\"สาวบ้านตรงข้าม\"
แหะแหะ...ผมเปนพวกถ้ำมองครับ เอ้ย! ม่ายช่ายครับ เปนเศรษฐีหนุ่มโสดว่างงาน วันๆเลยไม่มีไรทำ ก้อเอาแต่.....(อยากรุ้ก้อเข้ามาอ่านเด๊..)
ยอดวิวรวม
2,590
ยอดวิวเดือนนี้
0
ยอดวิวรวม
2.59K
อัปเดตล่าสุด : 16 ม.ค. 50 / 20:57 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
----
ท้อฟ้าวันนี้่าสใส ไม่มีแม้แ่เม้อนน้อยลอยบบัแสอาทิย์ยามเ้า อาาศปลอโปร่ีแท้ นานๆทีผมะมีโอาสมานั่มอท้อฟ้าอย่านี้ ปิแล้วผม้อออไปทำานแ่เ้าทุวัน ทุๆวันริๆ นะรับ ั้แ่ันทร์ถึอาทิย์ านบ้าอะไร็ไม่รู้ นผมมาถูล็อเอรี่ราวัลที่ 1 เนี่ย เมื่อวัน่อนผม็เลยัสินใยื่นอาวให้ับเ้านายทันที หลัาที่ผมไปึ้นเินเสร็ ไม่ใ่ผมไล่เ้านายออหรอนะรับ ผมเนี่ยแหละที่เป็นนลาออ เศรษีใหม่็ี้แหละรับไม่้อทำานทำาร ผมึมีเวลาว่ามาึ้น เรีย่ายๆว่าานนั่นแหละ นานมัน็้อหาอะไรทำันฟุ้่านใ่มั้ยล่ะรับ านอิเรอผมใน่วนี้็ือนั่มอหิสาวบ้านร้ามออไปทำานอนเ้า ึ่ผม็แปลใอยู่นิๆว่า ทำไมบ้านหลันั้นถึไ้มีแ่สาวโสมาื้ออยู่ แม้ว่าะเปลี่ยนเ้าอมาแล้วถึ 3 รั้ พออนเย็นผม็ะมานั่รอเธอลับเ้าบ้าน เหมือนนโริเลยใ่มั้ยล่ะ แ่เธอไม่รู้หรอเพราะผมแสร้ทำเป็นอ่านหนัสือพิมพ์เวลาเธอมอมา (ผมเสเเสร้เ่รับ...+555 ) เวลานอเหนือานี้อผม็ือ วารูปรับ ผมอบวารูปเป็นีวิิใ แ่ไม่่อยมีเวลาว่า ันั้นเมื่อผมว่าทั้วัน วันๆผม็เอาแ่นั่อยู่หน้าผ้าใบ ละเลสีลไป ้าวปลา็ินไม่เป็นเวลา
วันนี้ผม็มานั่มอเธอเ่นเย เธอแ่ัวสวยเป็นพิเศษ ผมยาวถูเมาเป็นอย่าี ผมเอ็แปลใอยู่ไม่น้อย เพราะปิเธอะรวบผมเ็บึ้นไปหมแบบสาวออฟฟิศทั่วไป เอ...หรือว่าเธอะลาออาานเหมือนับผม เหอ...เหอ...