คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ระยะที่ IX : ปักษาพญายม
ระยะที่เ้า : ปัษาพายม
Phase IX : Rocs
ธสีาฬลายุหลาบาวปลิวไสวามสายลม ีบอาาร้อยีวิโหมระหน่ำลบนทาลูรั ส่เสียอึทึึูาวบ้านามสวน้าทาให้เหลียวมบวนทหารม้ายาวเหยีย
ท่ามลาทุ่ห้าว้าอันมีบ้านเรือนประปราย บวนทัพมุ่หน้าผ่าน่ายระโมริมำแพสูยี่สิบฟุหลัาหลายนาทีให้หลั เหล่าอัศวินผู้ประำารที่นั่น่ายืนส่พวพ้อทยอยลออุโม์ำแพวบนพ้นประู สู่นอเแนอันอุม้วย้นสนเ็มสายา
พฤษาเียวีผ่านไป้นแล้ว้นเล่า พห้ารเรื้อปลุมทั่วผืนิน ลำธารสายยาวไหลาทิศเบื้อหน้าสู่ทิศเบื้อหลั เสียน้ำไหลเอื่อยลอเลียเสียนร้อประสานละมุนหู อาาศเย็นห่อหุ้มร่าายมาึ้นทุะ
ระทั่ท้อนภาถูย้อมเป็นสีเหลือ ะเินทาึเปลี่ยนเป็นเินเื่อยบนทาแบที่พอให้บวนสอแถว สามารถสัรริมเนินผา ิอยทาฝั่วา
ระแสลมพัมาามอภูเา นำพาวามหนาวระทบใบหน้านเริ่มแสบผิว บัับให้เหล่านสวมุบาอย่าวานิลลา ฟีนา และเฟลอร์ ้อห่อร่าาย้วยุลุมหนัสัว์สวมฮู้
หนุ่มน้อยเปิวาลมโละเลียมทัศนียภาพรอบอศา ทา้ายลึลาผาราวร้อยฟุมีธารสายให่ทอไปในหุบเามโหฬาร ห่ารึ่ไมล์ ฝั่ร้ามมีภูเาสูประมาัน
แ่แล้ววามามอทิวภาพลับ้อพัทลาย หลัาสะุาับ้าวอที่ระัระายอยู่รริมสายธาร ใล้ันมีาเวียนว่ำสภาพไหม้เรียม าม้าโเลือ รวมถึร่ามนุษย์นอนนิ่ผิรูป
ทั้ลาสัหร์ับวามสสัยผุในใถึแม้ว่าหน้าหวานัุ่๊าะไม่เปลี่ยนแปล และูเหมือนว่าะไม่ไ้มีแ่นั้น พอพิาราใล้ัวึพบรอยสีำนาให่ เศษินปนี้เถ้าเลื่อนลาบนถนนที่พวเาเหยียบ
สมอั้สมาธิั่วะ พยายามวิเราะห์สาเหุ เ่นเียวันับบุรุษผมเินยาวสลวยหัวบวนวาที่หรี่าลประเมินภูมิศาสร์อยู่ลอ
“รอยระเบิ... เพิ่มีไ้ไม่นาน”
เสียพึมพำนุ่มนวลอหนุ่มน้อยึวามสนใสาวผมทวินเทลทา้ายให้สำรวู ่อนพบสภาพพื้นเียวันับที่เ็นนั้นพูถึ ลิ่นไหม้ยัโยไปทั่ว
“พวมัน?”
“เท่าที่รู้ เรายัไม่เห็นเนโรเียร์ใ้ระเบิเลยนะรับ แ่็ไม่แน่ อาะเป็นประเภทสาม็ไ้”
เ็หนุ่มับาหรี่าลพู่อ “อืมแ่อันที่ริ็เป็นไปไ้หลายเหุผล... ที่แน่ ๆ พวโรป่าไม่ใ้ระเบิ่าิทรัพย์หรอรับ”
“ลอบสัหาร?”
“สมมุิว่ามีารล่า่าหัว-อันนี้เา ปิเป้าหมายวรเป็นผู้มีอิทธิพลไม่็อาาร... พอสัเรอบ ๆ ็ิว่าไม่น่ามีเหุผลให้เหยื่อผ่านมาแถวนี้--ไม่สิ …็มีโอาสที่เหยื่อะบานแถวนี้ แ่ถ้าเหยื่อเป็นาวบ้านแล้วลทุน้วยระเบิมัน็เินไปหน่อย”
“เอาเป็นว่าถ้าไอ้พวเน--อะไรนั่นแห่มาแบบเมื่อืนพร้อมับอพรร์นั้น เราไ้วยันพอี”
ถึำพูะูัวลแ่ท่าทาและน้ำเสียเรียบ ๆ อฟีนาเหมือนับว่าไม่ยี่หร่ะับภัยที่ว่า
“็หวัว่าะไม่ใ่พวมันนั่นล่ะรับ”
ลมเย็นเยียบพัปลายผมำเสมอันส่ายเบา ๆ นัยน์าสีไพลินหลุบล ริมฝีปาแห้เปลี่ยนารอยยิ้มเป็นบึ้ึ วามหม่นหมอับัวในใ มือ้ายับสร้อยไม้าเนแล้วใ้นิ้วโป้บรรสัมผัส้วยวามเหม่อลอย
ฟีนาเห็นวามเื่อึมแสอออย่าเ่นับนหน้าอเ็นนั้น เธอึพยายามยิ้มให้เ็หนุ่มเเ่นที่เยทำ เรียนัยน์าออีฝ่ายให้หันมาสบ หวัเบี่ยเบนวามัวลอเา
แม้แ่ัวเธอเอยัรู้สึอึอัทุรั้ที่เ็นนั้นอออาาร้านลบ
“ว่าแ่พวมัน... อแห้น้อโลไปเลยเหรอ?”
