[Fic บารามอส] บทพูดบ้าๆบอๆของชาวป้อมอัศวิน

เนื้อเรื่อง

..........................................................................................................................................................................


    ยามเช้าอันสดใสของป้อมอัศวิน
    เฟลิโอน่าของเราตื่นแต่เช้า (มีหวังป้อมถล่ม) หลังจากสะสางภารกิจอะไรเสร็จแล้วก็มานั่งหวีผมหน้ากระจก
    หวีไปหวีมา...

    เฟริน : นี่ๆคาโล
    คาโล : หืม
    เฟริน : นายว่าผมฉันยาวรึยังเนี่ย
    คาโล : ก็...(มันจะมาไม้ไหนเนี่ย) ยาวจนดูเป็นผู้หญิงกับเค้ามั่งล่ะนะ
    เฟริน : แล้วยาวพอจะมัดใจนายได้รึยัง
    คาโล : ...... -_-;


        ................................................................................................................................................


    วันนี้เรนอนเจ้าหญิงคนสวยแห่งคาโนวาลมีใจจะทำขนมขึ้นมา  แต่ไม่ว่าจะชวนใครก็ไม่มีใครมาเอี่ยวด้วยสักคน
    หันซ้ายหันขวาไปเจอพ่อนักฆ่าไม่มีหัวคิดนั่งเหม่ออย่างคนว่างจัดเลยลากนักฆ่าผู้โชคร้าย (รึโชคดี) มาเป็นลูกมือด้วย

    ระหว่างที่ส่งคุกกี้เข้าเตาอบไปสักพัก...

    คิล : เรนอนๆ เธอได้กลิ่นอะไรไหม้ๆรึเปล่า
    เรนอน : (ทำท่าตกใจ) จริงเหรอคะ...คุกกี้เรนอนรึเปล่า
    คิล : .....หัวใจฉันมอดไหม้เพราะอยู่ใกล้เธอต่างหาก
    เรนอน : >///<


        ................................................................................................................................................

    วันนี้ก็เป็นอีกวันที่เฟริน (จำใจ) มาสิงสถิตเป็นเงาของเจ้าห้องสมุดเคลื่อนที่   เพราะอะไรน่ะเหรอ...
    การบ้านที่กองเป็นภูเขานี่น่ะเซ่!!!
    จะหาข้อมูลเองก็ไม่รู้เรื่องว่ามันอะไร...ที่ไหน...ยังไง?  คาโลก็เอาแต่ประชุม  เลยต้องพึ่งเจ้านี่

    หลังจากนั่งทำการบ้านให้เฟรินไปได้สักครู่โรก็เงยหย้าขึ้นสีหน้าเหนื่อยล้าเต็มที

    โร : เฮ้อ...ทั้งอ่านทั้งเขียนงานคนอื่นเนี่ยเหนื่อยจังน้า...
    เฟริน : (ไอ้นี่!) แกจะบ่นอะไรมาก  ถือว่าทำเพื่อนายแห่งทริสทอร์รึอะไรก็ทำไปสิ
    โร : ไม่ไหวแล้วเบลอไปหมดแล้วเนี่ย  (พูดแล้วก็ยิ้มๆ)
    โร : เบลอว่ารักแถบ...แบบว่ารักเธอไง
    เฟริน : O_O


        ................................................................................................................................................


    เช้าวันหนึ่งในห้องอาหารดราก้อน   ขณะที่แองจี้ผู้ถือถาดข้าวมากำลังจะเดินมานั่งข้างๆ
    อยู่ๆครี้ดก็ร้องขึ้นมาดังลั่น

    ครี๊ด : หยุด! หยุ๊ดดด!! แองจี้ยกเท้าขึ้นนะ!!!!
    แองจี้ : อะ...อะไร !?!
    ครี๊ด : เธอเหยียบหัวใจฉันอยู่...
    แองจี้ : .......(โป๊ก !!!)

        ................................................................................................................................................


555+วันนี้เอาหอมปากหอมคอแค่นี้ก่อนละกัน
พอดีเพื่อนในห้องมันเล่นกันเลยปิ๊งขึ้นมาว่าให้พวกเฟรินพูดท่าจะหนุกดี
ป.ล.ถ้าอยากได้ใครกับใครก็รีเควสมาได้นะ ^O^

ว่าแล้วก็ล่องหนต่อไป...ซายะเอ๋ย...
27/8/2005



        ................................................................................................................................................