แ่ผมิว่าเธอไม่ทำอะไรี่เ่าเหมือนผมแน่ๆ และแล้ววามสสัยอผม็หมไป เมื่อรถเบน์สีำันามมาอเทียบที่หน้าบ้านเธอ โอ้พระเ้า! เธอมีแฟนแล้วเหรอนี่ เมื่อผมเห็นายหนุ่มรูปามลารารถมาเปิประูรถให้เธอ ใผมแป้วไปโยไม่รู้ัว ผมรู้สึเสียายที่ผมไม่ยอมเ้าไปทำวามรู้ัับเธอั้แ่ทีแรที่เธอย้ายมา ผมึัสินใอีรั้ (รู้สึะัสินใบ่อย) เย็นนี้ผมะรอเธอลับมาแล้วเ้าไปทำวามรู้ัให้รู้แล้วรู้รอไปเลย ผมนั่รออยู่ที่ม้านั่ในสวนหน้าบ้านลอบ่าย ผมรอแล้วรอเล่าเฝ้าแ่รอ รอนเย็นเธอ็ยัไม่ลับมา ผมเริ่มนั่ไม่ิที่ เินระวนระวายไปมาเหมือนหนูิั่น ผมเือบะล้มเลิวามั้ใหันหลัลับเ้าบ้านไปะแล้ว แ่โีที่ผมยัอทนรออีหน่อย
เธอลับเ้าบ้านอนประมาเือบ 3 ทุ่ม นี่เป็นรั้แรที่เธอลับบ้านึนานี้ เธอลารถันเิมที่มารับเธอไปเมื่อเ้า เธอำลัวาหาอะไรบาอย่าในระเป๋า อนนี้เธอำลัไุแ...และ...เธอ็เ้าบ้านไปแล้ว ายล่ะ! ผมลืมไปสนิทเลยว่าผมะเ้าไปทำวามรู้ัับเธอ ผม็มัวแ่มอเธอนเพลิน ท้อผมมัน็เริ่มร้อ๊อๆ ไหนๆ็ไหนๆแล้ว ผมเลยลับเ้าบ้านไป้มมาม่าิน ุสสัยล่ะสิว่าทำไมผมไม่สั่อะไรมาิน ั์ผม็มีเยอะแยะ ผม...นายเศรษีมัธยัสถ์รับ ่อนนอน ผมึั้ปิธานแน่วแน่ว่า พรุ่นี้อนเ้า ผมะ้อเ้าไปทำวามรู้ัับเธอไ้...
วันนี้ผมื่นเ้าเป็นพิเศษ ผมทานอาหารเ้าเสร็็รีบไปัรอเธอหน้าบ้านเลยรับ (เหมือนัปล้น) และแล้วเธอ็ออมาาบ้าน เอ๊ะ! ้าหลัเธอนั่นมันอะไรัน เธอะไปไหน เธอะหิ้วระเป๋าเินทาไปไหนเนี่ย ผมิเอาเอว่าเธอะไปทำาน่าประเทศ หรือไม่็ไปพัร้อนแน่ๆ หลัาเธอล็อประูเสร็ เธอึ่อยหันมาเห็นผม รอยยิ้มที่ส่มานั้นทำเอาใผมแทบะละลาย นอะไรยิ้มโรน่ารัเลย ผมรวบรวมวามล้าทัเธอ
"สวัสีรับ ผมื่อ...เอ่อ...ผมื่อแทรับ ผมอยู่บ้านร้ามนี่เอ ถ้ามีอะไรให้ผมรับใ้็เรียไ้นะรับ" ผมรู้สึเินันทำอะไรไม่ถูแล้ว ผมเพิ่ะอายุ 20 ว่าๆ (หุหุ 25 แล้วรับ) ประสบาร์ีบสาว็ยัไม่่อยมี ึไ้แ่แนะนำัวเอให้เธอรู้ั
"อ๋อ...อบุนะะ แ่โอ๋ะย้ายบ้านวันนี้แล้วล่ะะ เสียายันะะที่เราไม่มีโอาสทำวามรู้ัันั้แ่แร เอ่อ...โอ๋้ออัว่อนนะะ พี่ายมารับแล้ว" เธอพูบ็เินไปึ้นรถ โยมีายหนุ่มนเิมมาหิ้วระเป๋าอเธอไปเ็บหลัรถ
