คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Eprisode 2 : กุหลาบอีกดอก
Eprisode 2 : กุหลาบอีกดอก
“ฮึก...ฮือๆๆๆ”
“ข้าจะไม่เชื่อใจมนุษย์อีกต่อไปแล้ว...พวกมันแสนโสโครกเกินกว่าที่ตุ๊กตาอย่างข้าจะทนไหว...ตุ๊กตาอย่างพวกเราหาได้เกิดมารองรับอารมณ์ของมนุษย์ไม่ และพวกเราก็ไม่ได้เกิดมาเพื่อรับใช้มนุษย์เยี่ยงทาส พวกเราก็มีจิตวิญญาณเหมือนกัน และสูงส่งกว่ามนุษย์พวกนั้น...ข้าจะแสดงให้เห็นว่า...พวกเราก็เป็นสิ่งมีชีวิตเช่นกัน...”
“เฮ้!น้องสาวเรื่องอะไรมาแต่งตัวแบบนั้นล่ะ ชุดขาดหมดแล้ว คิดจะโชว์ผิวขาวๆนี่รึไง”ชายหนุ่มที่ดูเหมือนจะเป็นพวกนักเลงข้างถนนเจ้าของเรือนผมสีชมพูแสบตาอย่างไม่เป็นธรรมชาติพูดขัดขึ้นโดยขวางทางเด็กสาวร่างเล็กเอาไว้
“มาอยู่กับพวกเราไหวล่ะ พวกเราจะซื้อเสื้อผ้าสวยๆให้ ดีไหมล่ะ...”ชายท่าทางเอาเรื่องพูดขึ้นพลางเลียริมฝีปากโชว์ต่างหูสีเงินที่อยู่ในลิ้นเต็มไปหมด
“พวกเรา Red Scorpion ดูแลเธอได้สบายๆอยู่แล้ว”ชายอีกคนพูดขึ้นก่อนที่พวกของมันทั้งหมดจะปิดทางของตรอกแคบๆที่มืดและชื้นแฉะเอาไว้
“ข้าจะไม่เชื่อใจมนุษย์อีกต่อไปแล้ว”น้ำเสียงเบาบ่นพึมพำคำเดิมออกมาอย่างไม่ขาดสาย ใบหน้าที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำตาที่ถูกเรือนผมสีทองสุกสว่างปิดไว้ครึ่งหนึ่งยังคงก้มอยู่อย่างไม่สนใจกับพวกตรงหน้าทำให้ชายพวกนั้นเริ่มไม่พอใจ
“นี่...บ่นอะไรของเธอน่ะ”ชายเจ้าของเรือนผมสีแสดสดเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“ข้าไม่เชื่อใจมนุษย์อีกต่อไปแล้ว...พวกมันแสนโสมมเกิ...”
“เฮ้ย! ลูกพี่ถามไม่ตอบหรือไง”ชายคนหนึ่งในกลุ่มนั้นตะคอกขึ้นพลางผลักไหล่เปล่าเปลือยของเด็กสาวอย่างรุนแรง ร่างนั้นกระตุกเซไปด้านหลังก่อนที่ร่างนั้นจะกลับมาตั้งตรงอีกครั้ง เจ้าของเรือนผมสีทองระข้อเท้าอยู่ๆเงยหน้าขึ้นมาสบกับพวกตรงหน้าตรงๆโดยที่ปากพึมพำไม่หยุดก่อนที่ดวงตาที่ไร้แววตาจะค่อยๆหยุดอย่างเป็นธรรมชาติ
“อะไรของยัยบ้านี่ สงสัยจะพังซะแล้วมั้ง...ตุ๊กตาเดี๋ยวนี้นี่ไม่ค่อยทนเลย”ชายคนหนึ่งพูดขึ้นอย่างเบื่อหน่าย
“ตายซะ...”เด็กสาวพึมพำออกมาอย่างเบาๆแทบไม่ได้ยิน ก่อนที่เสียงกล่าวต่อมาจะเต็มไปด้วยความโกรธ
“ไปตายซะ!ไอ้พวกแมลงโสโครก!”
“นี่แก!หัดระวังปากซะมั่งสิเป็นผู้หญิงแล้ว...อ๊อก!”อยู่ๆชายตรงหน้าก็เอามือเหมือนกับแกะอะไรที่คอตัวเองพลางดิ้นทุรนทุรายอย่างทรมาน
“เฮ้ย!นี่แกทำอะไรเพื่อนข้านี่”
อ๊อก...
อ๊ากกกก...
เสียงร้องลั่นจากตรอกที่เต็มไปด้วยเลือดเพียงชั่วครู่ เด็กสาวในชุดสีขาวขาดรุ่งริ่งเต็มไปด้วยเลือดยืนหันหลังให้กับชายนับสิบคนที่นอนจมกองเลือกอย่างไร้ความรู้สึก
“กะ...แก”มือเปื้อนเลือดมือหนึ่งคว้าข้อเท้าของเด็กสาวเอาไว้แน่นทั้งๆที่ตนแทบไม่มีแรงเหลือแล้ว
“อุตสาห์รอดชีวิตแล้วยังพูดมากอีก...ถ้าฉันเป็นแก ฉันจะแกล้งทำเป็นตายๆไปซะ”เด็กสาวกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเย็นพลางทำท่าจะก้าวเดินต่อไป แต่มือที่จับไว้แน่นก็ยังคงไม่ปล่อย
“กะ...แกเป็นใคร คะ...คิดเรอะว่าทำกับพวกเราแบบนี้แล้วบอสใหญ่ของพวกเราจะให้อภัยแค่กๆ...”
“จะตายอยู่แล้ว ยังอยากจะรู้อีก...”เสียงเรียบเย็นนั้นกล่าวออกมาก่อนกล่าวต่ออย่างไม่รู้สึกอะไร...
“...จะบอกให้ก็ได้นะ...แต่หลังจากที่แกตายน่ะ!”
อ๊าก!...อ่อก...
“คิกๆๆๆๆ”
“My name is Rezena หรือจะเรียกว่า Dall Code E11206 ก็ได้นะ ไอ้แมลงสาปโสโครก...จดจำชื่อข้าไว้ให้ดีๆล่ะ...”
“ฮึก...ฮึก...”
“ข้าไม่เชื่อมนุษย์อีกแล้ว...พวกมันโสมมเกินกว่าที่ตุ๊กตาอย่างข้าจะอยู่ร่วมโลกไหว...ตุ๊กตาอย่างพวกเราหาได้เกิดมารองรับอารมณ์ของมนุษย์ไม่ และพวกเราก็ไม่ได้เกิดมาเพื่อรับใช้มนุษย์เยี่ยงทาส พวกเราก็มีจิตวิญญาณเหมือนกัน และสูงส่งกว่ามนุษย์พวกนั้น...ข้าจะแสดงให้เห็นว่า...พวกเราก็เป็นสิ่งมีชีวิตเช่นกัน...”
“ฮึกๆ...หึ!...อึก!...”
“ข้านี่แหละจะเป็นคนล้างโลกและยุคสมัยที่แสนโสมมนี่เอง...”
“ฮึกๆๆๆ...หึๆๆๆ”
“หึๆๆๆฮะ...หึๆๆๆๆ”
“หึๆๆๆๆ”
“ฮ่าๆๆๆๆ”
ความคิดเห็น