แ่แล้วำถามระายบาทาอายผมแหัวบวน้าย็ไ้ทำลายวามรู้สึเิมไม่เหลือา ทำเอาฟีนาระุิ้วทันที
“อยารู้็โลไปถาม”
านยิ้มระหยิ่มอย่าับรอปิิริยาทีุ่้นเยาสหาย าม้วยมือวาเสยผมหน้าม้าเพื่อลบเลื่อน
“น่าเสียาย เผอิวามสูเป็นศัรูับ้า”
“ปัยัไให้โนัวเอล่ะวะนั่น?” หิสาวลั้นำ
“ะว่าไปใรว่าหุ่นระป๋อพวนั้นมาาเฮเียบ้า?”
“รีบเปลี่ยนเรื่อเียวนะ”
สิ้นารเปิประเ็นำถาม บรรยาาศลับหวนืนสู่เสียีบม้าและเสียเราะระทบัน
านลอบมอหิสาวผมบลอน์ผู้่ออยู่ับมอนิเอร์ในระเป๋าโลหะพับไม่วาา ่อ้วยสาวผมทวินเทลผู้ทำเพียยัไหล่ไม่สบาลับ ทว่าไม่ถึอึใ็เป็นเฟลอร์ที่เปล่เสียเ้มอบรับโยไม่ละสายาไปาเส้นทารหน้า
“เป็นไปไ้ยา”
รอยยิ้มอหนุ่มาหยีถูรัษาเอาไว้ เาหันวับหาเธอทันใ
“ยัไเหรอรับ?”
“อย่าที่รู้ันว่าวิทยาารระับนั้นำเป็น้อใ้รีมัวร์ ...หรือไม่็ใรสันที่มีวามรู้ ู้าวิทยาารึ้นมา สร้าสิ่ที่เหมือนโเลม”
“อ้อ—” หนุ่มผมแลาเสีย “แล้วเราะมั่นใไ้ยัไว่ารีมัวร์ถูทำลายหมแล้ว?”
“้าื่นมวามใร่รู้อท่านนะ เอาเป็นว่าเราไปหาำอบที่ลีวีวาพร้อมันีไหม?”
สุท้ายแล้วำอบที่ไม่ไ้ไ้อสสัยใ ๆ ็ทำให้าน้อเาหัวเห็นามอย่าำยอม
“ั้นสินะรับ”
ระหว่านั้นเอ ภายหลัพอหนุ่มน้อยหน้าหวานเี่ยหูฟับทสนทนาอหัวหน้าทหารทั้สอ ในหัวึปะิปะ่อ้อมูลหลายอย่า ....เพียไม่ี่วินาที วามิ็บรรบเ้าับหนึ่สิ่พร้อมวามสสัย
“หรือว่ารีมัวร์ะ--”
“พบศัรู! สิบเอ็นาฬิา!”
ทันใเสียโพล่อสาวผมบลอน์ไ้ปลุวามหวาระแวแ่เหล่าทหาร บวนทัพทยอยหยุเลื่อนไหวหลัแม่ทัพูำปั้นวา ถัมาเา็ะเบ็เสียโยปราศาวามลัเลใ ๆ
“ไมเน มิสทิ และหน่วยยิเรียม”
เหล่าผู้ล่าวถึ่าระวีระวาว้าอาวุธ้วยสีหน้าื่นระหน
พวเายปืนยาวระบอไม้ประทับบ่า ศรน้าวเอ็นธนูโยฟีนา ร่วม้วยทาั้เรียมโยวานิลลาับเฟลอร์ านั้นพร้อมใันมอไปทาทิศะวันเียเหนือ
เสียโลหะพัลวันสบลในไม่้า เปิัหวะให้เี่ยหูสับเสียอาาศหวีัาระยะไล และเมื่อไ้ยินเสียนั้นใล้เ้ามา วามนลุนันอทุีวิึไ้โพยพุ่ในับพลัน
“อาาศยานไอพ่น?!”
วานิลลาระหนัั้แ่ยัไม่เห็นสิ่ที่พูถึ วามเสียววาบระายไปทั่วแผ่นหลั
มอนิเอร์ายสัาไฟสีแหนึุ่ำลัยับมาใลุ้ไฟสีเียวเรียเป็นแถว เฟลอร์ทำาเม็พลาลืนน้ำลายลอ
“พวีรัส?!”