เสียายริๆ ผมเสียายมา (โรเสียายอ่ะ) เธอยัไม่มีแฟนะ้วย ไอ้หนุ่มนั่นเป็นแ่พี่าย โธ่เอ๊ย! ไม่น่ารีบย้ายบ้านเลย ให้ายเถอะ วันหลัผมะไม่ปล่อยโอาสให้หลุลอยไปอย่านี้อีแล้ว ผมเินอลับเ้าบ้าน ไปนั่อยู่หน้าผ้าใบามเิม ผมนั่วารูปอยู่อย่านี้ทุวัน าผมะเหลือบมอไปทาบ้านร้ามอยู่เป็นประำ รอว่าเมื่อไหร่ะมีนย้ายเ้ามาอยู่แทนน้อโอ๋นสวยนนั้น
และแล้ววันที่ผมรออย็มาถึ รถยน์สีแันหนึ่มาอหน้าบ้านหลันั้น หลัร้ามบ้านผมนี่แหละ ใผมเ้นระทึ วามรู้อยาเห็นว่านที่ะเ้ามาอยู่หน้าาเป็นอย่าไร ผมึัารับมือทั้สอ้าอผมที่อนนี้เลอะสีเ็มไปหม ไม่สิ อาบน้ำใหม่เลยีว่า เสร็แล้วผมึเินไปอออบ้านร้าม โอ้โห! สาวน้อยหน้าาแล้มส่ยิ้มมาให้ผม ริๆแล้วือ ผมยิ้มให้เธอ่อน เธอึ้อยิ้มลับมาเป็นมารยาท
"สวัสี่ะ มาหาใระ" เธอถาม
"เอ่อ ือ ผมื่อแท อยู่บ้านร้ามนั่นรับ" ผมี้ไปยับ้านหลัที่ผมอยู่ "มีอะไรให้ผมรับใ้็บอไ้นะรับ" เหมือนามเทพแผลศรลมาลาอ ผมหลุมรัเธอเ้าอย่าั
"อบุ่ะ เธอยิ้มให้ผมอย่าเป็นมิร"
เธอนนี้ื่อ น้อแอม เพิ่ไ้านทำที่บริษัทในละแวนี้ แฟน็ยัไม่มี ผมึไปมาหาสู่เธอเป็นประำ นนี้แหละ ผมะ้อีบให้ไ้เลย...
ท้อฟ้าวันนี้่าสใส ไม่มีแม้แ่เม้อนน้อยลอยบบัแสอาทิย์ยามเ้า อาาศปลอโปร่ีแท้ นานๆทีผมะมีโอาสมานั่มอท้อฟ้าอย่านี้ ปิแล้วผม้อออไปทำานแ่เ้าทุวัน ทุๆวันริๆ นะรับ ั้แ่ันทร์ถึอาทิย์ านบ้าอะไร็ไม่รู้ นผมมาถูล็อเอรี่ราวัลที่ 1 เนี่ย เมื่อวัน่อนผม็เลยัสินใยื่นอาวให้ับเ้านายทันที หลัาที่ผมไปึ้นเินเสร็ ไม่ใ่ผมไล่เ้านายออหรอนะรับ ผมเนี่ยแหละที่เป็นนลาออ เศรษีใหม่็ี้แหละรับไม่้อทำานทำาร ผมึมีเวลาว่ามาึ้น เรีย่ายๆว่าานนั่นแหละ นานมัน็้อหาอะไรทำันฟุ้่านใ่มั้ยล่ะรับ านอิเรอผมใน่วนี้็ือนั่มอหิสาวบ้านร้ามออไปทำานอนเ้า ึ่ผม็แปลใอยู่นิๆว่า ทำไมบ้านหลันั้นถึไ้มีแ่สาวโสมาื้ออยู่ แม้ว่าะเปลี่ยนเ้าอมาแล้วถึ 3 รั้ พออนเย็นผม็ะมานั่รอเธอลับเ้าบ้าน เหมือนนโริเลยใ่มั้ยล่ะ แ่เธอไม่รู้หรอเพราะผมแสร้ทำเป็นอ่านหนัสือพิมพ์เวลาเธอมอมา (ผมเสเเสร้เ่รับ...