\"สาวบ้านตรงข้าม\"

เนื้อเรื่อง

----
       ท้องฟ้าวันนี้ช่างสดใส ไม่มีแม้แต่เมฆก้อนน้อยลอยบดบังแสงอาทิตย์ยามเช้า อากาศปลอดโปร่งดีแท้ นานๆทีผมจะมีโอกาสมานั่งมองท้องฟ้าอย่างนี้ ปกติแล้วผมต้องออกไปทำงานแต่เช้าทุกวัน ทุกๆวันจริงๆ นะครับ ตั้งแต่จันทร์ถึงอาทิตย์ งานบ้าอะไรก็ไม่รู้ จนผมมาถูกล็อตเตอรี่รางวัลที่ 1 เนี่ย  เมื่อวันก่อนผมก็เลยตัดสินใจยื่นซองขาวให้กับเจ้านายทันที หลังจากที่ผมไปขึ้นเงินเสร็จ ไม่ใช่ผมไล่เจ้านายออกหรอกนะครับ ผมเนี่ยแหละที่เป็นคนลาออก เศรษฐีใหม่ก็งี้แหละครับไม่ต้องทำงานทำการ ผมจึงมีเวลาว่างมากขึ้น เรียกง่ายๆว่าตกงานนั่นแหละ คนตกงานมันก็ต้องหาอะไรทำกันฟุ้งซ่านใช่มั้ยล่ะครับ งานอดิเรกของผมในช่วงนี้ก็คือนั่งมองหญิงสาวบ้านตรงข้ามออกไปทำงานตอนเช้า ซึ่งผมก็แปลกใจอยู่นิดๆว่า ทำไมบ้านหลังนั้นถึงได้มีแต่สาวโสดมาซื้ออยู่ แม้ว่าจะเปลี่ยนเจ้าของมาแล้วถึง 3 ครั้ง พอตอนเย็นผมก็จะมานั่งรอเธอกลับเข้าบ้าน เหมือนคนโรคจิตเลยใช่มั้ยล่ะ แต่เธอไม่รู้หรอกเพราะผมแสร้งทำเป็นอ่านหนังสือพิมพ์เวลาเธอมองมา (ผมเสเเสร้งเก่งครับ...+555 ) เวลานอกเหนือจากนี้ของผมก็คือ วาดรูปครับ ผมชอบวาดรูปเป็นชีวิตจิตใจ แต่ไม่ค่อยมีเวลาว่าง ดังนั้นเมื่อผมว่างทั้งวัน วันๆผมก็เอาแต่นั่งอยู่หน้าผ้าใบ ละเลงสีลงไป ข้าวปลาก็กินไม่เป็นเวลา

         วันนี้ผมก็มานั่งมองเธอเช่นเคย เธอแต่งตัวสวยเป็นพิเศษ ผมยาวถูกเซตมาเป็นอย่างดี ผมเองก็แปลกใจอยู่ไม่น้อย เพราะปกติเธอจะรวบผมเก็บขึ้นไปหมดแบบสาวออฟฟิศทั่วไป เอ...หรือว่าเธอจะลาออกจากงานเหมือนกับผม เหอ...เหอ...แต่ผมคิดว่าเธอคงไม่ทำอะไรงี่เง่าเหมือนผมแน่ๆ และแล้วความสงสัยของผมก็หมดไป เมื่อรถเบนซ์สีดำคันงามมาจอดเทียบที่หน้าบ้านเธอ โอ้พระเจ้า! เธอมีแฟนแล้วเหรอนี่ เมื่อผมเห็นชายหนุ่มรูปงามลงจากราชรถมาเปิดประตูรถให้เธอ ใจผมแป้วไปโดยไม่รู้ตัว ผมรู้สึกเสียดายที่ผมไม่ยอมเข้าไปทำความรู้จักกับเธอตั้งแต่ทีแรกที่เธอย้ายมา ผมจึงตัดสินใจอีกครั้ง (รู้สึกจะตัดสินใจบ่อย) เย็นนี้ผมจะรอเธอกลับมาแล้วเข้าไปทำความรู้จักให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย ผมนั่งรออยู่ที่ม้านั่งในสวนหน้าบ้านตลอดบ่าย ผมรอแล้วรอเล่าเฝ้าแต่รอ รอจนเย็นเธอก็ยังไม่กลับมา ผมเริ่มนั่งไม่ติดที่ เดินกระวนกระวายไปมาเหมือนหนูติดจั่น  ผมเกือบจะล้มเลิกความตั้งใจหันหลังกลับเข้าบ้านไปซะแล้ว แต่โขคดีที่ผมยังอดทนรออีกหน่อย

          เธอกลับเข้าบ้านตอนประมาณเกือบ 3 ทุ่ม นี่เป็นครั้งแรกที่เธอกลับบ้านดึกขนาดนี้ เธอลงจากรถคันเดิมที่มารับเธอไปเมื่อเช้า เธอกำลังควาญหาอะไรบางอย่างในกระเป๋า ตอนนี้เธอกำลังไขกุญแจ...และ...เธอก็เข้าบ้านไปแล้ว ตายล่ะ! ผมลืมไปสนิทเลยว่าผมจะเข้าไปทำความรู้จักกับเธอ ผมก็มัวแต่มองเธอจนเพลิน ท้องผมมันก็เริ่มร้องจ๊อกๆ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ผมเลยกลับเข้าบ้านไปต้มมาม่ากิน คุณคงสงสัยล่ะสิว่าทำไมผมไม่สั่งอะไรมากิน ตังค์ผมก็มีเยอะแยะ ผม...นายเศรษฐีมัธยัสถ์ครับ ก่อนนอน ผมจึงตั้งปณิธานแน่วแน่ว่า พรุ่งนี้ตอนเช้า ผมจะต้องเข้าไปทำความรู้จักกับเธอได้...