กลับมาอัพใหม่จากเวลาว่างเพียงน้อยนิด คิคิ
คราวนี้มีแต่คำพูดกวนๆเฉยๆเพราะมีคนแก่บางคนบอกว่าอ่านหวานๆแล้วขนลุก ^o^


    ยามบ่ายอันแสนสบายวันหนึ่ง   คู่หูประจำป้อมนักบวชและซาตานแห่งป้อมอัศวินกำลังนั่งจิบน้ำชาอยู่ที่ลานตะวัน
    ขณะที่ดื่มชากับซาลาเปาเซเว่น-อีเลฟเว่นไปนั่นเอง...
    ลูคัสที่เห็นลอเรนซ์ตั้งหน้าตั้งตาตักมดออกจากน้ำชาด้วยสีหน้าเคร่งเครียดก็...

    ลูคัส : นี่ๆลอรี่
    ลอเรนซ์ : (เฟี้ยว...ฉึก!) อย่าเรียกฉันแบบนั้น
    ลูคัส : แหม..แค่นี้ก็ไม่ได้ลอรี่...
    ลอเรนซ์ : ........
    ลูคัส : ก็ได้ๆ งั้น...นายว่าอะไรอยู่บนกระดาษ
    ลอเรนซ์ : ........ปากกามั้ง
    ลูคัส : ผิด...คำตอบก็ซาลาเปาไง ^_^
    ลอเรนซ์ : ........(ไอ้นี่!)
    ลูคัส : น่าๆพลาดไปก็เอาใหม่....คำถามต่อไปอะไรอยู่ใต้กระดาษ
    ลอเรนซ์ : ........ตัวหนังสือมั้ง
    ลูคัส : ผิด...คำตอบก็ซาลาปาคว่ำหน้าไง
    ลอเรนซ์ : ........(ขันติๆๆๆๆ)
    ลูคัส : น่าๆแก้ตัวใหม่   คำถามต่อไปทำไมซาลาเปาถึงหน้าแดง....นี่เอาคำถามสมัยพระเจ้าไม่มีเหาแล้วนะเนี่ย
    ลอเรนซ์ : ........เพราะจะได้แยกระหว่างไส้ถั่วกับไส้หมูสับไข่เค็มมั้ง
    ลูคัส : ผิด...คำตอบก็เพราะขนมจีบซาลาเปาไง 555+ แค่นี้ก็ตอบไม่ได้น่าสงสารจังนะลอรี่
    ลอเรนซ์ : ........(ใจเย็นๆ...นี่มันเวลาน้ำชาๆๆ!)
    ลูคัส : 555+ (หัวเราะอย่างไม่รู้ชะตากรรมตัวเอง) คำถามต่อไปแล้วทำไมขนมถึงจีบซาลาเปาล่ะ
    ลอเรนซ์ : .........เพราะเป็นของที่ต้องกินคู่กันมั้ง
    ลูคัส : ผิด...คำตอบก็คือเพราะซาลาเปาทั้งขาวทั้งอวบยังงั้ย!! 555  เป็นไงลอรี่ตะลึงไปเลยใช่ม.....
    (เฟี้ยว...ฉึก!  ฉึก!  ฉึก!  ฉึก!  ฉึก!)

    บ่ายวันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผนังป้อมอัศวินเป็นรูโหว่เพราะเดชมีดบินลอรี่...โอ๊ย!! ฉึก!

................................................................................................................................................


อัพเพิ่มนิดหน่อยอ่ะ  ทำสมุดจดหาย  คราวนี้เลยอาจแป๊กนิดหน่อย
ว่าแล้วซายะก็ล่องหน !
3/9/2005

ป.ล.วันจันทร์ได้แข่งฟุตบอล...ตายแน่คราวนี้จะโดนจับลงตำแหน่งไหนเนี่ย
(นัดแรกผู้รักษาประตู  นัดที่สองมิดฟิลด์  นัดที่สาม...ไม่อยากจะคิด)





            ................................................................................................................................................


