแทบจะไม่รู้จักคุณเลย ขอเวลาฉันอีก 8 เดือน นะ แต่ตอนนี้ ฉันไปกับคุณไม่ได้ ” เธอรักเขา แต่เธอพูดไม่ได้ เพราะเธอรู้ว่าเขาไม่มีตัวตน
          คีตาหลับตาลงอีกครั้ง ภาพทุกอย่างตรงหน้าเลือนหายไป เธอรู้สึกตัวอีกครั้ง บนหัวเธอมีผ้าพันแผลสีขาวพันอยู่ เธอกำลังนอนอยู่บนเตียงคนไข้ในโรงพยาบาล เธอไม่ได้เกือบถูกรถชน แต่รถคันนั้นเหยียบเบรกไว้ไม่อยู่ ทำให้ชนเธอเข้าอย่างจัง  และทั้งหมดนั้นเป็นเพียงความฝันที่ไม่มีวันเป็นจริง เธอก็ได้แต่แอบถอนใจ ว่าเมื่อไหร่ เธอจะพบกับราชาในสายหมอกของเธอ........

           ถ้าหากเมื่อครู่ ... คีตาตอบตกลงว่าจะไปอยู่กับราชาในสายหมอกล่ะ ... แล้วจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ ?? !