ฟีนาอุทานนามอหนึ่อาาัร ลมหายใอุัน หัวใเริ่มสั่นระรัว เหมือนั่ว่าสิ่ที่ใล้ะถึัวพวเานั้นมีแ่วามาย แม้ระทั่าน็เบินัยน์าสีทับทิมที่สะท้อนเาอหิสาวผมบลอน์
“ไม่ใ่”
มิเอลแย้หลัายล้อทรระบอแนบา หลิ่วไปยั้นออเสียบนฟาฟ้าทาทิศัว่า
สิ่ที่เาเห็นือสัว์ปีที่มีะโหลศีรษะยาวหุ้มระูาวโพลน แผอระเอะระเิประหนึ่ราสีห์ สี่ปีว้าและสรีระให่ำยำปลุม้วยสีำสนิท ำลัทะยานเวหารมายัพวเาอย่ารวเร็ว
“าปริึม!”
ผู้นำะเบ็เสียสะบัมือ้ายนานไหล่ แ่ไม่ทันที่เฟลอร์ะลมือบิทา วามสะพรึลัวอเหล่าทหาร็ถึีสุ เมื่อมันเ้าใล้และเ็บปีิ่หัวล พร้อมับยิมวลเพลิสีรามเผาผลาอาาศลมาที่พวเาในับพลัน
ั่ววูบนั้นเลือในายอเ็หนุ่มสูบีไปทั่วประสาท
มือสะบัปลายทาี้ศัรูบันาลวแหวนแสมหึมาลวลายุหลาบบนอาาศ าม่านแสรับารปะทะอเพลิบรรลัยัลป์ บัเิแรอัอาาศเือระอุลั่นัมปนาท ระายเปลวเพลิสีรามบบัเหนือบวนรบในวิถี
พริบา่อมา หลัาวิหยัษ์เิหัวระพือปีโบอาาศ แสสีาวที่แผ่ยายเป็นวุลื่นทะเลา้าใน็ไ้พัโพยเพลิทั้หมสลายไปพร้อมฝุ่นละอออระแส เผยสภาพอบวนรบใ้ท้อฟ้าให้ายแสเรือรอสีมรนามโหฬาร
ทุีวิอยู่รบถ้วน ไร้ผู้ใบาเ็บ เหล่าม้าศึส่เสียร้อเ็แ่ บาัวยาหน้านนี่้อเาะแน่น
ผลสรุปุปาิหาริย์ไ้สร้าวามโล่ใแ่ทั้ผู้รอีวิและผู้เห็นเหุาร์
าทุู่หันามหาเรียวยาวปลายรำแพนนยูทิ้ระยะห่าออไปไล บานอออาารระสับระส่าย หลายนีพรสั่นสะท้านั่ลอศึ
เหล่าอัศวินั้สิลับมาปลอบเหล่าอาาันอลหม่าน พวมันส่ายไปส่ายมาระทั่ผ่อนลายลในไม่ี่อึใ
ฟีนาพอเสร็าประโลมม้าอน็รีบหันหาเ็หนุ่มที่อนนี้ำลัปิเปลือาล น้ำสีแไหลออารูมูอเ็นนั้น่อนะฟุบลบนอม้าที่ำลัสิแ
“วานิล!?”
เธอยับเ้าใล้เา ยื่นมือลูบอสัว์พาหนะอเานมันสบล พลาะโนเรียแพทย์สนาม
“หมอ! ามหมอมา!” พยายามเย่าัวเ็หนุ่มอย่า่อเนื่อแ่ลับไม่อบสนอ
มีปลายทาส่อสว่าเป็นประายทาบผิวหน้าาวเนียนอสาวผมบลอน์ นัยน์าสีเหลือทอมอ้าศึเหนือเวหาไม่ระพริบเหมือนนอื่น พวเธอัวเร็เป็นทวีูเมื่อเห็นมัุราบินีวเพื่อวลับมา
“รายานสถานาร์”
เฟลอร์มอายผมเินยาวที่ิ่อเธอมา ่อ้วยหนุ่มผมแ และสาวทวินเทลที่อยู่เียเ็หนุ่มผู้หมสิ
“มิสทีหมสิ พลทหารปลอภัย”
เธออบเสียหวั่น
วามันมหาศาลทำให้าน้อเหลียวูอาารอวานิลลาอย่าร้อนรน ไม่อยาะิว่าถ้าไม่มีเ็นนั้นแล้วหลัานี้พวเาทุนะเป็นยัไ
“ปลุมิสที!”
“ำลั!”
ฟีนาะเบ็เสียแหลม เธอเย่าัวเ็หนุ่มเบา ๆ แล้วมออัศวินแพทย์ยับม้าแทรแถวึ้นมาประบ
“ไมเลี!” พอเสนารัษ์มาถึ ฟีนา็ยับม้าออเพื่อให้เารวอาารเบื้อ้น
“วานิลลา…”
เธอเรียเสียแผ่วะวามหวาลัวู่โมเ้ามาอย่าเ็มลืน
“เลื่อนพล! วิ่! ไมเน สเปียร์ เรียม ..ุยิแร หน่วยปืนศูนย์หถึหนึ่ศูนย์เรียมัว ยิเมื่อสั่!”