    หวัดดีค้าบ...ข้าน้อย heimheim มาอัพเพิ่มแทนซายะจังนะฮับ  เหอะๆไม่รู้ว่าจะเลี่ยนไปป่าวเนี่ย


    ยามบ่ายอันแสนสบายของชาวป้อมอัศวิน  คาโลนั่งจิบน้ำชาสบายๆ ณ ลานตะวันมองเฟรินไล่ฟัดกับคิลแย่งขนมเค้กที่เรนอนทำมาให้
    เจ้าชายแห่งคาโนวาลถอนหายใจ...สนุกกันเหลือเกิน

    คาโล : เฟริน...( คาโลส่งเรียกเมื่อความรำคาญเริ่มมีมากกว่า )
    เฟริน : อาราย~~~~~ ( ว่าแล้วก็กระดื๊บๆเข้ามาหา )
    คาโล : นายดูนั่นสิ  ( คาโลชี้ไปยังท้องฟ้าอันสดใส )
    เฟริน : ไหนๆอะไรอยู่บนฟ้าเหรอ ?
    คาโล : นายว่าท้องฟ้ากว้างมั้ย...( พูดแล้วก็ยิ้มแบบเป็นปริศนา )
    เฟริน : ก็...กว้างอ่ะนะ  ( มันกินอะไรผิดรึเปล่าฟะ )
    คาโล : กว้าง...แต่ก็เขียนคำว่าฉันรักเธอไม่พอ
    เฟริน : O_O ( ใบ้รับประทานดิ )


    ป.ล.มุกนี้คาโลคิดมาแก้เผ็ดเฟรินตั้งแต่โดนเล่นครั้งแรกแล้ว ^O^

          
            ................................................................................................................................................


บทสนทนาซายะ VS เฮมเฮม
ซายะ : เฮม...วานอัพเรื่องให้หน่อย  เรื่องบทพูดบ้าบอฯนั่นน่ะ จดมาให้ละ
เฮมเฮม : เฮ้ย...พูดเป็นเล่นขืนอัพไม่โดนXXXตื้บเรอะ (เซ็นเซอร์ฮับ)
ซายะ : น่าๆนิดเดียว  XXXไม่ตื้บหรอก  แต่ถ้าไม่อัพโดนข้าตื้บแน่
เฮมเฮม : -*- เดี๋ยวนี้บังคับนะแก


ป.ล.ช่วงนี้ยัยซายะน่ากลัวมากเพื่อนฝูงแทบไม่อยากอยู่ใกล้  
แต่มันขยันฝันเหลือเกิน ฝันบอกเหตุ ( เรียกว่าบอกพล็อตจะถูกกว่า ) แล้วก็มาบ่นว่าอยากเขียนๆ แต่แม่มันไม่ให้เขียน -*-
ยังดีที่หน้าร้อนที่แล้วพาไปฉีดยาเรียบร้อย  ไม่งั้นคงลุกขึ้นมากัดเพื่อน


ว่าแล้วเฮมก็แวบตามซายะสิเออ...
27/11/48


            ......................................................................................................................................


หวัดดีค่า~~~วันนี้ซายะมาเอง 
หลังจากทัศนาคะแนนมิดเทอมอันแสน-*-แล้วก็นึกอยากคลายเครียดขึ้นมานิดๆ
นี่เลย !~ เริ่มภารกิจสารพัดรั่วของป้อมอัศวินอีกครา 
คราวนี้ใครจะตกเป็นเหยื่อรั่วเชิญชมมมมมม


ในยามพักเที่ยงของวันหนึ่ง  อากาศอุ่นสบายเจ้าหญิงหัวขโมยของเราก็หลบอะไรเย็นๆมาพักร้อนใต้ร่มไม้ที่สวนกลาง

ตอนนั้นเองที่เฟรินเห็นโรเดินมาพร้อมกับหอบตั้งหนังสือมากมายเต็มสองมือ  ด้วยความเป็นพลเมืองดี (เพราะได้รับการเสี้ยมสอนมา) เจ้าตัวดีจึ้งร้องทักไป

เฟริน : เฮ้ยยยย...โร ให้ช่วยมั้ย
โร : (หันขวับมาทางต้นเสียงคอแทบเคล็ด) เหอะ..ตามสบายเถอะ  ลำบากนายเปล่าๆ
เฟริน : บ๊ะ ! คนเขาคิดจะช่วยน่ะเอามาๆ  แกไม่หนักรึไงกันฟะ
โร : (ยิ้มหวานปานน้ำผึ้งอาบด้วยเลศนัย)..ไม่หนักหรอก..แค่หัวใจของนายดวงเดียวเอง
เฟริน : O_O...#$%!^&**&^$## (...เติมคำในช่องว่างตามสบาย)



     ว่าแล้วก็จรลีล่ะ...
         Sa'aya
       8/01/2550