เพียงแค่ 1 ชั่วโมง

ฟิ้วๆๆ~~~ แซดๆๆ ทั้งเสียงสายลมเย็นที่พัดมาในหมู่ชนที่เดินเผ่นพล่านไปมา ที่ตรอก ที่ซอก ที่ซอย เสียงของผู้คนมากมายหลายหน้าคุยกันอย่างสนุกสนาน พวกเขาคง…ไม่เห็นจริงๆใช่ไหม??…

…ซีห่าว!!!!..

“ ห่ะ!!?” 

…ชายหนุ่มร่างสูงคนนั้นใครงั้นหรอ…ที่ใส่เสื้อเชิ้ตเขียวๆนั่นน่ะ…ทำไมถึงถึงมายืนที่ศาลเจ้านี่ได้ล่ะ 

…มันคือ เฟิงหลินจิงเฉียน..ที่ศาลเจ้าในป่านี่น่ะ ก็มีแต่ฉันที่จะดูแลมันได้…

.

.

.

.

ติ๊ดๆๆๆๆ เสียงนาฬิกาดังขึ้นมาทันทีในเวลาช่วงตีห้ายามเช้า 

ฟึบ---!!!!! ติ๊ด-- หญิงสาวรีบตื่นขึ้นมาจากเตียงนอนของตัวเองและปิดเสียงนาฬิกาปลุกนี่ลงก่อนที่จะลุกออกจากเตียงไปล้างหน้าแปลงฟันเหมือนอย่างเคย 

“ เห้อ~~~ อากาศหนาวจังเลยนะ”  หญิงสาวพูดพลางเปิดผ้าม่านออกเล็กน้อยเพื่อดูบรรยากาศข้างนอก ชีวิตหลังเรียนจบม.ปลายจะเป็นยังไงต่ออีกนะ รั้วมหาลัยหรอ จะวุ่นวายแบบที่คิดไว้ไหมนะ 

ตึก---เสียงบางคนเดินลงมาจากบันไดชั้นสองของบ้าน

“ หืม..แม่คะ” 

“ เอมิหรอ ตื่นเช้าจังเลยนะวันนี้ ” 

“ ไม่รู้สิคะ เหมือนจะนอนไม่ค่อยหลับตั้งแต่เมื่อคืนนั่นแล้ว ” 

“ ไม่สบายรึเปล่า ” แม่ของเธอพูดด้วยสีหน้าที่เป็นห่วงลูกสาวของตนพลางเดินไปต้มน้ำร้อนไว้ แต่เอมิที่ได้ดังนั้นเธอจึงตอบกลับแม่ไป

“ เปล่าค่ะ แค่รู้สึกนอนไม่หลับน่ะค่ะ ” 

“ หรอ…ดื่มโอวัลตินอุ่นๆน่าจะดีขึ้นนะจ๊ะ^^ เดี๋ยวแม่มานะ ฝากดูกาน้ำร้อนด้วยล่ะ ”

“ อ่าค่ะ ”  

…ว่าแล้วแม่ของเธอจึงเดินไปเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำอย่างสบายใจ ถึงอากาศจะหนาวเย็นแต่บ้านของเราก็มีเครื่องทำน้ำร้อนไว้อาบน้ำอุ่นๆ สบายๆไม่ต้องห่วง

แต่ในขณะที่เอมิเธอกำลังนั่งนิ่งเงียบหันหน้าไปทางหน้าต่างอยู่นั้น แสงของพระอาทิตย์ก็เริ่มส่องประกาย แสงแดดอุ่นๆกำลังจะเปลี่ยนสีของท้องฟ้าให้สดใสในยามเช้าอย่างช้าๆไปตามกาลเวลา 

ช่างช่วงเวลาที่น่าอบอุ่นอะไรเช่นนี้กันนะ… แต่แล้ว ในขณะนั้นเองเสียงมือถือหนึ่งก็ดังขึ้น ซึ่งน่าจะเป็นเสียงของสายเรียกเข้า เอมิที่ได้ยินแบบนั้นจึงเดินไปดูที่โต๊ะ ปรากฏว่าเป็นคุณน้าชินัทสุนั่นเองที่โทรเข้ามา มือถือของคุณแม่ด้วยสิแต่ตอนนี้คุณแม่กำลังอาบน้ำอยู่ คงไม่ว่างแน่ๆเลย 

เอมิจึงกดจับสายที่โทรศัพพ์ของแม่ก่อนที่เธอจะเดินไปปิดเตาแก๊สที่ต้มน้ำร้อนอยู่ด้วยเช่นกัน

---

[ ฮาโหล ] เสียงของน้าสาวดังขึ้นมาทันที 

“ ฮาโหลค่ะน้าชินัทสุ ” เธอกล่าวขานตอบรับกลับทันที พอน้าสาวของเธอได้รู้ว่าหลานสาวเป็นคนรับ น้ำเสียงของเธอก็ดูดีใจเข้าไปใหญ่เลย

“ อ้อ!!!! เอมิเองหรอ!!! พอดีเลยๆ ” 

“ เอ๋?? อะไรหรอคะ….” 

.

.

.

“ อ…อะไรนะคะ!!!!” 

.

.

.

.

.