เสียุันแฝวามใเย็นอแม่ทัพัผ่านลำโพเรื่อสื่อสาริหูอนัรบทุนาย และ้วยพลัเสียนั้นไ้ทำให้วามโลาหลถูแทนที่้วยวามฮึเหิมโยอัโนมัิ ประหนึ่ว่าสุรเสียอายผู้นั้นเท่าับวามหวัสุท้ายที่ะรอพ้นามระ
“รับทราบ!”
เฟลอร์ับฟีนาาน
“ุยิสอ หน่วยปืนที่เหลือ เล็่ำสิบห้าอศา รอำสั่!” แม่ทัพสั่าระาน
นัเวทสาวนำทาายสิทธิ์ยาวพาไหล่วา เปิลไเผยสอ้ามับรวมโร่ไรลาทา นัยน์าสีมิ้นส่อศัรูผ่านศูนย์เล็ที่ยื่นออมาา้าน้า
“ไมเนพร้อม” เฟลอร์แ้
เวลานี้บวนม้าสอแถวำ้อห้อะบึไปามทาริมผา—ทาที่บัับให้ทำไ้เพียเินหน้าสุำลั
ปืนยาวุยิแรทยอยเล็้าศึ อีุยิเล็ปลายระบอับอาาศว่าเปล่า ะสาวทวินเทลน้าวศรโลหะสอลูเ้าสายธนูแล้ว้าสุไหล่วา หลิ่วาผ่าน่อมอเป้าสู่วิหทมิฬที่ระั้นเ้ามาทุวินาที
“มิสทีบาเ็บที่สมอ ใ้เวลาฟื้นัวประมา-- เอ่อ สอถึสามั่วโมรับ!”
เสียร้อนรนอนายแพทย์ัผ่านวิทยุ ทวีวามระวนระวาย่อเหล่าทหาร
ฟีนาถอนหายใสั้น เธอับ้อเ็หนุ่มไร้สิ้วยาละห้อย่อนย้ายสายาไป้อเป้าหมายพร้อมลั้นหายใ สอหูรอำสั่ เร็สอแนประอสมุลสู้อาารโลเลาทุ้าววิ่ออาา
“รับทราบ ลับเ้าที่”
านรับเรื่อแล้วสั่หมอะลอม้าลับเ้าแถว านั้นวาามอธเล็ในบวนยึ้นนับสิบ ลท้าย้วยารแ้สถานะผ่านวิทยุ
“ทุุยิพร้อม!”
วาเียบมอบุรุษผมเินยัเพ่สัว์ปีทมิฬไม่ยิบ วามห่าระหว่าบวนับอสูรลไวยิ่ว่าเหยี่ยวทะยาน ระทั่ราวที่มันวนะถึระยะที่ประเมินเอาไว้ เมื่อนั้นเสียเ้มอเาึเปล่ั
“ยิ!”
ระุ้นทุประสาทสัมผัสให้ระินิ้วลไ ลั่นระหน่ำเสียับินปืนระแทแ้วหู พร้อมลำแสร้อนแรสีทอสว่าี้าามีปลายทา และเอ็นธนูีผึส่ศรโลหะปลายมสอลูพุ่แหวเวหา พุ่ทะยานไปพร้อมห่าเม็ะั่วสู่เป้าหมายในระยะร้อยหลา
พริบานั้นนยัษ์พลิลำัวิ่ลทันวัน ลับาลปัรารโมีวิถีไลทั้หมให้พลาเป้านทุนผะัน แ่แล้วเสียัอ็ผู้นำแทรลาอารม์เหล่านั้นทันที
“ผลัสอ ยิ!”
พลยิสำรอหันอาวุธามเพียเสี้ยววิ ฯ โยที่อศาประวบเหมาะับัหวะที่มันลับมาั้ลำ
เสียระมยิสนั่นหวั่นไหวอีรั้ แรถีบปืนสลายลเมื่อพานท้ายระทบหัวไหล่ ลิ่นินปืนโยมู ปลอระสุนมามายีออา่อั
ผลลัพธ์พลันแส ระสุนมามายไ้ถาโถมร่าหนาอวิหำและรีน้ำสีแระูเป็นละออ ลำัวระุาแรปะทะ่อเนื่อ าม้วยเสียร้อแหลมัวาน ้อน้วยเสียทุ้มราวับหมีำรามฟัูพิลึพิลั่น
แ่แล้วู่ ๆ มันลับห่อปีถลาลมหันเ้าหาบวน่อนาปีบินเิหัว โปรยลูไฟลมาเป็นออบแทน ปะทุัมปนาทึ้อ้วยมวลร้อนสีน้ำเิน ระุยทุสิ่ในรัศมีรวมทั้ผู้เราะห์ร้ายที่อันรธานไปในอเพลิ เล้าเสียร้ออผู้รอีวิในระยะใล้เีย
แรสะเทือนบนแผ่นินเย่าร่าอวานิลลาให้เอนเอียไปทาเหวลึ—่อนะาหลัม้า
พริบานั้นที่ฟีนาหันมา เธอีร่าเหยียบอานระโนไปพร้อมเหยียมือสุแน สู่เ็มัายเสื้อออีฝ่ายแล้วว้าหมับเอาไว้ไ้ทัน ทว่าเเรส่ที่เหลือไ้ผลัเธอนทรัวไม่อยู่ ส่ผลให้แรึูระาพวเธอล
ในับพลัน ผมหาม้าสอ้าไ้ถูว้าไว้และึหนัศีรษะ หยุฟีนาให้้าอยู่ในท่าหล่นเือบทั้ัว มือ้ายอเธอรีบยึับอาน ้านน้ำหนัส่วนให่ที่ถ่วไปับเ็หนุ่มในมือวาที่ะหลุไปเมื่อเธออ่อนล้า เ้นแรทั้หมหิ้วร่าเล็ห้อยโเ ัฟันบนล่านเส้นเลือปูมับ หัวใเ้นระหน่ำเหมือนะระเบิออมา
“ทวินเทลมีประโยน์ีนิ ฮึบ!”
