❖รามเกียรติ์ ⎸โมราห์

จะกล่าวบทไป  ถึงสตรีประหลาด  เก่งกาจวิชา คำพูดคำจาห้าวหานยิ่งกว่าบุรุต  เกศาสีมะนาวปลายดั่งน้ำสีใส  นัยตาสีขนกาเปร่งประกาย.   ใครอย่าได้ไปหลงกลใบหน้างาม    เพราะสตรีเช่นนี้สามารถฆ่าเจ้าได้ด้วยเพียงมือเปล่า

‘นอนอยู่ใต้ต้นหว้าอยู่ดีๆก็เข้ากองทัพบิดามันเถอะ’

- โมราห์ -

หลังจากที่ร่ำเรียนวิชาจากอาจารย์เสร็จสิ้นก็กินเวลาไปยาวนานร่วม3ปีคราแรกตั้งใจไปใช้ชีวิตในป่าไผ่เพียงลำพังกับวิชาที่ร่ำเรียนมาใช้ป้องกันตัวบัดนี้กลับต้องมาอยู่ในกองทัพเข้าร่วมสงคราหากข้าไปเล่าให้พระอาจารย์ฟังคงหัวเราะฟันร่วงเป็นแน่

¦ไรท์เองค่ะก็คือแบบว่าตั้งใจจะรีเรื่องใหม่หมดเลยขอให้รอก่อนนะคะจะมาเขียนต่อให้เร็วที่สุดอย่างเพิ่งสาปแช่งเรานะคะเธออ(･´з`･)