         วันนี้ผมตื่นเช้าเป็นพิเศษ ผมทานอาหารเช้าเสร็จก็รีบไปดักรอเธอหน้าบ้านเลยครับ (เหมือนดักปล้น)  และแล้วเธอก็ออกมาจากบ้าน เอ๊ะ! ข้างหลังเธอนั่นมันอะไรกัน เธอจะไปไหน เธอจะหิ้วกระเป๋าเดินทางไปไหนเนี่ย ผมคิดเอาเองว่าเธอคงจะไปทำงานต่างประเทศ หรือไม่ก็ไปพักร้อนแน่ๆ หลังจากเธอล็อคประตูเสร็จ เธอจึงค่อยหันมาเห็นผม รอยยิ้มที่ส่งมานั้นทำเอาใจผมแทบจะละลาย คนอะไรยิ้มโคตรน่ารักเลย ผมรวบรวมความกล้าทักเธอ

         "สวัสดีครับ ผมชื่อ...เอ่อ...ผมชื่อแทคครับ ผมอยู่บ้านตรงข้ามนี่เอง ถ้ามีอะไรให้ผมรับใช้ก็เรียกได้นะครับ" ผมรู้สึกเขินจัดจนทำอะไรไม่ถูกแล้ว ผมเพิ่งจะอายุ 20 กว่าๆ (หุหุ 25 แล้วครับ) ประสบการณ์จีบสาวก็ยังไม่ค่อยมี จึงได้แต่แนะนำตัวเองให้เธอรู้จัก
         "อ๋อ...ขอบคุณนะคะ แต่โอ๋จะย้ายบ้านวันนี้แล้วล่ะคะ เสียดายจังนะคะที่เราไม่มีโอกาสทำความรู้จักกันตั้งแต่แรก เอ่อ...โอ๋ต้องขอตัวก่อนนะคะ พี่ชายมารับแล้ว" เธอพูดจบก็เดินไปขึ้นรถ โดยมีชายหนุ่มคนเดิมมาหิ้วกระเป๋าของเธอไปเก็บหลังรถ

         เสียดายจริงๆ ผมเสียดายมาก (โคตรเสียดายอ่ะ) เธอยังไม่มีแฟนซะด้วย ไอ้หนุ่มนั่นเป็นแค่พี่ชาย โธ่เอ๊ย! ไม่น่ารีบย้ายบ้านเลย ให้ตายเถอะ วันหลังผมจะไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดลอยไปอย่างนี้อีกแล้ว ผมเดินคอตกกลับเข้าบ้าน ไปนั่งอยู่หน้าผ้าใบตามเดิม ผมนั่งวาดรูปอยู่อย่างนี้ทุกวัน ตาผมจะเหลือบมองไปทางบ้านตรงข้ามอยู่เป็นประจำ รอว่าเมื่อไหร่จะมีคนย้ายเข้ามาอยู่แทนน้องโอ๋คนสวยคนนั้น

         และแล้ววันที่ผมรอคอยก็มาถึง รถยนต์สีแดงคันหนึ่งมาจอดหน้าบ้านหลังนั้น หลังตรงข้ามบ้านผมนี่แหละ ใจผมเต้นระทึก ความรู้อยากเห็นว่าคนที่จะเข้ามาอยู่หน้าตาเป็นอย่างไร ผมจึงจัดการกับมือทั้งสองข้างของผมที่ตอนนี้เลอะสีเต็มไปหมด ไม่สิ อาบน้ำใหม่เลยดีกว่า เสร็จแล้วผมจึงเดินไปกดออดของบ้านตรงข้าม โอ้โห! สาวน้อยหน้าตาแฉล้มส่งยิ้มมาให้ผม จริงๆแล้วคือ ผมยิ้มให้เธอก่อน เธอจึงต้องยิ้มกลับมาเป็นมารยาท

         "สวัสดีค่ะ มาหาใครคะ" เธอถาม
         "เอ่อ คือ ผมชื่อแทค อยู่บ้านตรงข้ามนั่นครับ" ผมชี้ไปยังบ้านหลังที่ผมอยู่ "มีอะไรให้ผมรับใช้ก็บอกได้นะครับ" เหมือนกามเทพแผลงศรลงมากลางอก ผมตกหลุมรักเธอเข้าอย่างจัง
         "ขอบคุณค่ะ เธอยิ้มให้ผมอย่างเป็นมิตร"

         เธอคนนี้ชื่อ น้องแอม เพิ่งได้งานทำที่บริษัทในละแวกนี้ แฟนก็ยังไม่มี ผมจึงไปมาหาสู่เธอเป็นประจำ คนนี้แหละ ผมจะต้องจีบให้ได้เลย...