วามแสบแผ่ระายไปทั่วหนัศีรษะเมื่อหนุ่มเ้าอเสียทะเล้นออแรึร่าทั้สอลับึ้นมาเาะอาน เธออัวเ็หนุ่มไว้พลาหายใรวยริน ิ้วมวนันแล้ววาอย่าไม่สบอารม์
“ไม่มีอะไรให้ับแล้วเหรอยะ?!”
“โทษ ๆ แ่็แหม ถ้ามัวแ่เลือเี๋ยวเ้า็ไม่รอ-แล้ว็อย่าลืม เลี้ยสเ๊้า้วย”
“เออึ้ใมา ลับไปเ้าที่!”
“เย็นาั”
หลัาโนันไหล่ไล่ะเพิเา็ผิวปาเรียม้าอนมาเทียบเพื่อปีนไปวบุมัเิม
หิสาวโอบหนุ่มน้อยไร้สิา้านหลัแล้ววบุบบัเหียน โีที่ทาาับสายสะพายึไม่หลุไปไหน ส่วนม้าอเธอยัวิ่ไ้โยไม่้อบัับ
“ทุหมวบรรุระสุน สเปียร์ับไมเนเรียม”
ำสั่อมิเอลเรียสิประอพลัใแ่เหล่านัรบ แม้ว่าเบื้อหลัะเลื่อนไป้วยร่าอผู้วายนม์
แผ่นินอึทึ้วยเสียีบระทืบ ร้อยอาาู่ร้อประสานัน เหล่าอัศวินบรรุอระสุนล่อรสันปืนันะมัเม้น วามสะพรึลัวเพิ่มึ้นอย่า่อเนื่อ
ในอนนี้บวนทัพเลื่อนพลไ่ทาลาันสู่ผืนห้าบนสันเาึ่มีพื้นที่ว้าว่าเิมเพียเล็น้อย ฝั่้ายวาเป็นผาลึ ทิวทัศน์ใ้ท้อนภาสีเหลือเ้มยามเย็นรอบอศาล้วนเป็นเทือเาหิมะสูเสียฟ้า ระแสลมหนาวสะท้านระทบร่าและพัธำรูปุหลาบปลิวไสว
เสียหวีแผึ้นอีรั้ ไม่มีใรรู้ระยะหรือทิศทาอเสีย พวเาระหนัเพียฝันร้ายที่หวนลับมา
เฟลอร์อาศัยสัาที่ถูส่มาาโรนบินเหนือบวน ในาร้นหาพิัอมัุราผ่านระเป๋าอ ั่วรู่นั้นับสิ่ที่ทำให้เธอ้อเบิาโ
“ุเิน! พบอาาศยาน้าศึอีหนึ่—สามนาฬิา!” เสียอุทานัประบามมา
ฟีนาำบัเหียนสุแรบีบ นัยน์าทอมอทิศะวันออห่าออไปหลายร้อยหลาเห็นวิหยัษ์สอัวำลัโบอาาศเ้ามา หลายนเริ่มสวมน์ภาวนา บ้า็รีบะนึถึรอบรัว
หิสาว้มลมอเ็หนุ่มในอ้อมอ หัวใเ้นเท่าฝี้าวอีบม้า วามรู้สึราวับิ่ลเหว ายอ่อนแรอย่าไม่รู้ัว เธอึหลับาลั้สมาธิ บันาลสิที่ระเิระเิ ้วยเวลาไม่ี่วินาที เสียอผู้นำ็แทรเ้ามาในรูหู
“ทุหน่วยแปรรูปบวน ฟอเมันบี!” สั่ารบ็เร่ัวามพร้อมับรอผ่านวิทยุ "ไลเอร์! สถานะ?"
านยล้อแนบาไปทาหลับวน เห็นธสามเหลี่ยมยเรียรายึรีบิ่อลับ
“หน่วยยิพร้อม!”
