Kamen Rider Saber [Fiction] : Saber In Your Hand

ย้อนกลับไปเมื่อ 15 ปีก่อน

9 ตุลาคม 20**

           มันควรจะเป็นวันธรรมดาดั่งที่เด็กวัยประถมอย่างฉันควรจะมีความสุข มันควรจะเป็นวันที่ฉันและเพื่อนๆได้พบปะกันที่โรงเรียนเหมือนกับวันอื่นๆ แต่สิ่งที่ฉันพูดเอาไว้ทั้งหมดมันก็มลายหายไปเพียงชั่วพริบตา...เมื่อมีมังกรเพลิงขนาดมหึมาร่วงลงมายังใจกลางเมืองอย่างไม่ทราบสาเหตุ

มีผู้เสียชีวิตทันที 34 ราย และบาดเจ็บอีกนับไม่ถ้วน พ่อแม่ของฉันหายสาปสูญไปในเหตุการณ์นั้น ก่อนที่เหตุการณ์ประหลาดจะเริ่มทวีความรุนแรงขึ้นทั่วทุกมุมโลก

'ข่าวด่วนค่ะ ! มีรายงานว่าเครื่องบินสองลำเหนือน่านฟ้าของสหรัฐอเมริกาเสียการควบคุมอย่างรวดเร็ว หนึ่งในนักบินได้รายงานว่าพบสิ่งมีชีวิตประหลาดคล้ายกับม้าสีขาวพุ่งชนปีกของเครื่องบินอย่างรุนแรง !'

'พบต้นถั่วขนาดยักษ์สูงเสียดฟ้าอยู่ใจกลางเมืองจีน ทางการคาดว่าเป็--'

'มีรายงานพบเห็นนกปริศนาขนาดยักษ์ที่ในหมู่เกาะของอินโดนีเซีย ขณะนี้ทาง UN กำลังประสานงานเพื่อให้กองทัพอากาศเข้าตรวจสอบ'

นั่นคือสิ่งที่ฉันได้ยินผ่านจอทีวีนับสิบที่ฉันวิ่งผ่านมาขณะที่เกิดเหตุวุ่นวาย เสียงระเบิดและเสียงกรีดร้องด้วยความสับสนของผู้คนยังคงดังก้องอยู่ตลอดเวลา ฉันที่เป็นเพียงเด็ก 9 ขวบจึงทำได้เพียงแค่ปิดหูปิดตาวิ่งออกมาเท่านั้น

ฉันเองก็ไม่รู้ว่าฉันได้วิ่งออกมาไกลแค่ไหนหรือวิ่งมานานเท่าใด แต่เมื่อฉันได้ลืมตาขึ้นมองอีกครั้ง ก็พบว่ารอบข้างของฉันนั้นไม่มีใครเลยแม้แต่คนเดียว เหล่าผู้คนที่ควรหนีตายกลับอันตรธานหายไปอย่างไร้ร่องรอย

ทันใดนั้นเอง ร่างหนาภายใต้ชุดเกราะสีม่วงก็ได้ปรากฏกายขึ้นเบื้องหนาของฉัน บนร่างกายของเขานั้นถูกปกปิดไปด้วยแผ่นเหล็กลึกลับที่ปิดบังดวงตาของเขาเอาไว้ด้วยวัตถุประสงค์บางอย่าง แต่ทันทีที่เขาได้พบกับฉัน เขาก็ได้ชักดาบของเขาออกมาและพุ่งเข้ามาหวังที่จะฟาดฟันฉัน ในตอนนั้นถ้าเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างฉันคงจะไม่มีทางเอาตัวรอดมาได้แน่นอน หากแต่ว่า...

*เกร๊ง ❗❗❗*

เสียงโลหะกระทบกันดังลั่นอยู่ตรงหน้าของฉัน เมื่อลืมตาขึ้น ฉันก็พบกับชายหนุ่มอีกคนหนึ่งที่สวมเกราะสีแดงฉานเอาไว้พร้อมกับมังกรเพลิงที่เกาะอยู่บนไหล่ของเขา ชายผู้นี้ได้เข้ามาปกป้องฉันเอาไว้ได้อย่างทันท่วงที

นักดาบมังกรเพลิงได้หันกลับมามองฉันพร้อมกับพยักหน้าเบาๆ ราวกับว่าให้ฉันนั้นรีบหนีออกไปจากที่แห่งนี้ให้ไวที่สุด ซึ่งฉันเองก็ไม่มีเหตุผลที่จะต้องอยู่ที่นี่อีกต่อไป จึงทำให้ฉันนั้นรีบหันหลังและวิ่งหนีออกไปในทันที โดยที่ระหว่างนั้น ฉันก็ได้ยินนักดาบทั้งสองกำลังพูดคุยถกเถียงกันอีกด้วย

"ทำไมนายถึงทำแบบนี้กัน !? ทำไมถึงต้องฆ่าพวกพ้องของเราแบบนี้ด้วยล่ะ !?"

นักดาบอัคคีกล่าวพร้อมกับตั้งรับการโจมตีจากคู่ต่อสู้อย่างไม่ย่อท้อ

"แกเอง...ก็น่าจะรู้ดีนี่...ว่าเหตุผลนั้นมันคืออะไรน่ะ!!!"

นักดาบทมิฬเอ่ยตอบอีกฝ่ายไปในขณะที่จู่โจมไปอย่างไร้ปราณี แต่น่าแปลก หลังจากสิ้นคำพูดนั้นเอง ความทรงจำของฉันก็ได้หายไปจนหมดสิ้น กว่าจะรู้ตัวก็เช้าของวันถัดมาซะแล้ว...

เจ้าหน้าที่ตำรวจบอกว่าเจอฉันนอนสลบอยู่ในตู้โทรศัพท์ พอฉันรู้ตัว เมืองทั้งเมืองก็กลับมาอยู่ในสภาพเดิม ไร้ร่องรอยของการโจมตีอย่างสิ้นเชิง ราวกับว่าทุกอย่างนั้นเป็นเพียงแค่ฝันกลางวันของเด็กอย่างฉัน...แต่ทว่า...เมื่อฉันกลับมาถึงบ้าน ก็ดันเจอใครก็ไม่รู้ที่ไม่ใช่พ่อแม่มารอต้อนรับอยู่ซะได้ แถมยังเจอพี่ชายที่ฉันไม่เคยมีอีก

เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นนั้นคงเกินไปกว่าที่เด็กเก้าขวบอย่างฉันจะปะติดปะต่อได้ จึงทำให้มันเป็นเพียงความสงสัยที่ฉันเก็บเอาไว้ภายในส่วนลึกของความคิดเท่านั้น

.

.

.

.

.

.

15 ปีผ่านไป

        ฉันในวัย 24 ปี ได้เติบโตขึ้นมาเป็นบรรณารักษ์ของโรงเรียนอนุบาลแห่งหนึ่งด้วยความภาคภูมิใจ หนังสือนิทานนับร้อยเล่มที่ฉันได้อ่านและมอบความสุขให้แก่เด็กๆนั้นก็เป็นอีกหนึ่งสิ่งที่คอยกดความทรงจำประหลาดนั่นเอาไว้ไม่ให้ฟุ้งซ่านเกี่ยวกับมัน จนกระทั่งหนังสือเล่มหนึ่งได้ถูกยื่นมาต่อหน้าของฉันโดยเด็กชายที่ฉันไม่เคยพบหน้ามาก่อน...

*การประลองของมังกรอัคคีและมังกรทมิฬ*

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Part 0 : ENDED