+555 ) เวลานอเหนือานี้อผม็ือ วารูปรับ ผมอบวารูปเป็นีวิิใ แ่ไม่่อยมีเวลาว่า ันั้นเมื่อผมว่าทั้วัน วันๆผม็เอาแ่นั่อยู่หน้าผ้าใบ ละเลสีลไป ้าวปลา็ินไม่เป็นเวลา
วันนี้ผม็มานั่มอเธอเ่นเย เธอแ่ัวสวยเป็นพิเศษ ผมยาวถูเมาเป็นอย่าี ผมเอ็แปลใอยู่ไม่น้อย เพราะปิเธอะรวบผมเ็บึ้นไปหมแบบสาวออฟฟิศทั่วไป เอ...หรือว่าเธอะลาออาานเหมือนับผม เหอ...เหอ...แ่ผมิว่าเธอไม่ทำอะไรี่เ่าเหมือนผมแน่ๆ และแล้ววามสสัยอผม็หมไป เมื่อรถเบน์สีำันามมาอเทียบที่หน้าบ้านเธอ โอ้พระเ้า! เธอมีแฟนแล้วเหรอนี่ เมื่อผมเห็นายหนุ่มรูปามลารารถมาเปิประูรถให้เธอ ใผมแป้วไปโยไม่รู้ัว ผมรู้สึเสียายที่ผมไม่ยอมเ้าไปทำวามรู้ัับเธอั้แ่ทีแรที่เธอย้ายมา ผมึัสินใอีรั้ (รู้สึะัสินใบ่อย) เย็นนี้ผมะรอเธอลับมาแล้วเ้าไปทำวามรู้ัให้รู้แล้วรู้รอไปเลย ผมนั่รออยู่ที่ม้านั่ในสวนหน้าบ้านลอบ่าย ผมรอแล้วรอเล่าเฝ้าแ่รอ รอนเย็นเธอ็ยัไม่ลับมา ผมเริ่มนั่ไม่ิที่ เินระวนระวายไปมาเหมือนหนูิั่น ผมเือบะล้มเลิวามั้ใหันหลัลับเ้าบ้านไปะแล้ว แ่โีที่ผมยัอทนรออีหน่อย
เธอลับเ้าบ้านอนประมาเือบ 3 ทุ่ม นี่เป็นรั้แรที่เธอลับบ้านึนานี้ เธอลารถันเิมที่มารับเธอไปเมื่อเ้า เธอำลัวาหาอะไรบาอย่าในระเป๋า อนนี้เธอำลัไุแ...และ...เธอ็เ้าบ้านไปแล้ว ายล่ะ! ผมลืมไปสนิทเลยว่าผมะเ้าไปทำวามรู้ัับเธอ ผม็มัวแ่มอเธอนเพลิน ท้อผมมัน็เริ่มร้อ๊อๆ ไหนๆ็ไหนๆแล้ว ผมเลยลับเ้าบ้านไป้มมาม่าิน ุสสัยล่ะสิว่าทำไมผมไม่สั่อะไรมาิน ั์ผม็มีเยอะแยะ ผม...นายเศรษีมัธยัสถ์รับ ่อนนอน ผมึั้ปิธานแน่วแน่ว่า พรุ่นี้อนเ้า ผมะ้อเ้าไปทำวามรู้ัับเธอไ้...