“่อไป! เรียมหอับโ่สีุ่ …สเปียร์ เรียมสลิมัศร สำรอสีุ่” หัวทัพสั่ารระับ
“รับทราบ!” ฟีนาานรับะาน
“เราะระามันลมา”
วาาเรียบนิ่เพียเท่านั้นลับแฝ้วยอำนาที่ลบันาลแรใสู่ำลัวัาให้เพิ่มพูนแ่ผู้ไ้ยิน ประหนึ่ว่าพวเาพบเ้าับวามเป็นไปไ้ที่ะรอพ้นาทวารนร
ภายหลัพอบวนรบแยห่าาันเล็น้อยเนื่อ้วย้อำัอพื้นที่ ปืนทุระบอล้วนเล็เป้าหมาย ่าน่าสูอาาศหวับรรเทาอาารมือสั่น
“สลิับศร!"
ทั้ฟีนาและพลทหารโยนอัว่าให้านนำทั้สอมาผูัน นอานั้น เธอยัแ่ายให้นใล้เียรับไปัเรียมันอย่าทุลัทุเล เสร็ึทยอยส่ลับืนผู้ใ้
“ส่ไปศูนย์หนึ่ับศูนย์สอ”
รออัศวินยื่นปลายสลิโลหะให้สามนายแรนำส่มือ่อมือไปยัปลายทาที่ระบุไว้ ระหว่าที่พลอัศวินนายหนึ่โยนหอยาวปลายแหลมให้แม่ทัพรับไปพัน้วยโ่ยาวที่พ่วับานับ ส่วนนใล้เีย่วยันระเรียมอาวุธแ่ับเวลา
“ศูนย์หนึ่พร้อม”
“ศูนย์สอพร้อม”
“สเปียร์พร้อม!”
ฟีนาแ้ามหลัสอบุรุษหลัาทุฝ่ายัแอุปร์เสร็สมบูร์
“หน่วยสนับสนุนพร้อม!”
ำประาศาาน็ามมาิ ๆ เาเหลียวรอารอบสนอาายผมยาวผู้ำลัเหยียแนวาไป้าหน้า มือ้ายระับ้ามหอพันโ่ ัไหล่ไป้าหลัและทอาเล็ศัรูทะยานเ้ามา
“ผลัหนึ่ยิ!”
เสียราปืนระลอสามประสานระหึ่ม ประเนระสุนมหาศาลันสอวิหพยายามบินเียไปมา ทว่ามัน็ยัพลารับไปหลายนั ระูเลือออาร่า แ่ไม่ทันไรหนึ่ปัษาิ่ร่าให่ลมา ่อนวัปีหนาวาระแทผู้เราะห์ร้ายลุ่มให่นร่วาผาเป็นแถบ เสียร้อระมหายไปอย่ารวเร็ว
มันหย่อนาำยำิรเล็บแหลมั้ัวับพื้น านั้นีัวึ้นสู่ฟ้าทิ้ลมสลาันรอบเหล่าผู้รอีวิเอาไว้ให้หวาผวา ทว่า้วยระยะนั้นอเบื้อหน้ามิเอล เา็ไ้แว่แนสุแร ว้าหอแหวม่านอาาศทะลวเ้าลาร่านทมิฬนมันัวระุร้อลั่น ส่ผลให้มันะัในพริบาเียว
“สเปียร์!”
ัหวะนั้นพวเาสบโอาสทอ ฟีนายิศรพ่วสลิสามลูปั้ำ สั่ารระบบพิเศษผ่านทาันธนู เรียแท่เหล็แหลมาศรที่ฝัอยู่ในเนื้อให้เสียบลึ ทะลุยาวถึ้านหลั ปิท้าย้วยะอสี่แเี่ยวาไว้
“ึ!”
อมพลป่าวสัา เหล่าทหารออแรุึมันไม่รอ้า
“ผลัสอยิ!”
เปิโอาสให้พลปืนระหน่ำยิ้ำไม่ยั้มือ วามหวัพรั่พรูทันใ เลือนับไม่ถ้วนโปรยปรายลมาไม่่าาฝน
ในะที่ำลัรอูผลลัพธ์ ลับเป็น่วเวลาที่วิหอีัวโบลมาหย่อนลุ่มลูไฟุให่ ปูพรมเพลิสีรามประุน้ำพุระุย้อนินึ้นมาิ่อันเป็นแถว เผาผลาหลายร่าเนื้อให้มอไหม้ไปับเปลวนร ผสมแรลมพันในรัศมีนล้มว่ำระเนระนา ่อนะลอยออห่าเป็นแนวรและทิ้ัมปนาทไว้เบื้อหลั
ท่ามลาวามื่นระหนถึีสุ หลายนพยายามั้สมาธิไม่ให้ยุ่เหยิไปับวามสลที่เห็น
มิเอลมอาเรียมอม้าและร่าำสวมเราะนอนเลื่อนถนน้วยแววาว่าเปล่า สีหน้าไร้ีวิีวาไม่เปลี่ยนไปาเิม เาลั้นใใ้สอมือระับโ่แล้วโน้มหลัล ทุ่มำลัทั้หมเพื่อุรั้ปัษาเศียระโหลที่ไม่ยอมาย
มันพยายามระพือปีอย่าทุรนทุราย แ่ไม่ว่าพละำลัอมันะมาแ่ไหน็ไม่เินมือสำหรับพวเา
“ไมเนับสเปียร์ โมีอีัว”
“รับทราบ”
ฟีนาเพ่วาเียบมามารเลื่อนไหวอมันไม่วา พลาิในใว่าถ้าไม่รีบหยุมันให้เร็วที่สุ็ะมีอีหลายีวิที่ถูสัเวย—และราย่อไปอาเป็นพวเธอ
อสุรายเหนือเวหาทำท่าย้อนลับมาอีรา ลมหายใหนัสูเ้าออ เหื่อหลาเม็หยไหลทั้ ๆ ที่อาาศเย็นเียบ เหล่าอาายัะบึเป็นแนวร
“ไลเอร์ เรียม”
“พร้อม!”
