หลงเล่ห์ลม

ลม พระพาย พฤกษรังศี

"เธอมันโง่แบบที่คนเค้าพูดกันจริงๆด้วย"

หวาน ปานตา ภูมิกาล

"ลมก็ใจร้ายแบบที่คนเค้าพูดกันจริงๆด้วย"

ปั้น ปรมา นีรธนันทร์

"ฉันเบื่อ"

มะลิ กันแก้ว จิระวฤทธิ์

"ลิอยากได้ยินแค่นี้แหละ"

ดิน ธราดล พฤกษรังศี

"นี่เธออ่อยฉันอยู่รึเปล่า"

ยิ้ม วนิดา เมธภาคี

"รอให้หมาในปากนายออกลูกเป็นกระต่ายก่อนเถอะ ไอ้ขี้เก๊ก!!!"

ให้กำลังใจพี่หวานของเราด้วยนะคะ ถ้าอิน้องลมเกเรเมื่อไหร่อนุญาตให้ด่าได้เต็มที่ค่ะ 

ไรท์จะช่วยด่าอีกแรง

ปล.1 นิยายเรื่องนี้ไม่มีอิมเมจใดๆเลยนะคะและจะมีรูปน้อยมาก เนื่องจากเลเตหลงมนต์                  เสน่ห์ของบทบรรยายและภาพจินตนาการ ฮี่ๆ

ปล.2 เลเตจะพยายามอัพทุกวันค่ะ ย้ำว่า "พยายาม"

ปล.3 นี่เป็นนิยายเรื่องแรกของเลเตนะคะ ผิดพลาดยังไงแนะนำเราด้วยน๊าาา

              ถ้าชอบอย่าลืมให้กำลังใจกันด้วยวิธีไหนก็ได้นะคะ

              แต่ถ้าอยากมาแอบอ่านเงียบๆก็ได้ตามสบายเลยค่ะ ^^ 

              ขอแค่มีคนชอบบ้างก็พอ