วันนี้ผมื่นเ้าเป็นพิเศษ ผมทานอาหารเ้าเสร็็รีบไปัรอเธอหน้าบ้านเลยรับ (เหมือนัปล้น) และแล้วเธอ็ออมาาบ้าน เอ๊ะ! ้าหลัเธอนั่นมันอะไรัน เธอะไปไหน เธอะหิ้วระเป๋าเินทาไปไหนเนี่ย ผมิเอาเอว่าเธอะไปทำาน่าประเทศ หรือไม่็ไปพัร้อนแน่ๆ หลัาเธอล็อประูเสร็ เธอึ่อยหันมาเห็นผม รอยยิ้มที่ส่มานั้นทำเอาใผมแทบะละลาย นอะไรยิ้มโรน่ารัเลย ผมรวบรวมวามล้าทัเธอ
"สวัสีรับ ผมื่อ...เอ่อ...ผมื่อแทรับ ผมอยู่บ้านร้ามนี่เอ ถ้ามีอะไรให้ผมรับใ้็เรียไ้นะรับ" ผมรู้สึเินันทำอะไรไม่ถูแล้ว ผมเพิ่ะอายุ 20 ว่าๆ (หุหุ 25 แล้วรับ) ประสบาร์ีบสาว็ยัไม่่อยมี ึไ้แ่แนะนำัวเอให้เธอรู้ั
"อ๋อ...อบุนะะ แ่โอ๋ะย้ายบ้านวันนี้แล้วล่ะะ เสียายันะะที่เราไม่มีโอาสทำวามรู้ัันั้แ่แร เอ่อ...โอ๋้ออัว่อนนะะ พี่ายมารับแล้ว" เธอพูบ็เินไปึ้นรถ โยมีายหนุ่มนเิมมาหิ้วระเป๋าอเธอไปเ็บหลัรถ
เสียายริๆ ผมเสียายมา (โรเสียายอ่ะ) เธอยัไม่มีแฟนะ้วย ไอ้หนุ่มนั่นเป็นแ่พี่าย โธ่เอ๊ย! ไม่น่ารีบย้ายบ้านเลย ให้ายเถอะ วันหลัผมะไม่ปล่อยโอาสให้หลุลอยไปอย่านี้อีแล้ว ผมเินอลับเ้าบ้าน ไปนั่อยู่หน้าผ้าใบามเิม ผมนั่วารูปอยู่อย่านี้ทุวัน าผมะเหลือบมอไปทาบ้านร้ามอยู่เป็นประำ รอว่าเมื่อไหร่ะมีนย้ายเ้ามาอยู่แทนน้อโอ๋นสวยนนั้น
และแล้ววันที่ผมรออย็มาถึ รถยน์สีแันหนึ่มาอหน้าบ้านหลันั้น หลัร้ามบ้านผมนี่แหละ ใผมเ้นระทึ วามรู้อยาเห็นว่านที่ะเ้ามาอยู่หน้าาเป็นอย่าไร ผมึัารับมือทั้สอ้าอผมที่อนนี้เลอะสีเ็มไปหม ไม่สิ อาบน้ำใหม่เลยีว่า เสร็แล้วผมึเินไปอออบ้านร้าม โอ้โห! สาวน้อยหน้าาแล้มส่ยิ้มมาให้ผม ริๆแล้วือ ผมยิ้มให้เธอ่อน เธอึ้อยิ้มลับมาเป็นมารยาท
"สวัสี่ะ มาหาใระ" เธอถาม
"เอ่อ ือ ผมื่อแท อยู่บ้านร้ามนั่นรับ" ผมี้ไปยับ้านหลัที่ผมอยู่ "มีอะไรให้ผมรับใ้็บอไ้นะรับ" เหมือนามเทพแผลศรลมาลาอ ผมหลุมรัเธอเ้าอย่าั
"อบุ่ะ เธอยิ้มให้ผมอย่าเป็นมิร"
เธอนนี้ื่อ น้อแอม เพิ่ไ้านทำที่บริษัทในละแวนี้ แฟน็ยัไม่มี ผมึไปมาหาสู่เธอเป็นประำ นนี้แหละ ผมะ้อีบให้ไ้เลย...
ผลงานอื่นๆ ของ Salapaol ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Salapaol
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยมยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้