านระาาบู่ออมาระับามำเรีย านั้นมอามสายาอผู้สั่ารที่ำลัเรียมหออีเล่มไว้มือวา โยที่ายนนั้นโอนำลัให้แน้ายึโ่ให้มายิ่ึ้น
ฟีนาน้าวเอ็นึท้ายศร้าไว้ สูลมบริสุทธิ์เ้าปอ่อนลั้นหายใหลิ่วาเล็ศัรูทาะวัน เร็แนทั้สอ้าสู้แรส่ายอพาหนะนว่าอาวุธในมือะั้อย่ามั่นที่สุ
ประายแสสีทอเิรัสปรารอบัวอหิผมบลอน์ ราวับหิ่ห้อยและาวหาที่ล่อลอยไปรวมัวที่ปลายทา—ึ่วัหมุนลาอาาศเป็นัหันอยู่เหนือฝ่ามือทีู่ึ้นฟ้า
รั้นเปลือาทั้สอเบิึ้นเผยนัยน์าสีน้ำผึ้แวววาว เธอึำมือวาเ้า้ามพลันี้ทายั้าศึ บัาลำแสสาเป็นเส้นหนาสู่นยัษ์ พร้อม ๆ ับัหวะเียวันที่มันถล่มยิลูไฟที่เหมือนับห่าอุาบาฝ่าลับมา
พลัานสีทอทะลุเ้าลาร่าทมิฬอย่าั ามมาิ ๆ ้วยเสาแสปะทุึ้นาินสู่ฟ้าเป็นำนวนมา ลาเป็นแถวยาวามวิถีโมีอเฟลอร์
ทว่ามันลับสะบัปีพาลำัวที่เป็นรูให้เบี่ยหลบไ้ทันวัน
ในนาทีเียวัน หยาลูไฟสีรามาฟ้าไ้โปรยปรายลมา านั้นึระเบิแผ่นินนสั่นสะเทือนรุนแร เปลี่ยนพื้นที่รอบเหล่าอัศวินให้เหมือนั่วันสิ้นโล้วยน้ำพุแห่เพลิบรรลัยัลป์ วามหนาวถูลบสิ้น้วยไอร้อนและฝุ่นิน
ราวับประสาทสัมผัสถูระับให้เหลือเพียเสียระแทแ้วหูที่ทำเอาอื้อสนิท แรันอาาศสลาันที่แึ้นาพื้น่าัร่าเหล่าผู้โร้ายนปลิวระเ็น ละไปับารปะทะแบบเ็มเปานไม่เหลือเ้าเิม
ห้วเวลานั้นอะรีนาลีนพลุ่พล่าน ฟีนาโอบเ็หนุ่มเอาไว้พร้อมหันหลัให้ระเบิที่ห่าเพียสาม้าว ระโ้ามลับม้าอน และำใรับ้อนสะเ็ไฟที่พัมาโนแผ่นหลั ไหม้ทะลุุเ้าัินผิวหนั สอาเบิโพล เสียร้อสั้น ๆ แผออมา เธอรััวเ็หนุ่มนแน่นโยไม่รู้ัว ม้าที่เธอเยี่บันี้ล้มลไปนอนแน่นิ่
วินาทีเียวัน านเ็บาบพร้อมีาทะยานร่า วัายลาอาาศรับโล่าหนึ่อัศวินลาทา โนลทรัวบนอานม้าอเฟลอร์ พลันั้ำบัเหล็รับสะเ็ไฟปนเศษินเอาไว้
ส่วนมิเอลที่อยู่นอระยะอันรายำลัสูลมหายใ ัไหล่วาไป้าหลัแล้วถ่ายำลัเหวี่ยแน ว้าหอปลายแหลมพุ่แหวลมเสียบทะลุฝัร่าอสูรั่ับวา
แ่ัหวะที่เาเรียมว้าโ่ ร่าม้าัวหนึ่ลับถูระเบินปลิวมาััหวะ ทำให้้อเปลี่ยนไปแว่แนาไหล่้าย หวสันำปั้นวาัร่าให่ออาาเ็มแร ปัมันให้ปลิวพ้นัว่อนะมำลิน แลับโ่ที่หลุมือไป
ายผมเินยาวไม่แสอาารใ ๆ นอามอปัษานิลึ่รอัวไปั้ลำใหม่
ท่ามลาวามอลหม่านทั้หมทั้มวล โยัเ้า้าที่ารสูเสียเิึ้นเพียหลัหน่วย เนื่อาวิถีระสุนส่วนมาอยู่ห่าาบวน เสียปืนยัพัลวันเสียม้าไม่าสาย
แม้แ่ลำแสอานุภาพสูผนวับหอที่ไม่สามารถปลิีพมันนั้นไม่ไ้เินวามาหมายอมิเอล เาและพวพ้อส่วนหนึ่ยัรั้ปัษายัษ์อีัวไว้ อีลุ่มหนึ่ผลัันยิหวัให้มันะั ทว่าไม่่ายอย่าที่้อาร เพราะมันิ้นไปมานบารั้็ลมาบร่าเหยื่อมิน แล้วพยายามฝืนบินอย่าทุรนทุราย
“สเปียร์ เรียม!”
แม่ทัพสั่แ่ฟีนาไม่อบสนอ หิสาวนนั้นทำเพียหลับาสนิท หายใิั ัวสั่นเทา ุาวิ่นเผยให้เห็นบาแผลเหวอะหวะบนแผ่นหลั
ะเียวัน านลอบมอเรือนร่าอเฟลอร์ที่อยู่ในระยะประิ ่อนรีบเบี่ยสายามอทาอื่นหลัพบว่าไม่มีอะไรผิปิบนัวอเธอ
“อะเอ่อ ออภัยที่เสียมารยาทรับ”
“เ้า.. บาเ็บรึเปล่า?”
เฟลอร์แหนหน้าเล็น้อยให้พอเห็นายหนุ่ม้านหลั
“ไม่้อห่วะ--เห้ย!”
ไม่ทันพูบสมุลที่เสียไป็ทำให้านหายหลั แ่หิสาวว้าอเสื้อเราะรั้เอาไว้แล้วึัวเาลับเ้ามาโยสีหน้ารึมที่ไม่เปลี่ยนแปล
“ระวั้วย”
หลัานั้นพยัหน้ารับ เา็มอไปรอบ ๆ ่อนสัเเห็นฟีนาำลัมีท่าทาผิปิ เห็นันั้นึะโนเรียฝ่าเสียอึทึอีบม้าไป
“ฟีนา!”
“สะ... สบาย”
เธอยิ้มรับอย่าเหนื่อยอ่อน และ้วยหน้าีเียวอย่าเห็นไ้ั “แล้ว็อย่า... มาละรรัน้ำเน่า... แถวนี้”
เสียอเธอแผ่วล เปลือาอเธอทำท่าะปิเพราะวามแสบร้อนเินานับประหนึ่ว่าถูเหล็ร้อนหลายอันิ้มละลายเนื้อ ำปั้นสอ้าบีบแน่น
เธอไม่อยาพ่ายแพ้ให้ับมัน
ไม่อยาหมสิหรือถูหยุ้วยอะไร็ามในอนนี้
“เ้าบาเ็บ!?” านอุทาน้วยท่าทีระวนระวาย “หมอ! ูสเปียร์ที!”
้านแม่ทัพพอเห็นอาารฟีนาไม่สู้ี เา็เหลียวมอหายนะบนฟ้า มันบินเิหน้าึ้นสูหลายร้อยฟุ านั้น่อย ๆ ลับหัวิ่ลมาพร้อมเสียอาาศหวีั
เ่นนั้น็ไร้ึ่เวลาที่ะลัเล
“หอโ่!”
“้อทำใหม่! นถือสำรอทำ เอ่อหมายถึ ายแล้ว!” านอบ
และไม่เพียเท่านั้น...
“หน้าผา! อีสิบหลา!”
ำเือนอเฟลอร์หลัารวอแสผลไ้ระุ้นวามัวลแทร้อนแ่พวเา
ราวทาันระั้นเ้ามาทุะ บุรุษผมสีเินยาวสลวยทอวาผ่าน่อว่าอหมวโลหะ ้อมัุราที่ถูึอยู่เบื้อหน้า ศาสราเล่มให่ถูึออาปลอบนหลั ำ้ามับไว้้วยมือหนา้า้าย
ทุสายามอไปยัทิศทาออันรายที่ำลับินลมาาบนฟ้าสีอำพัน ่อนะถูึู้วยผู้นำทัพที่ำลัยืนทรัวบนม้า้วยวามสบนิ่
แสะวันทาบสะท้อนใบโลหะยาวให่สลัลายทอำรูปเถาวัลย์อไม้ที่ั้บัา้าย สอมือประสาน้าม ประอาบสันรบรรบสู่ปลายที่ลัษะอี้านโ้มน สุท้ายมัน็่อย ๆ ปลุม้วยเปลวพลัานร้อนสีทออร่ามโิ่ว
—อัีึ่ลุท่วมราวับไร้วันมอับ
❖ Clue Archive Update : Iron Wings of Qhyrus (ลัเบาะแสใหม่ : ปัษาเหล็แห่ีรัส)
ในทีแรฟีนาาเาว่าพววิหยัษ์เป็นอาาศยานไอพ่นานรออเรลอนีรัส ำอบือไม่ใ่
ความคิดเห็น